ตอนที่ 671: ความลับของขนสัตว์อสูรสีขาว
มือของไป๋ไฮจับขนสัตว์อสูรสีขาวทั้งสามไว้แน่น ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เขาครุ่นคิดลึก ๆ กับตนเอง
ขนสัตว์อสูรมาจากต้นกำเนิดที่ผิดปกติ ข้าเคยพบชิ้นส่วนหนึ่งของมันอยู่ในสถานที่ลึกลับหลายปีมาแล้ว มันเป็นด้วยความช่วยเหลือของขนสัตว์นี้ ข้าจึงสามารถที่จะก้าวผ่านจากเซียนสวรรค์ขึ้นเป็นเซียนผู้คุมกฎ
เจ้าขนสัตว์นี้มีความสามารถเช่นนั้นหรือ ? มันสามารถช่วยในการตัดผ่านเข้าไปในขอบเขตของเซียนผู้คุมกฏได้ ? เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะกระวนกระวาย ขณะที่เขาขอให้ไป๋ไฮยืนยันคำพูดดังกล่าว
มันนับว่าน่าสงสัยนัก แต่พวกมันกลับมีประโยชน์อย่างแท้จริง
ท่านบรรพชน แล้วจะสามารถใช้ขนสัตว์ชิ้นนี้เพื่อสร้างความก้าวหน้าได้อย่างไร ? เจี้ยนเฉินรู้สึกตื่นเต้นเมื่อถามคำถามนี้ เขารู้ดีว่าจำเป็นต้องรู้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ ด้วยเหตุนี้เขาจึงสามารถทำให้การค้นพบนี้ส่งผลให้ประสบความสำเร็จในการทำความเข้าใจความลึกลับของโลก เพื่อการตัดผ่านเป็นเซียนผู้คุมกฎ
แต่ท่านบรรพชนกลับส่ายศีรษะด้วยความเสียใจ ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะที่ข้ามีขนสัตว์ จนถึงจุดหนึ่ง มันเริ่มที่จะปล่อยกลิ่นอายของพระเจ้า ก่อนที่ความลึกลับของโลกจะเริ่มมีวิวัฒนาการไปรอบ ๆ ตัวข้า ข้าได้รับโอกาสนั้นในการซึมซับความรู้และทำความเข้าใจกับตัวเอง ในที่สุดข้าก็กลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ
เจี้ยนเฉินรู้สึกตกใจกับข้อมูลนี้และจ้องมองที่ไป๋ไฮอย่างไม่เต็มใจ ในความคิดของเขา เขารู้ว่าขนสัตว์ที่ดูเหมือนธรรมดานี้กลับสามารถปลดปล่อยพลังงานที่สามารถช่วยเหลือบุคคล เพื่อสร้างความก้าวหน้าให้กลายเป็นเซียนผู้คุมกฎได้
แม้ในขณะที่ข้าสามารถเป็นเซียนผู้คุมกฎได้เพราะขนสัตว์อสูร แต่ข้าก็ไม่สามารถ ค้นพบว่าเงื่อนไขใดที่ทำให้เป็นไปได้ แม้หลังจากการทดลอง เพื่อค้นหาความลับของมันอย่างนับไม่ถ้วน ด้วยเหตุนี้ข้าจึงใช้เวลา 200 ปีในการค้นคว้าและลองใช้วิธีการมากมายเพื่อค้นหาความลับนี้ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ไม่มีเส้นทางเดินต่อไป ข้าจึงตัดสินใจที่จะส่งผ่านมันลงไปในครอบครัว ด้วยความหวังว่าลูกหลานที่โชคดีคนหนึ่งจะเปิดเผยความลับของขนสัตว์อสูรนี้
อนิจจา ตัวข้านั้นไม่รู้ว่า ขนสัตว์อสูรตัวนี้จะเป็นสิ่งอัปมงคล ครอบครัวของข้าแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากก็เพราะมัน แต่ในเวลาเดียวกัน สิ่งเดียวกันนี้ก็นำความหายนะมาสู่ครอบครัวของข้า ไป๋ไฮคร่ำครวญออกมาด้วยความโศกเศร้า ความลึกลับของขนสัตว์ร้าย มันเป็นสิ่งอัปมงคลมากกว่าโชคลาภ
เจี๋ยนเฉินถอนหายใจด้วยหลังจากเห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าของไป๋ไฮ โชคชะตาที่เกิดขึ้นกับตระกูลไป๋เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามากเกินไป
ท่านบรรพชน ถ้ามีคนมาขโมยขนสัตว์ พวกเขาก็ต้องรู้เรื่องลึกลับที่อยู่เบื้องหลัง นอกเหนือจากท่าน มีใครบ้างที่ทราบเรื่องนี้ ? พวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องหรือไม่ ? เจี้ยนเฉินถาม
ไป๋ไฮมองขึ้นไปบนฟากฟ้า ไป๋ไฮคิดสักครู่ก่อนที่จะเกาหัวของเขา ไม่มีใคร เท่าที่ข้าจะนึกได้ ข้าไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับขนสัตว์อสูรมาก่อน นอกจากเชื้อสายของตระกูลไป๋ แม้หลังจาก 30 ปีนับตั้งแต่การสังหารหมู่ครั้งนี้ ข้าไม่พบข้อมูลใดที่จะช่วยให้ข้าได้เรียนรู้เกี่ยวกับคนที่เกี่ยวข้องกับมัน
แต่แล้วใบหน้าของเขามืดครึ้มลง หลังจากนั้น แต่ศัตรูเป็นคนที่เข้มแข็งมาก เมื่อ 30 ปีที่แล้ว ข้าเป็นเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 4 และคนที่กำลังไล่ล่าข้า อย่างน้อยเขาเป็นเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 6 ตัวข้านั้นเกือบจะตายแล้ว ก่อนที่ข้าจะเข้าใจทักษะศักดิ์สิทธิ์และใช้มัน ข้าจึงหลบหนีไปได้โดยบังเอิญ
แม้ว่าข้าสามารถหลบหนีไปได้ แต่ข้าก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส พลังงานของข้าเหือดหายไปอย่างมาก และตอนนั้นเซียนผู้คุมกฎของนิกายพยัคฆ์มังกรได้มาพบข้า เขารักษาข้าและช่วยให้ข้าฟื้นพลังของข้า ดังนั้นข้าจึงเป็นหนี้บุญคุณเขา ไป๋ไฮส่ายหน้า ในขณะที่เขาระลึกถึงอดีต แต่ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นเพราะเช่นนี้ ข้าเกือบจะฆ่าลูกหลานของตัวเอง เป็นที่น่ายินดีที่สถานการณ์ไม่ถึงจุดดังกล่าวอย่างนั้น ไม่เช่นนั้น ข้าคงรู้สึกเสียใจตลอดไปหลังจากนั้น
ท่านบรรพชน สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตควรจะอยู่ในอดีตที่ผ่านมา ไม่ควรพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก ตอนนี้เราก็สบายดีกันแล้วไม่ใช่หรือ ? เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างแห้งแล้ง
ข้าจะแก้แค้นการสังหารหมู่ในตระกูลของข้า นั่นคือแน่นอน ศัตรูของไป๋ไฮอาจเข้มแข็งและอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของขุมพลังที่ยิ่งใหญ่กว่า แต่ด้วยอัจฉริยะเช่นเจ้าในครอบครัวของข้า ข้าเชื่อว่าการแก้แค้นสำหรับตระกูลของข้าจะไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
เจี้ยนเฉินเคร่งขรึม ไป๋ไฮกล่าวว่า ท่านบรรพชน ข้าให้สัญญา ข้าจะแก้แค้นหนี้เลือดของตระกูลไป๋ด้วยมือของข้าเอง ไม่ว่าใครจะเป็นศัตรูข้า จะทำให้แน่ใจว่า พวกเขาจะต้องชดใช้เป็นแสน ๆ เท่า
ดีมาก ! สำหรับตอนนี้ เจ้ามีความแข็งแกร่งที่จะสนับสนุนคำพูดของเจ้า อย่างไรก็ตามข้ายังไม่ทราบว่าใครเป็นผู้รุกรานลึกลับของเรา ดังนั้นการพูดถึงการแก้แค้นก็ยังค่อนข้างเร็ว ในขณะเดียวกัน เจ้าควรมุ่งเน้นที่การยกระดับของเจ้าขึ้น .. ขณะนี้เจ้าเป็นลูกหลานของเจ้า เจ้ายังไม่สามารถแก้แค้นได้ แม้แต่ตัวข้าเองก็ยังไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้นได้ ไป๋ไฮพูด
เจี้ยนเฉินพยักหน้าอย่างจริงจัง
เมื่อมองไปที่เศษเสี้ยวของขนสัตว์ทั้งสามชิ้นอีกครั้ง ไป๋ไฮส่งพวกมันให้กับเจี้ยนเฉินว่า ลูกหลานของข้า เจ้าเป็นหนึ่งในความหวังที่เหลืออยู่สำหรับตระกูลไป๋ ข้ามอบความไว้วางใจให้เจ้าเก็บของ 3 ชิ้นนี้ไว้ บางทีเจ้าอาจจะได้เห็นวิวัฒนาการของความลึกลับของโลกและใช้มันเพื่อตัวเจ้าเอง
เจี้ยนเฉินลังเลที่จะยอมรับขนสัตว์อสูร แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยอมแพ้ หลังจากนั้นสักพัก ข้าเชื่อว่าจะมีมากกว่า 3 ชิ้นนี้ ข้าสงสัยว่ามีความลับอันยิ่งใหญ่ที่ซ่อมอยู่ในขนสัตว์นี้ ไม่เพียงแค่เป็นเครื่องมือสำหรับการพัฒนาความลึกลับของโลกเท่านั้น
การคาดเดาของเจ้าน่าจะถูกต้อง นับตั้งแต่ข้าเห็นทั้งสามชิ้นนี้ ข้าก็สรุปได้เช่นเดียวกัน แต่ข้าก็ยังไม่สามารถคาดเดาได้มากนักจากสิ่งนั้น ดังนั้นให้เราหยุดการสนทนาไว้ตรงนั้น มันจะไร้ประโยชน์ที่จะลองและแสดงความคิดเห็นใด ๆ เพิ่มเติมโดยไม่ต้องรู้อะไรอีก ไป๋ไฮพูด หันศีรษะของเขาไปที่ไป๋หยุนเทียน เสียงของเขาหยั่งเสียงอ่อนโยนมากขึ้น ลูกหลานของข้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าตระกูลของเรามีชีวิตรอดกันมากแค่ไหน ?
ท่านบรรพชน รวมตัวข้าและบุตรของข้า ยังคงมีอีก 2 คนรวม เป็น 4 คน เท่าที่ข้ารู้ ไป๋หยุนเทียนพูดอย่างมืดมน
ไฮ้ ! ไป๋ไฮถอนหายใจด้วยความเศร้าโศก ใบหน้าของเขาเริ่มหงุดหงิดสักครู่ ก่อนจะค่อย ๆ กลับเป็นปกติ ดีมาก เราไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้อีกต่อไป มีคนมากมายที่รออยู่ข้างนอก เจ้าสองคนคงจะมีธุระกับพวกเขา
และด้วยเหตุนี้ กำแพงล้อมรอบสวนจึงถูกยุบออก ทำให้เกิดกำแพงด้านนอกของปรากฏขึ้นอีกครั้งในสายตาของเจี้ยนเฉินพร้อมกับกลุ่มคนที่รออย่างใจจดใจจ่ออยู่นอกรัศมีกั้น กลุ่มนี้เป็นหัวหน้าตระกูล เจียงหยางป้า
ฮ่า ๆ เซียงเอ๋อ เจ้าได้กลับมาแล้ว ! ครั้งสุดท้ายที่เจ้ามาที่บ้าน น่าเสียดาย ที่พ่อของเจ้ามาช้าเกินไปที่จะได้พบกับเจ้า คราวนี้อยู่พักนานเท่าใด ? เจียงหยางป้าหัวเราะเสียงดัง ขณะที่เขามองไปที่ลูกชายด้วยความภาคภูมิใจ
เจี้ยนเฉินมองไปหาพ่อด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วการตระหนักถึงสิ่งใหม่ ๆ ต่อการปรากฏตัวของพ่อของเขาก็ทำให้ยิ้มตื่นเต้นขึ้นมาที่ใบหน้าของเขา ท่านพ่อ ท่านได้กลายเป็นเซียนปฐพี !
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! ข้าเพิ่งผ่านมาไม่นานมานี้ พ่อของเจ้าอยู่ในวัยสี่สิบ ถ้าข้าไม่สามารถก้าวสู่การเป็นเซียนปฐพี นั่นหมายความว่า ข้าไม่มีความสามารถที่จะเริ่มต้นด้วย เจียงหยางป้ากล่าวออกมา แต่เมื่อดวงตาของเขาหยุดลงบนร่างของไป๋ไฮ ความเคารพได้เข้าสู่ใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นม่านพลัง เขารู้ว่าคนที่รับผิดชอบเรื่องนี้และบุคคลนี้ต้องเป็นเซียนผู้คุมกฎ
เซียงเอ๋อ ท่านผู้เฒ่าคนนี้คือ ? เจียงหยางป้าถาม แม้เขารู้ว่าลูกชายของเขามีระดับที่สูงไม่น้อย แต่เขาก็ยังไม่กล้าละเลยมารยาทของเขาที่มีต่ออีกฝ่าย
Related
