บทที่ 221 การเข้าร่วมกลุ่มพันธมิตร
เจ่าไห่พยักหน้า และเขาก็ยอมรับกับข้อเสนอนั้นด้วย เจ่าไห่คิดกับตัวเองว่าการที่เข้าได้เข้าร่วมกับกลุ่มพันธมิตรนี้ น่าจะเป็นประโยชน์แก่ตัวของเขาและไม่น่ามีปัญหาอะไร
มารุมองไปที่ท่าทางของเจ่าไห่เขาก็ยิ้มแล้วก็พูดว่า “ตราบใดที่นายได้เข้าร่วกลุ่มกับพวกเรา การเข้ากลุ่มด้วยนั้นไม่ได้มีค่าใช้จ่ายใดๆเลย แต่ถ้าหากนายต้องการให้กลุ่มพันธมิตรทำให้อะไรหานาย นายอาจจะต้องเสียค่าทำงานในส่วนนั้นแก่กลุ่มพันธมิตรนิดหน่อย ค่าใช่จ่ายพวกนั้นจะขึ้นอยู่กับงานที่นายให้พวกเขาได้ทำ ว่ายากง่ายยังไง
“นายก็สามารถได้เงินเช่นกันนะ เมื่อพันธมิตรได้มีงานที่พวกเขาอาจจะต้องพึ่งนายเพื่อให้ได้ข้อมูลของนักเวทย์บางคน และหากนายได้มีฐานข้อมูลพวกนั้น นายก็จะได้รับเงินไป”
เจ่าไห่ยิ้มและคิดว่า กลุ่มพันธมิตรนี้เป็นกลุ่มที่น่าสนใจจริงๆ ดูเหมือนว่าจะเป็นคอมมิวนิสต์ที่รับจ้างทั่วไปในโลก สิ่งที่พวกเขาทำกันเหมือนกัน เว้นแต่ว่าพันธมิตรจะช่วยเหลือนักเวทย์แห่งความมึด
เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “ฉันต้องให้อะไรแก่กลุ่มพันธมิตร ก่อนที่ฉันจะเข้าร่วม?”
ทันทีที่มารุได้ยินคำถามนี้ เขาก็เข้าใจความตั้งใจของเจ่าไห่ทันที มารุรู้สึกตื่นเต้นมากและพูดกับเจ่าไห่ว่า “กลุ่มของเราไม่ได้ต้องการอะไรเลย ไม่เป็นไรหากนายพึ่งตกลงที่จะเข้าร่วม และต่อจากนี้นายไม่สามารถบอกเรื่องกลุ่มพันธมิตรแก่ใครได้ และไม่สามารถที่จะทรยศเราได้ ถ้านายเห็นด้วยกับสิ่งที่ฉันพูดต่อจากนี้ไปนายคือคนของกลุ่มเราแล้ว”
ขณะที่มารุพูดอยู่นั้น เขาก็ได้นำเหรียญเล็กออกมา ซึ่งเหรียญนั้นดูเหมือนกับเหรียญหยวนบนโลก
เจ่าไห่มองดูเหรียญนั้นอย่างละเอียดซึ่งมันเป็นป้ายชื่อของเจ่าไห่ และผ่านไปแปปนึ่งเขาก็มองไปที่มารุและพูด “ป้ายชื่ออันนี้นายเป็นคนทำใช่ไหมมารุ?”
มารุยิ้มและพูดว่า “แม้ว่าป้ายนี้จะไม่ได้มีอะไรพิเศษแต่มันก็เป็นสิ่งที่พวกเราต้องมี และก็ทำโดยพวกเราเอง แม้ว่าจะไม่ใช่โลหะหนัก แต่ก็มีความยืดหยุ่นที่ดีมาก มันสามารถเปลี่ยนรูปร่างของมัน เมื่ออยู่ภายใต้แรงภายนอกแล้วค่อยๆเปลี่ยนกลับสู่สถานะเดิม นอกจากนี้ป้ายมีหมายเลขที่ป้องกันไม่ให้ผู้อื่นทำเป็นสินค้าลอกเลียนแบบ”
โลหะหน่วยความจำ!
ขณะที่เจ่าไห่ฟัง เขาคิดว่าวัสดุของตรานั้นคล้ายคลึงกับโลหะของหน่วยความจำ เขาไม่คิดว่ามันจะมีอยู่ในทวีปนี้จริงๆ
เจ่าไห่หยิบป้ายเล็กนั้นขึ้นมาอีกครั้งและมองดูด้วยความละเอียดอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้เห็นอะไรที่แปลกไปเลย เขาวางป้ายไว้บนโต๊ะและหันไปหามารุและพูดว่า “ถ้าพันธมิตรมีจำนวนมากเกินไปฉันจะไม่ตกลงที่จะเข้าร่วม”
มารุไม่สามารถทำอะไรได้ แต่รู้สึกมีความสุข เขาได้เข้าใจบางอย่างที่กี่ยวกับเจ่าไห่ เขารู้ว่าเจ่าไห่มีความแข็งแกร่งมาก ในช่วงเวลาที่เกรินพยายามที่จะรับมือกับเจ่าไห่ กลุ่มของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย นอกจากนี้ยังมีการโจมตีลอร่าโดยกลุ่มนักรบรับจ้าง ต่อมาพวกเขาก็หายตัวไปจากทวีป นี่เป็นจุดแข็งของเจ่าไห่ นักเวทย์แห่งความมึด ผู้ที่มีพลังจะเข้าร่วมกลุ่มของเรา และพวกเขาจะได้เพิ่มความแข็งแกร่งของพวกเขาอย่างแน่นอน นี่เป็นสิ่งที่ทำให้มารุมีความสุขอย่างแท้จริง
เห็นได้ชัดว่ากลุ่มพันธมิตรของเรามีส่วนช่วยในการอนุรักษ์เมื่อเทียบกับกิลแห่งความสว่าง เป้าหมายของพวกเขาเป็นเรื่องง่าย เช่นเดียวกับที่มารุพูดว่าพวกเขามุ่งมั่นที่จะช่วยนักเวทย์แห่งความมึดคนอื่นๆ เป้าหมายที่สองคือการต่อต้านกิลแห่งความสว่าง
เมื่อเทียบกับกิลแห่งความสว่าง โครงสร้างองค์กรของเรา ค่อนข้างหลวมและไม่ค่อยมีประโยชน์ ด้วยเหตุนี้เจ่าไห่จึงตัดสินใจเข้าร่วมกลุ่มนี้
เมื่อเขาเห็นเจ่าไห่รับตราไว้ มารุรู้สึกโล่งใจ เขายิ้มและพูดว่า “ดีมาก นับจากนี้นายเป็นสมาชิกของกลุ่มพันธมิตรของเราแล้ว เป้าหมายหลักของพันธมิตรเราก็คือการช่วยนักเวทย์คนอื่นๆ และต่อต้านกิลแห่งความสว่าง และช่วงเวลาที่เหลือคุณสามารถทำสิ่งต่างๆได้เองและไม่จำเป็นต้องกังวลกับการถูกจำกัดความ”
เจ่าไห่ยิ้มและพูดว่า “ดีจัง. ตั้งแต่ที่มารุมาถึงในครั้งนี้เราต้องให้ความบันเทิงแก่นายเป็นอย่างดี ลอร่าสั่งให้บางคนเตรียมตัว ในชั่วพริบตาฉันจะขอให้นายมากับเรารับประทานอาหาร หลังจากทานอาหารเย็น ฉันอยากจะขอให้นายเพลิดเพลินไปกับการเล่นด้วย”
ลอร่ายิ้มและพูดว่า “เอาล่ะฉันจะสั่งให้พวกเขาเตรียมพร้อม ตอนนี้เรามีปลาเพลิงหลายตัว ดังนั้นมันจะดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”จากนั้นเธอก็บอกกับเนียร์ว่าเริ่มเตรียมตัว
มารุมองพวกเขาด้วยความสงสัย หลังจากได้ยินเขาพูดชื่อลอร่าดูเหมือนว่าเจ่าไห่และลอร่ามีความสัมพันธ์กัน ไม่ใช่แค่เรื่องของผู้ทำงานร่วมกับผู้มีพระคุณของเธอเท่านั้น แต่ยังแสดงถึงความใกล้ชิด
สิ่งสำคัญคือการที่เขาได้ยินลอร่าบอกให้เขากินปลาเพลิง แม้ว่าปลาเพลิงจะไม่ได้เป็นสัตว์ประหลาดเวทมนตร์ขั้นสูง แต่ก็ยากที่จะกินมัน มารุเป็นเพียงนักเวทย์แห่งความมึดและไม่ได้กินปลาเพลิงมาก่อน ลอร่าบอกว่านี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจจริงๆ
ก่อนหน้านี้ลอร่าได้กลับมาพร้อมกับปลาเพลิงจากการไปเยี่ยมเยียนสถานที่ของเจ่าไห่ ไม่ใช่ของที่ระลึก แต่บางอย่างที่พวกเขากินแบบส่วนตัวและยังไม่ได้ขายให้กับเธอ ไม่มีใครในทวีปยุโรปรู้ว่าลอร่ามีปลาเพลิงจำนวนมากอยู่ในครอบครองของเธอ
มารุรู้สึกปลื้มกับที่พักมากๆ หนึ่งต้องรู้ว่าปลาเพลิงมีคุณภาพสูงมาก กับสถานะปัจจุบันของนักเวทย์แห่งความมึดที่สามารถกินอาหารดังกล่าวได้ เขาไม่ได้คิดว่าเขาจะได้ลิ้มรสในวันนี้
เกี่ยวกับการเล่นเจ่าไห่ได้เชิญเขาไปดูในภายหลังเขาเข้าใจสิ่งที่เจ่าไห่หมายถึง เขาได้ตรวจสอบก่อนหน้านี้ก่อนที่เขาจะมาถึง ในช่วงสองวันที่ผ่านมามารุได้ส่งคนของเขาเข้าเมืองคาซ่า ดูเหมือนว่าพวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อรับมือกับเจ่าไห่ ตอนแรกเขาไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เขาถูกขอร้องให้จงใจพักที่นี่อีกสักหน่อยเขารู้ถึงเจตนาของเจ่าไห่ เจ่าไห่รอคนที่จะจัดการกับโบเรด
มารุไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาพักและรอ ไม่ว่าในกรณีใดโบเรดยังเป็นสมาชิกของกิลแห่งความสว่าง ดังนั้นการจัดการคนของเขาจะเป็นสิ่งที่ดี
เจ่าไห่หันไปหามารุและพูดว่า “มารุฉันจะรู้ได้ยังไงว่าสมาชิกหลายคนเป็นพันธมิตรกันได้เหรอ?”
มารุพยักหน้า “ปกติแล้ว ขณะนี้เรามีสมาชิกทั้งหมด 13,600 คน แม้ว่าเรื่องนี้อาจมีลักษณะคล้ายคลึงกัน แต่ก็ต้องเข้าใจว่าพันธมิตรนี้มีเป้าหมายที่จะเชิญนักเวทย์ทุกคนในทวีปนี้ ขณะที่มีนักนักเวทย์แห่งความมึดที่เราไม่สามารถติดต่อได้ แต่ก็มีผู้ที่ไม่เต็มใจเข้าร่วมด้วย ในทวีปประมาณสี่สิบหรือมากกว่านั้นจากผลการประชุมร้อยครั้งในการสรรหาคน ถ้าเรามีเพียงไม่กี่วันก็คงจะยากลำบากมาก”
เจ่าไห่พยักหน้า แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเข้าใจถึงสถานการณ์ของทวีปอาร์ค แต่ก็มีความเข้าใจบางอย่างเกี่ยวกับเพอร์เซลล์ เช่นนี้เขารู้ว่าประชากรของทวีปอาร์ค มีขนาดใหญ่และขนาดของมันอาจมากกว่าโลก ประชากรไม่ควรต่ำกว่าของโลก ในกรณีนี้ในฐานะองค์กรของทวีปอาร์ค แม้จะมีสมาชิกนับหมื่นคนก็เป็นสัดส่วนที่น้อยมาก
เจ่าไห่หันไปหามารุและถามว่า “กลุ่มพันธมิตรมีความคล้ายคลึงกับกิลไหม? เช่นเราควบคุมกลุ่มทหารรับจ้างหลายคนได้หรือไม่”
มารุยิ้มและพูดว่า “อย่างที่นายทราบพันธมิตรคือองค์กรที่ผู้ควบคุมไม่ได้มีอำนาจมาก นักเวทย์บางคนมีกองกำลังของตัวเองเช่นตัวเอง ในปัจจุบันอิทธิพลของนายไม่น้อย ในอนาคตพันธมิตรอาจขอความช่วยเหลือจากนายเมื่อจำเป็น ความแข็งแกร่งของนายเป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตรและแตกต่างจากกิลแห่งความสว่าง เราไม่ได้สั่งสมาชิกของเราโดยตรง โดยทั่วไปเรายินดีให้บรรดานักเวทย์ทำงานร่วมกับเรา ดังนั้นเรามักแจ้งให้นักเวทย์ทราบล่วงหน้าและขอคำแนะนำจากพวกเขา ถ้านายไม่ต้องการช่วยเราก็จะไม่บังคับให้นาย”
เจ่าไห่ถามตัวเองว่า “ถ้านักเวทย์ปฏิเสธที่จะช่วยหล่ะ พันธมิตรจะยังคงให้ข้อมูลแก่เขาหรือไม่? นี่จะไม่เป็นอะไรกับพันธมิตรหรอ?”
มารุหัวเราะเบาๆ “พันธมิตรไม่ได้เป็นกลุ่มพ่อค้า มันถูกสร้างขึ้นเพื่อช่วยนักเวทย์แห่งความมึด ในเวลาเดียวกันเราต่อต้านกิลแห่งความสว่าง การช่วยพันธมิตรเป็นไปโดยสมัครใจ เราจะไม่บังคับใครเลย”
เจ่าไห่ค่อนข้างชื่นชม มารุและพันธมิตร จนถึงปัจจุบันสิ่งที่ได้รับจากกลุ่มพันธมิตรแสดงให้เห็นว่าพวกเขาอยากจะช่วยนักเวทย์แห่งความมึดจริงๆ
นอกจากนี้ยังไม่ได้บังคับใคร เมื่อเจ่าไห่เห็นแบบนั้นเขาก็คิดทันทีว่ากลุ่มพันธมิตรต้องการช่วยนักเวทย์แห่งความมึดอย่างแท้จริง
เจ่าไห่พูดกับมารุว่า “มารุโปรดช่วยฉันส่งข้อความไปยัง สภาผู้อาวุโส ถ้ามีอะไรที่ฉันสามารถช่วยได้โปรดอย่าเกรงใจ ตราบเท่าที่ฉันสามารถช่วยได้ฉันจะช่วย.”
มารุหัวเราะ “เอาล่ะ แน่นอนฉันจะส่งต่อข้อความนี้ให้ะเจ่าไห่ ถ้าเราไม่ให้ของเราทั้งหมดแล้วมันจะเป็นโชคร้ายของเราเองในตอนท้าย.”
เจ่าไห่พยักหน้า แม้ว่าเขาจะไม่ใช่นักเวทย์แห่งความมึดอย่างแท้จริง แต่เขาก็อยากช่วยให้บรรดานักเวทย์แห่งความมึดเมื่อใดก็ตามที่เขาสามารถทำได้ก็เท่ากับได้รับผู้อุปถัมภ์ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในอนาคตเขาก็สามารถขอกลุ่มพันธมิตรนี้ เพื่อขอความช่วยเหลือได้ นี่เป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับเขา
ตอนนี้อาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจ่าไห่และคนที่เหลือย้ายไปที่ห้องอาหารและเม็กก็จัดอาหารทันที
ความจริงก็คืออาหารเหล่านี้ได้รับการจัดทำขึ้นภายในมิติ พวกเขาได้รับการเตรียมโดยเมอร์ริน สิ่งที่ลอร่าเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้เคยเป็นปก มารุได้เชิญเจ่าไห่เข้าร่วมกลุ่มและเจ่าไห่ไม่ต้องการเป็นคนที่มุ่งร้าย เพียงแค่ว่ามิติ ไม่ใช่ของเจ่าไห่ เขาสามารถแชร์กับมารุได้ง่ายๆ นี่เป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา ยกเว้นคนที่เขาสนิทสนมด้วยเช่นลอร่าซึ่งเขามั่นใจว่าจะไม่ทรยศต่อเขาเขาจะไม่สามารถบอกคนอื่นได้อย่างง่ายดาย
เหตุผลที่พวกทาส เจ่าไห่ไม่ได้แต่งงานเพราะพวกเขาไม่สามารถทรยศต่อเจ่าไห่ได้ การเพิ่มทาสเหล่านั้นเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะไปที่บิ๊กหกด้วยตัวเองถ้าพวกเขาไม่ได้ไปที่บิ๊กหกภายใต้การนำของเจ่าไห่ พวกเขาจะถูกจับได้ว่าเป็นผู้หลบหนีดังนั้นเจ่าไห่จึงไม่กลัวว่าพวกเขาจะออกไปและพูดคุยเกี่ยวกับพวกเขา
เหตุผลที่เจ่าไห่ไม่ได้ปิดบังความลับจากพวกทาสเพราะเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกทาสเหล่านั้นที่จะทรยศต่อเจ่าไห่ นอกจากนี้ยังเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะสร้างถ้าหากพวกเขาอยู่ในทวีปถ้าไม่ได้อยู่ภายใต้ นายและวิ่งหนีไปยังที่อื่นในทวีปแล้วพวกเขาก็จะถูกเรียกว่าเป็นทาสที่ถูกลอบสังหารและถูกจับ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเจ่าไห่จึงไม่กลัวที่จะพูดออกไปอย่างไม่รับผิดชอบ
อาหารอร่อยมากแน่นอนมันคือปลาเพลิงนอกจากนี้ยังมีเนื้อวัวเนื้อหมูเนื้อกระต่ายและผักต่างๆ มารุมองไปที่ผักและไม่สามารถทำอะไรได้ แต่กลืนน้ำลายของเขาทันที, เนื่องจากการปราบปรามของกิลแห่งความสว่าง ชีวิตของนักเวทย์แห่งความมึดได้กลายเป็นเลวร้ายมาก ตัวเขาเองก็ไม่เคยได้รับประทานอาหารที่เยอะขนาดนี้มาก่อน
