ตอนที่ 103: อย่ายุ่งกับข้าในฤดูร้อน!
“ขนนกมายาพายุ ควบคู่ไปกับการควบคุมลมและการควบคุมน้ำแข็งของไป๋ฉี นั้นทรงพลังมาก!”
เมื่อเห็นมังกรเหล่านั้นที่พ่ายแพ้โดย ไป๋ฉีวิธีมังกรนี้ หลังจากเล่นอย่างเหมาะสมรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ จู มิงหลาง
ขนนกพิเศษนี้จาก สถาบันฝึกมังกร แข็งแกร่งขึ้นด้วยการเติบโตและความก้าวหน้าของ ไป๋ฉี
สิ่งนี้ทำให้ ไป๋ฉี นอกเหนือจากเกราะป้องกันที่เขาสร้างขึ้น เป็นอาวุธพิเศษในการฆ่าศัตรู
รู้ว่าอุปกรณ์ใด ๆ ที่ติดอาวุธบนสัตว์เลี้ยงมังกร มันก็สามารถใช้ได้ด้วยตัวเอง!
ขนนกปีศาจ ของพายุก็เพิ่มขึ้นเช่นกันเนื่องจากวิวัฒนาการของ ไป๋ฉี ซึ่งเทียบเท่ากับ จู มิงหลาง ตอนนี้ถืออาวุธระดับปรมาจารย์มังกรอยู่ในมือ
มันคือการรับประกันนี้อย่างแม่นยำ จู มิงหลาง ยืนนิ่ง ดูเหมือนจะมุ่งความสนใจไปที่การต่อสู้ระหว่าง ไป๋ฉีและแม่ทัพมังกร แต่จริง ๆแล้วเขาเยาะเย้ยในใจ
มีคนแอบเข้ามา
ผู้ชายส่อเสียดคนนี้มีใครนอกจาก ตู้เฉิง
พลังเหนือธรรมชาติของ ตู้เฉิงนั้นใกล้เคียงกับพลังของภูติผีและเครื่องราง อีกทั้งยังสามารถแยกหุ่นเชิดเพื่อสร้างความสับสนให้กับศัตรู
บุคคลที่ถูกผลึกน้ำแข็งขีดข่วนไม่ใช่ร่างของตู้เฉิง แต่เป็นหุ่นเชิดของเขา
กลอุบายอันศักดิ์สิทธิ์ของเขา
จู มิงหลาง มองผ่านได้อย่างรวดเร็ว
ในบ้านเกิดของเขา ความสามารถของ เฉินฟาน นั้นแข็งแกร่งกว่าเขา หากไม่มีชุดผีนั้น ตู้เฉิงก็จะเป็นแค่ขยะ!
“บุตรแห่งโชคชะตา ใช่ไหม?”
จู มิงหลาง ยิ้มและค่อยๆ หันกลับมา จ้องมองที่ ตู้เฉิง อย่างไม่ขยับเขยื้อน ซึ่งคิดว่าเขาเงียบ
ตู้เฉิง เป็นเหมือนภาพหลอนในเวลานี้ โดยพื้นฐานแล้วจะมองไม่เห็นในความมืดมิด เมื่อ จู มิงหลาง เผชิญหน้ากับเขา ตู้เฉิง เองก็ตกใจ!
เขาถูกค้นพบได้อย่างไร? ?
หุ่นเชิดตัวนั้นเพื่อหลอกมังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า แม้แต่รอยแผลเป็นจากผิวหนังและเนื้อบนนั้นก็มีจริง! !
“เจ้ากล้าดียังไงมาแข่งกับข้าและยอมตายเพื่อนาง!” ตู้เฉิงโกรธ
มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ยังอยู่ห่างออกไป และ จู มิงหลาง ไม่ได้รับการปกป้องจากมังกรที่ทรงพลังอื่น ๆ
ในระยะเริ่มต้น เป็นการยากที่จะต่อสู้กับมนุษย์ ตราบใดที่มนุษย์พบโอกาสที่จะข้ามหัวมังกรโดยตรงเพื่อฆ่าผู้ขี่มังกร แล้วหลบหนีจะถือเป็นชัยชนะครั้งสุดท้าย
แต่ยิ่งระดับสูงยิ่งน่ากลัว
เทพหลายองค์ในระดับเดียวกันอาจไม่สามารถชนะตำแหน่งต่อไปได้
มีมังกรและสัตว์ร้ายมากมาย และแต่ละตัวก็แยกจากกัน
ในทุกทีม มักจะเห็นว่ามนุษย์บางคนเป็นข้าราชบริพาร
เห็นได้ชัดว่า จู มิงหลาง ยังห่างไกลจากระดับนั้น มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าของเขาแข็งแกร่ง ไม่มีใครและมังกรต่อสู้เพียงลำพังกับเขา แต่ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ถูกแยกออกไปและถูกมังกรตัวอื่นๆพัวพันอยู่ จู มิงหลาง ก็ไม่ต่างจากชายครึ่งคนตาย!
ฆ่าได้!
ตู้เฉิง มั่นใจอย่างแน่นอน
แม้ว่าจะมองเห็นได้ แต่ตอนนี้ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ก็ไม่มีเวลาสำหรับจะช่วย!
ในระยะทางสั้น ๆ แม้ว่าจะมีมังกรที่แข็งแกร่ง จู มิงหลาง ก็ไม่มีเวลาเรียก!
“ตาย!”
ใบมีดของแขนเสื้อเลื่อนออก มือซ้ายและขวาของเขาแต่ละข้าง ตู้เฉิง เหยียบเหมือนผี เขาตัดใบมีดแขนเสื้อด้านซ้ายและขวาที่ด้านหลังคอของ จู มิงหลาง พร้อมกัน
เขาเห็นเงาใบมีดเหมือนฟันของพระจันทร์สองดวงที่ชั่วร้าย เขาคิดว่าไม่สามารถหนีพ้น นับประสาหลบเลี่ยง
แน่นอน จู มิงหลาง ไม่ได้วางแผนที่จะซ่อนตัวเอง
ตู้เฉิง เพียงแค่ใช้ขนแพนธอม ที่อยู่บนตัวเขา
คมกว่ามีดตัดคอ?
“เฮ้อ!!!”
ขนระเบิดและใบมีดถูกม้วนอย่างบ้าคลั่ง และร่างกายของ จู มิงหลาง จู่ ๆ ก็โดนออร่าที่น่าสะพรึงกลัวในฐานะสิ่งมีชีวิตระดับปรมาจารย์มังกร
เขาเห็นใบมีดที่ตัดกันของดวงจันทร์ชั่วร้ายสองดวงมาสิ้นสุดอย่างกะทันหันกลางอากาศ และตู้เฉิง ที่โบยบินราวกับผีก็หยุดนิ่งอย่างน่าประหลาดต่อหน้า จู มิงหลาง เจาะทะลุกระดูกและเนื้อของเขา
และพุ่งออกจากลำคออย่างเฉียบขาด
ทะลุออกจากอกของเขา
ทะลุไปข้างหลัง! !
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือขนปีศาจพายุเหล่านี้เจาะร่างกายของ ตู้เฉิง จากที่ไหนสักแห่งหรือทุกมุม
มีขนนกนับร้อย แม้ว่าตู้เฉิงจะพ่นละอองเลือดขนาดใหญ่ทั่วร่างกายของเขา มีรูปร่างเหมือนดอกบัวโลหิตขนาดใหญ่ ขนพายุเหล่านั้นก็ยังสะอาดเหมือนหิมะ
พวกเขาเก็บเกี่ยวชีวิตได้อย่างรวดเร็ว เมื่อกระแสน้ำวนขนนกที่งดงามและน่าตกใจก่อตัวขึ้นรอบๆ จู มิงหลาง มันก็คมราวกับใบมีด แต่เมื่อมันบินกลับไปที่ จู มิงหลาง มันก็กลับมานุ่มและเบาอีกครั้ง!
เกล็ดหิมะโปรยปรายลงมา และขนนกปีศาจก็ลอยอย่างนุ่มนวล จู มิงหลา ยืนนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อน เสื้อผ้ายาวของเขายังคงสะอาด
ร่างกายของ ตู้เฉิงดูเหมือนจะสูญเสียการรองรับ และเขาก็ค่อยๆ ล้มลงกับพื้น ในกระบวนการนี้ มือและเท้าของเขาถูกแยกออกจากกัน และทั้งตัวของเขาก็เหมือนกับถูกสังหารอย่างแม่นยำ !
ใบหน้าของเขายังไม่สมบูรณ์ แต่สามารถทราบได้ว่าใบหน้าของเขาทุกชิ้นเป็นสีที่เหลือเชื่อก่อนที่เขาจะเสียชีวิต! !
บุตรแห่งโชคชะตา บุตรแห่งโชคชะตาในวัง
ทำไมเขาถึงตายอย่างลึกลับด้วยน้ำมือของชายผู้โดดเดี่ยว ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาที่ไม่รู้จัก!
เขาเป็นผู้ปกครองในอนาคตของดินแดนนี้ พระราชวังเป็นของเขา และเมืองทั้งหมดไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็กก็จะยอมจำนนต่อเขาด้วย!
“กบที่ก้นบ่อ” จู มิงหลาง เยาะเย้ย
ทั้งหมดกล่าวว่าทันทีที่เข้าสู่ฤดูร้อน
อย่ายุ่งกับเขา! !
วังแบบไหนกัน เมื่อไป่ฉีถึงขั้นเสร็จสมบูรณ์ จู มิงหลางจะไม่รังเกียจที่จะทำลายมันทิ้ง!
บนพื้น ตู้เฉิงดูเหมือนจะไม่บุบสลาย แต่การไหลเวียนของเลือดยังคงดำเนินต่อไป แต่ไม่มีส่วนใดของเขาเชื่อมโยงกัน
จู มิงหลาง มองลงมาที่เขาและเห็นเงาดำโผล่ออกมาจากร่างกายของเขาซึ่งลอยออกมาเหมือนควันและฝุ่น
จู มิงหลาง เดิมทีคิดว่ามันเป็นวิญญาณที่ตายแล้วของ ตู้เฉิง เทพและคนธรรมดาสามารถเลือกจากดวงวิญญาณเพื่อทำลูกปัดได้ ลูกปัดวิญญาณของ ตู้เฉิง ไม่ควรแตกต่างกันมากนัก แต่ในไม่ช้า จู มิงหลาง ก็ค้นพบว่าควันเงานี้ไม่ใช่วิญญาณของเขา
“ชุดเกราะ???”
จู มิงหลาง อยู่ในธุรกิจนี้ ทำไมเขาถึงไม่รู้จักวัตถุประเภทนี้
ปรากฎว่าตู้เฉิงยังคงสวมชุดสีดำ ไม่แปลกใจเลยที่เมื่อก่อนเขาดูแปลกมาก แม้แต่ปรมาจารย์มังกรอย่าง ไป๋ฉียังต้องทำงานหนักเพื่อไล่ตามเขาให้ทัน
“วัสดุค่อนข้างหายาก แม้ว่าฝีมือจะหยาบไปหน่อย แต่ก็ควรปรับปรุง ขอบคุณสำหรับของขวัญจากนายน้อยตู้เฉิง!” จู มิงหลาง โค้งคำนับวิญญาณที่ตายแล้วของ ตู้เฉิง
ภูติผีปีศาจนี้มีค่ามากกว่าวิญญาณที่ขาดรุ่งริ่งของตู้เฉิง! !
เมื่อพิจารณาว่าการรวบรวมวิญญาณและลูกปัดกลั่นอาจทำให้สายสัมพันธ์วิญญาณระหว่าง ชุดแพนธอม กับ ตู้เฉิง เสียหาย จู มิงหลาง จึงตัดสินใจสละวิญญาณที่เน่าเฟะของชายผู้นี้และตัดร่องรอยของการเชื่อมต่อวิญญาณใน ชุดแพน ธอม ออกและเก็บไว้ในกระเป๋าอย่างเงียบๆ
“ต้นแบบหนุ่ม!!!”
“สี่หนุ่มน้อย!!!”
ในบรรดาชายทั้งสี่นั้น ตัวผู้ ตัวเมีย ตัวป่อง กรีดร้อง
ในวังมีนายน้อยหลายคน แต่นายในวังแต่ละคนถือเป็นสมบัติล้ำค่า ตอนนี้พวกเขาตายอย่างอนาถในการสมรู้ร่วมคิดนี้ พวกเขาจะอธิบายได้อย่างไร!
“เจ้าห่วงใยเขามาก ดังนั้นเจ้าสามารถเข้าร่วมประตูผีได้เมื่อเจ้าต้องการ!” ในเวลานี้ ก็มีเสียงหนาดังขึ้นข้างๆ ตัวผู้ตัวเมีย
ฝ่ายหญิงตกใจ นักมวยจ้านอันเข้าใกล้เขาตอนไหน!
