บทที่ 116: วายร้ายเจ้าเล่ห์
“ยกโทษให้ข้าด้วย”
พี่ชายพูดคำเหล่านี้ออกมาอย่างยากลำบาก ดวงตาของเขาใกล้ทะลักออกข้างนอกแล้ว ถ้าหากไม่ปล่อย พวกเขาคงจะตายจริงๆ
ในที่สุด บ่วงที่คล้องคอก็หายไป
ทั้งสองหล่นลงกับพื้นทันที ตอนแรกพวกเขาเริ่มที่จะหดหัวกลับแล้วหอบอย่างดุเดือด พวกเขาเพิ่งจะเดินผ่านประตูผี ตอนนี้พวกเขาดูไม่เหมือนนักเลงหัวไม้เก่าอีกต่อไป และคลานบนพื้นลนลานด้วยความกลัว.
“อืม เพื่อเป็นการขอบคุณ ข้าให้เงินเจ้าไปมากแล้ว ข้าได้รวบรวมชิ้นส่วนคริสตัลดวงดาวเหล่านี้ทั้งหมดแล้ว” ฟางเนี่ยเหนียน พ่นลมอย่างเย็นชาและโยนเงินไปต่อหน้าพวกเขา
สิ่งที่สองพี่น้องเห็นก็คือลูกปัดทองคำ!
แต่ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าตามแล้ว รีบส่งชิ้นส่วนคริสตัลทั้งหมดอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงคอยดูให้ น่านหลิงซา ยอมรับความผิดพลาดของพวกเขา
นี่คือเมืองแห่งบาปต่อให้ น่านหลิงชา ฆ่าพวกเขา ก็จะไม่มีใครพูดอะไร พี่น้องสองคนคงไม่เคยคิดว่า มนูษย์ผู้หญิงที่ดูอ่อนโยนและสวยงามเป็นพระเจ้าที่แข็งแกร่งเช่นนี้!
“พี่สาว มีเลือดมังกรอยู่ข้างหน้า พวกเราไปดูกันเถอะ” ฟางเนี่ยเหนียน อารมณ์ดี
มังกรที่ น่านหลิงชา วาดนั้นทรงพลังมากนางต้องใช้เลือดมังกรวาด
ในเมืองที่ชั่วร้ายนี้มีผู้ขายเลือดมังกรมากมายและมีหลายประเภท เลือดมังกรมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในทวีปขั้วโลก แต่ไม่ค่อยพบเห็นและขายในหลี่ฉวน
มีเลือดมังกรขายและเนื้อมังกรโดยธรรมชาติ
จู มิงหลาง ไปที่สถานที่ขายเนื้อมังกรและพบว่าราคาเนื้อมังกรก็อุกอาจมากโดยเฉพาะเค้กเนื้อมังกรที่ผ่านการแปรรูปแล้วหลังจากถูกแยกส่วนและบีบอัดพวกมันก็กลายเป็นก้อนเนื้อขนาดใหญ่ที่พกพาได้มากขึ้น
ผู้คนกินไม่ได้พวกมันถูกใช้เพื่อเลี้ยงสัตว์กินเนื้อที่ดุร้าย
“เนื้อชิ้นนี้ต้องใช้ทรายสีทองห้าเม็ด” จู มิงหลาง มีอาการปวดหัว
ซื้อสำหรับระดับผู้นำมังกร ของฟันดำใหญ่ จากนี้ไปต้องกินเนื้อมังกรแท้ๆ
ใส่เนื้อมังกรลงในคาถาจักรวาลของ ไป๋ฉี จูมิงหลาง เห็นว่าหลายคนซื้ออาหารมังกรจำนวนมาก และโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาจำเป็นต้องเรียกสัตว์ขี่ของตนเองเพื่อบรรทุกสิ่งของ กระเป๋าใบใหญ่ผูกติดกับหลังมังกร
คาถาจักรวาลของไป๋ฉี ยังคงหายากมาก ซึ่งช่วยประหยัดปัญหาได้มาก หลังจากที่ทุกสัตว์เลี้ยงมังกรเริ่มเติบโตขึ้น คาดว่าจะนำมาใช้ย่อยขบวนอาหารได้ดี!
ในที่สุดก็พบลูกแก้ววิญญาณของ เสี่ยวชิงจั่ว จูมิงหลาง แลกเปลี่ยนเป็นลูกแก้ววิญญาณของ ไทแรนซอรัสซากศพ อีกฝ่ายค่อนข้างใจกว้าง แม้ว่าลูกแก้วใบวิญญาณจะมีคุณภาพดีกว่าของเขาเองก็ตาม มันสูงกว่า แต่เขายังคงทำข้อตกลงโดยตรง
หลังจากการเดินทางผ่านเมืองแห่งบาป เขาได้ซื้อวัสดุที่จำเป็นจำนวนมาก ซึ่งทำให้ จู มิงหลาง พอใจมาก
แต่สถานที่แบบนี้คงอยู่ได้ไม่นาน พระเจ้ารู้ดีว่าคนร้ายบางคนจะมองสิ่งที่ดีและไม่ต้องการให้เงินหรือไม่ ดังนั้นพวกเขาจึงต่อสู้โดยตรงกับเจ้าของแผงลอยและทำให้เกิดความโกลาหลไปทั่วถนน
ออกจากเมืองแห่งบาป กลางคืนเริ่มร่วงโรย ดวงดาวกระจัดกระจาย และความเจิดจ้าจางลง แทบจะไม่สามารถร่างเค้าโครงของถนนด้านหลังภูเขาที่อยู่ข้างหน้าได้
ลมพัดใบไม้ ทันใดนั้นม่านใบไม้ขนาดใหญ่ก็ม้วนขึ้น พวกมันตกลงมาจากต้นไม้และลอยขึ้นไปในอากาศเป็นเวลานานก่อนที่จะตกลงมา
“ทำไมเราไม่ค้างคืนในเมืองล่ะ” ฟางเนี่ยเหนียน ถามด้วยความสงสัย
“เจ้าไม่เห็นคนจำนวนมากเหมือนพวกเราเหรอ พวกเขาออกจากเมืองแห่บาป ก่อนมืด” จู มิงหลางกล่าว
ไม่ใช่ว่าเขากลัวความชั่วร้ายในเมืองบาปจริงๆ แต่เขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการต่อสู้ที่ไร้ความหมายและถ่วงเวลา
“สามคน เดินอย่างเร่งรีบ เจ้าคิดว่าพี่น้องของพวกเราเป็นมังสวิรัติจริง ๆ เหรอ!” เงาทั้งสองเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว
“ฮึ่ม ถ้าเจ้าไม่ดูแลพวกเราพี่น้อง ก็ไม่ต้องออกไปจากที่นี่ทั้งเป็น!” พี่ชายหัวโล้นมีหนวดมีเครากล่าว
ผู้พูดคือสองพี่น้องหัวล้าน ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะลืมความเจ็บปวดจากการบีบที่คอของพวกเขาแล้ว ด้วยแสงที่ชั่วร้ายในดวงตาของพวกเขา จ้องมองไปที่ น่านหลิงชา ที่สง่างาม
“พวกเจ้าสองคนประมาทเกินไปจริงๆ” จู มิงหลาง เยาะเย้ย
“ใครกันแน่ที่ไม่รู้ว่าจะอยู่หรือตาย เจ้ากล้าที่จะคว้าคริสตัลของพวกเรา!” พี่ชายหัวล้านกล่าว
ในป่าก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้ง คนพวกนั้นเข้าหาคนทั้งสามอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องพูดถึงมีคนเป็นโหล และในไม่ช้า จู มิงหลาง และคนอื่นๆ ก็ถูกล้อมไว้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขารออยู่ที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว!
คนเหล่านี้ล้วนแล้วมีสัตว์เลี้ยง พวกเขาเรียกมังกรและสัตว์ร้าย และนกที่อาศัยอยู่กลางคืนในป่าก็บินมา
“พวกเขาเป็นใคร?” น่านหลิงซาถามด้วยความสงสัย
ในขณะที่ จู มิงหลาง ที่เพิ่งให้อาหารฟันสีดำขนาดใหญ่ที่กินพายเนื้อชิ้นใหญ่และผล็อยหลับไป เขาก็มองไปที่ น่านหลิงชา ด้วยความสับสน
มันไม่มืดเกินไปที่จะเห็น น่านหลิงซาตาบอดอย่างนั้นหรือ? เมื่อเร็วๆ นี้นางเกือบแขวนคอพี่น้องหัวโล้นที่น่าสงสารสองคนนี้
แม้ว่านางจะจำรูปลักษณ์ของพวกเขาไม่ได้ แต่หัวล้านที่เป็นประกายก็ควรสร้างความประทับใจเสมอ
“มิงหลาง ข้าคิดว่ามีเป็นคนที่ขายเนื้อมังกร และคนขายเลือดมังกรร่วมด้วย” ในขณะนี้ ฟางเนี่ยเหนียน กล่าวด้วยเสียงต่ำ
เมื่อมองไปรอบ ๆ จู มิงหลาง ก็เห็นใบหน้าที่น่าประทับใจทั้งสองนี้จริงๆ
การทำงานกับเจ้าของแผงลอยเหล่านี้ในฐานะพ่อค้าแม่ค้าในตอนกลางวัน และในฐานะโจรป่าสีเขียวในตอนกลางคืน!
มันมีความหมายเล็กน้อย ภายใต้สถานการณ์ปกติ โจรป่าเขียวจะสกัดกั้นและสังหารผู้สัญจรไปมา
ถึงกระนั้น ในหลายกรณี พวกเขาอาจไม่สามารถสกัดกั้นแกะอ้วนที่ถูกใจพวกมันได้จริงๆ ท้ายที่สุด มีพี่น้องมากมาย และทุกคนคาดว่าจะมีธุรกิจที่จริงจังของพวกเขาในระหว่างวัน
ดังนั้นพวกเขาจึงทำธุรกิจระหว่างวันและเลือกแกะอ้วนในเวลากลางคืน
หลายคนรู้จักคำพูดที่สมเหตุสมผลที่สุดเมื่อต้องออกไปข้างนอก ว่าไม่ควรเปิดเผยเม็ดเงิน!
แต่เมื่อต้องเจอกับผู้คน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันมัน ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ต้องการซื้อส่วนใหญ่คือสิ่งที่สามารถให้คุณค่าและสามารถจ่ายได้
แกะอ้วนๆ ถูกคัดออกอย่างแม่นยำในระหว่างวัน และมีคนคอยจ้องมองพวกเขาอยู่
ทันทีที่ฝ่ายตรงข้ามออกจากเมืองหรือออกคำสั่ง พวกเขาจะถูกฆ่าทันที
ไม่เพียงแต่จะสามารถได้สินค้าดีๆที่ขายให้กับผู้อื่นคืนเท่านั้น แต่พวกเขายังสามารถแย่งชิงทรัพย์สินของอีกฝ่ายได้ด้วย!
วายร้ายเจ้าเล่ห์ วายร้ายเจ้าเล่ห์!!
เป็นเพราะพฤติกรรมแบบนี้มันชั่วร้ายจริงๆ จู มิงหลาง ขอปรบมือให้กลุ่มวายร้ายในเมืองบาปนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายทีจะทำอุตสาหกรรมได้ฉลาดขนาดนี้
จู มิงหลาง มองไปรอบ ๆ และเขาไม่ปล่อยให้ตัวเองผิดหวังจริงๆ ชายร่างใหญ่ที่ขายลูกแก้วใบวิญญาณของเขาอยู่ที่นั่น
ด้วย เขาจ้องมาอย่างไร้ความปราณี เห็นได้ชัดว่าพยายามจะชิงมันกลับไป!
ผู้ขายทั้งหมดเหล่านี้สามารถผ่านพ้นไปได้
“พี่น้องทั้งหลาย ข้าว่าผู้หญิงคนนี้สวย พวกเจ้าคิดว่านางจะทำให้ผู้ชายตัวใหญ่ผิดหวังหรือเปล่า” พี่ชายหัวล้านหัวเราะลามกอีกครั้ง
“อย่าประมาทเกินไป นางไม่ใช่คนธรรมดา”
“ชายผู้นี้เป็นแม่ทัพ และควรมีสัตว์ร้ายมังกรไม้วิญญาณระดับนายพล” ในเวลานี้ ชายคนนั้น ชายร่างใหญ่ที่แลกเปลี่ยนลูกประคำวิญญาณกับ จู มิงหลาง พูดขึ้น
มิงหลาง ไม่พูดอะไรซักพัก..
ทำไมกลายเป็นแบบนี้!
จากคุณภาพของวัสดุที่แลกเปลี่ยนระหว่างคู่ต่อสู้และตัวเอง ให้สรุปความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้คร่าวๆ
ได้เรียนรู้….ได้เรียนรู้
ห่วงโซ่อุตสาหกรรมของพวกเขาโตมาก!
“เจ้าจัดการกับกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง และข้าจะจัดการกับคนข้างหน้า ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องไว้ชีวิตมัน” จู มิงหลาง กระซิบกับ น่านหลิงชา ข้างๆเขา
“สิ่งที่เจ้ายั่วยุ เจ้าก็จัดการเอง” น่านหลิงชา มีท่าทางอันสูงส่งที่นางไม่ต้องการให้มือสกปรกเลย
“สาวน้อย เจ้าความจำเสื่อมอีกแล้วเหรอ?” จู มิงหลาง รู้สึกหมดหนทาง
มีแกะอ้วนจำนวนมากที่เข้าสู่เมืองแห่งบาป ทำไมคนถึงมองแค่พวกเขา? ไม่ใช่ว่าสองพี่น้องหัวโล้นจะไม่พอใจ
“พี่สาว หัวโล้นสองหัวนั้นเป็นพวกอันธพาลที่น่ารังเกียจที่ท่านเกือบถูกแขวนคอในระหว่างวัน” ฟางเนี่ยเหนียน กระซิบ
“โอ้ ให้ จู มิงหลาง จัดการมันด้วย” ดูเหมือนว่า น่านหลิงซาจะจำได้แล้ว นางไม่จัดการกับขยะประเภทนี้ และไม่สนใจเลย
จู มิงหลาง ได้เรียก ไทแรนโนซอรัส เล่ยชางออกมา เกล็ดฟ้าร้องสีดำบนตัวของมันดูน่ากลัวมาก โดยมีระลอกคลื่นไฟฟ้าเป็นระยะๆ ทำให้ร่างกายสูงและสง่างามทั้งร่างดุร้ายและน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก!
“โอ้โอ้!!!”
ไทแรนโนซอรัส ฆ่าชายที่ขายลูกแก้ววิญญาณโดยตรง ข้างหน้าเขามีมังกรเคียวเลือดระดับทั่วไป เลือด อุ้งเท้าด้านหน้าอันแหลมคมของ มังกรเคียว ถูกเฉือนเข้าหา ไทแรนโนซอรัส เล่ยชาง
ผลก็คือ ไทแรนโนซอรัส เล่ยชาง ไม่ได้ปิดบังด้วยซ้ำ และเปิดเขี้ยวของเขาเพื่อกัดไหล่ของมังกรเคียว
เลือดไหลออกมา และมังกรเคียว ก็รีบถอยออกไป และเลียแผลบนไหล่ด้วยลิ้นยาวของมัน พยายามบรรเทาความเจ็บปวดและการตกเลือดอย่างรวดเร็วด้วยผลของน้ำลาย
แต่เลือดของมันทะลักออกมาเป็นสีดำ
ไม่ใช่แค่เลือดไม่หยุด แต่แผลมันแย่ลงเรื่อยๆ จากชิ้นเล็กเป็นชิ้นใหญ่!
ทรุดโทรม!
นี่เป็นหนึ่งในความสามารถของกรงเล็บและเขี้ยวของฟันดำใหญ่!
หลังจากกัดมังกรเคียวเลือด ไทแรนโนซอรัส เป็นเหมือนรถถังทำลายเมืองในสนามรบที่ทุบผ่านประตูเมืองและโจมตีกลุ่มของสัตว์มังกรที่อยู่เบื้องหลัง จู มิงหลาง !
เขามังกรหนาแยกแผ่นดินออกจากกัน และทุกครั้งที่มันชนกับสัตว์ร้ายเหล่านี้” สัตว์มังกร” เกล็ดฟ้าร้องบนตัวมันจะสว่างขึ้น
ในที่สุดฟ้าร้องบ่อยครั้ง ไฟฟ้าก็ส่องแสงสว่าง และ ไทแรนโนซอรัส เล่ยชาง ก็คำรามอย่างบ้าคลั่ง และเมื่อสัตว์มังกรเจ็ดหรือแปดหัวรวมตัวกัน ฟันสีดำขนาดใหญ่ก็รัดพวกมันรวมกันหมด
พายุฝนฟ้าคะนองสีดำ ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่ไทแรนโนซอรัส กวาดไปทั่ว
ฟ้าร้องและฟ้าผ่า อากาศระเบิด และสัตว์มังกรเจ็ดหรือแปดหัวก็ถูกระเบิดออกโดยตรง ร่างกายทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยตาข่ายสายฟ้าสีดำ ซึ่งทำให้กล้ามเนื้อและกระดูกของพวกมันมึนงงด้วยกระแสไฟฟ้า และทำให้ผิวหนังและเนื้อของพวกมันไหม้! !
ฟ้าร้องมีความรุนแรง และฟันดำขนาดใหญ่ตอนนี้เชี่ยวชาญในการควบคุมฟ้าร้องและฟ้าผ่ามากขึ้น ยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มมังกรและสัตว์ร้ายที่มีความแข็งแกร่งไม่เท่ากัน เขาดูถูกทุกสิ่งจริงๆ และมังกรก็เอาแต่ใจ!
ชายที่ขายลูกแก้ววิญญานตกตะลึง
แม้ว่า จู มิงหลาง จะถูกอนุมานว่าเป็นนายพล เขาไม่ได้คาดหวังว่ามังกรของเขาจะมีพลังมากขนาดนี้ กลุ่มมังกรและมังกรสองตัวจะต้านทานสายฟ้าไทแรนโนซอรัส นี้ไม่ได้!
