สีหน้าของลู่หมิงชูเคร่งขรึม
เขาเสียใจ
หากวันนั้นไม่ได้เดิมพัน และไม่ได้ไปบาร์นั้น!
ก็คงทำให้ข่าวของเธอรั่วไหลออกไป
ตอนที่ข่าวเธอแพร่ออกไป
ในขณะที่ข่าวแพร่กระจาย แม้ว่าลู่หมิงชูจะอยู่ห่างไกลถึงหยุนหนานการสื่อสารก็ได้รับการพัฒนาอย่างมากในยุคนี้ และข่าวเพียงชิ้นเดียวก็สามารถพัดพาไปได้ไกลเจ็ดย่านน้ำ
ผู้ช่วยที่อยู่ข้างหลังยืนกัดฟันอยู่ด้านหลังเขา
ลู่หมิงชูกำโทรศัพท์มือถือแน่น เขาแทบอยากจะใช้โทรศัพท์ฆ่าคนที่แพร่ข่าวในตอนแรก
เขาส่งข่าวให้เพื่อนสนิท “ช่วยฉันเช็คที แผนการเดินทางของคนแซ่เสิ่น”
เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก
ตามที่คาดไว้!
“ตอนนี้ไป๋ยู่สิงเป็นคนดูแลบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ป ตอนนี้เสิ่นซิวจิ่นน่าจะอยู่ในเมือง S แล้ว”
เพล้ง!
ลู่หมิงชูกำหมัดแน่นและกระแทกเข้ากับกระจกโต๊ะน้ำชา
ทันใดนั้น กระจกโต๊ะกาแฟก็แตก
“ประธาน มือของคุณ เลือดออกแล้ว”
ผู้ช่วยที่อยู่ข้างหลังกำลังจะกด “120”
“ไปให้พ้น!” ชายคนนั้นบ่น “ไปให้พ้น!”
ถ้าหากรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ เขาไม่มีทางจะวิ่งขึ้นไปบนเวทีนั้น ต่อให้ต้องแพ้พนัน ต่อให้เธอไล่เขาไป ต่อให้…ต้องไกลจากเธอ ก็ยังดีกว่าให้เธอต้องกลับมาอยู่ในสายตาของทุกคนอีก!
ที่ลู่หมิงชูเกลียดตัวเองที่สุดก็คือ เขารู้ดีว่าเธอมีชีวิตที่เงียบสงบไร้คลื่นลม แต่ความสงบนี้กลับถูกรบกวน!
เขาลงไปชั้นล่างและเงยหน้ามองไป แทบจะไม่ต้องคิด ผู้หญิงคนนั้นต้องอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่ตัวนั้นและอาบแดด
ท้องฟ้าสีครามและน้ำทะเลสีฟ้า ดอกไม้และนก ชิมชาและอาบแดด…ฉากนั้นดูนิ่ง สวยงาม เงียบและสงบมากกว่าภาพวาดที่วาดโดยจิตรกรที่เก่งที่สุดที่เขาเคยเห็น
แต่ว่า มันไม่มีอีกแล้ว!
“เถ้าแก่เนี้ย”
ลู่หมิงชูเดินเข้าไป
หญิงสาวไม่ได้สนใจเขา
ถ้าหากคืนนั้น เขาเห็นแล้วยังไม่เข้าใจ ยังคิดไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็เก็บไปคิดอีกสักหลายวัน ดูอีกกี่วัน จนกว่าจะเห็นและคิดได้
“เถ้าแก่เนี้ย!”
ลู่หมิงชูถอนหายใจ
ผู้หญิงแค่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เหล่ตาและแกล้งหลับ
ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ข้างหลังเธอ ยิ้มอย่างขมขื่น…ไม่รัก ก็เลนไม่ให้ความหวังเหรอ?
“คุณเป็นผู้หญิงที่โหดร้ายจริงๆ”
แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แม้ว่าเขาจะดีพอ ดีจนถึงแม้ผู้หญิงธรรมดาๆ จะไม่ตกหลุมรักเขาแต่อย่างน้อยก็คงไม่ตั้งใจที่จะเพิกเฉยต่อเขามากนัก
อย่างน้อยก็คงจะมีผู้หญิงที่ยอมใจอ่อน
แต่ว่า เธอไม่เป็นอย่างนั้น
“ผมควรเกลียดคุณ หรือขอบคุณคุณดี?”
ไม่รักและไม่ตอบกลับ
เหตุผลบอกเขาว่านี่คือความอ่อนโยนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับคนที่เริ่มรักก่อน
เขารู้ดีว่าตนเองดีเลิศ และรู้ดีว่าตัวเองมีหน้าตาและรูปร่างที่ดีเลิศ กับแต้มที่เพิ่มมา เขายังเข้าใจดีด้วยว่า ด้วยฐานะและเงินทองของเขา สามารถดึงดูผู้หญิงได้มากมายมาเรียกร้องหาเขา
และเพราะเขารู้ถึงสถานะและหน้าตาที่ดีของตัวเองมันมีประโยชน์ต่อผู้หญิงอย่างไร
แต่ผู้หญิงคนนี้กลับมีความคิดแบบนั้น——ไม่รักและไม่ตอบรับ
เพราะการกระทำและการเลือกของเธอ ทำให้ยิ่งมั่นใจมากขึ้นในกลุ่มผู้หญิงที่ถึงไม่รักแต่ด้วยสถานะและหน้าตาที่ดีของเขา ความสงบนี้ช่างมีค่าเหลือเกิน
ยิ่งเธอมีค่า มันก็ยิ่งดึงดูด
ผู้หญิงแบบนี้…ทำไมถึงได้เจอกับเสิ่นซิวจิ่น?
ทำไม!
หญิงสาวไม่มองเขา ลู่หมิงชูจึงเดินไปตรงหน้าเธอและหยุด “เถ้าแก่เนี้ย ผมพาคุณไปเอง!”
ดูเหมือนเขาจะตัดสินใจแล้ว “ผมจะพาคุณที่ที่ไม่มีใครรู้จักคุณ! คุณ ไปกับผมเถอะนะ!”
ใบหน้าของเธอสงบนิ่ง เขาอยากจะปกป้องเธอ ไม่อยากให้ใครหรือเรื่องใดมารบกวนชีวิตที่สงบสุขของเธอ
ผู้หญิงดูเหมือนจะได้ยินอะไรแปลกๆ “คุณลู่ นี่คุณพูดบ้าอะไร?”
จ้องมองเธอ ลู่หมิงชูพูดอะไรไม่ออก ร่องรอยของเธอมีคนเจอแล้ว และเขาไม่สามารถบอกเธออย่างโหดร้ายว่าชีวิตอันเรียบง่ายของเธอกำลังจะจบลง
“เถ้าแก่เนี้ย ผมจริงใจนะ ผมอยากพาคุณไป” ลู่หมิงชูพูด “ไปโพรวองซ์ ไปแวร์ซาย ไปเวนิส ไปได้หมด ไปที่ที่ไม่มีใครรู้จักคุณ ผมจะดูแลคุณทั้งชีวิต”
ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองลู่หมิงชูแล้วทันใดนั้นก็ดึงผ้าห่มออกจากร่างกายของเธอลุกขึ้นยืนและเดินช้าๆไปที่ห้องโถง
“จาวจาว หยิบกล่องยามาหน่อย ช่วยคุณลู่พันผ้าพันแผลที่มือของเขา ฉันเหนื่อยนิดหน่อย จะขึ้นไปนอนชั้นบน”
ข้างหลังเธอลู่หมิงชูกำหมัด ฝ่ามือของเขาและเลือดไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง
“เจี่ยนถง!”
ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหว ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะก้าวขึ้นบันได เขาก็เรียกชื่อนั้นออกมาเสียงดัง
