ตอนที่ 737: ความคิดโสมม
ที่อี้เทียนหยุนเกลียดมากที่สุดในชีวิตก็คือพวกพยาธิพวกนี้ เรื่องอะไรไม่รู้จักทำ แต่เวลาเห็นโอกาสกลับรวมหัวกันโผล่หน้าออกมาส่งเสียงดัง เขาไม่เชื่อว่าบรรพชนของแดนศักดิ์สิทธิ์พวกนี้จะไม่มีใครเลยที่รู้เรื่องการรุกรานของปีศาจร้ายในตอนแรก
ในตอนที่ปีศาจร้ายบุกมาในคราวนั้น ทั้งสามโลกต่างก็ตกอยู่ในความมืด ในตอนนั้นทุกคนต่างก็รู้ดี พร้อมกับออกมาทำการต่อต้าน และแน่นอนว่าบนโลกสวรรค์ ราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนก็คือกำลังหลัก ที่เป็นผู้นำเหล่าผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนเข้าไปต่อต้านการรุกรานจากปีศาจร้าย
เขาเชื่อว่าเหล่าบรรพชนจำนวนมากในครั้งนั้นน่าจะยังมีชีวิตอยู่หลายคน พวกเขาบ้างก็มีชีวิตอยู่ตอนนี้ หรือไม่ก็ตายไปแล้ว แต่ต่อให้ตายไป อย่างน้อยก็น่าจะหลงเหลือบันทึกไว้สิ จริงไหม?
แต่ตอนนี้แดนศักดิ์สิทธิ์นับไม่ถ้วนกลับพากันโอบล้อมเข้ามา ขณะที่กองทัพของแดนศักดิ์สิทธิ์หลายแห่งต่างก็ถูกจัดอยู่แถวหน้า การที่ถูกจัดอยู่แถวหน้าได้นั้น แน่นอนว่าระดับของอีกฝ่ายย่อมไม่ธรรมดา จะต้องมีอำนาจระดับบรรพชนเฒ่าเป็นผู้บัญชาการด้วยตนเอง หรือไม่ก็เป็นทายาทของบรรพชนเฒ่า
ที่บรรพชนเฒ่าพวกนี้สามารถมีชีวิตรอดมาได้ ส่วนใหญ่ล้วนแต่ได้รับความคุ้มครองจากราชาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสาม ไม่อย่างนั้นย่อมไม่สามารถมีชีวิตอยู่มาจนถึงตอนนี้ ต้องรู้นะว่าตอนนั้นที่ปีศาจร้ายบุกเข้ามา ขุมอำนาจส่วนใหญ่ในสามโลกล้วนแต่ล้มหายตายจาก และสำหรับหัวกะทิที่มีชีวิตรอดมาได้ การที่สามารถสร้างแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมา ย่อมไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!
แต่ตอนนี้ขุมอำนาจที่พวกเขาพากันก่อตั้งขึ้นมา กลับถูกใช้เพื่อรุกรานแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน นี่มันช่างน่าดูถูกยิ่งนัก
นี่ก็เหมือนกับผู้กล้าคนหนึ่งได้ช่วยชีวิตคนกลุ่มหนึ่งไว้ และหลังจากผ่านมาหลายปี ผู้กล้าที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้ได้ตายไป ทายาทของคนอื่นๆ ที่ถูกผู้กล้าช่วยไว้ในคราวนั้น กลับคิดที่จะลงมือกับทายาทของผู้กล้าที่ช่วยชีวิตบรรพบุรุษของพวกเขา ต้องการแย่งชิงทุกอย่างไป!
ซึ่งคนประเภทนี้ ต่อให้ตายนับหมื่นครั้ง ก็ไม่สาสม
และตอนนี้แดนศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 7-8 แห่งนี้ก็เป็นเช่นเรื่องที่กล่าวเมื่อก่อนหน้า ไม่คิดเลยว่าจะจัดทัพใหญ่บุกเข้ามา นี่ทำให้ผู้คนของแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนพากันโกรธแค้น แม้กระทั่งอี้เทียนหยุนเองก็ยังโกรธแค้นตามไปด้วย ชีวิตของศิษย์ที่นี่ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขามากนัก
แต่ที่เขาทำ ก็เพราะเห็นแก่บุญคุณจำนวนมากที่ราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนสร้างขึ้น แต่สุดท้ายแล้วคนอื่นกลับตอบแทนบุญคุณด้วยความแค้น แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง
อี้เทียนหยุนและพวกสัวไค่เฟิงพากันบินไปยังที่นั่นในทันที แต่คนที่สามารถบินได้มีเพียงส่วนน้อย และก็มีเพียงระดับผู้อาวุโสเท่านั้นที่สามารถบินในที่แห่งนี้ได้
ในมือพวกเขามีหยกบินอยู่ ทำให้พวกเขาสามารถบินในที่นี่ได้ ยังไงก็ตาม ป้ายประเภทหยกบินนี้ก็มีอยู่น้อยมาก มีอยู่เพียงแค่สิบป้ายเท่านั้น และก็ยากที่จะสร้างขึ้นมาอีก
อี้เทียนหยุนพาชิเสวี่ยอวิ๋นบินไปยังด้านนอก หลังจากสัวไค่เฟิงกับพวกเห็นอย่างนี้ ก็พากันตกใจ เห็นได้ชัดว่าอี้เทียนหยุนไม่มีหยกบินอยู่กับตัว แล้วทำไมเขาถึงบินได้กัน?
ยังไงก็ตาม เมื่อคิดดีๆ แล้วก็รู้สึกวางใจ อี้เทียนหยุนได้รับมรดกจากราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน การที่เขาจะสามารถบินในที่นี่ได้ ย่อมเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก
และเมื่อพวกเขามาถึงตรงกำแพงเมืองส่วนนอก ที่ปรากฏต่อสายตาพวกเขาก็คือกองทัพผู้เชี่ยวชาญที่น่าสะพรึง พวกเขากำลังพากันเดินเท้าตรงมาที่นี่ ระดับของพวกเขานั้นแข็งแกร่งมาก แต่ก็ยังถูกสยบไว้อยู่ดี ไม่สามารถที่จะบินได้
นี่ก็คือความน่าสะพรึงกลัวของราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียน พวกที่มีระดับต่ำกว่าราชาศักดิ์สิทธิ์ ล้วนไม่ต่างอะไรไปจากมดปลวก ภายใต้มหาค่ายกลอันน่าสะพรึงที่ถูกติดตั้งไว้ ก็ไม่มีใครที่สามารถหนีไปจากการสะกดที่น่าสะพรึงนี้ มีแต่ต้องเข้าสู่ระดับราชาศักดิ์สิทธิ์เสียก่อน ไม่อย่างนั้น ต่อให้เป็นระดับราชาเซียน ก็ยังต้องถูกสะกดไว้อยู่ดี
ยังไงก็ตาม สำหรับราชาเซียนแล้ว พลังสะกดนั้นมีผลลดลงเป็นอย่างมาก แม้จะทำให้พวกเขาไม่สามารถบินได้ตามต้องการ แต่อย่างน้อยหากคิดจะบินสักระยะหนึ่ง ย่อมไม่ใช่ปัญหา
“ดูเหมือนว่าแดนศักดิ์สิทธิ์ที่มีความคิดจะลงมือกับแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนจะมีอยู่มากจริงๆ ถึงกับส่งผู้เชี่ยวชาญมาเป็นจำนวนมากถึงขนาดนี้”
อี้เทียนหยุนกวาดตามองคร่าวๆ ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาเซียนมีอยู่หลายคน ขณะที่ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณมีเป็นจำนวนมาก ดูท่าแดนศักดิ์สิทธิ์แต่ละแห่งจะส่งขุมกำลังส่วนใหญ่ออกมาเลย
แม้จะพูดไม่ได้ว่าพวกเขาส่งขุมกำลังทั้งหมดออกมา แต่อย่างน้อยก็ส่งออกมามากกว่าครึ่ง แม้ว่าพวกเขาจะจับมือเป็นพันธมิตร แต่พวกเขาก็สามารถส่งคนมาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ละคนไม่สามารถส่งคนจำนวนที่มากเกินไปมาได้ เพราะว่าหากพันธมิตรแดนศักดิ์สิทธิ์ถูกโจมตีจากด้านหลัง อย่างนั้นพวกเขาคงจบสิ้น
“ไม่ว่าจะมามากขนาดนั้น ทั้งหมดก็เป็นได้แค่ค่าประสบการณ์เท่านั้น….” อี้เทียนหยุนแสยะยิ้มออกมา ในสถานการณ์นี้ยิ่งมากันมากเท่าไหร่ยิ่งดี เพราะว่าเขาไม่รังเกียจที่จะกำจัดพวกไม่รู้จักบุญคุณคนพวกนี้
ในแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนนี้ เขาต้องถูกต่อต้านอยู่ตลอดเวลา ทำให้เขาต้องการกำจัดพวกขยะที่อยู่ในแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนนี้อย่างมาก โดยเฉพาะเมื่อตอนที่พบกับผู้อาวุโสทั้งสองเป็นครั้งแรก ในตอนนั้นเขาก็คิดว่าไม่ควรจะเปลืองคำพูดอธิบาย พร้อมกับจัดการซัดพวกเขาให้ตายในหนึ่งฝ่ามือไปโดยตรงเลย
ยังไงก็ตาม ที่นี่ก็ถิ่นของเขา และตัวเขาก็ไม่ใช่ประมุข ดังนั้นจึงไม่สามารถที่จะตัดสินใจสังหารใครได้ตามใจ
เขาวางชิเสวี่ยอวิ๋นลงที่ใกล้ๆ กำแพงเมือง เพิ่งจะมาถึง ยามที่อยู่ใกล้ๆ ก็มองมาที่เขาด้วยความตกใจ แต่ในขณะที่กำลังจะพูดอะไรอยู่นั้น สัวไค่เฟิงก็ได้บินมา พร้อมกับโบกมือให้พวกเขา สั่งให้พวกเขาลงไป
“ครับ ท่านประมุข!” ยามพากันพยักหน้า พร้อมกับกลับไปประจำตำแหน่งของตน ขณะที่สายตาพากันจับจ้องมาที่อี้เทียนหยุน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นอี้เทียนหยุน ดังนั้นจึงรู้สึกตกใจ
สามารถบินในที่นี่ได้ แน่นอนว่าย่อมเป็นระดับผู้อาวุโส แต่ว่าหน้าของอี้เทียนหยุนนี้ พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
สัวไค่เฟิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “สหายจากแดนศักดิ์สิทธิ์ หากพวกท่านมาที่นี่ในฐานะแขก พวกเราก็ยินดีต้อนรับ แต่การที่นำผู้คนมามากขนาดนี้ ไม่ทราบว่าคิดจะทำอะไรกันแน่!”
สัวไค่เฟิงไม่ได้ใจเย็นเหมือนอี้เทียนหยุน เมื่อเขาเห็นผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากพวกนี้ ในใจก็รู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก ผู้เชี่ยวชาญมากขนาดนี้ มันจัดการได้ยากมาก เพราะนี่เป็นการรวมพลังกันของแดนศักดิ์สิทธิ์ถึงแปดแห่ง
หลังจากตรวจสอบดูแล้ว ก็พบว่าพันธมิตรที่รวมตัวกันนี้ มีแดนศักดิ์สิทธิ์อยู่ถึงแปดแห่งด้วยกัน! นี่เป็นเรื่องที่หาได้ยากอย่างมาก เพราะมีขุมอำนาจเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่สามารถหาเรื่องพันธมิตรแดนศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากพวกนี้ได้
หากไม่เป็นขุมอำนาจที่หาเรื่องคนเขาไปทั่ว ก็ต้องเป็นเพราะทรัพยากรที่น่าทึ่ง ไม่อย่างนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกขุมอำนาจจำนวนมากพวกนี้เข้าโอบล้อม และเห็นได้ชัดว่าแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนเป็นอย่างหลัง การครอบครองหยกนั้นถือเป็นเรื่องผิด ต่อให้ก่อนหน้านี้เจ้าจะปกป้องโลกสวรรค์ไว้ก็ตาม
“ที่แท้ก็ประมุขสัว ที่พวกเรามากันในครั้งนี้ก็ง่ายมาก พวกเราต้องการเห็นอัจฉริยะไร้เทียมทานคนปัจจุบันของท่าน ที่สามารถจุดสิบดาราได้ ครานี้พวกเรามาร่วมแสดงความยินดีเป็นกาลเฉพาะ ไม่ทราบว่าแดนศักดิ์สิทธิ์ของท่านจะยินดีต้องรับและจัดที่นั่งให้พวกเราได้หรือเปล่า?” คนที่พูดออกมานี้คือเจ้าดินแดน สือเหอเทียน จากแดนศักดิ์สิทธิ์หุนเทียน(สวรรค์ปั่นป่วน) เขาทำการจับจ้องขึ้นไปด้านบน แม้จะเผชิญหน้ากับกำแพงเมืองที่มีการป้องกันที่น่าสะพรึงกลัวนี้ แต่พวกเขาก็ไม่คิดที่จะอ่อนข้อให้แม้แต่น้อย
“ใช่ ครั้งนี้พวกเราเห็นว่าประเทศของท่านปรากฏอัจฉริยะขึ้น แล้วจะไม่ให้พวกเรามาร่วมแสดงความยินดีได้ยังไง นี่พวกเราพากันด้วยใจเลยนะเนี่ย” เจ้าดินแดนของแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนฝู(มงกุฎสวรรค์) และเจ้าดินแดนของแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนฉาน(ไหมสวรรค์) ต่างก็มีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ราวกับมาแสดงความยินดีจริงๆ
แต่ละคนต่างก็พากันยิ้มแย้มแจ่มใส ราวกับไม่เป็นภัยต่อมวลมนุษย์และสรรพสัตว์ หากพวกเขาเชื่อแล้วล่ะก็ พวกเขาคงเป็นไอ้งั่งกันจริงๆ
หากต้องการมาแสดงความยินดี ทำไมถึงต้องพาผู้เชี่ยวชาญมามากขนาดนี้ด้วย? หากยอมเปิดประตูปล่อยพวกเขาเข้ามา ก็จะก่อให้เกิดความปั่นป่วนในทันที ผู้เชี่ยวชาญที่เหมือนกับหมู่เมฆพวกนี้ หากแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนไม่มีมหาค่ายกลค่อยสะกดไว้แล้วล่ะก็ เกรงว่าป่านนี้พวกเขาคงถูกกวาดล้างจนพังพินาศไปนานแล้ว
แค่มีราชาเซียนที่แข็งแกร่งและราชาวิญญาณที่แข็งแกร่งเป็นไม่กี่คน ก็สามารถบดขยี้ทุกสิ่งได้อย่างเพียงพอแล้ว ไม่ต้องพูดถึงราชาเซียนหลายคนนี้ และผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณจำนวนหลายสิบคนนี้เลย แค่จำนวนที่เห็นนี้ ก็ทำเอาพวกเขาตกใจจนขวัญหายแล้ว
“เรื่องนี้คงไม่ต้องหรอก ข้าเห็นถึงเจตนาดีของพวกท่าน หากว่าต้องการมาเป็นแขกจริงๆ ก็หวังว่าเจ้าดินแดนจะเข้ามาตามลำพัง ส่วนที่เหลือก็ให้รออยู่ที่ด้านนอกก่อน” สัวไค่เฟิงพูดอย่างเฉยชา “ข้าคิดว่าแดนศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนไม่ได้วุ่นวายเหมือนที่อื่น ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องระวังไป”
เขาไม่สามารถออกปากไล่ได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงพูดอ้อมๆ ให้พวกเขาจากไปแทน
อี้เทียนหยุนส่ายหัวอยู่ด้านข้าง นี่คือโศกนาฏกรรมที่ขาดความแข็งแกร่ง ทำได้เพียงแค่เอ่ยปากอ้อมๆ เท่านั้น หากว่าราชาศักดิ์สิทธิ์เฟิงเทียนอยู่ที่นี่ล่ะก็ เขาคงลงมือจัดการอีกฝ่ายไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องมาทำท่าพูดจาอย่างมีมารยาทอย่างตอนนี้
