บทที่ 177: สตรีผู้ยิ่งใหญ่
ในเวลานี้เองที่ชายห่าว ในชุดมังกรตัวใหญ่ขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์โดยลำพัง
เมื่อได้เห็นจักรพรรดิ กั๋วฝู แห่ง รุยกั๋ว ก็แสดงความสุขบนใบหน้าของเขาและรีบก้มลงกับพื้น
จักรพรรดิยกมือขึ้นโบกมือให้ครูประจำชาติหยุดพิธีการที่เขาไม่สนใจ
กั๋วชิ ทิ้งพิธีการแล้วนั่งในตำแหน่งของเขาและดวงตาของเขามองไปที่ รุยกั๋วฝู
ตั้งแต่ รุยกั๋วฝู มาที่นี่และด้วยรูปลักษณ์นี้ สงครามในดินแดนหลี่ฉวน ก็ต้องมีผลในที่สุด
ท้ายที่สุดมันเป็นดินแดนใหม่ ในระดับหนึ่ง ผู้คนในทวีปจีติง สามารถเข้าใจโลกได้ดีขึ้น และหลายคนจะสนใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่นโดยธรรมชาติ
“ฟังนะ จักรพรรดิไม่ได้ให้เวลาเจ้าเดือนเดียวหรอกหรือ ใกล้จะหมดเวลาแล้ว” จักรพรรดิถาม
“จักรพรรดิ โปรดสั่งการ หลี่หยุนซี ผู้ปกครองดินแดน หลี่ฉวน แข็งแกร่งมาก” รุยกั๋วฝู พูดกับจักรพรรดิราวกับว่าเขากลัวความผิด
“โอ้?” จักรพรรดิเลิกคิ้ว แปลกใจเล็กน้อยกับพฤติกรรมของ รุยกั๋วฝู
รุยกั๋ว ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อยึดอำนาจของ หลี่ฉวน และนอกเหนือจากสี่เมืองของรัฐซูหลง เมืองและดินแดนอื่น ๆ ได้ลดลงกลายเป็นเมืองทาสของ รุยกั๋ว
ดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดที่อยู่ห่างจากเสฉวนคือที่ราบหลี่ฉวน และเมืองซูหลง ก็เจริญรุ่งเรืองเช่นกัน ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน ทำไมจู่ๆ รุยกั๋ว ถึงยอมแพ้?
“พูดความจริง เป็นการดีที่สุดที่จะไม่ปิดบังสิ่งใดจากจักรพรรดิ” จักรพรรดิกล่าวว่า
ใบหน้าของ รุยกั๋ว ดูน่าเกลียดมากขึ้น
“ดื่มแล้วพูดช้าๆ” จักรพรรดิแสดงความสนใจอย่างแรงกล้า
“จักรพรรดิสั่งให้พวกเราเข้ายึดดินแดน หลี่ฉวน ภายในหนึ่งเดือน ประเทศรุยกั๋วของพวกเราไม่กล้าละเลย ใช้เงินเป็นจำนวนมากในการเกณฑ์ทหาร และระดมทหารของนครรัฐใหญ่ ๆ ตั้งใจจะทำลายฉางเซี่ยในคราวเดียว เข้าสู่ที่ราบ หลี่ฉวน”
“ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเรา แต่พวกเราไม่สามารถยึดดินแดนนั้นได้ ใครจะรู้ว่า หลี่หยุนซี มีไหวพริบจริงๆ นางพาทหารทำลายฉางเซี่ย โดยตรง ซึ่งขัดขวางเวลาการเดินทัพของพวกเรา เขานำทีมทหารยามและบุกประเทศที่เฉียบแหลมของพวกเราเป็นการส่วนตัว และเข้ายึดครองประเทศของพวกเรา”
ในประโยคสุดท้าย รุยกั๋วฝู ดูเหมือนจะทุกข์ทรมานจากความอัปยศอย่างมาก ทุกถ้อยคำยากจะเอ่ยออกมา
หลังจากฟัง ผู้นำของประเทศต่างๆ ในห้องโถง ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างและตกใจ!
รุยกั๋ว?
ถูกคนอื่นแย่งชิงไป! !
เนื่องจากเป็นประเทศที่อยู่ใกล้กับดินแดนเสฉวนมากที่สุด รุยกั๋ว ยังเป็นของราชวงศ์อีกด้วย
ดังนั้น รุยกั๋ว จึงต้องรับผิดชอบโดยธรรมชาติในการเข้ายึดอำนาจปกครอง
คณะได้ลาดตระเวนดินแดน หลี่ฉวน และทำสถิติทั่วไปเกี่ยวกับอำนาจและอำนาจทางทหารที่นั่น รุยกั๋ว น่าจะง่ายที่จะชนะดินแดนหลี่ฉวน
ใครจะคิดได้ผลลัพธ์เช่นนี้ในที่สุด!
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ครอบครองอาณาเขตของผู้อื่น แต่อาณาเขตของเขาก็ยังสูญหายไป!
ในขณะที่ทุกคนยากที่จะตัดสินว่าผู้ปกครองของ รุยกั๋ว เป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งหรือผู้ปกครองของเสฉวนนั้นแข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิด!
“เจ้ามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากราชวงศ์?” จักรพรรดิยิ้มอย่างอธิบายไม่ถูก
“จักรพรรดิ กองทัพของพวกเรายังคงออกจากเสฉวน และจะต้องใช้เวลาอีกนานในการล่าถอยเพื่อป้องกัน ดังนั้นข้ายังคงขอให้ท่านออกคำสั่งเพื่อป้องกันไม่ให้ กษัตริย์หญิงออกจากเสฉวน มาฆ่าคนในประเทศรุยกั๋ว “รุยกั๋วฝู คร่ำครวญ
จูติงกวน มองไปที่ จู มิงหลาง
จู มิงหลาง ก็จ้องมาที่เขาเช่นกัน โดยไม่สนใจเรื่องนี้
นางมาแรง!
ถ้าพูดไปก็ยึดถือไว้รอจนได้สิทธิ์นั่งในเมือง
ทำไมนางถึงทำลายอาณาจักรรุยกั๋ว? ?
ด้วยวิธีนี้ ราชวงศ์จักพรรดิคงไม่สามารถทำเช่นนั้นได้หากปราศจากการเกณฑ์การรักษาความปลอดภัย ท้ายที่สุด การส่งกองกำลังจากประเทศอื่นต้องใช้เวลา และเมื่อทำสงครามในเมืองหลวงของ รุยกั๋ว สถานการณ์ของ รุยกั๋ว จะวุ่นวายอย่างสมบูรณ์
“ผู้ปกครองตัวเล็ก นิกายมังกรพยัคฆ์ของพวกเราสามารถล้มล้างพวกมันได้อย่างง่ายดาย” ในขณะนี้ปรมาจารย์นิกาย กล่าว
“ผู้นำนิกาย หลี่ฉวนตอนนี้เป็นสถานที่ ที่จูเหมิน นั่ง เจ้าต้องการมีปัญหากับ จูเหมิน ของพวกเราหรือไม่? ให้ข้าถาม นิกายดาบแห่งภูเขาเหยาก่อนเพื่อทักทาย สงหลิน ที่อายุน้อยที่สุดของเจ้า? จูติงกวน เยาะเย้ยและพูดกับปรมาจารย์นิกายมังกรพยัคฆ์ สงหลิน
ปรมาจารย์นิกายมังกรพยัคฆ์ สงหลิน หยุดพูดทันที แต่ใบหน้าของเขาค่อนข้างมืดมน
“ทุกวันนี้ หลี่ฉวน ไม่ใช่ดินแดนที่ไม่มีเจ้านายอีกต่อไป เป็นการดีที่สุดสำหรับกองกำลังหลักที่จะไม่เข้าไปแทรกแซงในสงคราม” นางสนมของจักรพรรดิกล่าว
“กู๋ชิ จัดทำคำสั่งเชิญชาวจูเหมิน ให้เจรจากับผู้ปกครองดินแดนหลี่ฉวน รับสมัครผู้คนเข้าสู่เมืองหลวงของจักรวรรดิและทำให้พวกเขาเป็นราชาแห่งหลี่ฉวน” จักรพรรดิกล่าวว่า
“ขอบคุณจักรพรรดิ ขอบคุณจักรพรรดิ ชาวรุยกั๋ว ขอบคุณสำหรับความเมตตากรุณา” รุยกั๋วฝู กล่าวขอบคุณ
“ดูเหมือนว่าทวีปจีติง ของพวกเราจะมีอีกหนึ่งประเทศ ท่านทั้งหลายจะได้เห็นผู้ปกครองท่านนี้จากมณฑลเสฉวน” จักรพรรดิกล่าว
“มันเป็นผู้ปกครองที่หายากของเมืองใหม่”
“เป็นเรื่องไม่คาดคิดที่จะแทนที่การป้องกันด้วยการโจมตี ครั้งนี้ รุยกั๋วกลัวว่าจะกลายเป็นตัวตลกในประวัติศาสตร์”
“ดีแล้ว ถ้าดินแดนหลี่ฉวน วุ่นวายตลอดทั้งปี มันอาจทำลายวัสดุล้ำค่าบางอย่างได้”
เมื่อทุกคนพูดคุยกัน ติงกวน ลุกจากที่นั่งช้าๆ
“ให้ จูเสี่ยเฮิน พาผู้คนไปยังเมืองหลวงของจักรวรรดิ อย่างไรก็ตาม หลี่ฉวน ไม่มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับราชวงศ์จีติง ของพวกเรา จะดีกว่ามากถ้ามีคนจาก จูเหมิน มาที่ จ้าวอัน” นางสนมของจักรพรรดิกล่าว
“เอาล่ะ ข้าจะลองคิดดู ราชาอัน ยื่นเรื่องร้องเรียนกับข้า จู มิงหลาง ดูหมิ่นราชวงศ์และฆ่า จ้าวเฉิน มีเรื่องเช่นนี้หรือไม่” จักรพรรดิก็หันไปมอง จู มิงหลาง
มิงหลาง งงเล็กน้อย
ทำไมต้องเป็นเช่นเดิมอีกครั้ง?
“จักรพรรดิ” จูติงกวน ลุกขึ้นและกำลังจะอธิบาย
จักรพรรดิทรงโบกมือให้ จูติงกวน นั่งลง เขาชี้นิ้วไปที่ จู มิงหลาง และพูดว่า “ข้าจะฟังจากเจ้า”
จู มิงหลาง ลุกขึ้นยืน
จักรพรรดิมองที่ จู มิงหลาง แล้วถามว่า: “เจ้าเป็นเด็กที่ตัดมือและเท้าของ จ้าวยิง เจ้าไม่ได้ถูกข้าเนรเทศออกจากเมืองหลวงเหรอ?”
“จักรพรรดิ สามปีผ่านไป” จู มิงหลาง ได้ตอบกลับ
“อือ เมื่อไหร่ที่เจ้ากลับมา” จักรพรรดิถาม
“เดือนที่แล้ว.”
“เพียงหนึ่งเดือนที่เจ้ากลับมาฆ่าพระราชวงศ์อีกองค์ เจ้ามีความไม่พอใจกับราชวงศ์ของข้าหรือไม่?” จักรพรรดิกล่าว
“น่าจะเป็นลูกชายคนสุดท้องยังคงโกรธข้า ดังนั้นจึงมีการจัดตั้งแก๊งค์จักรพรรดิขึ้น เพื่อฆ่าข้าในการแข่งขันชิงอำนาจ ข้าต้องต่อสู้กลับ” จู มิงหลาง กล่าว
“ข้าจัดการกับความคับข้องใจของเจ้ากับ จ้าวยิง เป็นการส่วนตัว ข้าเคยบอกไปแล้วว่าถ้าใครมาพัวพันกับเรื่องนี้อีกข้าจะไม่พอใจ ผู้อาวุโสของกองกำลังหลักทั้งหมดอยู่บนหลุมฝังศพของกองทัพที่เก้า เจ้าบอกข้าสิว่าใครเป็นคนแรกที่ฆ่า จ้าวเฉิน จากครอบครัวของ จ้าวยิง หรือว่าเจ้าไม่เคารพราชวงศ์ “ จักรพรรดิ ถาม
