บทที่ 12 มังกรรุ่น
เป็นการคาดเดาที่ไม่มีมูลความจริงแบบนี้จะทำให้เกิดความเสื่อมเสียกับผู้ที่ถูกเอ่ยถึงมากที่สุด!
จู มิงหลาง เป็นบุคคลที่เกี่ยวข้องด้วย เขารู้สถานการณ์ในคุกใต้ดินดีที่สุด คุกใต้ดินไม่มีคนเฝ้า ดูเหมือนว่าจะมีพลังบางอย่างล้อมรอบอยู่และไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเข้าไปได้
เขาเป็นคนแรกที่ถูกโยนเข้าไป อาจเป็นเพราะร่างกายของเขาดีกว่าผู้ลี้ภัยคนอื่นและเขาเป็นคนแรกที่ตื่นจากข้าวต้มพิษ จู มิงหลาง มั่นใจว่าเขาเป็นคนแรกที่ได้ครอบครอง วัลคิรี …
เป็นเพียงข่าวลือที่แพร่ระบาดมากขึ้นเรื่อย ๆ หลายคนไม่สนใจความจริงของเรื่องนี้เลย ตราบใดที่พวกเขาหยาบคายและชั่วร้ายพวกเขาก็จะพูดออกมาอย่างไร้ความรับผิดชอบ
อนิจจาเขาควรที่จะต้องแบกรับความรับผิดชอบนี้หลังจากเวลาผ่านไปสักพัก. เขารู้สึกอึดอัด ไม่สบายใจเมื่อถูกเรียกว่าเป็นขอทานและคนจรจัด หลี่หยุนซี ก็เสียหายไม่มีหน้าไปพบผู้คน
แต่เขาไม่สามารถเร่งรีบได้ เขายังต้องรอให้เสี่ยวไป๋ตัวน้อยกลายร่างเป็นงมังกร…
เดินออกจากลานที่พัก จู มิงหลาง ก็มุ่งหน้าไปที่ทะเลสาบ มีป่าหญ้าหวานใน หลี่ฉวน ในทิศทางของน้ำตก ฟีนิกซ์
เป็นฤดูใบไม้ร่วงใบไม้จะหนาแน่น ใบไม้สีส้มและมีก้อนสีแดงกระจายอยู่บนต้นไม้ด้วยการแบ่งชั้นที่สวยและใบไม้สีแดงที่หล่นกระจัดกระจายอยู่บนพื้นดิน
เบื้องหน้าของเขาคลื่นน้ำสีฟ้าใสดูเหมือนว่าจะไหลอย่างเงียบ ๆ ทันใดนั้นมันก็ตกลงมาที่เขื่อนและหมอกละอองที่เกาะเกี่ยวกับแสงแดดทำให้เกิดเป็นสายรุ้งที่สวยงามอย่างยิ่ง
ด้วยผืนป่าทะเลสาบใสน้ำตกและเมฆหมอกธรรมชาติ ธรรมชาติวาดภาพความโรแมนติกและสะดวกสบายไม่รู้จบ
จู มิงหลาง อยู่ใกล้กับน้ำตกมากและทิวทัศน์ที่สวยงามเช่นกัน
“ลงเล่นน้ำได้แต่อย่าไปไกลเพราะมีน้ำตกอยู่ที่นั่น ถ้าเจ้าตกลงไป เจ้าจะหายไปเข้าใจมั้ย”จู มิงหลาง บอกวิญญาณจระเข้ตัวน้อยบนไหล่ของเขา
“ วู้วววว” จระเข้น้อยหลิงอ้าปากกว้างและส่งเสียงร้องอย่างจริงใจซึ่งถือเป็นข้อตกลง
เมื่อเขามาถึงแม่น้ำและทะเลสาบที่มีก้อนกรวดจำนวนนับไม่ถ้วนจู้หมิงหลางวางวิญญาณจระเข้ตัวน้อยลงและวิญญาณจระเข้ตัวน้อยก็ไล่ล่ากลุ่มปลาในน้ำตื้นด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง จู มิงหลาง สามารถมองเห็นเพียงภาพเบลอสีดำใบนน้ำได้เท่านั้น
“ เก่งมาก!”
จู มิงหลางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย วิญญาณจระเข้น้อยเป็นนักตกปลาที่ยิ่งใหญ่ ใช้เวลาไม่นานในการจับปลากลุ่มนี้ได้ มันอวบและตัวใหญ่ มันคงจะได้ลิ้มรสอร่อยอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามในไม่ช้า จู มิงหลาง ก็ค้นพบว่า วิญญาณจรเข้น้อย ไม่กินปลาเหล่านี้เลย เพียงแค่ใช้ปลาเหล่านี้เพื่อฝึกฝนการล่าเหยื่อ
การจะจับปลาแม่น้ำนี้ได้ยากมาก พวกมันไม่รวดเร็วเหมือนปลาคาร์ฟหญ้า มันจะว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็วกับก้อนกรวดในแม่น้ำที่ราบเรียบเปลี่ยนทิศทางกะทันหันและสามารถซ่อนตัวอยู่ในรอยแตกของหินได้ไม่ว่ามันจะขนาดไหนก็ตาม …
วิญญาณของสายพันธุ์จระเข้มักจะจ้องมองเหยื่อที่โง่เขลากวางหนุ่มและแกะโง่ที่กำลังดื่มน้ำและพรางตัวเองอยู่ในน้ำโคลนค่อยๆใกล้เข้ามาก่อนจะพุ่งเข้าใส่เหยื่อของพวกมัน
ไม่น่าเป็นห่วงมากนักที่สามารถจับปลากลุ่มได้..วิญญาณจระเข้น้อย!
หลังจากจับปลาได้สักพักวิญญาณจระเข้ตัวน้อยดูเหมือนจะรู้สึกว่ามันไม่ท้าทายมันจึงเริ่มว่ายน้ำไปไกล ๆ
ขณะที่ จู มิงหลางเผลอวิญญาณจระเข้ตัวน้อยได้ว่ายไปที่น้ำลึก
“กลับมาเร็วๆ!”
น้ำในบริเวณใกล้น้ำตกค่อนข้างอันตราย พื้นผิวของแม่น้ำจะดูราบเรียบ แต่จะมีกระแสน้ำวนที่น่ากลัวใต้น้ำซึ่งจะกวาดทุกอย่างตกลงไปด้านล่างของน้ำตก!
เห็นได้ชัดว่าวิญญาณจระเข้ไม่มีประสบการณ์ในการเอาชีวิตรอด เดิมทีมันต้องการอาศัยกระแสน้ำเชี่ยวกรากเพื่อบริหารแขนขาและความแข็งแรงของร่างกายและมันก็ตั้งใจอยู่ห่างจากน้ำตก แต่มันไม่รู้ว่ามีกระแสน้ำหมุนวนอยู่ใกล้น้ำตกมันจึง ถูกดูดม้วนเข้ามาอยู่ภายใน! !
ในตอนแรกวิญญาณจระเข้ตัวน้อยยังคงเคลื่อนไหวร่างกายและหางของมันเป็นจังหวะว่ายทวนกระแสน้ำ…
แต่ในไม่ช้าวิญญาณจระเข้น้อยก็เริ่มถูกดูดกลับไปทีละน้อย ไม่ว่ามันจะว่ายเร็วแค่ไหนมันก็ถูกดูดกลับเข้าหาหน้าผาน้ำตก
จู มิงหลาง เห็นว่าสถานการณ์เลวร้ายเขาก็ถอดเสื้อผ้าและกระโดดลงไปในแม่น้ำโดยเปลือยเปล่าและว่ายไปในทิศทางของวิญญาณจระเข้น้อย
“รอก่อน!”
จู มิงหลาง รู้สึกได้ถึงการต่อต้านของแม่น้ำและราวกับว่ามีบางสิ่งพันอยู่ใต้เอวของเขา เขากำลังถูกดึงไปในทิศทางที่ดิ่งลง!
อย่าตื่นตระหนกวิตกกังวลเพียงอย่างเดียว ต้องประหยัดพลังงานให้แข็งแรงพอ
จู มิงหลาง ชะลอตัวลงและเข้าหาวิญญาณจระเข้น้อย ทีละนิด
ในที่สุดเขาก็ไปถึงวิญญาณจระเข้น้อย จู มิงหลาง รีบปล่อยให้วิญญาณจระเข้ตัวน้อยปีนขึ้นไปบนตัวเขา …
วิญญาณจระเข้น้อยหวาดกลัวพลังแห่งธรรมชาติ มันปีนขึ้นไปบนศีรษะของ จู มิงหลาง เหมือนกวางที่จมน้ำและกระทืบอุ้งเท้าเล็ก ๆ ของมัน
“ เสียงดังก้องกังวาน”
เสียงของน้ำตกดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆที่ด้านหลังของเขา จู มิงหลาง รู้ดีว่าเขาถูกดูดเข้าไปในกระแสน้ำวน แม้ว่าจะอยู่ห่างจากน้ำตก 100 เมตร แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหลุดพ้น!
จู มิงหลาง รักษาความเร็วในการว่ายน้ำให้สม่ำเสมอและต้องการที่จะต่อต้านกับกระแสน้ำที่หมุนวนในขณะนี้
แต่ร่างกายของเขาถูกดูดและกำลังกายของเขากำลังลดลง เป็นเรื่องยากอยู่แล้วที่เขาจะป้องกันตัวเองไม่ให้ล่องลอยไปกับกระแส
“ว้าบ!!!”
น้ำในแม่น้ำกระแทกใบหน้าของเขาและจู มิงหลางที่กำลังจะหายใจเฮือกใหญ่ก็สำลักและทันใดนั้นทั้งคู่ก็ถูกน้ำวนลากกลับไป
เขาถูกดึงลงไปใต้น้ำชั่วขณะ จู มิงหลาง ถืบน้ำอย่างรุนแรงและขึ้นสู่ผิวน้ำได้และมองย้อนกลับไปที่หลุมน้ำตกขนาดใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 40 เมตร จู มิงหลางตระหนักว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะหลุดพ้นจากกระแสน้ำตกที่น่ากลัวนี้!
“ คราวหน้าอย่าซนนะ”
จู มิงหลาง จับวิญญาณจระเข้น้อยบนหัวของเขาด้วยมือข้างเดียวเตะขาของเขาอย่างแรงและเหวี่ยงวิญญาณจระเข้ตัวเล็กออกจากแอ่งน้ำวนเมื่อร่างกายส่วนบนของเขาขึ้นจากน้ำ
กู ลู ลู!
ในวินาทีต่อมาน้ำในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวก็เหมือนปากของสัตว์ประหลาดกลืนกินทั้งตัวของ จู มิงหลาง และส่งไปที่หน้าผาน้ำตกกระแทก
……
ที่ริมแม่น้ำจระเข้ตัวเล็กสีดำตัวเล็กๆยังคงหมุนตัวอยู่ในน้ำตื้นมันมีความพยายามหลายต่อหลายครั้งที่จะดำลงไปในน้ำ แต่ก็ไม่มีแรงมากนัก มันก็ถูกคลื่นซัดกลับมา
“ โอ้ววว”
“ โอ้ววว”
มันยังคงกรีดร้องราวกับขอความช่วยเหลือหรือร้องไห้เหมือนเด็กที่ถูกแยกออกจากพ่อแม่
มีเพียงเสียงลมพัดใบเมเปิ้ลและไม่มีใครเดินผ่าน วิญญาณจระเข้น้อยไม่สามารถขอความช่วยเหลือได้
ในที่สุดมันก็กระโดดลงไปในน้ำในแม่น้ำอีกครั้ง จะเห็นว่ากล้ามเนื้อผิวสีเข้มของมันค่อยๆแตกออกเมื่อสัมผัสกับน้ำในแม่น้ำและมีบางอย่างที่หน้าผากทะลุผิวหนังออกมาจากที่ซ่อนของมันเช่นกัน…
คราบเลือดจำนวนมากกระจายไปตามแม่น้ำและหนังสีดำบางส่วนก็หลุดออกจากร่างของวิญญาณจระเข้ตัวน้อยอยู่ตลอดเวลา
ขณะที่มันว่ายไปที่น้ำตกวิญญาณจระเข้ตัวน้อยได้ยืดยาวออกไปมากในขณะนี้แขนขาและหางของมันมีพลังมากขึ้นและเร็วขึ้น
……
มีบ่อน้ำขนาดใหญ่อยู่ใต้ ฟินิกซ์ จู้หมิงหลางรู้สึกเวียนหัวอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็เป็นสีดำสนิทและเหมือนกับไม่มีน้ำอยู่รอบตัวเหมือนกับว่าเขาติดอยู่ในปากอะไรมากกว่า
เมื่อ จู มิงหลาง ลืมตาขึ้นมาเขาก็พบว่าแท้จริงแล้วเขาอยู่ในปากของสิ่งมีชีวิตมังกรน้ำตก! !
เกล็ดสีน้ำเงินเครายาวไม่มีเขามังกร แต่ลำตัวยาวมากเหมือนงูเหลือมพันปี
มังกรผู้กล้าหาญและหล่อเหลาสามารถสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณของมังกรตัวนี้แม้ในน้ำตกที่พลุ่งพล่านนี้!
โชคดีที่มังกรน้ำตกนี้ ไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อเขา แต่วางจู มิงหลางไว้บนก้อนหินขนาดใหญ่ข้างทะเลสาบอย่างนุ่มนวล
นอนหงายบนก้อนหินมองไปที่น้ำตกและมองไปที่มังกรที่ยืนตัวตรงเหมือนศาลาสูงตระหง่าน
ม่านน้ำที่ทรงพลังมากไหลมาที่มังกรตัวนี้และน้ำก็กระเซ็น แต่ร่างของมันไม่ขยับ จะเห็นได้ว่ามังกรใต้น้ำตกเป็นมังกรดั้งเดิม! !
“ ร่างกายและผิวหนังเป็นของขวัญที่พ่อแม่มอบให้ ใยเจ้าถึงแสวงหาความตาย” เสียงที่นุ่มนวลและไพเราะดังขึ้น
ช่างเป็นความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง
“ถ้าอยากฆ่าตัวตาย ข้าก็แค่หาเชือกเดินเข้าไปในป่า ทำมัยจะต้องมาที่น้ำตก มันดูกล้าหาญกว่ากันตรงไหน?”
จู มิงหลาง มองไปและสังเกตุเห็นผู้หญิงที่สง่างามยืนอยู่บนหัวของมังกรน้ำตก
ผู้หญิงคนนั้นมีผมยาวสลวยพร้อมคิ้วบอบบางนางสวยงามราวกับนางฟ้าในภาพและเหมือนสาวมังกรในตำนานที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์!
“ อะแฮ่ม…” จู้หมิงหลางพ่นน้ำสำลักออกมาและอธิบายอย่างไร้เดียงสา“ ไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่เป็นอุบัติเหตุ”
หญิงงามใต้น้ำตกลอยลงมาจากหัวของมังกรและยืนอยู่ข้างๆ จู มิงหลาง ที่เปียกปอน
สำหรับมังกรยืนอยู่ที่นั่นเช่นเดิมแต่หัวของมันมองตามผู้หญิงคนนั้น แต่มังกรดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างทันใดนั้นก็ลุกขึ้นและอ้าปากรับสิ่งที่ตกลงมาจากน้ำตกอย่างแม่นยำ
มังกรน้ำกำลังกัดสิ่งมีชีวิตสีดำและข้าไม่รู้ว่ามันคืออะไร ยาวเป็นเมตร…
มังกรน้ำวางสิ่งมีชีวิตสีดำไว้บนก้อนหินใหญ่ข้างๆเขา
หญิงสาวที่สวยงามของมังกรเหลือบมองไปที่วิญญาณจระเข้สีดำและถามว่า“ นี่คือวิญญาณสาวของคุณหรือ?”
จู มิงหลาง มองไปที่มันและพบว่ามันเป็นจระเข้สีดำขนาดลำตัวยาว 1 เมตรและมีเขาอยู่บนหัว เมื่อเขากำลังจะส่ายหัวเขาก็รู้สึกได้ถึงร่องรอยของความผันผวนของวิญญาณ …
จระเข้ดำน้อยจริงๆ!
ข้าไม่ได้เห็นเจ้าไม่นาน จระเข้สีดำตัวเล็กเปลี่ยนไปมาก! !
ผิวสีดำที่อ่อนนุ่มบนร่างกายของมันกลายเป็นผิวหนังที่ดูแข็งขึ้นขาหลังหนาขึ้นและแข็งแรงขึ้นและปลายเท้ากลายเป็นกรงเล็บซึ่งดูแหลมเล็กน้อย
สิ่งที่แตกต่างที่สุดคือหน้าผากสีดำที่มีเขาใหญ่โตขึ้น! !
คือตำแหน่งของมุมที่ซ่อนอยู่ที่ข้าสัมผัสในตอนแรกและมันออกมาเต็มความยาว!
การตัดสินของเขาถูกต้อง จระเข้มีเขาซะที่ไหน
เห็นได้ชัดว่าเป็นมังกร! !
“จระเข้น้อยเจ้าก้าวหน้าแล้ว !!!”
จู มิงหลาง ไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น
“วู้ววววว”
จระเข้น้อยที่มีความยาวหนึ่งเมตรกระโดดขึ้นไปบนตัวของ จู มิงหลางทันทีที่เห็นเขาและลิ้นขนาดใหญ่ของมันยังคงเลียหน้าของ จู มิงหลาง เกือบจะผลัก จู มิงหลาง ลงไปในน้ำด้วยความตื่นเต้น
วิญญาณจระเข้น้อยคงไม่ได้สังเกตุเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวเอง มันแค่พยายามจะช่วย จู มิงหลาง หลังขากพบว่าเขาถูกน้ำพัดไปติดอยู่ใต้น้ำตกมันจึงกระโดดลงไป
“ เอาละไม่เป็นไร ข้าสบายดี แต่ถึงแม้ว่าเจ้าจะเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่ง เจ้าก็กระโดดลงจากน้ำตกแบบนี้ไม่ได้ เจ้าแตกสลายเป็นชิ้นๆด้วยแรงของน้ำตก ” จู มิงหลาง จับหัวใหญ่น่าเกลียดของมันไว้ในมือทั้งสองข้าง
“ ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้ฆ่าตัวตาย เจ้ากำลังพยายามช่วยวิญญาณเด็กของเจ้าอยู่ใช่ไหม” หญิงมังกรน้ำถาม
