ตอนที่ 1004: เซียนจักรพรรดิทั้งสามคนรวมตัว
“ราชาเสือ ทำไมเจ้าถึงหนีอยู่ได้ ? ทำไมเจ้าถึงยังหนีอยู่อีก ? ” เจี้ยนเฉินเยาะเย้ยราชาเสือในขณะที่เขาบินออกไปไกล
ราชาเสือไม่แสดงความกลัวออกมาแม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันเกือบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหนีจากหายนะนี้ได้ เขามองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความเกลียดชัง ในขณะที่ สายตามุ่งร้ายของเขาเหมือนว่าเขามีความอาฆาตกับเจี้ยนเฉินอย่างรุนแรง
“ถ้าข้ารู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นวันนี้ ข้าน่าจะฆ่าเจ้าทันทีตั้งแต่ที่ข้าเจอเจ้าในครั้งแรก ไม่อย่างนั้นเจ้าจะไปมีชีวิตรอดจนมาถึงวันนี้ได้ยังไง ? ” ราชาเสือขบฟัน ความเสียดายท่วมท้นอยู่ในจิตใจของเขา
สายตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายเย็นชาเมื่อเขาได้ยินคำพูดแบบนั้น เขาเตะไปที่หน้าอกของราชาเสือและราชาเสือก็กระอักเลือกออกมาจากปากของเขา
“น่าเสียดายที่เวลามันย้อนกลับไม่ได้ เจ้าอยู่ในกำมือของข้าแล้ว เจ้าไม่มีพลังหรือสิทธิ์ที่จะฆ่าข้า” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชา
“หืม ฆ่าหรือทรมานเลยถ้าเจ้าต้องการ แต่ถ้าเจ้าฆ่าข้า หายนะหนักจะเกิดกับเจ้า ทวีปสัตว์เทวะจะไม่ทนให้จอมยุทธมนุษย์ก้าวเข้ามาและมาทำตัวอวดเก่งในอาณาเขตของทวีปสัตว์เทวะของข้าหรอก” ราชาเสือพูดอย่างเย็นชา เขายังไม่รู้ว่าเจี้ยนเฉินในตอนนี้มีพลังพอที่จะต่อต้านทวีปสัตว์เทวะได้แล้ว
“ท่านผู้มีพระคุณ ท่านให้พวกเราทั้งสองจัดการกับราชาเสือได้หรือไม่ ? ราชาเสือฆ่าสามีของข้าและต้องการที่จะทำร้ายพวกเราเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ พวกเราเกลียดเขามาก ข้าเป็นสัตว์อสูรเช่นเดียวกัน ดังนั้นข้าจะจัดการกับราชาเสือ แบบนั้นทวีปสัตว์เทวะคงพูดอะไรไม่ได้” รัมกุยเนสพูดด้วยความเป็นห่วงเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินพยักหน้า ” เอาล่ะ ถ้าเช่นนั้น ข้าจะปล่อยราชาเสือให้ท่านจัดการ” แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะไม่ได้กลัวทวีปสัตว์เทวะ แต่รัมกุยเนสและเสือขาวก็มีความเกลียดชังที่รุนแรงกับเสือขาว มันเหมาะสมกว่าที่ทั้งสองจะเป็นคนเอาชีวิตของราชาเสือ
“รัมกุยเนส เจ้าเป็นคนทรยศของสัตว์อสูร และเจ้ายังไม่สนใจลำดับชั้นอีกหรือ ? ” ราชาเสือจ้องไปที่รัมกุยเนสในขณะที่เขาร้องออกไปอย่างท้อแท้ เขาพยายามอย่างหนักที่จะรักษาท่าทางมีเกียรติเอาไว้ แต่มันก็เป็นไม่ไม่ได้ในสภาพที่น่าสลดใจของเขาในตอนนี้
“ราชาเสือ ลูกของข้าคือพยัคฆ์ปีกเทวะ แม้แต่ผู้คุมกฎของทวีปสัตว์เทวะยังต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพในตอนที่พบกับเขา ไม่เพียงแต่เจ้าจะไม่เคารพพยัคฆ์ปีกเทวะเท่านั้น แต่เจ้ายังพยายามที่จะทำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าคิดว่าเจ้ากำลังทำอะไร ใครกันแน่ที่ไม่สนใจลำดับชั้นกัน ? ” รัมกุยเนสพูดอย่างเด็ดขาด ก่อนที่นางจะมาถึงตรงหน้าราชาเสืออย่างช้าช้า ความเกลียดพุ่งพวยอยู่ในดวงตาของนางและนางก็ขบฟันแล้วถามออกไป “ราชาเสือ เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่าเจ้าจะเจอจุดจบเช่นนี้ในตอนที่เจ้าทำร้ายข้าและสามี”
“หืม” ราชาเสือพ่นลมออกมาทางจมูก จากนั้น เขาก็หลับตาแล้วหยุดพูด เขากำลังทำเหมือนว่าเขากำลังรอความตาย เจี้ยนเฉินทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนักในตอนแรก และจากนั้นเขาก็ใช้ทักษะลับเพื่อหนีอีก การกระทำเหล่านี้ทำให้เขาได้รับผลกระทบย้อนกลับอย่างหนักและทำให้อาการบาดเจ็บของเขาหนักขึ้น เขาไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้นได้ในตอนนี้อย่าว่าแต่การที่จะหนีเลย
ราชาเสือไม่ได้ร้องขอชีวิต เพราะว่าเขารู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์
รัมกุยเนสมองไปที่ราชาเสืออย่างเกลียดชังในขณะที่น้ำตาหยดใส ๆ ไหลลงมาที่หน้าของนาง นางพึมพำ “สามีข้า เจ้าถูกฆ่าอย่างไม่ปราณีจากพี่น้องของเจ้าเองในตอนนั้น ในวันนี้ ข้าจะแก้แค้นให้ท่าน ข้าหวังว่าท่านจะไม่ว่าข้าที่ฆ่าพี่น้องของท่าน เขาไม่มีค่าพอที่จะเป็นพี่น้องของท่าน” รัมกุยเนสเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ทันใดนั้นเอง พลังงานที่ทรงพลังก็พุ่งพวยออกมาและโจมตีไปที่หัวของราชาเสือด้วยความเร็วแสง
ไม่มีใครหยุดรัมกุยเนสในการฆ่าราชาเสือ ราชาเปิงลอยอยู่ไกลอย่างสงบและมองดูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเปกันไป พวกเขาทั้งคู่เป็นราชาของตระกูลกิลลิกันและเป็นสหายกันมาหลายปี เขาพบว่ามันยากเล็กน้อยที่จะทนเห็นราชาเสือตายต่อหน้าเขา
ผู้อาวุโสที่อยู่รอบรอบทั้งหมดมองดูด้วยตาเบิกกว้าง ตาของบางคนเป็นประกายอย่างต่อเนื่องในขณะที่พวกเขาลังเล พวกเขาต้องการที่จะช่วยราชาเสือ แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรอยู่ดีในตอนท้าย
ปัง !
หัวของราชาเสือระเบิดทันทีหลังจากปะทะกับการโจมตีของรัมกุยเนส อวัยวะลอยกระเด็นไปทั่วทุกทิศทาง
ในเวลาเดียวกัน บอลแสงสีขาวก็ออกมาจากหัวที่ถูกทำลายนั้นและพุ่งออกไปไกลด้วยความเร็วแสง มันคือวิญญาณของราชาเสือ
เจี้ยนเฉินเหยียดออกมา เขาคิดแล้วมิติตรงหน้าเขาก็ถูกพันธนาการทันที มันขังวิญญาณของราชาเสือไว้ทำให้มันขยับไม่ได้
“เจ้าน่าจะเข้าใจว่าความพยายามที่จะหนีต่อหน้าข้านั้นมันเป็นการหวังลม ๆ แล้ง ๆ ” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชา
โฮ้ก ! เสือขาวคำรามขึ้นไปในท้องฟ้าอยู่ข้างข้างเจี้ยนเฉิน ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นภาพพร่ามัวสีขาวและเข้าไปในมิติที่ถูกเจี้ยนเฉินพันธนาการเอาไว้ มันก็เข้าไปที่วิญญาณของราชาเสืออย่างดุร้าย และฉีกมันเป็นชิ้น ๆ และทำให้มันกระจายหายไป
วิญญาณของราชาเสือหายไปรอบ ๆ ช้า ๆ และเสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความเสียใจดังออกมาลาง ๆ
ที่ส่วนลึกในเทือกเขาครอสตกอยู่ในความเงียบ สัตว์อสูรระดับ 8 เทียบเท่ากับเซียนราชาเพิ่งหายไปจากโลกตลอดกาล นอกเหนือไปจากนั้น มันยังเป็นหนึ่งในราชาของตระกูลกิลลิกัน เรื่องนี้ทำให้ผู้อาวุโสอึ้งไป
ราชาเปิงจ้องไปที่วิญญาณของราชาเสือที่กระจายหายไปและลอบถอนใจ นี่เป็นวิธีที่ราชาเสือที่เท่าเทียมกับเขาตายและหายไปตลอดกาล
รัมกุยเนสลอยอยู่กลางอากาศในขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มของนางเหมือนน้ำพุ นางได้แก้แค้นแล้วหลังจากผ่านมาหลายปี
“สามีข้า เจ้าเห็นนี่หรือไม่ ? พี่ชายเลือดเย็นของเจ้าได้ตายด้วยน้ำมือของภรรยาและลูกของเจ้า พวกเราแก้แค้นให้ท่านแล้ว” รัมกุยเนสพึมพำเบา ๆ ในขณะที่นางมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
..
ในเวลาเดียวกัน ชายวัยกลางคนร่างกำยำสองคนยืนเอามือไพล่หลังในแนวภูเขาโบราณที่ไกลออกไปจากเทือกเขาครอส พวกเขายืนอยู่เฉย ๆ อยู่ที่จุดสูงสุดของภูเขาที่มีรูปเหมือนดาบ ในขณะที่พวกเขาปล่อยให้ลมพัดแรงผ่านไปรอบ ๆ ตัวพวกเขา
พวกเขายืนไม่ขยับเหมือนรูปปั้น ถ้ามีคนอื่นที่อยู่ตรงนั้น พวกเขาก็คงเห็นเหมือนเป็นภาพหลอนเป็นครั้งคราวเหมือนกับว่าทั้งสองคนนี้เป็นส่วนหนึ่งของโลก พวกดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งกับรอบ ๆ
ในตอนนี้ มิติเหนือภูเขาขึ้นไปสองพันเมตรก็เริ่มที่จะบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง มันกลายเป็นประตูมิติอย่างรวดเร็วและชายวัยกลางคนในชัดขาวที่มีสายตาชั่วร้ายก็ออกมา
ชายนั้นลอยอยู่กลางอากาศและมองไปที่ทั้งสองคนจากไกลไกล หลังจากนั้นสักพักเขาก็พูดออกมาช้า ๆ “ไคเซอร์ จักรพรรดิเสือ ข้าไม่คิดว่าจะเป็นพวกเจ้าทั้งสอง”
“มารราคะ เจ้าเป็นยังไงบ้าง ? ” แลงคีรอสถามอย่างเฉยเฉย
“พวกเจ้าทั้งสองลืมข้อตกลงระหว่างทวีปเทียนหยวนและทวีปสัตว์เทวะของเจ้าแล้วหรือ ? เจ้าผ่านเข้ามาในอาณาเขตของทวีปเทียนหยวนอีกครั้ง ได้โปรดออกไปตอนนี้” เสียงของมารราคะสงบมากและไม่ได้มีอารมณ์ใดใดเลย
ไคเซอร์พูด “เซียนจักรพรรดิมนุษย์ พวกเราจะเข้าประเด็นเลย พวกเรามาจากทวีปสัตว์เทวะด้วยตัวเองเพราะว่าพวกเราต้องการที่จะร่วมมือกับเจ้า”
สายตาของมารราคะเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินแบบนั้น เขาถามหลังจากเงียบไปสักพัก “เรื่องอะไรล่ะ ? “
