บทที่ 133: สัตว์น้อย
“วังมังกรโบราณ พวกเขาควรมี”สูตรลับ”เฉพาะสำหรับการเลี้ยงและเพาะพันธุ์มังกรโบราณ” จู มิงหลาง ยืนอยู่ที่ประตูวังมังกรโบราณในเมืองซีอังซาน และถามผู้คุม
คนเฝ้าประตูได้ยินว่าเขาเป็นลูกของ จูเหมิน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าละเลย และรีบขอให้ ลู่หมิน ออกมาพบเขา
จู มิงหลาง ไม่ได้เข้าไป แต่รออยู่ที่ศาลาข้างประตู ไม่นานหลังจากนั้น หญิงสาวร่างผอมซีดเซียวเดินออกมามองที่ประตูด้วยสายตาที่ขี้อาย
“ลู่หมิน ข้าชื่อ จู มิงหลาง น้องชายของ จูถัง” จู มิงหลางกล่าว
ทันทีที่นางได้ยินชื่อ จูถัง ดวงตาของ ลู่หมิน ก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย นางลังเลไม่รู้จะตอบ จู มิงหลาง อย่างไร
“ใช่แล้ว ข้าอ่านบทความของ จูถัง เมื่อวานนี้ และเขาพูดถึงเจ้าในข้อความ เขาบอกว่าเจ้าประสบปัญหาบางอย่าง และข้าหวังว่าเขาจะสามารถช่วยเจ้าได้สุดความสามารถ เขาเขียนคลุมเครือมาก ข้าคิดว่าในฐานะพี่ชายของข้า ข้าสามารถทำสิ่งที่เขาไม่ได้ทำในช่วงชีวิตนี้ให้สำเร็จ ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่โดยตั้งใจและต้องการจัดการกับมันแทนเขา ลู่หมิน เจ้ามีปัญหาอะไร บอกข้าได้ไหม” จู มิงหลางกล่าว
เมื่อหลู่หมิน ได้ยิน สีหน้าที่กระวนกระวายก็ค่อยๆ จางลง
“อาจารย์จู ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับท่านเมื่อครอบครัวของท่านต้องการช่วยท่าน และ จูถัง มักจะบอกข้าเกี่ยวกับท่าน” ลู่หมิน กระซิบ
“โอ้ อย่าทำเหมือนข้าเป็นคนไม่ดี” จู มิงหลาง ยิ้ม
จู มิงหลาง และ ลู่หมิน พูดคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง จูถัง กับตัวเขาเองอยู่พักหนึ่ง เพื่อให้ หลู่หมิน วางไว้วางใจ
หลังจากเข้าใจบางอย่างแล้ว หลู่หมิน บอก จู มิงหลาง ว่าคนที่เข้าไปพัวพันกับนางในทุกวิถีทางคือ จ้าวซี หนึ่งในแก็งค์
จักรพรรดิและกลุ่มรอง
ไม่น่าแปลกใจเลยที่มาดามจ้าว จะปรากฏตัวพร้อมกับ ห่าวหยง และ ห่าวเชากง และนางต้องการพึ่งพาสถานะราชวงศ์ของนางเพื่อสงบสติอารมณ์
ปรากฎว่าเดิมทีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเพราะ จ้าวซี เป็นเด็กที่กลั่นแกล้ง!
นางจ้าว เป็นสมาชิกของราชวงศ์ นางแต่งงานกับครอบครัวเล็กๆ ต่อมาสามีของนางเสียชีวิต นางจึงให้ลูกชายใช้นามสกุล
ของนาง
ตระกูลจ้าว เป็นราชวงศ์ ดังนั้น จ้าวซี ซึ่งเดิมเป็นลูกของครอบครัวเล็กๆ จึงเริ่มประพฤติตนในลักษณะที่
พึ่งพาแม่ของนางในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของราชวงศ์
สันนิษฐานว่าเมื่อ จ้าวซี รู้ครั้งแรกว่า จูถัง เป็นลูกของ จูเหมิน เขาไม่กล้าทำอะไร ต่อมาเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับความ
แตกต่างระหว่างศาลชั้นนอกและชั้นในของ จูเหมิน และเข้าใจว่า จูถัง ในฐานะลูกบุญธรรม ห่าวเชากง ได้รับมอบหมายให้
กระทำการฆาตกรรมโดยตรงในการแข่งขัน!
คนกลุ่มนี้อาจไม่มีทักษะที่แท้จริงมากนัก แต่พวกเขารู้ว่าใครสามารถเหยียบย่ำได้ตามต้องการ และใครที่ไม่ควรยั่วยวนได้
ดีที่สุด!
เป็นเพียงว่าสำหรับ จู มิงหลาง ทาสบ้านที่ไม่สำคัญสำหรับพวกเขาก็ไม่ต่างจากลูกพี่ลูกน้องของเขาเอง
จ้าวซี, ห่าวเชากง
สัตว์น้อยสองตัวนี้ จู มิงหลาง จะต้องให้พวกเขาชำระหนี้!
จู มิงหลาง กลับไปที่เมืองจักรพรรดิทะเลสาบน้ำหยด เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง ได้แสดงปีกของใบไม้เหล็กและมีแสงสีฟ้าบินอยู่
เหนือทะเลสาบที่ตกลงมา
เมื่อลงจอดในอาคารเล็กๆ ของลานเล็กๆ ของเขา จู มิงหลาง พบปลาคาร์พสีสันสดใสซึ่งทั้งตัวส่องแสงอยู่กลางแสงแดดว่ายไปมาในบ้านของเขา
เห็นได้ชัดว่าไม่มีน้ำ แต่ดูเหมือนว่าจะอยู่ในกระแสน้ำใสสบายมาก
“โชคดี!” นายก้อย ทักมาเสียงแหลมไปหน่อย
“นายก้อย จำวิธีทำให้ไป๋ฉี ผ่านช่วงเสื่อมเร็วขึ้นได้หรือไม่” จู มิงหลาง ถาม
“ไม่ เจ้าปล่อยให้เจ้าปลาน้อยอยู่ที่นั่นโดยไม่พูดอะไรสักคำได้อย่างไร? เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้าต้องการสำรวจโลกด้วยกัน!”
นายก้อยตะโกน
“ข้าไม่ได้เดินทางไกล?”
“เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง?? ในเวลานี้ ดวงตาของนายก้อยตกอยู่ที่เสี่ยวชิงจั่ว และรีบว่ายน้ำไปที่ด้านข้างของเฉินมู่ฉิงเฉิงหลง
หลังจากหมุนรอบ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง สองสามครั้ง ตาปลาคู่ของนายก้อย ก็หันกลับมา
“เจ้าเลี้ยงมังกรของเจ้าได้อย่างไร? มังกรศักดิ์สิทธิ์ที่ดีไม่มีออร่าที่แข็งแกร่งอย่างที่มังกรศักดิ์สิทธิ์ควรมี” นายก้อยถาม
“มันได้รับบาดเจ็บสาหัสตอนที่ยังเป็นลูก” จู มิงหลาง อธิบายทันที
“โอ้..มังกรหัก เจ้าไม่ได้เจาะจงเกี่ยวกับการเลือกมังกรจริงๆ โชคดีที่เด็กน้อยนี้มีรากฐานที่ดีมาก และเขาดื่มซิลเวอร์ซีดาร์ดิว 10 ปี หากมีหนึ่งร้อยปีของเสียนลู่ ก็คงจะมีความหวังที่จะเปรียบเทียบกับมังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า” นายก้อย กล่าว
“น้ำค้างศักดิ์สิทธิ์หนึ่งร้อยปี ข้ามีหนึ่งอันอยู่ในมือจริงๆ แต่ข้าไม่รู้ว่าเมื่อใดควรใช้มันได้ดีที่สุด นายก้อยมีคำแนะนำอะไรบ้าง?” จู มิงหลาง ถาม
“เจ้าได้สมบัติล้ำค่านี้มาจากไหน?” นายก้อยถาม แต่ก่อนที่ จู มิงหลาง จะตอบ นายก้อยพูดต่ออย่างรวดเร็วว่า “เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะทำตอนนี้ แต่เป็นการดีที่สุดที่จะร่วมมือกับองค์ประกอบของดอกไม้แห่งธาตุ เพื่อช่วยให้มันเข้าสู่ช่วงวุฒิภาวะ เพื่อที่ในขณะที่มันปลุกเลือดของมังกรศักดิ์สิทธิ์ มันจะปรับปรุงทิศทางตามธรรมชาติของมันอย่างมาก”
“นายก้อย สมควรที่จะเป็นวิญญาณและพรสวรรค์ที่มีความรู้ หลังจากเหลือบมองไม่กี่ครั้ง เจ้าก็รู้ว่าเฉินมู่ฉิงเฉิงหลงมี
ความสามารถอะไร เป็นดอกไม้แห่งธาตุและมีหลายประเภท ข้าควรเลือกอะไรดี?” จู มิงหลาง ถาม
“เป็นการดีที่สุดที่จะมีคุณลักษณะของไม้น้ำ น้ำค้างศักดิ์สิทธิ์สีเงินเป็นยาหลัก ป่าชายเลนเป็นทางเลือกที่ดี ต้นไม้อื่นๆ ที่เติบโตในพื้นที่ชุ่มน้ำและป่าน้ำก็ใช้ได้ สามร้อยถึงห้าร้อยปีก็เพียงพอแล้ว ของสูงดูดกลืนไม่ได้ และของต่ำก็ใช้ไม่ได้” ตอนที่ นายก้อย พูดถึงเรื่องนี้ น้ำเสียงของเขาจริงจัง และเขาก็โพล่งออกมาโดยพื้นฐาน
“ขอบคุณมาก นายก้อย” จู มิงหลาง มีความสุขมาก
สำหรับน้ำค้างศักดิ์สิทธิ์อายุหลายศตวรรษ จู มิงหลาง ประสบปัญหาในการนำไปให้ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะตัดสินว่าอยู่ในระยะที่มันสามารถลุกขึ้นได้หรือไม่ ถ้าให้เร็วไปก็อาจจะติดขัดไม่คืบหน้า!
ต้นไม้ที่ปลูกในพื้นที่ชุ่มน้ำก็สามารถนำมาใช้ได้ หลังจากนี้ เขาจะบอก ฟางเนี่ยเหนียน นางน่าจะสามารถช่วยหาดอกไม้ธาตุที่เขาต้องการได้ในไม่ช้า
พลังมีขนาดใหญ่และรอบต่อไปจะมีขึ้นในสามวันอย่างช้า ถึงเวลานั้น เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง จะแสดงพลังของมัน!
ตอนกลางคืน มิงหลาง ไปร้านอาหารวิวทะเลสาบตามกำหนด
เลือกสถานที่ ที่มีวิวสวยที่สุด และมิงหลาง สั่งไวน์และอาหารที่ดีที่สุดของที่นี่
หลังจากดื่มไปหลายแก้ว จู มิงหลาง ก็แอบดู น่านหลิงชา อย่างลับๆ หลังจากที่เห็นแก้มของนางค่อยๆ กลายเป็นสีดอก
กุหลาบและแวววาว แล้วนางก็พูดถึงซากปรักหักพังโบราณและประตูมังกรโบราณ
“หากภูเขาโบราณถูกมองว่าเป็นส่วนเหนือสุดของแผ่นดินของพวกเรา ภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะก็ลึกลับ เก่าแก่ และหลงทางได้ง่าย ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่เรียกว่าโบราณวัตถุหรือไม่ ไม่เคยได้ยินเลย” น่านหลิงซากล่าว
“อีกไม่กี่วันข้าจะเข้าร่วมการแข่งขันชิงอำนาจ หลิงซา จะต้องสบายดีและสามารถเข้าร่วมได้ มีเทพเจ้าที่มีอำนาจสูงและคนธรรมดามากมาย และรางวัลก็มากมายมหาศาล” จู มิงหล่างกล่าว
“ตกลง.” หนานหลิงซาพยักหน้า
การแข่งขันชิงอำนาจคือผู้เข้าร่วมทั้งหมดในฐานะปัจเจก ไม่มีอะไรที่เหมือนกับทีม
มันเป็นการแข่งขันของกองกำลัง แต่เป็นการเผชิญหน้าแบบเปิดในลักษณะทีม เป็นการยากที่จะพูดให้ชัดเจนว่าจะดำเนินการอย่างไรในท้ายที่สุด
ขึ้นอยู่กับว่า จูติงกวน และกองกำลังอื่นๆ พูดคุยกันอย่างไร
นี่แค่ต้องรอคำตอบอย่างเงียบ ๆ จู มิงหลาง จะต่อสู้เพื่อวิธีที่ได้เปรียบที่สุดสำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน
