บทที่ 140: จิ้งจอกเฒ่าสองตัว
กลับมาที่จูเหมินก็เกือบค่ำ
หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน เขาก็เหนื่อยเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงเข้านอนเร็ว
เป็นผลให้ในกลางดึก ฉินหยาง ก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องของเขาและทำให้ จู มิงหลาง ประหลาดใจและตื่นตัว
“อาจารย์ปล่อยท่านไปเถอะ” ฉินหยาง และชุดผ้าสีดำก็กลมกลืนในตอนกลางคืน หากแววตาของนางแวววับ จู มิงหลางคิดว่าบ้านของเขามีผีสิง
“พรุ่งนี้ค่อยพูดกัน” จู มิงหลาง ยังคงง่วงนอนมาก
“เกี่ยวกับการสาบาน” ฉินหยาง กล่าวเสริม
จู มิงหลาง กระเด้งลุกออกจากเตียงทันทีและสาดน้ำใส่ใบหน้าของเขา
ลานภายในของ จู มิงหลาง ค่อนข้างไกลจากลานหนังสือของ จูติงกวน เขาเลือกลานเล็กๆ แห่งนี้เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจูติงกวน รบกวน
พ่อคนนี้มีพลังมากภายนอกและไม่โกรธตัวเอง แต่ที่จริงแล้วบางครั้ง จู มิงหลาง ทำให้เขารำคาญ
ไปลานหนังสือ ห้องไม่ใหญ่มาก ล้อมรอบด้วยต้นพีช เหมือนกับห้องหนังสือไม้ที่กว้างขวางไม่มีห้องใต้หลังคา มีวัตถุ
โบราณมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นล้อเลื่อนประวัติศาสตร์
ตอนกลางคืนอากาศจะเย็นเล็กน้อย และเมื่อก้าวเข้าไปในลานหนังสือ ก็จะเห็นว่าอีกด้านเปิดหมดโดยหันไปทางทะเลสาบที่ส่องประกายระยิบระยับ
ตะเกียงหินสองสามดวงที่ปักอยู่ในน้ำส่องให้เห็นคลื่นน้ำที่แกว่งไปมาอย่างนุ่มนวล มองไปริมทะเลสาบยังเห็นความห่างไกลสุดขีด และเรือไม้หลายลำที่หลับใหลอยู่ใต้ดวงจันทร์
“เจ้าหิวไหม?” จูติงกวน กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะยาวซึ่งเต็มไปด้วยไวน์และอาหาร
เมื่อเห็นเขาเพิ่งกินข้าว น่าจะเป็นเพราะเขายุ่งกับของบางอย่างระหว่างวันและไม่มีเวลากิน
“ข้าไม่หิว กินช้าๆ” จู มิงหลาง ส่ายหัว
“โดยพื้นฐานแล้วแน่นอนว่ามีโบราณวัตถุอยู่ที่นั่น ต่อให้ข่มขู่และยั่วยวนใจข้าเพียงใด ก็จำต้องปล่อยไป” จูติงกวน จิบน้ำและไวน์ เขาเช็ดปากของเขาด้วยเศษไหมข้างๆ ม้วนกระดาษ
“ถ้าอย่างนั้นข้าต้องรีบกลับไปที่ หลี่ฉวนโดยเร็วที่สุดและพาคนที่ข้ารู้จักออกไป” จู มิงหลาง กล่าวอย่างช่วยไม่ได้
จู มิงหลาง ไม่สามารถช่วยดูคนที่ปล่อยให้เสฉวนกลายเป็นทาสอย่างแน่นอน
“ตอนนี้มีทางเลือกสองทาง ทางที่หนึ่ง แค่ฉีกผิวหนังของพวกมัน ใครก็ตามที่ต่อสู้กับพวกเรา พวกเราจะทำลายมันทุกคน”
“ทางที่สองเป็นวิธีการแข่งขันที่พวกเขาเสนอ ซึ่งไม่เอื้ออำนวยอย่างยิ่งต่อพวกเรา ดังนั้นสำหรับพ่ออย่างข้า การประกาศ
สงครามกับพวกเขาโดยตรงจะปลอดภัยกว่า”
ประตูเผ่าประกาศสงคราม สิ่งนี้หาได้ยากในเมืองหลวงของจักรวรรดิที่มีความมั่นคงและชัดเจนอย่างยิ่ง แต่ก็พบได้ทั่วไป
ในประเทศใหญ่อื่นๆ
ไม่มีอะไรมากไปกว่า มันคือความขัดแย้งที่ไม่สามารถประนีประนอมระหว่างกองกำลังและกองกำลังที่กลายเป็นศัตรูกัน
โดยพื้นฐานแล้วเมื่อท่านเห็นอีกฝ่ายหนึ่งทำอย่างไร ท่านก็จะทำสิ่งนั้นกลับ
ในแง่มุมมองนี้ จะต้องฆ่าและฆ่าเท่านั้น!!
“ในตอนนี้ ท่านสามารถพูดถึงวิธีการของทางที่สองได้ ทำไมทางเลือกนี้ถึงไม่ดีสำหรับพวกเรา? “จู มิงหลาง ถาม
การประกาศสงครามโดยตรงนั้นรุนแรงเกินไป!
ถ้า จูติงกวน พูดแบบนั้น เขาควรจะมีความมั่นใจที่จะฆ่าคู่แข่ง พลังแม้ว่าจะทำไม่ได้ แต่ก็ขึ้นอยู่กับการเติบโตในปัจจุบันของ จูเหมิน เพื่อบังคับให้คู่ต่อสู้ยอมถอยกลับ
ถ้าเป็นเช่นนั้นจูเหมิน จะสร้างศัตรูมากมาย!
จูเหมิน เองก็เป็นช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเช่นกัน เขาเพิ่งได้เป็นหัวหน้ากองกำลังของเผ่า และรากฐานของเผ่ายังไม่มั่นคง
“ทางเลือกที่ 2 พูดตรงๆ พวกเขาจงใจทำให้พวกเราขายหน้า เจ้าต้องรู้ด้วยว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของนิกายพรของพวกเราไม่ได้อยู่ในนิกายของตระกูล แต่ในกองกำลังเหล่านั้นที่แบ่งปันรัศมีภาพให้พวกเรา เช่น นิกายดาบแห่งภูเขาเหยาที่ท่านปู่ของเจ้าอยู่” หันหน้าไปทางกำแพงบ้านเปิด มองดูทะเลสาบหยดน้ำที่ปกคลุมในยามค่ำคืน
“ข้ารู้เรื่องนี้ ดังนั้นแม้ว่าพวกเราต้องการทำลายกองกำลังเหล่านั้น กองกำลังส่วนใหญ่ก็ต้องถูกคนอื่นยึดไป “จู มิงหลาง กล่าว
“พวกเขารู้ว่าจุดสนใจของตระกูลเราไม่ใช่การปลูกฝังความสามัคคีของเหล่าทวยเทพและคนธรรมดา ดังนั้นพวกเขาจึงจงใจรวมการแข่งขันเข้ากับการแข่งขันที่มีอำนาจนี้ สิ่งเลวร้ายเก่าๆ เหล่านั้น พวกเขาไม่ต้องการลุยน้ำโคลนเอง ดังนั้นพวกเขาจึงผลักมันลงไปที่เด็กๆ”
“แข่งขันกัน เพิ่มอัตราส่วนพลัง?” “จู มิงหลาง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
การแข่งขันคือการแข่งขันระหว่างกองกำลัง
พูดตรงๆ ก็คือการใช้กำลังทั้งหมดของทุกฝ่ายเพื่อให้ได้มาซึ่งคุณค่าที่มากขึ้นสำหรับกองกำลังของพวกเขา
โดยทั่วไปจะถูกกำหนดโดยอาจารย์อาและบุคคลระดับมาสเตอร์เหล่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อสู้ในดินแดน การต่อสู้ครั้งใหญ่ และการสบถโดยตรงว่าเป็นศัตรู
แท้จริงแล้วมันคือพลังเหล่านั้น มังกรกินทรัพยากรมหาศาล เมืองจะรวยแค่ไหนก็ไม่สามารถสนับสนุนรายจ่ายของทีมได้
ไม่ต้องพูดถึงกองกำลังที่เลี้ยงมังกร พวกมันให้อาหารวิญญาณหนุ่มทุกปี เพื่อรวบรวมวิญญาณหนุ่มสาว การเลือกวิญญาณหนุ่มสาวต้องใช้เงินลงทุนมหาศาลและกำลังคนจำนวนมาก
ในดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ สิทธิที่จะนั่งบนพื้นดินย่อมชนะการนองเลือดอย่างแน่นอน และจะมีการต่อสู้กันระหว่างกองกำลังบ่อยครั้ง!
และการแข่งขันชิงอำนาจเป็นการแข่งขันระหว่างสาวกรุ่นเยาว์ของมหาอำนาจล้วนๆ
เพราะพวกเขาอายุไม่มาก มีเครือข่ายที่จำกัด และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็มีจำกัด แม้ว่าจะมีความขัดแย้งระหว่างสองกองกำลังในการแข่งขัน แต่ก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อความสามัคคีโดยรวม สาวก หลังจากทั้งหมดผู้เฒ่าจะเป็นนายและผู้อาวุโสจะดูที่พื้นหลังและความปรองดองของทั้งสองฝ่ายด้วย
แม้ว่า จูถัง จะถูกฆ่าตายในสนามรบหรือ จูติงกวน ฆ่า ห่าวจ้าวกง ก็จะไม่ทำให้เกิดความเป็นปฏิปักษ์ระหว่าง จูเหมิน และ ซีสงหลิน
“ท่านว่าพวกเขาหลอกลวงมากเกินไปหรือเปล่า!”
“ดูเหมือนว่าข้าไม่อยากให้เหล่าขุนนางสวรรค์ใจดีเกินไปกับพวกหัวดื้อ หัวแข็ง และหัวโบราณพวกนี้”
“เมื่อเร็ว ๆ นี้ เจ้าไม่ควรออกไปข้างนอก ข้าจะปล่อยให้คนที่พังประตูกำจัดกองกำลังเล็กๆ ที่สร้างปัญหาให้พวกเราทุกที่ แล้วบีบเอาอาวุธเสบียงของกองทัพราชวงศ์ เช่นเดียวกับกองทัพเกราะดำที่ยกขึ้นในประเทศของเป่ย”
จู มิงหลาง ราวกับว่าทำผิดอย่างยิ่ง การไปศาลในครั้งนี้ เนื่องจากการแข่งขัน เขาจึงถูก ติงกวน ตำหนิ
“ท่านพ่อ ใจเย็นก่อน” จู มิงหลาง รีบชักชวน
“ใจเย็นๆเหรอ ผู้คนกำลังจะขี่หัวพวกเรา ประตูจูเหมินของพวกเราไม่ได้รับการฝึกฝนและอาจตาย แต่พวกเขาต้องการให้พวกเราแข่งขันกับพวกเขาเพื่อชิงอาณาเขตของรัฐเมืองมังกร ในการแข่งขันแย่งชิงอำนาจการปกครอง ความแตกต่างระหว่างสิ่งนี้กับบอกให้พวกเราออกไปตรงๆ ต่างกันตรงไหน ลูกเอ๋ย อย่าหาว่าผืนดินผืนนี้เกี่ยวข้องกับเจ้า แม้ว่าจะเป็นผืนดินใหม่ที่ไม่คุ้นเคยอย่างสิ้นเชิง พวกเขาใช้วิธีนี้เพื่อกีดกันพวกเรา ประตูจูเหมินนี้ข้าจะปล่อยให้พวกกลืนไปไม่ได้จริงๆ ยังไงซะ พวกเรายังคงเป็นตระกูลเก่าในอดีต???” จูติงกวน กล่าวด้วยความขุ่นเคือง
“พ่อ ตามที่พวกเขาต้องการ ข้าจะแข่งขันกับผลการเปรียบเทียบพลังอันยิ่งใหญ่ ทั้ง น่านหลิงชา และข้าได้เข้าร่วมและเข้าสู่รอบที่สอง ” จู มิงหลางกล่าว
“แล้วพวกเราจะทำได้อย่างไร พวกเราจะประสบความสูญเสียครั้งใหญ่จากความแข็งแกร่งของเหล่าสาวกสงหลิน ที่มีอายุหลายพันปี ทำไม สงหลิน ประตูตระกูลและพระราชวังเหล่านั้นไม่เปรียบเทียบกับพวกเรา? จู เทียนกวน กล่าว
“พ่อครับ ท่านอยากจะฆ่าคนในกลุ่มมากกว่า ขอให้เชื่อว่าข้าจะโดดเด่นในการแข่งขันที่มีอำนาจนี้?” จู มิงหลางกล่าว
“ไม่ใช่เรื่องของการไม่เชื่อ มันเป็นเรื่องของความยุติธรรมและความอยุติธรรม ตอนนี้พวกเราเป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งใหม่ จะมีกลุ่มเก่าแก่และหลาวสงหลิน ที่ไม่พอใจพวกเราเสมอ ถ้าเจ้าต้องทำสัมปทานสักครั้งในบางสิ่ง ย่อมจะมีบทที่สอง และบทที่สาม ไม่จำเป็นต้องไปแข่งกับพวกเขา โยนการแข่งขันทิ้งไป ข้าต้องการดูสิ่งที่พวกเขาต่อสู้กับพวกเราดินแดนแห่งรัฐซูหลง ข้าจะเป็นคนตัดสินใจ! “จูติงกวน กล่าว
จู มิงหลาง พยักหน้า
แท้จริงแล้ว ในแง่ของเรื่องทั้งหมด กองกำลังหลักของทวีปคอร์ตใหญ่ใช้วิธีนี้เพื่อแข่งขัน แกล้งทำประตู.
“มันจะดีกว่านี้ หากพวกราสามารถเห็นด้วยกับข้อเสนอของพวกเขา แต่กองกำลังหลักทั้งหมดต้องจัดสรรทรัพยากรเพิ่มเติมเพื่อลงทุนในการแข่งขัน ยังไงก็ตาม มันเป็นการแข่งขันของกองกำลัง ไม่ใช่การแข่งขันของสาวก ทำไมพ่อถึงแสดงแต่สิ่งที่แตกหักเท่านั้น? พวกเราทำตามเกมส์ของพวกเขา เล่นใหญ่กับพวกเขาไปเลย! “จู มิงหลาง กล่าว
ดวงตาของ ติงกวน ส่องแสงเป็นประกาย
นี่เป็นความคิดที่ดี!
เขาเห็นด้วยกับแนวทางนี้ ให้พวกเขาทุกคนเพิ่มชิปของเขาและใส่ สเกลจะยกน้ำหนักที่คู่แข่งควรมี
ในด้านของ จูเหมิน โดยพื้นฐานแล้วไม่จำเป็นต้องผลิตอะไรเลย ไม่มีอะไรมากไปกว่าการแบ่งปันกรรมสิทธิ์ของดินแดน หลี่ฉวน เพื่อให้กองกำลังมีคุณสมบัติที่จะต่อสู้ร่วมกัน!
“เมืองคาร์ดินัลแห่งซีสงหลิน, เหมืองเหล็กสายฟ้าของราชวงศ์, การกลั่นไฟที่แท้จริงของวัดชางหลง และค่ายหลอมของจักรวรรดิภายใต้เขตอำนาจของสันตะสำนักเป็นทรัพยากรที่ดี ข้าต้องการพวกมันมานานแล้ว ทำไมพวกเขาถึงส่งมาให้ถึงมือ” จูติงกวน ยิ้มทันที
“พวกเขาต้องการทำให้สิ่งต่าง ๆ ยากสำหรับเรา ดังนั้นพวกเรามาลอกหนังของพวกเขาออก พ่อตั้งท่าที่จะไปทำสงครามในวันพรุ่งนี้ จากนั้นให้ผู้ที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเราแกล้งทำเป็นเกลี้ยกล่อมพวกเขา และเสนอให้ทุกคนเพิ่มน้ำหนัก ดีกว่าชิปต่อรอง”
จู มิงหลาง หยิบแก้วแล้วยื่นให้ จูติงกวน แล้วพูดว่า
“กองกำลังที่มีการติดต่อที่ดีกับพวกเราเป็นเดิมพันครั้งใหญ่ อย่างน้อยต้องเป็นนครรัฐ ระดับทรัพยากร บังคับกองกำลังอื่นๆ ให้ถอนตัวจากการแข่งขันเพราะกลัวจะเสียมากเกินไปหรือหนังลอกออกด้วยกัน เมื่อน่านหลิงชา และข้าชนะการแข่งขันนี้และได้รับผลประโยชน์ทั้งหมด พวกเราจะถูกส่งไปยังกองกำลัง ทรัพยากรคืนเต็มจำนวน และทรัพยากรของกองกำลังอื่นๆ ห้าถึงห้าเปอร์เซ็นต์สำหรับพวกเราพ่อและลูก!” จู มิงหลาง หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาและเทไวน์หนึ่งแก้วให้กับตัวเองและ จูติงกวน
เมื่อ จูติงกวน ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ความหดหู่ใจของเขาก็หายไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เขายกไวน์ที่ จู มิงหลาง เทใส่ให้ ชนแก้วแล้วพูดว่า “ให้เกียรติห้าและห้าเปอร์เซ็น!”
หน้าบ้าน ฉิงหยาง ในชุดผ้าสีดำยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ
นางชำเลืองไปที่ใบหน้าของพ่อและลูกชาย และเห็นว่ารอยยิ้มของพวกเขานิ่งมาก ราวกับจิ้งจอกเฒ่าสองตัว
เป็นพลังแบบไหนกันนะ?
ในอดีต เมื่อ จูเหมิน เป็นเพียงจุดสิ้นสุดของหกเผ่า จูติงกวน และ จู มิงหลาง ไม่ค่อยได้รับความเดือดร้อนจากกองกำลังขนาดใหญ่เหล่านั้น
ตอนนี้นิกายตระกูลกำลังเจริญรุ่งเรือง นางเชื่อว่ากองกำลังเหล่านั้นที่ยังคงสร้างปัญหาให้กับนิกายจู จะไม่จบลงด้วยดีอย่างแน่นอน
