นิยาย Divine Card Creator
ตอนที่ 55 วัยรุ่นสมัยนี้
หลังจากรุ่นน้องคนนั้นจากไปพร้อมกับสายตาเย็นชา
ลู่หมิงหันหัวไปถามเสี่ยวไป “นี่เสี่ยวไป เธอว่า “อาจารย์หล่อไหม?”
หลังจากเธอคิดถึงลูกค้าคนเมื่อกี้และพิจารณาสักพักก็ตอบกลับไป “อืม อาจารย์หล่อแถมมีเสน่ห์อีกด้วย”
“ฮ่ๆ”
ลู่หมิงยิ้มกริ่ม
ตอนช่วงบ่ายของวันเดียวกัน
ภายในร้านเต็มไปด้วยความสงบ ปราศจากลูกค้าเข้ามาแวะเวียน
เสี่ยวไปเริ่มทดลองทำตามคำชี้แนะที่ลู่หมิงให้เธอไว้เกี่ยวกับนักสร้างการ์ดระดับ 2 ส่วนลู่หมิงก็กำลังอ่านหนังสือหลักการต่างๆ ที่เขาเพิ่งซื้อมา
แต่ลายเส้นใหม่เหล่านี้ยากกว่าเดิมมาก ทำให้เขาต้องใช้เวลามากกว่าเดิมในการเรียนรู้มัน
ถึงกระนั้นลู่หมิงกลับชอบชีวิตที่สงบสุขอย่างนี้ที่สุด
สร้างการ์ด อ่านหนังสือ และมีสาวน้อยน่ารักๆ อย่างเสียวไปอยู่ใกล้ๆ ฮ่า สดชื่นนนน
อย่างไรก็ตาม…
ในช่วงเย็น จู่ๆ ลู่หมิงก็ได้รับการแจ้งเตือนจากสมาคมนักสร้างการ์ดให้ลู่หมิงไปเข้าพบ มันเป็นสาสน์จากสมาคมที่ทั้งประณามพฤติกรรมและไม่เต็มใจแม้กระทั่งให้เขาลงทะเบียน
“เฮ้อ เอาไงเอากันวะ”
อันที่จริง ไม่ใช่ว่าลู่หมิงยังโกรธแค้นสมาคมอะไรอยู่ เพียงแต่ก่อนหน้านี้เขาฟังไป ยิ้ม” พื้นที่ทดสอบมา… โชคดีที่ตอนนั้นยังรอดมาได้ แต่ถ้าตอนนี้กลับไปอีกคงโดนถลุงเงินค่าซ่อมจนหมดแหงๆ
“อยากจะบ้าตาย” ลู่หมิงเอามือก่ายหน้าผาก
“เสี่ยวไป เดี๋ยวฉันต้องออกไปข้างนอกหน่อย ฝากดูร้านด้วยนะ”
“อื้อ!”
เสี่ยวไปยกนิ้วโป้งให้เขาแบบคูลๆ
หลังออกมาจากร้าน ไม่นานลู่หมิงก็มาถึงหน้าสมาคม
ที่บันไดหน้าประตู
บังเอิญวันนี้เป็นเวรต้อนรับของผู้จัดการที่ปล่อยเขาไปหลังก่อเรื่องคราวนั้นพอดี
“เชี่ย!”
ด้วยสัญชาตญาณ สู่หมิงอยากจะซิ่งออกไปทันที
นี่แม่มเรื่องตลกอะไรฟะ!
“ลู่หมิง!”
ผู้จัดการคนนั้นดันตาไวหันมาทักเข้าก่อน
“อย่าเข้ามา!
คุณน่าจะทักคนผิดแล้ว!”
ลู่หมิงตะโกนเสียงดัง “ถ้าคุณยังขยับเข้ามาใกล้อีก ผมจะแจ้งตำรวจว่าคุณกำลังทำร้ายผม! ”
ผู้จัดการคนนั้นเริ่มเหงื่อออกท่วม
“อ่าๆ ผมไม่ได้ขยับไปไหน เท่านี้โอเคมั้ย?”
ผู้จัดการกล่าวขณะที่ยืนห่างออกไปราว 10 เมตร
“เยี่ยม”
ลู่หมิงพยักหน้า ” พูดมาว่ามีเรื่องอะไร? ผมไม่แม้แต่จะรู้จัก
คุณด้วยซ้ำ ”
ผู้จัดการคนนั้นถึงกับพูดไม่ออก
ผู้จัดการยิ้มอย่างขมขื่น “อย่าพึ่งร้อนใจไปคุณลู่ ทางสาขาเพียงแค่อยากผูกมิตรเชื่อมสัมพันธ์กับคุณเท่านั้นเอง บังเอิญหัวหน้าได้ยินว่าผมเคยคุยกับคุณเลยส่งผมมาแค่นั้นเอง…”
“โอ้?”
ลู่หมิงน่ะถอนหายใจอย่างโล่งอก “งั้นค่าเสียหายคราวนั้นผมยังต้องจ่ายอีกไหม?”
“ไม่จำเป็น
ผู้จัดการถึงกับพูดไม่ออกพลางคิดในใจว่า สหายคนนี้ช่างตลกดีจริงๆ ดูจากปฏิกิริยาตอบโต้ที่พร้อมจะไฟว้ทุกเมื่อกับความเร็วแล้วนึกว่าเป็นนักรบมากกว่านักสร้างการ์ดซะอีก
“เยี่ยมยอด” ครานี้ลู่หมิงสบายใจแล้ว
“เราเชิญคุณมาคราวนี้เพราะอยากลงทะเบียนชื่อคุณไว้ในระบบของเรา” ผู้จัดการอธิบาย
“จากนี้ไปคุณจะเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมนักสร้างการ์ด และมันจะช่วยให้คุณได้รับสิทธิพิเศษ เช่น ส่วนลดจากการซื้อแปลนติดลิขสิทธิ์…”
“ส่วนลดสำหรับการซื้อลิขสิทธิ์?”
ลู่หมิงประหลาดใจ
“ใช่แล้ว”
ผู้จัดการอธิบายต่อ ”โดยปกติสมาชิกทั่วไปจะได้รับส่วนลด 10 เปอร์เซ็นต์ แต่บางครั้งก็มีโปรโมชั่นลด 20-30 เปอร์เซ็นต์มาบ้างเป็นครั้งคราว”
ลู่หมิงคิดอย่างไร้อารมณ์ตื่น
“มันก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ เต้นดีใจใดๆ
ไม่แปลกเลยที่ยอดขายของ Leviathan ตอนนั้นจะไม่สูงนัก เพราะคนพวกนี้ลดราคามันไง!
นี่มันเหมือนโดนต้มตุ้นอยู่หน่อยๆ เหมือนกันนะ!
ระบบอย่างนี้เจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าลงขายเกมใน Steam ซะอีก!
“อ้อ และนี่”
ผู้จัดการหยิบเหรียญบางอย่างออกมา
มันเป็นเหรียญรับรองการสำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยซึ่งจะช่วยให้ผู้ใช้สะดวกมากขึ้นเมื่อเดินทางออกไปข้างนอก
โดยทั่วไปเหรียญของหลักสูตรสามัญนั้นเป็นเพียงเหรียญพลาสติกขนาดเล็ก อย่างไรก็ตาม ของในมือผู้จัดการนั้น
ลู่หมิงเหลือบมองอย่างรวดเร็ว
เหรียญเล็กๆ นี้กลับทำมาจากโลหะ!
“นี่คือเหรียญกิตติมศักดิ์ที่สั่งทำขึ้นมาเฉพาะ
ผู้จัดการพูดด้วยเสียงต่ำ “เหรียญนี่มีค่าเป็นอย่างมาก ปรมาจารย์สี่คนต้องช่วยกันกลั่นมันอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 3 วัน 3 คืนเพื่อสร้างมันขึ้นมา นับว่าเป็นของโคตรแรร์เลยทีเดียว! ”
ลู่หมิงหยิบเหรียญจากมือผู้จัดการ
ความเงาแวววาวสะท้อนออกมาจากของพื้นผิวของมัน
พอสัมผัสปับลู่หมิงรู้สึกได้ทันทีว่าพลังงานในร่างกายของเขาฟื้นตัวมากขึ้นในเวลาอันสั้น
“นี่คือ…”
ลู่หมิงอุทานด้วยความตกใจ
“มันคือเหรียญที่มีฟังก์ชั่นพิเศษ”
ผู้จัดการยิ้ม “มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างบังเอิญหน่ะ ก่อนหน้านี้สมาคมค่อนข้างปวดหัวกับพวกนักสร้างการ์ดเกมอิสระ โชคดีที่ได้คุณช่วยจัดการเรื่องนี้ทำให้กลุ่มนักสร้างเกมอิสระแตกกระจายกันออกไป เราเลยอยากตอบแทนคุณหน่อยก็เท่านั้น”
นี่คือที่มาของเหรียญอันนี้
มันเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้มอบมันให้กับนักสร้างการ์ดระดับ 1!”
ผู้จัดการพูดด้วยความยินดีปนอิจฉา
ปรมาจารย์ทั้ง 4 ถึงกับยอมเหนื่อย 3 วัน 3 คืนเพื่อเหรียญนี้เลยนะ!
“เรื่องเป็นอย่างนี้นี่เอง” ลู่หมิงครุ่นคิด
“ด้วยเหรียญนี้ ไม่นานคุณก็น่าจะบ่มเพาะไปถึงระดับ 2 แล้ว!” ผู้จัดการกล่าว
“อ่า แต่ตอนนี้ผมอยู่ระดับ 2 แล้ว”
ลู่หมิงยักไหล่
“หือ?”
ผู้จัดการมึนงง “คุณเป็นระดับ 2 แล้ว? ”
ลู่หมิงรู้สึกช่วยไม่ได้ จึงถามกลับไปแบบเบาๆ “ถ้างั้นคุณให้ปรมาจารย์ทั้ง 4 แก้งานเป็นเหรียญบ่มเพาะสำหรับระดับ 2 แทนได้ไหม? ”
หน้าผู้จัดการเปลี่ยนเป็นสีดำราวกับ
นายคิดว่าปรมาจารย์ทั้ง 4 เป็นใครกัน? ทำอย่างกับว่าเป็น Grab ที่เรียกได้ตลอดเวลา?
งั้นคงไม่มีโอกาสสินะ” ลู่หมิงเต็มไปด้วยความเสียใจ
ระดับ 1…
อะ ระดับ 1 ก็ระดับ 1…
อย่างน้อยมันก็ช่วยลดความเหนื่อยล้าและทำให้เขารู้สึกสบายตัวได้ แถมวัสดุที่ใช้ก็ยังดูดีอีกต่างหาก
เมื่อคุยกันเสร็จ ผู้จัดการนำเขาเข้าไปในสมาคมและเริ่มที่จะแนะนำคนอื่นๆ ให้เขารู้จัก
วัตถุประสงค์ของสมาคมในคราวนี้คืออะไร?
การแลกเปลี่ยนข้อมูลและความรู้
เครือข่ายสังคมและการสนับสนุน
จุดประสงค์ของสมาคมคือช่วยคุณจัดการในเรื่องจิปาฏะในชีวิต เพื่อที่จะทำให้นักสร้างการ์ดโฟกัสไปกับการสร้าง วิจัย และพัฒนาการ์ดได้
ทำให้ที่นี่เต็มไปด้วยบริการต่างๆ มากมายให้นักสร้างการ์ดได้ใช้งาน
ท้ายที่สุดแล้วเนื่องจากนักสร้างการ์ดเองก็มีเวลาและพลังงานค่อนข้างจำกัดดังนั้นการส่งต่อเรื่องจิปาฏะให้คนอื่นทำยอมเป็นเรื่องที่ช่วยให้ชีวิตง่ายขึ้น
“นอกจากการสร้างการ์ดแล้ว พวกเราช่วยคุณได้ทุกอย่าง”
ลู่หมิงประหลาดใจ
“เรามีนโยบายว่าจะไม่ตระหนี้กับอัจฉริยะ
ผู้จัดการพูดด้วยความภาคภูมิใจ
“ถ้ามีกันขนาดนี้แล้ว คุณไม่ทำบริการจัดหาเมียให้พวกเขาเลยล่ะ?”
ผู้จัดการยิ้มกริ่ม
ลู่หมิงคนนี้เป็นอัจฉริยะแน่นอน ดูสิแม้แต่ตอนนี้ก็ยังคิดนอกกรอบได้ขนาดนี้
ผู้จัดการพาลู่หมิงเดินวนรอบสมาคม 2 รอบก่อนพาเดินมายังพื้นที่ทดสอบ โดยที่เขาจงใจพาลู่หมิงเข้ามาแล้วยืนนิ่งๆ กว่า 5 นาที่แล้ว
“คุณจะทำอะไรไหนบอกว่าไม่ต้องจ่ายเงินชดเชยไง?”
ลู่หมิงถอนหายใจพร้อมถาม
“ไม่ใช่ๆ”
ผู้จัดการโบกไม้โบกมืออย่างต่อเนื่อง เพียงแต่ว่า…”
เขาขยับเข้ามาใกล้ๆ ก่อนกระซิบว่า “คุณไม่อยากได้ลิขสิทธิ์ของการ์ดที่คุณทดสอบคราวที่แล้วหรอ?”
ใจของลู่หมิงเต้นระรัว
นี่สินะเหตุผล!
ตอนแรกก็แปลกใจว่าสมาคมโทรมาเพราะอะไรกันนะ! กระทั่งผู้จัดการก็ยังเอามาต้อนรับด้วย! ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงคงจะเป็นข้อนี้
การ์ดทำลายล้าง
หลังจากคิดสักพัก ลู่หมิงก็ปฏิเสธความคิดนี้ไป
เขาไม่กล้าทดสอบมัน!
มันพิเศษเกินไป!
เขาสร้างมันขึ้นมายังไง?
จากการผสมการ์ด!
ทั้งหมดล้วนเกิดจากการ์ดสายฟ้าดั้งเดิมและความอัศจรรย์ของพี่แมว?
เพราะฉะนั้น
เขาย่อมไม่อยากให้ใครมีข้อสงสัยเหล่านี้ โดยเฉพาะปรมาจารย์ทั้ง 4 นั่น
มันอันตรายเกินไป!
ลู่หมิงยังรู้จักโลกใบนี้น้อยมาก มันมีความพิสดารปะปนอยู่ทุกหนทุกแห่ง ฉะนั้นสิ่งที่เขาควรทำคือระวังตัวไว้ก่อน!
“ผมเกรงว่าจะทำอย่างนั้นไม่ได้”
ลู่หมิงส่ายของเขาหัว “มันยังอยู่ในขั้นทดลอง ผมคิดว่าเรายังไม่ควรรับรองมัน”
“โอ้”
ผู้จัดการรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
เมื่อคิดถึงการ์ดใบนั้นแล้ว
ในเมื่อมันเป็นแค่การ์ดระดับ 1 แต่มีพลังมากขนาดนั้น มันอาจจะเป็นการ์ดในตำนานบางใบที่ตกทอดมาถึงลู่หมิงก็ได้ ฉะนั้นจะให้ยอมแพ้ก็คง….
“อันที่จริง ต่อให้ยังทดลองอยู่ก็รับรองไปก่อนได้นะ…”
ผู้จัดการยังคงซื้อต่อ
ลู่หมิงยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไร
“เอาล่ะถ้างั้นเราไปที่อื่นกันเถอะ”
เขายอมแพ้แล้วตัดสินใจพาลู่หมิงไปแนะนำบริการอื่นๆ
แทน
ห้ลงจากเดินชมจนครบแล้ว ก็พูดได้เต็มปากเลยว่าที่นี่มีบริการทุกประเภทให้ใช้โดยแทบไม่ต้องคิดอะไรเลย สมาคมสามารถจัดหาทุกอย่างให้คุณได้หมด เว้นอย่างเดียวคือหาเมียนั่นแหละ!
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่นักสร้างการ์ดส่วนใหญ่ต่างก็โสดกันทั้งนั้น”
ลู่หมิงพูดด้วยความประหลาดใจ
“โอ้ ใช่ คุณมีภรรยารึเปล่า?”
ลู่หมิงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เพราะในเมื่อเขาเป็นผู้จัดการของสมาคม บางที่ก็น่าจะเป็นนักสร้างการ์ดด้วย?
ผู้จัดการหน้าบื้ออีกครั้ง
“อ่า ผมแค่อยากรู้หน่ะ”
ลู่หมิงถามด้วยความสนอกสนใจ “ถ้างั้นพวกคุณใช้ชีวิตแบบโสดๆ มาตลอดได้ยังไง พวกคุณไม่เคยหงีบ้างหรือ แล้วจัดการมันยังไง? ”
ใครจะไม่อยากรู้เรื่องพวกนี้กันล่ะ?
“อ้อใช่! นอกจากนี้เ”
ลู่หมิงถามต่อด้วยความตื่นเต้น “นักสร้างภาพลวงตาสามารถสร้างภาพลวงตามาจัดการตัวเองได้ แล้วนักสร้างการ์ดล่ะ? เคยมีใครสร้างการ์ดแฟนสาวหรืออะไรทำนองนี้บ้างไหม? ”
น้อยลู่คนนี้ช่างร้ายกาจจริงๆ .. ไม่อาจยั่วยุได้ ใช่ แล้วไม่อาจยั่วยุจริงๆ คนแบบนี้
ผู้จัดการตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องและก้มลงไปมองนาฬิกา
“โอ้ แย่จริงๆ สมาคมกำลังจะปิดแล้ว”
เขารีบกล่าวว่า “อา ฉันขอโทษทีนะ น้องลู่ คุณคงต้องมาอีกที่คราวหน้าแล้วล่ะ ฮ่าๆ..”
“โอเค”
ลู่หมิงจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม
อืม…สนใจการ์ดทำลายล้างอย่างนั้นหรอ ไม่มีทาง
เอาตามตรงลู่หมิงก็เป็นคนใจแคบจริงๆ นั่นแหล่ะ
อันที่จริงผู้จัดการเมื่อกี้ก็นับว่าค่อนข้างเป็นคนดี อย่างไรก็ตามลู่หมิงรู้สึกว่าเหมือนเขากำลังมีแผนอะไรในใจที่วางไว้และพยายามล่อให้ลู่หมิงไปติดกับอยู่ เขาก็เลยลองใช้ไม้ตายตอบโต้ดู
แต่ก็นะเพราะอย่างนี้แหล่ะเขาถึงไม่ชอบคุยกับคนที่ขายเก่งเท่าไหร่นัก
ระหว่างทางกลับ…
ลู่หมิงยังคงสดชื่นและผ่อนคลาย
เมื่อเขาเดินผ่านโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่งไป ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเสียงครางดังออกมา
โอ้โห นี่มันยิ่งกว่านักรบ! คำรามกันออกมาดุดันมาก
ลู่หมิงอยากยกนิ้วโป้งให้เลย!
วัยรุ่นสมัยนี้ นี่หล่ะน้า…
ช่างกล้าหาญกันจริงๆ
โดยสัญชาตญาณ เขาหยิบเอาใบปลิวที่แปะอยู่ตามกำแพงโรงแรมขึ้นมาดู ๆ
ทำไมรูปนี้ดูคุ้นจังเอ่ย เอ๊ะ…เดี๋ยวนะ สาวน้อยคนนี้มัน?
เดี๋ยวๆๆ..!
ลู่หมิงหยิบมันขึ้นมาดูใกล้ๆ
เชี่ย รูปนี้
ลู่หมิงเบิกตากว้าง
แม่งเอ้ย!
นี่มันรูปเขาตอนแต่งหญิงไม่ใช่เรอะ!?
