เจี่ยนโม่ป๋ายยังไม่นอน ตั้งแต่ล้มป่วย วิญญาณของเขาถูกพรากไปในคราวเดียว และเขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน
กลุ่มวีแชทนั้นเขาตั้ง “ห้ามรบกวน” มานานแล้ว วันนี้เมื่อเขาคลิกที่มันเขาก็ทำให้ใจเขาแทบตกไปอยู่ตาตุ่ม
ความหวังปรากฏในดวงตา!
เจี่ยนถง!
เสี่ยวถง!
หาเสี่ยงถงเจอแล้ว!
“เฟ่ยหมิงหมิง นี่เธอพูดจริงรึเปล่า? !” เขาพิมพ์ไปด้วยความเร่งรีบ
“หลอกนายก็เป็นลูกหมาน่ะสิ” เฟ่ยหมิงหมิงพูด “จะว่าไปเธอเป็นน้องสาวนาย จะจริงหรือไม่จริง นายไม่ลองมาดูเองล่ะ?”
เฟ่ยหมิงหมิงกำลังนอนอยู่บนเตียงในโรงแรมและพิมพ์อย่างรวดเร็ว บอกตามตรง เธอบอกไม่ได้ว่าผู้หญิงในภาพคือเจี่ยนถง
“เจี่ยนโม่ป๋าย ได้ยินว่านายเป็นลูคีเมีย นายคงไม่ได้อยาก…”
มีคนในกลุ่มแซว
เจี่ยนโม่ป๋ายเงียบไปแล้ว
เฟ่ยหมิงหมิงปล่อยข่าวเพิ่มอีก “เซียวเหิง พวกเธอยังจำได้ไหม? เขามาที่ต้าหลี่เพื่อหาผู้หญิงในรูปนั่น! ดังนั้นฉันก็เลยเดาว่าผู้หญิงในรูปนั้น สุดท้ายจะเป็นเจี่ยนถงรึเปล่า ฉันก็ไม่รู้”
เฟ่ยหมิงหมิงลืมไปว่าถึงแม้ในกลุ่มจะไม่มีเซียวเหิง ไม่มีเสิ่นซิวจิ่น ไม่มีทั้งซีเฉินและไป๋ยู่สิง
แต่มีผู้คนจำนวนมากที่เข้าแถวเพื่อประจบเสิ่นซิวจิ่น
แทบจะพร้อมกัน โทรศัพท์หลายสายโทรเข้าไปที่บ้านตระกูลเสิ่น
พ่อบ้านรับสาย “ขอโทษครับ คุณเสิ่นยุ่งมาก ไม่ต้องการพบใคร”
“อย่าเพิ่งวาง ผมมีข่าวของคุณนายเสิ่น!”
มือที่ถือหูโทรศัพท์ของพ่อบ้านค้างอยู่อย่างนั้นและไม่ได้วางสายและเขาพูดอีกครั้ง “คุณชายตู้ คุณทราบใช่ไหมครับ ถ้าคุณแค่ล้อเล่น ผมจะถือว่าแล้วกันไป”
เขากำลังเตือนสติคนที่ปลายสายว่า——อย่าเอาเรื่องของเจี่ยนถงมาพูดเล่น
ในตระกูลเสิ่นคำว่าเจี่ยนถงเป็นคำต้องห้าม
“ผมพูดจริง มีรูปถ่ายเป็นหลักฐานยืนยัน”
พ่อบ้านยังคงเป็นคนที่เสิ่นซิวจิ่นจ้างมาแทนพ่อบ้านเซี่ย เขาทำสิ่งต่าง ๆ อย่างสม่ำเสมอ เนื่องจากอีกฝ่ายหนึ่งพูดอย่างนั้นแล้ว เขาพยักหน้าอย่างสุภาพ “คุณชายตู้กรุณารอสักครู่”
รีบวางหูฟังไว้ พ่อบ้านที่ท่าทางไม่รีบร้อนไปที่ห้องหนังสือโดยเร็วและเคาะประตู “คุณชายครับ มีโทรศัพท์ของคุณครับ”
“ไม่รับ”
พ่อบ้านผลักประตู ด้านในดูอึมครึม และม่านสีเข้มก็ปิดสนิท บังแสงทั้งหมด
ขมวดคิ้วครู่หนึ่งและรู้สึกเป็นทุกข์กับผู้ชายที่ก้มหน้าทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน
ตั้งแต่เมาเหล้ามาครั้งนั้น คุณชายก็เป็นเหมือนอีกคนและทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง พอใครๆ ก็คิดว่าคุณชายดีขึ้นเท่านั้นแหละ ถึงได้รู้ว่า…อะไรๆ ก็ดูแย่ลงไปอีก
คุณชายทำงานหนักมาก ปกติแล้วเขาจะหมกมุ่นอยู่กับงานทั้งกลางวันและกลางคืน ทั้งคุณชายซีและคุณชายไป๋ต่างมาเกลี้ยกล่อม แต่น่าเสียดายที่คุณชายดูเหมือนจะอยู่แต่ในโลกของเขาเองและไม่ยอมออกมา
เมื่อก่อนสนใจภรรยามากเท่าไหร่ ตอนนี้ก็ใส่ใจงานมากเท่านั้น
เหมือนกับว่าเขาเอางานเป็นตัวแทนภรรยา
“คุณชายครับ เป็นสายของคุณชายตระกูลตู้…”
คำพูดยังไม่จบ แต่มีเสียงไม่แยแสมาจากด้านหลังโต๊ะที่เต็มไปด้วยควัน
“ไม่รู้จัก บอกให้เขาไปไกลๆ”
“คุณชายตู้บอกว่า เขามี…ที่อยู่ของคุณนาย”
พ่อบ้านพูด เดิมทีคิดว่าชายหลังโต๊ะจะลุกขึ้นอย่างตื่นเต้น แต่…
เหมือนกับว่า…
“หึ ๆ～” ชายที่อยู่หลังโต๊ะคนนั้นหัวเราะอย่างเย็นชา “สามปีมานี้ คนที่บอกว่ามีที่อยู่ของเสี่ยวถงอาจจะไม่ถึงร้อยแต่ก็มีมาหลายสิบคน
ล้วนแล้วแต่หวังจะร่วมมือกับบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ป”
เขาพูดและแทบจะไม่ได้หยุดทำงานในมือเลย ระหว่างที่พูดเขาก็เซ็นสัญญาฉบับหนึ่งไปด้วย
“นายไปที่บริษัทแล้วเรียกผู้บริหารระดับสูงมาที่บ้าน ฉันจะประชุมเรื่องการควบรวมกิจการของตระกูลตู้”
พ่อบ้านเข้าใจดีว่าคุณชายเล็กของบริษัทตู้ซื่อกรุ๊ป ก็เพิ่งจะโทรมาแจ้งข่าวเหรอ ตอนนี้พอได้ยินคุณชายพูดแบบนี้แสดงว่ากำลังง่วนอยู่กับเรื่องการควบรวมกิจการตู้ซื่อ
เขาลังเลว่าคุณชายนั้นแจ้งข่าวปลอมเพื่อขอความเห็นใจจากคุณชายหรือเปล่า แต่เมื่อคิดดูแล้วอีกฝ่ายมีรูปถ่ายด้วย
“คุณชาย คุณชายตู้บอกว่าเขามีรูปถ่ายเป็นหลักฐาน เป็นรูปถ่ายของคุณนาย”
ชายที่อยู่หลังโต๊ะหยุดกลางอากาศพร้อมกับปากกาในมือ และคำว่า “เสิ่น” ขนาดใหญ่บนสัญญาเขียนเพียงครึ่งเดียว
เงียบไปครึ่งนาที
ทันใดนั้นเอง!
เสียง “เคร้ง” ดังขึ้น ชายคนนั้นลุกขึ้นจากเก้าอี้หนัง เดินผ่านพ่อบ้านอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งลงไปข้างล่าง!
เขารับโทรศัพท์ทันทีแม้จะฟังดูขรึมและเร่งรีบ
“คุณมีข่าวของเธอจริงเหรอ?”
ฝ่ายตรงข้ามไม่ทันระวัง ได้ยินเสียงต่ำ อึกอักอยู่นาน “ใช่ มี มีครับ ผมมีรูปถ่าย”
“คุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปหาคุณ”
คุณชายตู้ฝั่งตรงข้ามดูตื่นตระหนก “ประธานเสิ่นอยู่ที่ไหนครับ ผม ผมไปหาคุณเองดีกว่า”
เขาจะกล้าที่จะขอให้ราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ไปหาเขาที่ไหนกัน
“อย่าเพ้อเจ้อ เอาที่อยู่ให้ผม ผมจะไปหาคุณตอนนี้เลย”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ชายคนนั้นพูดอย่างเร่งรีบ
“ผะ…ผมอยู่ที่ร้านกาแฟหมิงเยว่” คุณชายรองตระกูลตู้ตกใจมากจนไม่กล้าพูดมากอีกต่อไปเมื่อถูกตะคอกใส่ และเขาก็รีบรายงานที่อยู่ของเขาทันที
“ดี ผมจะไปหาคุณตอนนี้เลย ถ้าหากข่าวนี้เป็นของจริง เรื่องเกี่ยวกับการควบกิจการตระกูลตู้ ผมจะถอนตัว”
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบ…”
“ตู๊ด ๆ ๆ ๆ——”
คุณชายรองตู้ดูสายที่วางไปอย่างเชื่องช้าเล็กน้อย
สีหน้าแปลกๆ ผู้ชายที่คุยโทรศัพท์กับผู้ชายในความประทับใจ เป็นคนคนเดียวกันจริงหรือ?
เสิ่นซิวจิ่นออกไปหลังจากถือกุญแจรถ เขาวางสาย ผ่านไปครู่หนึ่ง โทรศัพท์ของบ้านตระกูลเสิ่นก็ดังขึ้น พ่อบ้านรับสายทีละสาย ทุกคนบอกว่าเขาได้ข่าวของคุณนายเสิ่นและรูปภาพเป็นหลักฐาน
“ดูแล้ว คงจะมีข่าวของคุณนายจริงๆ แล้ว” เขาขมวดคิ้วและเป็นกังวล “ไม่รู้ว่าจะเป็นโชคดีหรือโชคร้าย”
ต่อให้คุณชายหาคุณนายเจอ แต่คุณนายคงจะไม่ยอมกลับมาบ้านนี้อีกแน่
เขาอยู่ข้างกายเสิ่นซิวจิ่น เห็นความรักของเขา จึงเข้าใจตื้นลึกหนาบาง และรีบโทรหาซีเฉินและไป๋ยู่สิงในทันที
“หาเจอแล้ว?” ซีเฉินกะพริบตาหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
ห้องโถงร้านกาแฟหมิงเยว่
“ประธานเสิ่น ทางนี้ครับ”
คุณชายรองตระกูลตู้อยู่หน้าร้านกาแฟตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นเสิ่นซิวจิ่นก็รีบลุกขึ้น หลังจากที่ทั้งคู่เข้าไปในห้องส่วนตัวแล้ว
“รูปถ่ายล่ะ?”
เสิ่นซิวจิ่นถามขึ้นทันที
คุณชายรองตระกูลตู้เห็นท่าทางที่เร่งรีบของเขาจึงไม่กล้าขัดและไม่กล้าพูดเรื่องเงื่อนไขแล้วรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที “ประธานเสิ่น คุณดู”
ชายคนนั้นแทบรอรับโทรศัพท์ไม่ไหว แต่ร่างกายของเขาแข็งทื่อ มือที่รับโทรศัพท์ก็หยุดในอากาศทันที…คุณชายรองดูชายที่อยู่ตรงข้าม มือของเขาสั่น
“ประธาน…เสิ่น? คุณไม่เป็นไรนะครับ?”
เสิ่นซิวจิ่นกำโทรศัพท์แน่น เห็นชัดๆ ว่านั่นคือคนที่อยากจะเห็นที่สุด แต่ในทันใดนั้นเองกลับไม่กล้าดู
หลังจากค้นหามาหลายปี เขาได้ไปสถานที่ต่างๆ เดินทางหลายหมื่นไมล์ ทั้งเมืองใหญ่ หมู่บ้านเล็ก ๆ เพื่อค้นหา…ใจจดใจจ่อตามหาใครสักคนมาสามปีแล้ว ตอนนี้ได้ยินว่ารูปนี้ในโทรศัพท์คือเธอ
เขากลับไม่กล้าดูในทันใด
