บทที่ 14 ข้ายอมรับภาระกิจนี้!
ท้องฟ้าสดใส.
……………
น้ำค้างแข็งบางจุดทำให้ลานบ้านค่อนข้างน่าเบื่อ วัยรุ่นคนหนึ่งกำลังทำความสะอาดพื้นที่กลางลานด้วยไม้กวาดขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยความคับแค้นใจ ที่พื้นดินเต็มไปด้วยผิวหนังและเกล็ดของมังกรที่ร่วงหล่น และที่สำคัญคือเศษซากของเสาไม้ที่เหลือเกลื่อนอยู่บนพื้นหญ้า
“ข้าคิดว่าเมื่อข้ามาถึงที่นี่คงไม่ต้องทำงานหยาบขนาดนี้ วิญญาณกระทิง เจ้าน่าผิดหวังมากทำไมเจ้าถึงสู้วิญญาณหมาป่าตัวใหญ่ไม่ได้เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องทำความสะอาดลาน”หลี่เสี่ยวหยิง บ่นและนึกถึง ภาพการต่อสู้ของมังกร เมื่อวานนี้.
คู่ต่อสู้คือมังกรหนุ่มวิญญาณหมาป่าและมีเหตุผลที่จะบอกว่าร่างกายมีพลังน้อยกว่ามังกรหนุ่มที่มีเขา แต่มังกรหนุ่มที่มีเขาของข้าเองนั้นเงอะงะมากในการต่อสู้และมันเล่นตลอดเวลา
“ข้าต้องฝึกมันให้มากขึ้นครั้งหน้าเราจะได้พบกันอีกอย่างแน่นอน!”หลี่เสี่ยวหยิง ยังคงพึมพำกับตัวเอง
เอี๊ยด….
ประตูสนามถูกผลักเปิดส่งเสียงดังและหลี่เส้าหยิงมองไปที่ประตูด้วยความประหลาดใจ
ใครตื่นเช้าจัง เหรอ?
มีคนที่ขยันขันแข็งและฝึกหนักมากเช่นนี้ที่กลับมาก่อนพระอาทิตย์ขึ้น?
ในไม่ช้า หลี่เสี่ยวหยิง ก็เห็น จู มิงหลาง เดินกลับมาจากด้านนอกและเห็นได้ชัดว่าเขาเหนื่อยแค่ไหนจากการก้าวเดิน
“หยุดก่อน มิงหลาง”หลี่เสี่ยวหญิงเมื่อเห็น จู มิงหลาง ก็หยุดเขาทันที
“ลานนี้เป็นพื้นที่ส่วนรวม ทุกคนกำลังฝึกฝนการฝึกมังกร ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่จะต้องทำความสะอาดร่วมกัน”
แต่เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีกฎ ที่ไม่ได้พูดในสนามนั่นคือการต่อสู้ระหว่างมังกรหนุ่มและคนที่อ่อนแอที่สุดต้องรับผิดชอบงานบ้านทั้งหมดรวมถึงการทำความสะอาดมังกรหนุ่มหลังบ้านของทุกคน . หนึ่งสัปดาห์!
ข้าแพ้!
แต่ จู มิงหลาง ไม่ได้เข้าร่วมแล้วเขาหนีไปไหน?
“อะไรเหรอ?”จู มิงหลางถาม
“ บอกเจ้าเกี่ยวกับกฎที่นี่…อ้วก..เจ้าไปทำอะไรมากลิ่นเหมือนตกอยู่ในส้วม!” หลี่เสี่ยวหยิง บีบจมูกของตัวเองและเกือบจะอาเจียน
“ข้าทำงานทั้งคืนในห้องเก็บวิญญาณ และเปลี่ยนอาหารบางอย่างเพื่อให้มีคุณภาพ ไม่เป็นไร ข้าต้องนอนก่อน” จู มิงหลาง กล่าว
“เจ้าจะกวาดมูลมังกรไหม”หลี่เสี่ยวหยิง กล่าว
“อาาา” จู มิงหลาง ไม่สนใจน้ำเสียงของ หลี่เสี่ยวหยิง
หลี่เสี่ยวหยิง มองไปที่รูปลักษณ์ที่เลอะเทอะของ จู มิงหลาง และเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตัวเองช่างโชคดี
คนนี้อายุมากกว่าตัวเองหลายปี แต่ยากไร้กว่าตัวเองมาก การทำความสะอาดของ โถงมังกรจะทำโดยคนงานทาสในลานบ้าน ในฐานะนักเรียนของ สถาบันฝึกมังกร จะทำงานเช่นนี้ได้อย่างไร? ช่างเป็นสิ่งที่ด้อยมาก!
“ถ้าเจ้าตื่นขึ้นมาโปรดทำความสะอาดหลังบ้านของเพื่อนร่วมชั้น อย่างไรก็ตามเจ้าได้ทำความสะอาดห้องโถงขนาดใหญ่มาแล้วเช่นนี้ก็ไม่เลวสำหรับทำความสะอาดหลังบ้านของพวกเรา” หลี่เสี่ยวหยิง เงยหน้าขึ้นพูดโดยคิดว่าเหนือกว่า.
“ นั่นคือการแข่งขันของเจ้าเอง” จู มิงหลาง ปฏิเสธอย่างแผ่วเบา
“เจ้าไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ของมังกรหนุ่มเมื่อบ่ายวานนี้มันเท่ากับเป็นการงดเว้น คนที่อ่อนแอที่สุดควรทำความสะอาดบ้านก่อนและหลัง!” หลี่เสี่ยวหยิง กล่าวเสียงดัง
จู มิงหลาง ชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของเขา
เขาเดินไปหา หลี่เสี่ยวหยิง และมองเข้าไปในดวงตาของเขา รูปลักษณ์ที่ทรุดโทรมและอ่อนล้าในตอนนี้หายไปอย่างกะทันหันแทนที่ด้วยความดุร้ายที่ทำให้หลี่เสี่ยวหยิงกลัว!
“ ผู้ที่เลือกที่จะเข้าร่วมในกฎยินดีที่จะเดิมพันและแพ้ เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ข้าไม่ได้มีส่วนร่วมในกฎส่วนตัวของเจ้าซึ่งหมายความว่าข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาช่วยทำความสะอาดพื้นที่ของข้าและข้าไม่จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยวกับพวกเจ้าเลยเข้าใจไหม”จู มิงหลาง กล่าวอย่างชัดเจน.
หลี่เสี่ยวหยิง ตกตะลึงและพยักหน้าด้วยความงุนงง
แต่เมื่อ จู มิงหลาง กลับไปที่บ้าน หลี่เสี่ยวหยิง ก็หายจากอาการตกตลึงและเกือบจะโยนไม้กวาดทิ้งด้วยความโกรธ
……
หลังจากกลับไปที่บ้านของเขา จู มิงหลาง ก็ถอดตะกร้าไม้ไผ่ขนาดใหญ่ที่ด้านหลังของเขา
เมื่อเขาเดินไปที่หลังบ้าน เขาเห็นว่าวิญญาณจระเข้นอนอยู่บนพื้นทรายกัดกินอาหารปลาที่เริ่มเหม็นทีละนิด โดยดูจากการกินของมันสิ่งที่กำลังกินอยู่คงยากจะกลืน…
จู มิงหลาง ยิ้มอย่างขมขื่น
เพื่อนตัวน้อนนี้ดูเหมือนจะรู้ว่าเขายากจนและมันก็พยายามกลืนกินปลาทั้งๆที่มันไม่ชอบ
“เฮ้..มาดู นี่คืออะไร”จู มิงหลาง วางตะกร้าไม้ไผ่ใบใหญ่ไว้ตรงหน้าวิญญาณจระเข้น้อย
จู มิงหลางคว่ำตะกร้าไม้ไผ่ลงและข้างในนั้นก็มีหนอนไหมตัวใหญ่อวบคลานออกมา วิญญาณจระเข้น้อยมองเห็นพวกมันดวงตากลมของมันก็เจิดจรัสขึ้น!
มันวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วกลืนหนอนไหมเนื้อขนาดใหญ่สองสามตัวที่กระจัดกระจาย จากนั้นทั้งหัวก็มุดเข้าไปในตะกร้าไม้ไผ่กลายเป็นหมูที่ตะกละกินในขณะที่กระดิกก้นและหางของมัน
หลังจากการทำลายล้าง วิญญาณจระเข้ตัวน้อยก็อิ่มเต็มที่ ในตะกร้าไม้ไผ่ไม่มีหนอนไหมเหลืออยู่เลย ด้วยใบหน้าที่พึงพอใจมันคลานไปที่ด้านข้างของ จู มิงหลาง และลิ้นขนาดใหญ่ของมันก็เลียเขาเพื่อแสดงความรัก
“ อย่านะข้าเหม็นไปหมด ข้าต้องไปอาบน้ำ” จู มิงหลาง ผลักมังกรจระเข้ตัวน้อยที่ลื่นไหลออกไป
มังกรจระเข้ตัวน้อยไม่ได้รังเกียจอะไรและมันก็ยังคงปีนขึ้นมาและเลียไปทั่วหน้าของ จู มิงหลาง ก่อนที่จะกลับไปที่สระน้ำของมันอย่างอิ่มอกอิ่มใจ
จู มิงหลาง ก็ลุกขึ้นเดินไปข้างบ่อน้ำเพื่อที่จะทำความสะอาดปลาที่มีกลิ่นเหม็นก่อน แต่มังกรจระเข้น้อยลังเลเล็กน้อย มันมองไปที่ จู มิงหลาง
จระเข้น้อยมีความคิดที่ชาญฉลาด
ดูเหมือนว่าจู้หมิงหลางทำงานหนักตลอดทั้งคืนเพื่อหาหนอนไหมเนื้อในตะกร้า มันวางแผนที่จะรักษาปลาเหล่านี้ไว้ หากหิวก็สามารถกินเพื่อให้อิ่มท้องได้
“ ไม่ต้องกังวลรับรองมื้อต่อไป เช้าวันพรุ่งนี้เจ้าจะเห็นตะกร้าขนาดใหญ่มากกว่าวันนี้และไม่จำเป็นต้องกินปลาเหม็น” จูมิงหลาง ปลอบโยนมังกรจระเข้น้อย
มังกรจระเข้น้อยมีความสุขมากที่ได้ยินเรื่องนี้และยินดีที่จะเสนอหัวที่น่าเกลียดของมันเพื่อให้ จู มิงหลางสัมผัส
“เจ้านอนก่อนเถอะการฝึกจะเริ่มเมื่อเจ้าตื่นขึ้นมา!! พูดล่วงหน้าข้าเป็นปีศาจใจร้ายระหว่างการฝึก”จู มิงหลาง กล่าว
“วู้วววว!” มังกรจระเข้น้อยตอบสนองและมันก็กระตือรือร้นที่จะแข็งแกร่งขึ้น
หลังจากอาบน้ำเสร็จเขาก็นอนลง แม้ว่าเขาจะเหนื่อยเป็นพิเศษ แต่ จู มิงหลาง ก็ยังไม่สามารถนอนหลับได้ในทันที
การทำความสะอาดห้องโถงมังกรทั้งคืนเพื่อแลกกับตะกร้าดักแด้ไหม เขาจะไปที่นั่นอีกคืนนี้ จะได้รับส่วนแบ่งของจระเข้มังกร แต่นี่ไม่ใช่ทางออกที่ดี
เสี่ยวไป๋ ตัวน้อยอาจตื่นขึ้นมาได้ทุกเมื่อ ราคาของน้ำหวานนั้นสูงกว่าหนอนไหม มันไม่ใช่สิ่งที่เขาจะทำงานแลกเปลี่ยนได้เลย แต่การหาอาหารสำหรับมังกรจระเข้นั้นใช้เวลาส่วนใหญ่ของ จู มิงหลาง ไปหมดแล้ว…
มังกรจระเข้น้อยจะเติบโตต่อไป เมื่อมันเติบโตยาวสองหรือสามเมตรความอยากอาหารจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า ต่อให้ จู มิงหลาง จะสามารถเลี้ยงมันได้ด้วยการทำงานที่โถงมังกรตลอดทั้งกลางวันกลางคืน แต่จะเอาเวลาที่ไหนไปฝึกมัน?
“ เมื่อตอนที่ข้ากลับมาจากห้องเก็บมังกรดูเหมือนว่าจะมีงานที่มีรางวัลที่เหมาะสมในแผนกภารกิจของสถาบัน งีบหลับสักหน่อยแล้วจะไปทดสอบโชคของข้าก่อนเที่ยง”
สถาบันได้มอบหมายงานบางอย่างให้กับนักเรียนหรือผู้ดูแลมังกรที่จะดำเนินการต่อไป ค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงมังกรและมังกรหนุ่มมีมาก นักเรียนระดับรากหญ้าที่ไม่มีพื้นฐานจะทำงานเพื่อรักษามันไว้ หรือพึ่งพาสถาบันเหล่านี้เพื่อรับผลประโยชน์
ในหมู่พวกเขามีภารกิจจับมังกรที่มีรายได้ดี
นอกจากนี้ยังมีคนดูแลมังกรหนุ่มวิญญาณเด็กและทำความสะอาดถ้ำมังกรซึ่งเป็นผู้ที่ต้องทำงานหนัก
จู มิงหลาง พูดคุยกับชายชราใน ห้องโถงมังกร เขาสามารถไปที่ ห้องเก็บวิญญาณ ในตอนกลางคืนเพื่อช่วยดูแลวิญญาณเด็กได้ มีพวกทาสทำความสะอาดห้องเก็บวิญญาณ แต่พวกแรงงานทาสไม่เข้าใจนิสัยของวิญญาณเด็กและมังกรหนุ่ม นักเรียนฝึกมังกรในสถาบันเช่นเขาที่เหมาะสม
เขาสามารถแลกหนอนไหมตัวใหญ่ได้สองตะกร้าตลอดทั้งคืน
ชายชราขอให้หมิงหลางไปทำงานในคืนนี้ เขาจะได้อาหารสำหลับสองวันถัดไป
ต้องใช้ประโยชน์จากสองวันนี้เพื่อค้นหาการนัดหมายที่จ่ายเงินสูงกว่าและเตรียมน้ำหวาน
“ โอ้เป็นเวลานานมากแล้วที่ข้ามีแผนชีวิตที่มีระเบียบวินัยเช่นนี้!” จู มิงหลาง ถอนหายใจ
แม้ว่าในอนาคตสิ่งต่างๆจะยากขึ้นมากก็ตาม แต่ชีวิตก็เต็มไปด้วยความคาดหวังอีกครั้ง!
……
จู มิงหลางไม่ได้นอนนาน เขาไม่มีเวลามากพอ การลดการนอนลงเป็นทางเลือกที่ดี
เขาต้องรีบไปเตรียมอาหารสำหรับจระเข้มังกรและไป๋ฉี
เมื่อเขามาถึงห้องอาหารเขาก็ยัดอาหารลงไปอย่างลวก ๆ จู มิงหลาง รีบไปที่ห้องโถงภาระกิจของสถาบันเพื่อดูว่าเขาสามารถทำอะไรได้บ้าง
โอ้ว…มีแม้กระทั่งภารกิจที่จะมุ่งหน้าไปยังสนามรบและโจมตีเมือง…นี่อาจจะเป็นภาระกิจทดสอบผู้เลี้ยงมังกรอย่างแท้จริง สถาบันมีความหละหลวมในการประกาศภาระกิจของพวกเขาจู มิงหลาง มองไปที่รายการนัดหมายที่ซับซ้อนแล้วก็อดปวดหัวไม่ได้
รางวัลสำหรับการไปสนามรบค่อนข้างเกินจริง ผู้ที่ทำภาระกิจเสร็จสิ้นจะได้รับเงินรางวัลเทียบเท่าหนึ่งในสี่ของภาษีเมือง!
เสี่ยวไป๋หนอนน้ำแข็งจะต้องเติบโต ข้าจะลองดู…
“ด้วยการเก็บภาษีของเมืองข้าสามารถแลกเปลี่ยนหนอนไหมจากภูเขาหลายลูกได้ … ทำไมข้าถึงใช้หนอนไหมมาเป็นหน่วยเปรียบเทียบ?” ช่างโง่ซะจริง
“วิญญาณปีศาจปลาในทะเลสาบลี่ฉวนเริ่มแพร่กระจาย ส่งเสียงดังจากการผสมพันธุ์ในตอนดึกและวางไข่บนฝั่งก็แข็งราวกับก้อนหินซึ่งส่งผลกระทบอย่างร้ายแรงต่อความสวยงามของสถาบันและทะเลสาบลี่ฉวนและแม้แต่ชาวประมงในเมืองก็ถูกสัตว์ประหลาดปลาโจมตีมันเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก…”
จูมิงหลาง อ่านภาระกิจนี้
กำจัดวิญญาณปีศาจปลาน้ำเงิน!
นี่เป็นภาระกิจที่น่าอึดอัดใจ
คนเลี้ยงแกะมังกรที่เป็นเจ้าของมังกรตัวจริงดูถูกที่จะทำเรื่องแบบนี้เพื่อทำลายล้างอสูรตัวน้อย จิตวิญญาณปีศาจน้อยมีวิธีหลบหนีของตัวเองและสัญชาตญาณในการหลีกเลี่ยงผู้แข็งแกร่ง มังกรต้องใช้เวลาและผลตอบแทนเป็นอย่างมากในการทำสิ่งนี้.
ในบรรดาเด็ก ๆ พวกเขาต้องคุ้นเคยกับน้ำในแง่หนึ่งและในทางกลับกันพวกเขาต้องมีความสามารถในการฆ่า มังกรหนุ่มส่วนใหญ่อาจไม่มีความสามารถหรือพวกเขาอาจจะถูกพวกปีศาจปลารวมตัวและฆ่าตายก็ได้
มันเกิดขึ้นได้แน่นอน วิญญาณจระเข้น้อยเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ดีในการล่าปลา!
ทุกบ่ายเป็นเวลาฝึกจิตวิญญาณจระเข้ ในขณะที่ใช้กระแสน้ำเชี่ยวกรากของน้ำตกเพื่อเสริมสร้างกำลัง มันยังสามารล่าปลาวิญญาณปีศาจเหล่านั้นได้ มันเป็นการฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว!
ระยะเวลาของภาระกิจคือครึ่งเดือน ดังนั้นเขาจะต้องมีทิศทางที่ชัดเจนสำหรับการฝึกอบรมจระเข้น้อยในช่วงครึ่งเดือนนี้ “หากพวกเราทำสำเร็จเสร็จภาระกิจก็จะได้รับก้อนทองเป็นรางวัล ” จู มิงหลาง ยิ้มกว้างขึ้นบนใบหน้าของเขา
ฝึกอบรมและร้บงาน ทำทั้งสองอย่าง!
การได้รับทองคำนี้จะช่วยบรรเทาเรื่องอาหารได้มาก!
อืม…ข้าจะรับงานนี้!
………..
