CLS ตอนที่ 463: ทำไมต้องพายด้วย?
ความคิดนี้ของอี้เทียนหยุน เป็นความคิดที่คนอื่น ณ ตอนนี้ไม่มีใครคิด ที่พวกเขาไม่เคยคิดที่จะสยบฉลามใต้พิภพมาเป็นสัตว์เลี้ยง เนื่องเพราะพวกเขาไม่ใช่นักฝึกสัตว์ ดังนั้นจึงไม่มีเคยมีความคิดนี้อยู่ในหัว
เมื่อเห็นอี้เทียนหยุนไม่ช่วยพายเรือ ทันใดนั้นก็ทำให้คนที่เหลือพากันตกใจ เหลิงหู่อดไม่ได้ต้องตวาดออกมา “เจ้าหนู เจ้ากำลังทำอะไร รีบพายเร็วเข้า! ที่นี่เป็นเขตสังหารของฉลามใต้พิภพ พวกเราต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!”
คำพูดของเหลิงหู่ไม่ใช่จะไร้เหตุผล เพราะรอบๆ นี้ เริ่มมีฉลามใต้พิภพมากขึ้นไปทุกที ร่างกายสีดำมืดปรากฏขึ้นจากแม่น้ำลึกเรื่อยๆ พร้อมกับพากันกระโจนพุ่งเข้าใส่พวกเขา เมื่อกลิ่นเลือดโชยออกไป ย่อมทำให้พวกมันเข้ามารวมกลุ่มกันในทันที
พวกมันต่างก็พากันจับจ้องมายังที่นี่ ในสายตาของพวกมันต่างก็เต็มไปด้วยแรงปรารถนา หลังจากจ้องมอง จากนั้นก็กระโจนออกมา
อี้เทียนหยุนไม่พาย แต่ว่าอีกสองกลุ่มที่เหลือกำลังพากันพายเรืออย่างบ้าคลั่ง ทำให้ความเร็วของแต่ละกลุ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว หวังจะหนีออกไปจากที่นี่ในทันที
“ใช่ ต้องรีบหนีไปจากที่นี่!” หยางจื้อเหวินที่อยู่อีกด้านก็อดพูดออกมาไม่ได้ จะตายกันอยู่แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เขากังวลได้ยังไง อี้เทียนหยุนก็ดูเหมือนจะกลัวจนหยุดนิ่งไป ยืนนิ่งไม่ขยับไปจากจุดนั้น
เหลิงหู่และเริ่นเหลียงเฉินรับหน้าที่จัดการกับฉลามใต้พิภพ ส่วนหน้าที่พายเรือนั้นตกเป็นของอี้เทียนหยุนและหยางจื้อเหวิน ดังนั้นความเร็วจึงไม่เร็วนัก ยิ่งตอนนี้เหลือเพียงหยางจื้อเหวินคนเดียวที่พาย จึงยิ่งทำให้ความเร็วของเรือช้าลงไปอีก ทำให้เรือเคลื่อนไปข้างหน้าได้ทีละน้อยเท่านั้น
“ฮ่าๆๆ โชคดีที่ข้าไม่รับเจ้าเด็กโง่นั้นขึ้นมา ตกใจจนเซ่อไปแล้ว!” เมื่อหลิวหลงเห็นสถานการณ์คับขันของที่นี่ ในใจก็อดมีความสุขขึ้นมาไม่ได้ ดีใจที่อี้เทียนหยุนไม่เลือดเข้าร่วมกับพวกเขา ไม่อย่างนั้น พวกเขาทั้งหมดนี้คงต้องถูกกลบฝังอยู่ที่นี่
และเมื่ออีกกลุ่มเห็นสถานการณ์ที่นี่ ก็อดไม่ได้ต้องเผยแววตาเย้ยหยันออกมา คิดว่าที่นี่ช่างน่าสมเพชซะจริงๆ ที่ดันมาเจอเจ้าเด็กโง่นี้เข้า เห็นฉลามใต้พิภพเยอะเข้าหน่อย ก็กลายเป็นเซ่อไปซะแล้ว?
“เจ้าหนู เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?” เหลิงหู่ตวาดออกมาคำหนึ่ง เป็นการเรียกปลุกสติของเขา “รีบพายเร็วเข้า อย่าได้กลัว ที่นี่มีพวกเราคอยต้านรับให้อยู่!”
เหลิงหู่ไม่ได้โกรธเกรี้ยว หรือว่าถีบเข้าตกน้ำไป แต่กลับคอยพูดปลอบอยู่ด้านข้าง บอกให้อี้เทียนหยุนอย่าได้ตกใจ
“พี่ใหญ่เหลิงอย่าได้กังวล ข้าไม่ได้กลัวอะไร” อี้เทียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ “ข้ากำลังรอโอกาสอยู่ รอให้ฉลามใต้พิภพพวกนี้เข้ามาใกล้ ไม่อย่างนั้น ข้าคงไม่มีโอกาสอย่างนี้แล้ว”
“อะไรนะ?” พวกเขาพากันสงสัย ไม่รู้ว่าอี้เทียนหยุนกำลังพูดอะไรอยู่
“พวกท่านรออยู่เฉยๆ ก็พอ ที่เหลือปล่อยข้าจัดการเอง” อี้เทียนหยุนพูดจบก็โยนกระดานไม้ออกไป จากนั้นก็บินขึ้นไปกระดานไม้ แยกไปยืนเป็นอิสระอยู่อีกฝั่งคนเดียว
และตอนนี้ก็ทำให้พวกหลิวหลงพากันหัวเราะออกมาจนน้ำตาไหล “เจ้าหนูนี่โง่หรือเปล่า พุ่งออกไปคนเดียวอย่างนั้น ไม่ใช่รนหาที่ตายหรอกเหรอ? แต่ว่านี่ก็ดี ที่นั่นจะได้กลายเป็นจุดดึงดูดของฉลามใต้พิภพ ช่างเป็นกลุ่มคนโง่จริงๆ!”
ขณะที่พูด เขาก็ตวัดกระบี่สังหารฉลามใต้พิภพที่เข้ามาใกล้ พร้อมกับปัดศพฉลามใต้พิภพตัวนั้นตรงเข้าใส่ทางฝั่งของอี้เทียนหยุน ด้วยร่างที่เต็มไปด้วยกลิ่นเลือดตลบอบอวล จึงทำให้ดึงดูดฉลามใต้พิภพจำนวนมากเข้าไป
นี่ทำให้เริ่นเหลียงเฉินกับพวกพากันเดือด นี่ไม่ใช่ว่าต้องการฆ่าพวกเขาอย่างงั้นเหรอ?
“หลิวหลง เจ้ากำลังทำอะไร!” เริ่นเหลียงเฉินตะโกนเสียงดัง
“ไม่ได้ทำอะไร พวกเจ้าก็สนุกกันไปนะ พวกเราขอตัวก่อน!” หลิวหลงหัวเราะจนตัวโยน
“หลิวหลง ถ้าข้าตามเจ้าทันนะ ข้าจะทำให้เจ้าตายเยี่ยงหมา!” ในใจเริ่นเหลียงเฉินโกรธถึงขีดสุด ไม่คิดว่าช่วงเวลาสำคัญอย่างนี้ยังมีคนคิดถมหินลงบ่อ
ความสนใจในปัจจุบันของพวกมันไม่ใช่ทางฝั่งหลิวหลงชั่วคราว แต่เป็นอี้เทียนหยุน
อี้เทียนหยุนกระโดดแยกออกมาคนเดียวเช่นนี้ทำให้พวกเหลิงหู่ตกใจ ไม่เพียงแต่ไม่ยอมพายเรือเท่านั้น แต่ยังวิ่งออกไปเล่นเป็นผู้กล้าคนเดียวอีก?
“เจ้าเด็กนี่ ยังมาแสร้งทำเป็นผู้กล้าอะไร! รีบกลับมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ พวกเราจะจัดการกับพวกมันเอง!” เหลิงหู่ทำการเงื้อขวานยักษ์ในมือขึ้น เตรียมฟันใส่ฉลามใต้พิภพเพื่อช่วยอี้เทียนหยุน
“พี่ใหญ่เหลิง ท่านคอยอยู่ที่นั่นล่ะ เชื่อข้า!”
ตาอี้เทียนหยุนเป็นประกาย ในมือปรากฏกระบี่หนักระดับจิตวิญญาณ เขาไม่กล้าเอาศาสตราระดับศักดิ์สิทธิ์ออกมาในทันที เนื่องเพราะกลัวว่าพวกเขาจะตกใจ ยิ่งกว่านั้น พลังของมันยังแข็งแกร่งเกินไป ไม่ง่ายเลยกว่าจะมีโอกาสได้จับฉลามใต้พิภพ
เขาทำการเหวี่ยงกระบี่หนักในมือออกไป ฉลามใต้พิภพตัวหนึ่งที่กระโจนเข้ามาก็ถูกตีตกลงบนแผ่นกระดาน ร่างขนาดใหญ่ของมันทำให้แผ่นกระดานเกิดรอยร้าวขึ้น แต่โชคดีที่มีมันแค่ตัวเดียว ไม่อย่างนั้น ไม้กระดานแผ่นนี้คงไม่สามารถรับน้ำหนักจำนวนมหาศาลของฉลามใต้พิภพเอาไว้ได้
“กรร กรร!”
ฉลามใต้พิภพร้องออกมา การโจมตีนี้ไม่ได้ทำให้มันบาดเจ็บอะไร เป็นเพียงแค่การตีให้ตกเท่านั้น ดังนั้นจึงไร้ซึ่งบาดแผล
“นี่มันการโจมตีอะไร ไม่ได้กินข้าวมาหรือไง? แม้แต่บาดแผลสักนิดบนตัวฉลามใต้พิภพยังไม่มี เริ่นเหลียงเฉิน เจ้าช่างหาเพื่อนร่วมกลุ่มได้ดีจริงๆ!” เมื่อหลิวหลงเห็นฉลามใต้พิภพจำนวนมากถูกดึงดูดเข้าไปหาพวกเขา แรงกดดันทางฝั่งพวกเขาก็ลดลงมาก ทำให้พวกเขาได้ผ่อนคลายลง
คนพวกนั้นพากันหัวเราะออกมา คิดว่าช่างเป็นเจ้าเด็กที่โง่จริงๆ ถึงกับเอาตัวเองขึ้นเป็นเหยื่อ ช่วยให้พวกเขาออกไปจากที่นี่ได้อย่างราบรื่น แล้วอย่างนี้จะไม่ให้พวกเขาดีใจได้ยังไง?
“พี่ใหญ่หลิว โชคดีที่ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ตามท่านมา ไม่อย่างนั้นพวกเราคงต้องน่าสมเพชเหมือนกันกับพวกเขา!”
“ใช่แล้ว ดีที่เจ้าโง่นั่นไม่ตามมาด้วย ไม่อย่างนั้นคงเป็นตัวถ่วงของพวกเรา”
“ฮี่ฮี่ มีพวกมันเป็นเหยื่อล่อ คราวนี้พวกเราก็ไปถึงโลกวิญญาณได้อย่างราบรื่นแล้ว!”
พวกเขาพากันตื่นเต้น คิดว่าอี้เทียนหยุนนั้น ช่างเป็นดาวนำโชคของพวกเขาจริงๆ!
และในขณะที่ผู้คนพากันคิดว่าอี้เทียนหยุนเป็นคนโง่อยู่นั้น เขาก็ได้ยื่นมือออกไป พร้อมกับสายตาที่เป็นประกายอย่างต่อเนื่อง “จับ!”
จากนั้น ก็ได้มีลำแสงเข้าปกคลุมฉลามใต้พิภพตัวนี้ ไม่ถึงอึดใจ เสียงของระบบก็ดังขึ้นมา
“ติ๊ง ท่านจับฉลามใต้พิภพสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 300,000, ค่าความชำนาญในการจับสัตว์เพิ่มขึ้น 300!”
โดยที่ไร้ซึ่งความลำบาก ฉลามใต้พิภพก็ถูกจับสำเร็จ ไม่ใช่เพราะมันมีระดับต่ำเท่านั้น แต่เป็นเพราะระดับของเขานั้นสูงกว่ามาก จึงทำให้อัตราสำเร็จเพิ่มขึ้นขั้นใหญ่
“ลงไป!” อี้เทียนหยุนสั่งฉลามใต้พิภพ จากนั้น ฉลามใต้พิภพก็กระโดดลงน้ำไป จมหายไปในก้นแม่น้ำ
ผู้คนที่เห็นฉากนี้ก็คิดว่ามีอะไรไม่เข้าท่า ฉลามใต้พิภพควรจะโจมตีถึงจะถูก ทำไมถึงได้กระโดดลงน้ำไปอย่างเชื่อฟังอย่างนั้น?
จากนั้นฉลามใต้พิภพตัวต่อไปก็ได้กระโจนเข้ามา แต่ก็ถูกอี้เทียนหยุนตีตกลงมายังไม้กระดานอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ทำการจับฉลามใต้พิภพ พร้อมกับสั่งให้มันลงไปในน้ำในทันที
เหลิงหู่กับพวกพากันมองหน้ากันด้วยสีหน้าสงสัย ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่จากที่ดู อี้เทียนหยุนก็สามารถจัดการกับฉลามใต้พิภพได้อย่างง่ายดาย แต่เขาก็ไม่ได้ทำให้พวกมันบาดเจ็บ ซึ่งพวกเขาก็ไม่รู้ว่าทำไม
“วี้ด!”
คราวนี้เป็นฉลามใต้พิภพสองตัวที่เข้ามาพร้อมกัน อี้เทียนหยุนทำสายตาเย็นชา จากนั้นก็ตวัดกระบี่หนักในมือออกไปอย่างแรง ก่อให้เกิดเป็นการโจมตีที่แยกออกไปสองฝั่ง ฝั่งแรกตีฉลามใต้พิภพตัวหนึ่งลงไปในน้ำ ขณะที่อีกฝั่งตบฉลามใต้พิภพตกลงบนไม้กระดาน
การลงมือครั้งนี้เร็วราวกับสายฟ้าฟาด ทำให้หลายคนเห็นเพียงภาพติดตาลางๆ เท่านั้น ไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น! ทันใดนั้น ทุกคนก็พากันตกตะลึง หรือว่าพวกเขาจะพากันตาลาย?
“จับ!”
อี้เทียนหยุนทำการจับอีกครั้ง จากนั้นก็สั่งให้ฉลามใต้พิภพตัวที่สามที่จับได้สำเร็จกระโดดลงจากไม้กระดาน พร้อมกับตัวเขาที่กระโดดออกจากไม้กระดานกลับขึ้นสู่เรือ
“ทำให้พี่ท่านกังวลแล้ว ตอนนี้พวกไปจากที่นี่กันเถอะ” อี้เทียนหยุนแสดงรอยยิ้มคลุมเครือออกมา พร้อมกับพูดอย่างผ่อนคลาย
“เจ้าหนู พลังของเจ้าไม่เลวเลย พวกเรารีบพายเรือกันเถอะ….” เหลิงหู่ส่งไม้พายให้กับอี้เทียนหยุน พร้อมกับบอกให้อี้เทียนหยุนรีบพาย
“ไม่ พวกเราไม่ต้องพายแล้ว” อี้เทียนหยุนทำการชี้นิ้วออกไป จากนั้นก็ปรากฏหัวของฉลามใต้พิภพขึ้นสามหัวตรงหัวเรือ พร้อมกับพูดขึ้นว่า “ให้พวกมันทั้งสามลากไปดีกว่า ทำไมต้องพายด้วย?”
เมื่อเห็นหัวของฉลามใต้พิภพทั้งสามโผล่ขึ้นมา ก็ทำให้พวกเขาพากันตกใจ กระทั่งพวกหลิวหลงก็เช่นกัน
