บทที่ 101: พลังหมัดที่ดุเดือด
พื้นที่น้ำแข็งถูกแยกออกจากกัน ลานอื่น ๆ ยังคงไม่รุนแรง พีบีในฤดูใบไม้ร่วงสีฟ้าแกว่งไปมาอย่างนุ่มนวล และไม่ได้รับผลกระทบจากกระแสลมแรง ทิ้งความวุ่นวายไว้
หลี่หยุนซีมองม่านน้ำแข็งด้วยความกังวล นิ้วเรียวยาวสีขาวของนางกำแน่นอย่างมีสติอยู่เสมอ แต่ทุกครั้งที่นางจดจ่อกับความสนใจของนาง เหงื่อบาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนลูกปัดที่หน้าผากเสมอ
นางยืนขึ้นและต้องการจะเดินออกจากลานบ้าน เมื่อมีเสียงมาจากนอกดินแดนน้ำแข็งและท้องฟ้า อ่อนโยนและสงบราวกับว่านางกำลังประสบกับการต่อสู้ที่ดุเดือด
“อย่าขยับ แค่อยู่ในสวน ข้าจัดการได้”
“ข้าเป็นห่วง ไป๋ฉี”
“อือ”
นางยังคงอายเล็กน้อย..
เมื่อได้เห็นฉากในเมืองศิลปะ น่านหลิงซาแล้ว จู มิงหลาง รู้สึกว่าคนที่ควรกังวลคือการต่อสู้กับ น่านหลิงชา
จู มิงหลาง ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไม หลี่หยุนซีถึงยกกำลังทหารของนาง อย่างเย่อหยิ่งเมื่อรากฐานไม่มั่นคง เมื่อดูจากสถานการณ์ปัจจุบัน คนที่มาลอบสังหารคือจงกง ไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งในเมือง
ทุกคนอาจไม่รู้ว่าความบาดหมางกันที่เรียกว่าพี่น้องเป็นเพียงภาพลวงตาที่หลอกลวงสิ่งกีดขวางบนเส้นทางของ หลี่หยุนซี
แน่นอนว่า จู มิงหลาง ถือเป็นบุคคนที่มาในภายหลัง ข้อเท็จจริงและข่าวลือทั้งหมดที่ จู มิงหลาง ได้เรียนรู้ในตอนเริ่มต้นบ่งชี้ว่า หลี่หยุนซี นั้นโดดเดี่ยวและหมดหนทาง ยกเว้นกองทัพในรัฐ ซูหลง
เขาขอปกป้องนางให้ดีที่สุด..
เขารู้ว่านางอยู่ในหัวใจของเขา แต่เขาก็ยังโชคดีเล็กน้อย
โชคดีที่ น่านหลิงชา อยู่ข้าง หลี่หยุนซี ไม่เช่นนั้น ไห่ฟาง และฉิงชาว จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นระดับปรมาจารย์มังกร และเขากลัวว่าจะไม่สามารถหยุดจิตวิญญาณของสงครามได้!
“ระวังนะ ถ้าเจ้าแพ้ เจ้าต้องกลับมา ข้าจัดการได้” เสียงของ หลี่หยุนซี ยังคงห่วงใย
“ตกลง.”
ซากปรักหักพัง หลุมอุกกาบาต และศาลาอยู่ทั่วพื้นดิน
ตู้เฉิงอยู่ห่างจาก สงกง และพวกเขามองดู จู มิงหลาง และมังกรขาว ด้วยความโกรธ
“เจ้ากำลังจะบอกลาชีวิตและความตาย? เป็นการดีที่สุดที่จะพูดอะไร ข้ากรงว่าเจ้าจะไม่มีโอกาสเร็ว ๆ นี้!” น้ำเสียงของ
ตู้เฉิงเริ่มเย็นลง และเขาเดินไปตามลานหลวงของตระกูลหลี่ที่แตกสลายไปสู่ความปรารถนาอันเจิดจ้าของเขา
ในเวลานี้ ชายทั้งสี่ได้อัญเชิญสัตว์มังกรของพวกเขาด้วย บางตัวก็สูงตระหง่านเหมือนหอคอย และบางตัวก็ดูน่าเกรงขามและแปลกประหลาด เทียบได้กับสัตว์ดุร้ายในสมัยโบราณ
นอกจากนี้ยังมีมังกรชื่อ เล่ยคุนเฉิงหลง!
เล่ยคุนเฉิงหลง นี้ลอยอยู่ในอากาศเหมือนปลาวาฬเวทย์มนตร์โบราณที่มีผิวหนังและเนื้อเหมือนหินเหล็ก ที่เกินจริงไปกว่านั้นก็คือ ครึ่งหนึ่งของร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยเมฆพายุฝนฟ้าคะนอง และแสงไฟฟ้าที่เกิดจากเมฆพายุฝนฟ้าคะนองก็เพียงพอแล้ว ที่จะฉีกท้องฟ้าชิ้นนี้ให้สว่างขึ้น! !
ระดับปรมาจารย์มังกร!
เล่ยคุนเฉิงหลง เห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตระดับปรมาจารย์มังกร เมื่อมันแหวกว่ายในอากาศ ก็เท่ากับเห็นจักรวาลนี้เป็นทะเลที่โหมกระหน่ำของมันเอง เมื่อมันเคลื่อนที่ก็สามารถม้วนตัวคลื่นพายุได้! !
และตู้เฉิงไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน
เขาเป็นมนุษย์ที่มีร่างกายเหมือนผี เมื่อเดินเขาหายตัวไปในดินแดนซากปรักหักพังนี้อย่างลึกลับ บางครั้งไม่สามารถจับภาพของเขาได้
เมื่อเขาใช้พลังของเทพเจ้าและมนุษย์ คนทั้งร่างก็มืดมนและแปลกประหลาด และแม้แต่ร่างของเขาก็ดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยหมอกควันแห่งความตาย ราวกับความไม่เที่ยงในนิทานพื้นบ้านบางเรื่อง ระหว่างยมโลก เป็นอิสระภายใต้คืนผี!
โชคดีที่ จู มิงหลาง ได้เห็นเทพเจ้าและคนธรรมดามากมาย และความสามารถของเขาก็สามารถหากฎเกณฑ์บางอย่างได้เช่นกัน
“ปล่อยให้สัตว์มังกรเข้าไปพัวพันกับไป๋ฉี เขาจะมาไล่ล่าวิญญาณของข้าเหรอ?” จู มิงหลาง รู้เจตนาของ ตู้เฉิง
ดังนั้นเขาจึงไม่ยอมให้ ตู้เฉิงมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขา
ไม่ได้มีมังกรเพียงตัวเดียว
จู มิงหลาง ได้เรียก เฉิงมู่ฉิงเฉิงหลง แล้ว เมื่อ ตู้เฉิงอี้เข้ามาใกล้ เขาก็กระโดดขึ้นไปบนหลัง เฉินมู่ฉิงเฉิงหลงอย่างรวดเร็ว
โบยบินไปบนท้องฟ้า มาต่อสู้ด้วยความสามารถ!
แว้บ..แว้บ เงาของ ตู้เฉิง เขาพยายามทำลายโลกอันเยือกแข็งเป็นครั้งแรกโดยตั้งใจจะฆ่า หลี่หยุนซี โดยตรง
แต่ในเวลานี้ ฮีโร่หญิงรีบเปิดปากของนางเพื่อเตือน ตู้เฉิง : “นายน้อย อย่ารีบเข้ามา หลี่หยุนซีเป็นมนุษย์ระดับปรมาจารย์ระดับสูง ถ้านางฟื้นพลัง ท่านอาจตายได้”
ตู้เฉิงขมวดคิ้ว
ปัญญาไม่เที่ยงตรง ไม่ใช่ว่าอาการบาดเจ็บของ หลี่หยุนซี นั้นร้ายแรงมาก และเขามีกำลังในระดับนายพล ทำไมสิ่งนี้ถึงหลอกลวง? ?
“ฆ่ามันเสียก่อน ยังไม่สายเกินไปที่เราจะล้อม หลี่หยุนซี ด้วยกัน นายน้อยระวังตัวไว้!” ฝ่ายหญิงพูดต่อ
ตัวผู้เพศหญิงเป็นปรมาจารย์ของ เล่ยคุนโมซาซอร์ สัตว์ร้ายนักล่าที่แข็งแกร่งซึ่งสามารถแข่งขันกับ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ได้
“เอาล่ะ ไปฆ่ากันก่อน” ตู้เฉิงกำลังจะกระโดดข้ามม่านน้ำแข็ง จู่ๆ ลมกำหมัดอันร้อนแรงและน่าตกใจก็พุ่งออกมาจากด้านนอกของทะเลสาบน้ำแข็ง! !
ลมแรงเหมือนเปลวไฟ กระโดดข้ามทะเลสาบน้ำแข็งและศาลาหิมะ และพุ่งตรงไปที่ ตู้เฉิง และความเร็วนั้นน่าทึ่งมาก!
ตู้เฉิงตกใจและรีบถอยออก จะมองเห็นภาพหลังของเขาที่หนักอึ้งราวกับเสื้อผ้าผีที่ไม่มีเนื้อลอยอยู่ในแนวนอน
เป็นเพียงลมหมัดเท่านั้นที่ครอบงำจริงๆ แม้ว่าจะเป็นเพียงแรงที่วงกลมรอบนอกทุบตู้เฉิง และลมหมัดที่แรงพัดคนทั้งหมดของเขาออกไป ทุบเข้าไปในซากปรักหักพังอย่างดุเดือด และเขาไม่รู้ว่าซากศพถูกพลั่วไปกี่ชิ้นแล้ว!
จู มิงหลาง อยู่ในอากาศ และเมื่อเขาเหลือบไปมอง เขาก็เห็นคนพิเศษอยู่ที่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบ ติงหู
คนผู้นี้มีรูปร่างหน้าตาธรรมดา ผิวคล้ำ และสวมเสื้อผ้าของช่างซ่อมบำรุงในครัวเท่านั้น แต่ใบหน้านั้นทำให้ จู มิงหลาง รู้สึกเหมือนเคยเห็นเขาที่ไหนสักแห่ง เป็นคนเรียบง่าย!
เขาเคยเห็นคนนี้ด้วยตัวเอง!
จู มิงหลาง มั่นใจมาก แต่เขาจำไม่ได้ว่าทำไม
“นักมวย!!”
ชายผู้แข็งแกร่งอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงตกใจ ดวงตาที่จมของเขานั้นหายากที่จะส่องแสง แต่พวกมันก็หวาดกลัว
หมัดอย่างดุเดือด นี่คงไม่ใช่มนุษย์ที่หายตัวไปหลายปีขนาดนี้!
ทำไมเขาถึงปรากฏตัวที่นี่
“ไม่ ไม่ ผู้ชายคนนั้นคือ…!” กู่ซิงสง ตื่นขึ้นโดยชี้ไปที่ชายวัยกลางคนที่ซื่อสัตย์
จากการก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ กู่ซิงสง พบว่ามีมนุษย์เพียงคนเดียวและอีกคนหนึ่งอยู่ใกล้ลานนี้
แต่ในเวลานี้เขาตระหนักถึงปัญหา
หากอาการบาดเจ็บของ หลี่หยุนซี เป็นเท็จ แสดงว่าฐานการเพาะปลูกของนางอยู่เหนือเขามาก และเขาอาจไม่สามารถรับรู้รัศมีของนางได้
และหากนางได้รับบาดเจ็บจริงๆ ลมหายใจของ เสิ่นฟานก็อ่อนแรง ใกล้เคียงกับมนุษย์ การจับก็ไม่ง่ายเช่นกัน
ดังนั้นลมหายใจของสิ่งมีชีวิตนั้นจึงชัดเจนมาก ไม่ใช่ หลี่หยุนซี แต่เป็นคนนี้! !
นักมวย จ้านอัน ถ้าเป็นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อของเขา แม้แต่คนต่างชาติและจงกง พวกเขารู้ดี
แต่ในบรรดารุ่นน้องอย่าง ตู้เฉิงและผู้ชาย พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อบุคคลนี้มาก่อน
ดังนั้น เมื่อตู้เฉิงถูกศัตรูใช้พลังลมทำให้ลอย ตู้เฉิงก็ยิ่งโกรธและโมโห ดวงตาของเขาราวกับดวงตาที่ตายของ ยิ่นซิ ที่จ้องมองไปที่ จ้านอัน!
“พี่ชาย ไว้เจอกันใหม่” จ้านอัน เดินไปตามทะเลสาบน้ำแข็งและเห็น จู มิงหลาง มองมาที่เขา ดังนั้นเขาจึงโบกมือให้ จู มิงหลาง ในอากาศ
จนกระทั่งถึงเวลานี้ ในที่สุด จู มิงหลาง ก็จำชาวนาผู้ซื่อสัตย์ได้ !
นี่เป็นลุงเลี้ยงสัตว์ธรรมดาๆ ที่ส่ง หลี่เสี่ยวหยิงไปโรงเรียนไม่ใช่หรือ?
ครั้งหนึ่ง จู มิงหลาง คิดว่าเขาเป็นแค่คนเลี้ยงสัตว์ธรรมดา ตอนนี้ดูจะไม่ธรรมดาซะแล้ว แต่ลุงตรงหน้าดูอ่อนโยนมาก!
