ตอนที่ 100: เจ้ามังกร!
ร่างกายของ จู มิงหลาง ล้อมรอบด้วยขนน้ำแข็งนับไม่ถ้วน พวกมันไม่นุ่มเหมือนปุย แต่แข็งแกร่งเหมือนโล่ ด้วยอากาศที่เย็นจัด
สารละลายที่หลอมเหลวนั้นมาพร้อมกับแรงหลอมเหลวที่น่ากลัวอย่างยิ่ง เกรงว่าโลหะไม่สามารถทนต่ออุณหภูมิดังกล่าวได้
แต่ จู มิงหลาง ยืนอยู่ที่นั่นขนโล่บินเสื้อผ้ายาวกระพือปีกไร้มลทิน ราวกับว่าเขาอยู่ในอีกโลกหนึ่ง แยกออกจากเปลวไฟแห่งความบ้าคลั่งนี้โดยสิ้นเชิง
เปลวเพลิงที่หลอมละลาย เงาเปลวเพลิงที่ไหว มังกรขาวไป๋ฉี กระโดดจากไหล่ของ จู มิงหลาง เบา ๆ และผ้าห่มน้ำแข็งผลึกก็ควบแน่นทันทีไม่ว่าจะตกลงไปที่ใด แม้แต่ทุกย่างก้าว คริสตัลนี้ ผ้าห่มน้ำแข็งพิเศษก็จะปรากฏขึ้น
ผ้ากำมะหยี่ที่พันไว้เคลื่อนไหวอย่างสง่างาม และเอลฟ์น้ำแข็งที่บินได้ค่อยๆ เปลี่ยนจากอ่อนเป็นเย็นและดุร้าย ด้วยเหล่าเอลฟ์น้ำแข็งที่รวมตัวกันเป็นวังวนสีขาว น้ำแข็งสีขาวอันวิจิตรงดงาม มังกรจึงกลายเป็นขนนกสีขาวที่เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ!
น้ำแข็งแผ่กระจายอย่างไร้ความปราณี ไม่อ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป แต่กลืนกินทุกสิ่งรอบตัวอย่างรุนแรง
ลมคำรามและมีลมขุ่นบนท้องฟ้ากว้างใหญ่ งูหลามบนท้องฟ้าบิดตัว ทำให้ลานของราชวงศ์หลี่อันโอ่อ่าแห่งนี้พริ้วไหวราวกับบ้านที่พังทลาย
เมื่อสักครู่นี้ มังกรขาวที่อาศัยอยู่บนเจ้าของราวกับลูกแมวที่เชื่อง ตอนนี้เผยให้เห็นร่างของมัน พลังของเหล่าทวยเทพและความพิโรธของสิ่งศักดิ์สิทธิ์อาจกลายเป็นไฟชำระที่สมบูรณ์ มังกรไฟถูกบดบัง! !
หลัวเสี่ยว ยืนอยู่บนเขาของมังกร มองไปที่ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ที่กำลังเดินอยู่บนขั้นน้ำแข็ง เขาไม่อยากเชื่อเลย
เขาคิดว่าในที่ราบหลี่ฉวน มังกรขาวตัวนี้เป็นศัตรูตัวฉกาจของมังกรไฟสีทองของเขาเอง และเขาต้องหนีเอาชีวิตรอดด้วยความตื่นตระหนก
ทำไมเขาถึงฟื้นขึ้นมาจากภูเขาโบราณ? มังกรไฟทองก็เข้าสู่สี่บทเช่นกัน ในช่วงที่สมบูรณ์ ความแข็งแกร่งเป็นอันดับสองรองจากสิ่งมีชีวิตระดับปรมาจารย์มังกร แต่มังกรไฟตัวสั่นเมื่อเผชิญกับน้ำแข็ง! !
มังกรไฟชำระล้าง
นี่เป็นการพึ่งพา หลัวเสี่ยว ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่กล้าก้าวกลับเข้าสู่รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกรแห่งนี้
ใครจะรู้ว่ามังกรขาวตัวน้อยตรงหน้า จู มิงหลาง นั้นสำคัญนัก! !
เขาควรจะเปล่งประกาย
เขามีศักยภาพไม่รู้จบ เขาควรจะเป็นปรมาจารย์มังกร และในที่สุดเขาก็ควรจะได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ
ทำไมมันไม่สำคัญ
บุคคลไม่สำคัญ ไม่ควรจะเป็นความปรารถนาหรือ ที่ปลอมตัวเป็นตระกูลหลี่ นรกนี้น่าจะทำลายความศรัทธาที่หลงเหลืออยู่ของเขา!
สารตกค้างนี้! !
หลัวเสี่ยวแทบบ้า เขาคำรามและสั่งให้มังกรชำระล้างกัดมังกรขาวปิงเฉินที่โตเต็มวัย
ในวัยผู้ใหญ่ ผ้ากำมะหยี่ที่คอของ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า จะกลายเป็นที่เปิดเผยมากขึ้น และความยิ่งใหญ่ของมังกรขาวผู้สูงศักดิ์นั้นสะท้อนออกมาอย่างชัดเจนในขนน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ของร่างกาย แม้แต่อัญมณีหายากบางชนิด เพชรเงินล้วนด้อยกว่า
มังกรไฟสีทองนั้นคลั่งไคล้ ครอบงำ และเป็นไฟหลอมเหลวสีน้ำตาลทองที่หลอมละลาย ดูเหมือนดุร้ายและกดขี่ข่มเหง ยากที่จะผ่านพ้นไปได้แต่ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า มีใบน้ำแข็งในทุกย่างก้าวและดวงตาของมัน เมื่อความสดใสหลั่งไหล จะสามารถเรียกลมและหิมะได้
ไม่ต้องพูดถึงว่าเมื่อ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า เปิดตัวการโจมตีจริงๆ แกนน้ำแข็งแห่งความตายที่ดูเหมือนเหยียบย่ำโดยไม่ได้ตั้งใจก็ผลิบานในทันที ราวกับหอกน้ำแข็งและดาบเย็น ก็แทงอย่างดุเดือดในทุกทิศทาง! !
แกนกลางของภูเขาน้ำแข็งแห่งความตายแทงมังกรไฟสีทองเข้าไปในเนื้อของมัน เกล็ดไฟที่น่าภาคภูมิใจของมันไม่สามารถหยุดอากาศที่เย็นเยือกได้นับประสาแกนน้ำแข็งแทรกซึม
มังกรไฟทองนั้นเต็มไปด้วยเลือดและเลือดก็ไหลลงบนพื้นและมันกำลังลุกไหม้
ทันใดนั้น ปีกสีขาวที่น่าตกใจคู่หนึ่งก็กางออก และขนนกสีฟ้ากำมะหยี่ของนักบุญก็กระจายออกเป็นชั้นๆ
ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่เบื้องหลังมังกรน้ำแข็งขาวก็หรี่ลง และดวงดาวที่เย็นยะเยือกก็ดูเหมือนฝน แม้จะวิ่งผ่านท้องฟ้าเหนือราชสำนักของราชวงศ์หลี่ พุ่งเข้าใส่มังกรไฟสีทองและผู้คนในวัง! !
ดวงดาวกำลังร่วงหล่น!
แม้ว่าจะมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพลังนี้กับไฟบนท้องฟ้าที่ครั้งหนึ่งเคยนำภัยพิบัติมา แต่ก็เป็นการทำลายล้างสำหรับสิ่งมีชีวิตด้วยเช่นกัน! !
เสียงคำรามที่ไร้อำนาจของมังกรชำระล้างเป็นเพียงการซ่อนความกลัวตายไว้ภายใน
และหลัวเสี่ยวมองไปยังกระจุกดาวที่เย็นยะเยือกราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของเขาไป! !
“บูม บูม บูม บูม!!!”
ศาลาทั้งหมดถูกรื้อถอนลงกับพื้น สามารถเห็นพื้นที่ของลานของราชวงศ์หลี่ในทันใด มันถูกกลืนโดยแผ่นดินและหายไปอย่างสมบูรณ์ในเสียงก้องกังวาน
ในตอนแรก ชายทั้งสี่ต้องการที่จะฝ่าโลกน้ำแข็งและท้องฟ้าและต่อสู้อย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเห็นดาวที่ถูกทำลายเช่นนี้ พวกเขาไม่กล้าที่อยู่ใต้ท้องฟ้าที่เย็นยะเยือก พวกเขาหนีไปที่ศาลาริมทะเลสาบ
ตู้เฉิงยังซ่อนตัวอยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นมนุษย์ด้วยท่าทางที่แปลกและรวดเร็ว แต่เมื่อ ตู้เฉิง สัมผัสพื้นท่าทางของเขาก็ไม่มากไปกว่าการสะกดรอยตามหนู เกือบตกหลุมหลายครั้ง!
ผู้ที่ไม่หลบหนีคือ มังกรไฟชำระล้าง และ หลัวเสี่ยว
เป้าหมายของการโจมตีของ มังกรน้ำแข็งขาว ในครั้งนี้ก็คือพวกเขาเช่นกัน
มีหลุมอุกกาบาตอยู่รอบตัว มีเศษหินและคานหักอยู่ทั่วพื้นดิน หากสมาชิกครอบครัวหญิงของราชสำนักราชวงศ์หลี่ไม่ได้ถูกส่งตัวไปโดยเจตนา พวกเขาจะไม่มีวันรอด
ปีกของเนื้อและเลือดแตก แขนขาบิดเบี้ยว และหน้าอกหนาทึบถูกดาวเย็นดวงหนึ่งเจาะเข้าโดยตรง จากนั้นก็ระเบิดเข้าไปในร่างกาย ทุบอวัยวะภายในของมังกรไฟชำระล้าง
หลัวเสี่ยวเต็มไปด้วยเลือด นอนอยู่ข้างมังกรไฟชำระล้าง เขามองไปที่มังกรไฟชำระล้างที่น่าสังเวชอย่างยิ่ง ความแค้นและความโกรธที่พุ่งพล่านอยู่ในใจของเขาได้ดับไปจริงๆ!
หลัวเสี่ยวไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่ามีคนมากมายในโลกนี้ที่เข้มแข็งกว่าเขา ดังนั้นเขาจะมองหาผู้สนับสนุนไม่ว่าเขาจะเลื่อนขั้นมามากแค่ไหนก็ตาม เมื่อก่อนเขาเป็นตระกูลหลี่ แต่ตอนนี้เขาเป็นคนของวัง
จุดประสงค์ของการทำให้เขาไม่สามารถมองดูความเจ็บปวดที่ทำให้หมดอำนาจนี้คือเหตุใดคนที่ถูกทำลายที่ไม่มีนัยสำคัญจึงสามารถเหยียบย่ำตัวเองด้วยกลิ่นเหม็นที่สกปรกและมีกลิ่นเหม็นเหมือนคนที่น่าเคารพนับถือที่ไม่กล้าแสดงความเคารพ เศษดินและดินมีกลิ่นเหม็น! !
“ดวงตาที่ลืมไม่ลงของเจ้า ริมฝีปากที่ดูมอมเมาของเจ้า ร่างกายที่ตะกละของเจ้า แทบจะบ้าไปแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดขอทานผู้ต่ำต้อยคนนั้นก็กินหมด ทั้งคู่ก็ยุ่งอยู่ในคุกใต้ดิน* ”
ผู้หญิงคนนั้น คำพูดที่เฉียบแหลมและบ้าคลั่งของผู้หญิงคนนั้น ทรมานเขาตลอดเวลา
ยิ่งเมื่อเขาตาย เขาเจาะจิตวิญญาณครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ยอมตาย!
คนที่คอยเฝ้าลานอีกหลังหนึ่ง
มันควรจะเป็นตัวเขาเอง
เขาปรารถนาความสดใส
ดวงตาของนาง ริมฝีปากของนาง ทุกๆ อย่างเกี่ยวกับนาง เขาอยากจะมองดูอีกครั้งจริงๆ
หลัวเสี่ยวคลานบนพื้น เขาค่อย ๆ คลานไปทางลานอื่น ๆ ร่างกายส่วนใหญ่ของเขาหายไป เหลือเพียงมือและใบหน้าที่เหมือนผี
เขาหายใจไม่ออก เสียงของผู้หญิงบ้าคนนั้นรอเขาอยู่ในส่วนลึกของความตาย เขาไม่สามารถลงไปได้!
แต่ไม่นานก็มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขา
บุคคลนี้คือ จู มิงหลาง หลัวเซียวมองเห็นแค่ขาของเขาเท่านั้น และเขามองไม่เห็นแม้แต่ใบหน้าของเขาด้วยซ้ำ
“มันกลายเป็นพี่หลัวเสี่ยว ข้าไม่รู้จักมันในตอนนี้ มันหยาบคาย”
ไม่เห็นหน้า ได้ยินเสียง
แต่เสียงที่เหยียดหยามนี้ คำพูดเหล่านี้ทำให้ใบหน้าที่ปรากฏในใจของ หลัวเสี่ยวชัดเจนกว่าที่เขาเคยเห็น!
ลมหายใจสุดท้ายที่เอื่อยเฉื่อยก็สำลักออกไปอย่างกะทันหันเพราะประโยคนี้!
เขากลัวว่าจะมีน้ำพุสีเหลืองจริงๆ มันคือสะพานจริงๆ และยาต้มของ เมงโป ไม่สามารถทำให้ หลัวเสี่ยว ลืมฉากนี้ได้!
