ตอนที่ 707: ทะเลาะ
เจียวหลิงเหอพูดออกไปตรงๆ ไม่กลัวว่าจะเปิดอะไรออกไป ไม่กลัวว่าที่พูดออกไปนั้นจะเป็นปัญหา เธอไม่เชื่อว่าเรื่องพวกนี้ คนอื่นจะไม่รู้ข่าวอะไรเลย พวกเขาแน่นอนว่าต้องรู้เรื่องที่เกิดกับพวกเธอแน่ เพราะว่าหากไม่จัดการให้แล้วเสร็จ พวกเขาย่อมไม่วางใจอย่างแน่นอน
และที่พูดอย่างนี้ออกไป เหตุผลหลักก็เพราะว่าเธอไม่มีหลักฐานอะไร ในเมื่อปราศจากหลักฐาน ก็ต้องมาดูว่าพวกเขาจะตั้งรับกับสถานการณ์นี้ยังไง หากว่าพบเบาะแสเพียงเล็กน้อย เรื่องนี้ก็สามารถไปต่อไป ดูว่าจะนำไปสู่หลักฐานได้ยังไง
แต่ที่ทำให้เธอผิดหวังก็คือ ผู้อาวุโสสามกลับไม่แสดงสีหน้าอะไรเลย อีกทั้งยังเลือกใช้คำพูดที่ฉลาด เลือกที่จะจับเธอไว้ไม่ยอมปล่อยเธอจากไป
“ท่านแม่ ท่านไม่จำเป็นต้องพูดกับพวกเขาให้มากความหรอก เรื่องนี้แค่ข้าใช้วิธีการเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถทำให้พวกเขาพูดได้แล้ว” สีหน้าอี้เทียนหยุนยังคงเฉยชา เขาคร้านที่จะสนใจพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นการอ่านสีหน้า หรือพยายามพูดล่อลวงฝ่ายตรงข้าม
เขาก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจ เพราะว่ามันเสียเวลาเขามากเกินไป วิธีที่ดีที่สุดก็คือการใช้เนตรเสน่ห์ ทำให้พวกเขาพูดความจริงออกมาตรงๆ เลย
“ลูกมีวิธีอย่างงั้นเหรอ?” เจียวหลิงเหอตกใจ แต่เธอก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเป็นวิธีอะไร
ส่วนชิเสวี่ยอวิ๋นนั้นยืนอยู่ข้างๆ โดยไม่พูดอะไร คอยติดตามเขาและเชื่อในสิ่งที่เขาพูด
“ใช่ ลูกมีวิธี” อี้เทียนหยุนส่งยิ้มสบายๆ ออกมา แต่ก็ไม่ได้อธิบายว่าเป็นวิธีอะไร
ส่วนผู้อาวุโสสามที่อยู่ใกล้ๆ กลับไม่สนใจว่าพวกเขาจะมีวิธีอะไรหรือไม่ แต่บอกให้ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณหลายคนที่อยู่ใกล้ๆ รวมถึงตัวเขาเอง เตรียมที่จะเข้าไปจับกุมพวกเขา และเป้าหมายของผู้อาวุโสสามนั้นก็คืออี้เทียนหยุนนั้นเอง ในสายตาของเขามีประกายเย็นชาวาบขึ้นหลายส่วน ราวกับกำลังมีความคิดชั่วร้ายอะไรอยู่
“ขอบอกให้พวกเจ้าอย่าได้ขัดขืนจะดีกว่า หากว่าขัดขืนแล้วล่ะก็ อย่ามาโทษว่าพวกเราจะไม่เกรงใจ” ผู้อาวุโสสามยิ้มอย่างชั่วร้าย จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่อี้เทียนหยุน เหมือนกับคนโลภพุ่งเข้าหาเงิน
ยามคนอื่นก็เช่นกัน ต่างก็พากันพุ่งเข้าใส่เจียวหลิงเหอและชิเสวี่ยอวิ๋นไปติดๆ มีผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณเยอะขนาดนี้ พวกเขาไม่เชื่อว่าจะจับคนแค่สามคนไม่ได้
สายตาของอี้เทียนหยุนเป็นประกายวาบ จากนั้นก็เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา และในขณะที่เตรียมจะซัดฝ่ามือใส่พวกเขาอยู่นั้น ก็พลันมีเสียงตวาดคำหนึ่งดังขึ้นมาซะก่อน
“หยุดให้ข้าเดี๋ยวนี้!”
น้ำเสียงที่ดังมาจากด้านหลัง ทันใดนั้นก็ทำให้ผู้คนที่กระโจนเข้ามาพากันชะงักเท้าในทันที ไม่กล้าที่จะลงมือสืบต่อ ยังไงก็ตาม ก็มีเพียงแต่พวกยามเท่านั้นที่หยุด แต่ผู้อาวุโสสามยังคงกระโจนเข้ามาเหมือนก่อนหน้า พร้อมกับคว้าเข้าที่คอของอี้เทียนหยุน เตรียมที่จะบีบมันด้วยมือของตน แต่ว่าเขาก็ได้แต่ค้างไว้ท่านั้น ไม่ได้ลงมือแต่อย่างใด
“หากเจ้ากล้าก็ลองดู?” อี้เทียนหยุนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “เพราะข้าก็ไม่รังเกียจที่จะหักแขนทั้งสองข้างของเจ้าเช่นกัน”
ราวกับไม่รู้สึกอันตรายแต่อย่างใด ขณะที่ฝ่ามือใกล้จะคว้าเข้าที่คอของเขา แต่ว่าเขากลับไม่แม้แต่จะตื่นตัว ราวกับว่าที่กำลังจะถูกบีบนั้นไม่ใช่คอของตน
“อวดดีจริงๆ ไม่ต่างไปจากพ่อของเจ้าเลยสักนิด!” ผู้อาวุโสสามแค่นเสียงอย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับไปมองทางด้านหลัง พร้อมกับเห็นชายชราคนหนึ่งบินมาอย่างรวดเร็ว และชายชราคนนั้นเห็นพวกเจียวหลิงเหอ สีหน้าของเขาก็พลันเปลี่ยนไป
“เจียวหลิงเหอ เจ้ากลับมาแล้ว…..”
ผู้ที่กำลังบินลงมานี้ก็คือผู้อาวุโสรอง อี้หยวนหลง ซึ่งเป็นปู่ของอี้เทียนหยุน! เพิ่งจะมาถึง เขาก็มองไปรอบๆ จนสุดท้ายสายตาของเขาก็หยุดอยู่ที่อี้เทียนหยุน พร้อมกับร่างที่มีอายุก็ได้เกิดอาการสะท้านขึ้น
ใบหน้านี้พูดได้ว่าคล้ายกับอี้ซิงเฉินอย่างมาก แต่ก็คล้ายกับเจียวหลิงเหอเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ใบหน้านี้ดูดีอย่างมาก
“ผู้อาวุโสรอง ท่านมาแล้วเหรอ ข้ากำลังจะควบคุมตัวพวกเขาอยู่พอดี ไม่คิดว่าท่านจะมาด้วย” ผู้อาวุโสสามเผยรอยยิ้มใจเย็นออกไป ขณะที่เอามือไขว้หลัง หลังจากที่มองมาที่อี้เทียนหยุนอย่างดุร้ายคราหนึ่ง ก็ได้หันกลับไปมองอี้หยวนหลง
“เรื่องนี้ให้ข้าจัดการเอง” อี้หยวนหลงพูดอย่างจริงจัง
“ผู้อาวุโสรอง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของท่านเพียงคนเดียวหรอกจริงไหม? เพราะนี่ก็เป็นเรื่องอื้อฉาวของแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนเราเช่นกัน! นี่ไม่ใช่ของท่าน แต่เป็นเรื่องของพวกเรา ข้าคิดว่าพวกผู้อาวุโสใหญ่ก็ยินดีที่จะจัดการเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน” ผู้อาวุโสสามไม่ยอมส่งคนให้
หากว่าส่งคนให้ แน่นอนว่าย่อมไม่มีเรื่องอะไรอย่างแน่นอน คนหนึ่งก็หลานชาย อีกคนก็ลูกสะใภ้ แล้วมันจะไปมีเรื่องได้ยังไง?
“ฮึ่ม งั้นก็มาจัดการเรื่องนี้ด้วยกัน!” อี้หยวนหลงไม่ปฏิเสธ นี่เป็นเรื่องของแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนจริงๆ เขาไม่สามารถจัดการด้วยตัวคนเดียวได้
“ตกลง งั้นพวกเราก็ไปที่วิหารหลักด้วยกันตอนนี้เลย ให้ทุกคนได้สอบสวนเรื่องนี้ให้กระจ่าง!” ผู้อาวุโสสามมองพวกเขาอย่างเย็นชา พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “พวกเจ้าตามมา อย่าได้เล่นลูกไม้เด็ดขาด!”
“หากพวกเราจะเล่นลูกไม้ แล้วจะมาที่นี่ทำอะไร?” อี้เทียนหยุนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่รู้ว่าเจ้านั้นโง่ หรือพวกเราโง่กันแน่?”
“เจ้าหนู ไม่คิดว่าตัวเองอวดดีไปหน่อยเหรอ?” ผู้อาวุโสสามสายตาเย็นชา
“พอได้แล้ว ตามมา!” อี้หยวนหลงเดินนำ พร้อมกับบอกให้พวกเขารีบมา เจตนาต้องการช่วยอี้เทียนหยุน ขณะที่สายตามองมาที่อี้เทียนหยุนนั้น จากสีหน้าที่เข้มงวด ก็เผยร่องรอยแห่งความอ่อนโยนขึ้นหลายส่วน
ผู้อาวุโสสามแค่นเสียง พร้อมกับโบกแขนเสื้ออย่างไม่พอใจ ก่อนที่จะเดินนำไป เขารู้ว่ามีผู้อาวุโสรองอยู่ ตนเองย่อมไม่สามารถทำอะไรได้ มีแต่ต้องนำตัวพวกเขาขึ้นไปก่อน เมื่อถึงตอนนั้น ก็ให้ผู้อาวุโสทุกคนทำการสอบสวน นี่จึงเป็นสิ่งที่เขายินดีอยากจะเห็น
ขณะที่เดินอยู่ อี้หยวนหลงก็ได้ถามขึ้นมาว่า “ซิงเฉินล่ะ?”
“ท่านพ่อ เรื่องมันยาว…..” เจียวหลิงเหอถอนหายใจ “ไว้เห็นแล้วท่านจะรู้เอง”
“นี่….” อี้หยวนหลงสีหน้าจมลง ราวกับสังเกตเห็นว่ามีเรื่องไม่เข้าท่าเกิดขึ้น แต่ก็หันไปหาอี้เทียนหยุนแล้วถามขึ้นว่า “นี่เป็นลูกของซิงเฉินอย่างงั้นเหรอ?”
“ใช่ค่ะ” เจียวหลิงเหอตอบตามจริง
“โตขึ้นมากเลยนะ…..” อี้หยวนหลงทอดถอนใจ สีหน้าที่จริงจังผ่อนคลายลงหลายส่วน เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ต่อต้านหนักอย่างที่คิด หรือเป็นคนไร้เหตุผล
จากนั้น ภายใต้การนำทาง พวกเขาก็มาถึงวิหารหลักอย่างรวดเร็ว ที่นี่มีผู้ดูแลและผู้อาวุโสหลายคนอาศัยอยู่ เมื่อเจียวหลิงเหอกับพวกมาถึง สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่อี้เทียนหยุนและเจียวหลิงเหอในทันที และพวกเขาก็จับเจียวหลิงเหอได้ในทันทีเช่นกัน
เพราะเธอ เรื่องอื้อฉาวนี้จึงได้เกิดขึ้น แล้วพวกเขาจะลืมได้ยังไง? แม้ว่าภายนอกจะไม่ได้ลือกันออกไป แต่ก็ยังถูกฝังไว้ในความทรงจำของพวกเขาอยู่ดี
“เธอกลับมาแล้ว….. ช่างน่าตกใจจริงๆ” ไม่มีใครคิดว่าเจียวหลิงเหอจะกลับมา เพราะถึงกลับมาก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร มีแต่จะถูกจับขังซะมากกว่า
“ไม่คิดว่านางจิ้งจอกอย่างเจ้าจะยังมีหน้ากลับมาจริงๆ!” ในตอนนี้เอง ได้มีชายชราคนหนึ่งเดินมา พร้อมกับมองมาที่เจียวหลิงเหออย่างเย็นชา ขณะที่ในสายตามีร่องรอยแห่งความประหลาดใจอยู่หลายส่วน
ยังไงก็ตาม สายตาของเขาก็จับจ้องลงบนร่างของอี้เทียนหยุนมากกว่า แม้จะไม่ได้ถาม แต่ในใจของเขาก็มั่นใจอยู่แล้ว
“หากเก่งจริงก็ลองพูดอีกครั้งสิ?” อี้เทียนหยุนสีหน้าเย็นชา ขณะที่สายตามีจิตสังหารพวยพุ่งออกมา
“โฮ่ อวดดีจริงๆ เจ้ารู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอยู่กับใคร?” ชายชราคนนี้ก็คือผู้อาวุโสใหญ่ เป็นคนที่มีอำนาจยิ่งใหญ่มาก อีกทั้งพลังของเขาก็มาถึงระดับราชาวิญญาณขั้นสูงสุด เตรียมที่จะเข้าสู่ระดับราชาเซียนแล้ว
“ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเป็นใคร แต่เจ้าต้องขอโทษกับคำที่เจ้าพูดออกมาเมื่อกี้นี้!” อี้เทียนหยุนเอามือไขว้หลัง เผชิญหน้ากับขุมกำลังของแดนศักดิ์สิทธิ์ เขาก็ยังไม่แม้แต่จะใส่ใจ
