บทที่ 18: การแข่งขันมังกร
“ กล่าวกันว่าสถาบันฝึกมังกรเป็นอิสระจากทุกเมือง พวกเขาเป็นเหมือนรัฐบาลของคริสตจักรที่มีอำนาจการปกครองอยู่ในตัวเองมากกว่า” จู มิงหลาง เดินไปตามป่าและค้นพบสถาปัตยกรรมของ สถาบันผู้ฝึกมังกร ดูดีกว่านครรัฐ
หลังจากมาถึงที่ตั้งของชั้นเรียนขนาดใหญ่เขาก็พบว่ามันเป็นอาคารหินที่สร้างขึ้นบนพื้นราบ ผนังด้านนอกทำด้วยหินกรวดสีขาวพระจันทร์นับไม่ถ้วน บันไดไม้อยู่ด้านนอกวนรอบอาคารหินทั้งหมดจนกระทั่งถึงห้องโถงการเรียนการสอนที่ตั้งอยู่สูงขึ้นไปในอาคาร
มีระเบียงยื่นออกไปจากล็อบบี้ทั้งสี่ทิศ ตอนที่จู มิงหลางกำลังปีนขึ้นบันไดเขาบังเอิญเห็น มังกรตัวหนึ่งที่ถูกยกขึ้นโดยสถาบันลงจอดที่ระเบียง มันติดตั้งอานหนัง ไม่ว่าจะเป็นการขี่มังกรของครูหรือนักเรียนคนหนึ่งคนใดที่จงใจอวดร่ำรวย
มังกรนก เป็นลูกหลานของ ไดโนเสาบิน และ ราชามังกรนก สถาบันได้ทำให้พวกเขาเชื่องได้ไม่น้อย สิ่งเดียวที่จำเป็นในการสร้างพันธะวิญญาณเพื่อใช้เป็นพาหนะส่วนตัวของพวกเขา พวกเขาสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเครดิตหลักสูตรได้ในทำนองเดียวกัน แต่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถแลกเปลี่ยนได้เพียงแค่ทำภารกิจให้สำเร็จเช่นการกำจัดปีศาจปลา
จู มิงหลาง มาก่อนเวลาสำหรับชั้นเรียน เขาหาที่นั่งใกล้ตรงกลางแล้วนั่งลง
–
ในไม่ช้าใบหน้าที่คุ้นเคยอีกหลายคนก็นั่งลงเช่นกัน นอกจากเด็ก ๆ ไม่กี่คนที่ใช้ลานบ้านร่วมกับเขาแล้วยังมีชายหนุ่มร่างสูงเย็นชาที่ลงทะเบียนเรียนในวันเดียวกับเขาซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าจู มิงหลาง
ครูยังไม่เข้ามา จู มิงหลาง พลิกดูหนังสือที่เขายืมมา
“ ใครเคยได้ยินไหม? เมื่อไม่นานมานี้มีมังกรไฟทอง ออกมาสังหารหมู่ใน เมืองตะวันออก พวกกบฏที่ดุร้ายของ หวู่ตู ไม่ได้ก้าวข้ามขอบเขตของพวกเขาอีกต่อไปและหลาย ๆ คนใน ใจกลางเมืองมังกร กำลังพูดถึง ผู้ฝึกมังกรที่ควบคุมมังกรไฟทองนี้” นักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้น
“ นั่นคือ หลัวเสี่ยว ปรมาจารย์ฝึกมังกร เพิ่งได้รับคัดเลือกจากตระกูลหลี่ ข้าได้ยินมาว่าเขาค่อนข้างโหดเหี้ยม”
“ ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่ไปสนามรบเพื่อสร้างชื่อให้ตัวเอง ข้าจะไปพิชิตเมืองเมื่อวิญญาณหมาป่าของข้าเป็นมังกร ในเวลานั้นข้ายินดีต้อนรับทุกคนให้มาเป็นแขกของข้าในเมืองของข้า เจ้าเมืองคนนี้จะสร้างความบันเทิงให้กับทุกคนอย่างแน่นอนฮ่า ๆ ๆ !” หงห่าว กล่าว
บุคคลนี้เป็นเจ้าของ วิญญาณหมาป่าใหญ่ มันดุร้ายอย่างหาที่เปรียบมิได้ สิ่งที่เขาหลงใหลมากที่สุดในทุกๆวันคือการนำวิญญาณหมาป่าตัวใหญ่ของเขาและหาใครสักคนมาแข่งขันด้วย ในลานที่พักของพวกเขายกเว้น จู มิงหลาง ผู้อยู่อาศัยคนอื่น ๆ ทั้งหมดถูกหงห่าวและวิญญาณหมาป่าตัวใหญ่เหยียบย่ำอย่างไร้ความปรานีและเขาได้กลายเป็นเจ้าเหนือหัวของลานที่พัก
การแข่งขันเป็นวิธีการหนึ่งสำหรับสิ่งมีชีวิตจำนวนมากที่จะเปิดประตูมังกรของพวกเขา ไม่มีปัญหาใด ๆ กับวิธีการเลี้ยงดูจิตวิญญาณของหัวหน้าที่อยู่อาศัยคนนี้เพียงแต่ว่าค่าใช้จ่ายสำหรับการแพทย์นั้นสูงเพียงเล็กน้อย …
“ ถ้ามันเป็นมังกร หนานเย่ ควรเป็นคนแรก จิตวิญญาณของเขาสามารถปลดปล่อยเวทมนตร์ระดับต่ำได้แล้ว มังกรของเขาเป็นลูกมังกรเพียงแต่ว่ามันยังอยู่ในช่วงเติบโต เมื่อมันเติบโตเป็นผู้ใหญ่มันจะเป็นมังกรใหญ่ที่มีสายเลือดบริสุทธิ์ เขาแตกต่างจากพวกเราที่ยังคงต้องค้นหาเส้นทางสู่ประตูมังกรอย่างขมขื่น” หลี่เสี่ยวหยิงโต้กลับไม่สามารถทนต่อความเย่อหยิ่งของหงห่าวได้และโยนผ้าห่มเปียกใส่เขา
จู มิงหลาง อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวเมื่อได้ยินสิ่งที่ หลี่ เสี่ยวหยิง พูด
หลี่เสี่ยวหยิง คนนี้เพียงแค่ขออวด ใครจะพูดแทนคนอื่นที่อยู่ลานบ้านเดียวกันแบบนั้น? ถ้าเขาทำตัวแบบนั้นต่อไปยาทาทางการแพทย์ที่ลุงของเขาให้ก็ไม่เพียงพอสำหรับเขา!
หลี่เสี่ยวหยิง พูดถึงคนที่ชื่อ หนานเย่ คือชายหนุ่มที่สูงและเย็นชาที่ลงทะเบียนเรียนในสถาบัน กับ จู มิงหลาง
– ดังนั้นผู้ชายคนนี้จึงมีมังกรตัวจริงให้เริ่มต้นฝึกด้วย ไม่น่าแปลกใจที่เขาไม่สนใจวิญญาณในห้องเก็บมังกร –
ชายหนุ่มที่สูงและเย็นชาหนานเย่เพียงแค่นั่งลงในที่นั่งของเขาโดยไม่ได้พูดคุยกับเพื่อนร่วมชั้นที่อยู่รอบตัวเขา
รอยยิ้มจาง ๆ แขวนอยู่บนใบหน้าของเขาอาจจะรู้สึกภาคภูมิใจจากการเยินยอของ หลี่เสี่ยวหยิง
บางคำจะรู้สึกขาดไปเมื่อพูดด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตามผลกระทบจะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงหากมาจากคนอื่น!
คำพูดเหล่านั้นทำให้ชายหนุ่มที่สูงและเย็นชากลายเป็นศูนย์กลางของความสนใจในทันที แม้แต่นักเรียนหญิงซึ่งเดิมคุยกันเองเบา ๆ ก็ยังมองมาทางเขา!
“” วิญญาณหมาป่าของข้ากำลังร่ายมนต์อยู่ใกล้ ๆ อย่าพูดกับข้าเกี่ยวกับเด็กทารก มังกรเด็ก มันยังคงถูกดูแลในรังเล็ก ๆ อยู่ไม่ใช่หรือ? ใครจะรู้ว่าวิญญาณหมาป่าของข้าอาจจะถือว่ามันเป็นเนื้อสัตว์และกินมันได้ในคำเดียว” หงห่าวพูดอย่างไม่ไยดี
หนานเย่ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ เขาหันศีรษะไปรอบ ๆ จ้องไปที่หงห่าวและพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า“ บางทีเจ้าอาจไม่เข้าใจความแตกต่างระหว่างมังกรกับสัตว์ร้าย แม้มังกรวัยเด็ก แต่มันก็สามารถฉีกวิญญาณหมาป่าของเจ้าเป็นชิ้น ๆ ได้”
“ ข้าไม่ชอบต่อสู้ด้วยคำพูด ในลานที่พักของพวกเราทุกคนยกเว้น จู มิงหลาง ถูกข้าทุบตีทั้งนั้น ถ้าเจ้ามีความสามารถก็ลองสู้กับเขาสิ!” หงห่าวตอบ
จู มิงหลาง ตะลึง
– นี่เป็นการการพูดคุยประเภทใด?
– ข้าแค่นั่งอยู่ตรงนี้เพื่อเป็นคนล่องหนเงียบๆ แบบที่ข้าเป็น ทำไมข้าถึงต้องเผชิญกับปัญหาอีกครั้ง? –
นักเรียนที่ร่วมใช้ลานที่พักอาศัยไม่ได้คาดหวังว่า หงห่าว จะเล่นไพ่แบบนี้ หลี่เสี่ยวหยิงกำลังจะพูดเพื่อให้เรื่องจบ แต่หงห่าวจ้องมองเขาอย่างดุเดือด
จู มิงหลาง มองลึกไปที่ หงห่าว
-เขาคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นตัวตลกที่ก้าวร้าวและแข่งขันได้ –
เขาต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของ หนานเย่ แต่กลัวมังกรของ หนานเขย่จึงใช้การยุยงราคาถูกนี้ ไม่เพียงแค่นั้นเขายังสามารถสอนบทเรียนให้ จู มิงหลาง เพื่อที่จะไม่ทำตัวแยกกับกลุ่มในลานบ้านได้อีกด้วย!
“นั่นถูกต้องใช่ไหม? ถ้าข้าจำไม่ผิดเจ้าเป็นผู้ชายคนนั้นที่ขอวิญญาณจากสถาบันเหมือนขอทานในการสมัครเรียนของเจ้า เจ้าคิดว่าจะเป็นอย่างนั้นหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนหรือไม่” หนานเย่ เยาะเย้ยและจ้องมองไปที่ จู มิงหลาง
-ขอทาน?-
จู มิงหลาง ไวต่อคำพูดนั้นมาก!
ในวันลงทะเบียนเขาแต่งตัวเรียบง่ายเท่านั้น มันไม่ถึงจุดที่เหมือนขอทาน!
เพื่อนคนนี้ตั้งใจทำให้เขาอับอาย!
“ สิ่งที่เจ้ามีอยู่คือจิตวิญญาณการลงทะเบียนของไก่ขาวป่า? เจ้าควรยึดมั่นไว้ให้แน่นจะดีกว่า ข้าไม่ต้องการแม้แต่ให้มังกรเขียวของข้าเคลื่อนไหว ข้าเองสามารถบีบคอมันให้ตายได้ด้วยมือเดียว” หนานเย่ยังคงยืนหยัดต่อไป
จู มิงหลาง เริ่มอึดอัดเมื่อได้ยินเช่นนั้น
เป็นการทำให้เขาอับอาย แต่เขาก็ไม่เคยทนที่ทำให้ ไป๋ฉี ตัวน้อยอับอาย!
“ ยี่…!” มังกรขาวยามเช้าที่กำลังหลับใหลส่งเสียงร้องเบา ๆ และค่อยๆลืมตาขึ้น
เขาคลายหางออกเป็นวงกลมเหมือนระลอกคลื่นและค่อยๆกางปีกออก ขนสีขาวบริสุทธิ์ดุจน้ำค้างแข็งของเขาเปล่งประกายแวววาวดุจคริสตัลสูงส่งราวกับเจ้าหญิงที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดยามเช้า
มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าอันงดงามบินไปที่แท่นหินสาธิตที่หน้าห้องเรียนดวงตาสุกใสราวกับเพชรของเขาจ้องมองไปที่หนานเย่อย่างภาคภูมิใจและเยือกเย็นซึ่งพ่นคำพูดที่ซ่อนเร้นเหล่านั้นออกมา
จู มิงหลาง คิดว่า ไป๋ฉี ตัวน้อยจะไม่รู้โลกรอบตัวในยามหลับสนิท โดยไม่คาดคิดไป๋ฉีก็ไวพอ ๆ กับเขา!
“น่ารักจัง. มังกรตัวนั้นคืออะไร” นักเรียนหญิงสองสามคนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงถามกัน พวกเขาถูกดึงดูดทันทีด้วยรูปลักษณ์ที่สวยงามและเป็นเอกลักษณ์ของ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า
“ มังกรไก่บางตัวอาศัยขนที่สดใสในการดำรงชีวิต บางทีเจ้าอาจไม่เคยเห็นมังกรตัวจริงมาก่อน” หนานเย่ กล่าวด้วยความดูถูกสุดขีด
เขากดมือขวาที่ด้านหลังซ้ายเปิดใช้งานจิตวิญญาณในฝ่ามือซ้าย!
“ จิตวิญญาณ! หนานเย่มีจิตวิญญาณแล้ว!”
“ หนานเย่ เป็น อาจารย์ฝึกม้งกร จริงๆ! แต่เขาเพิ่งลงทะเบียน!”
จิตวิญญาณของ ผู้ฝึกมังกร สามารถรับวิญญาณของมังกรที่ทำสัญญากับพวกมันได้ ก่อนที่มนุษย์และมังกรทั้งคู่จะข้ามประตูมังกรแรกของพวกเขาใครก็ตามที่เลี้ยงวิญญาณไม่มีความสามารถในการเรียกหรือเรียกคืนพวกเขาได้เพราะพวกเขายังไม่ได้เปิดใช้งานจิตวิญญาณของพวกเขา
“ โฮ่ !!”
เสียงคำรามดังมาจากที่ไหน มันน่าตกใจยิ่งกว่าเสือดุร้ายที่อยู่บนภูเขา รอยประทับสีเขียวปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของ หนานเย่ มันส่องแสงด้วยแสงที่แรงมากซึ่งยิงไปที่แท่นหินสาธิตที่หน้าห้องเรียน
แสงและเงาเกี่ยวพันกัน รอยประทับที่ขยายเป็นสิบเท่าปรากฏขึ้น มันยืนอยู่ในอากาศราวกับประตูสู่อีกโลกหนึ่ง
“ โฮ่ !!!” เสียงคำรามยาวอีกครั้งดังออกมาอีกครั้ง มังกรป่าสีเขียวสูง 2 เมตรที่ปกคลุมไปด้วยผิวสีเขียวขจีก้าวออกจากประตูนั้น
หัวของมันใหญ่พอ ๆ กับกิ้งก่าตัวใหญ่รูจมูกของมันเปล่งอากาศสีเขียวฟันของมันปรากฏอยู่หลายซี่
มันมีหน้าอกที่แข็งแกร่งและหน้าท้องที่นูนออกมาพื้นผิวปกคลุมไปด้วยเกล็ดที่แข็งกระด้าง กรงเล็บของวิญญาณหมาป่าหรือฟันของวิญญาณจระเข้โดยพื้นฐานแล้วไม่สามารถทำร้ายพวกมันจากด้านหน้าได้
มังกรป่าเขียวยืนตรง แขนขาด้านหลังของมันแข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ทำให้รู้สึกว่ามันสามารถทำลายแผ่นหินได้ด้วยการเหยียบ กรงเล็บด้านหน้าของมันค่อนข้างสั้น ดูเหมือนว่าจะยังอยู่ในช่วงทารก กรงเล็บด้านหน้าของมันยังไม่เติบโตเป็นกรงเล็บที่แหลมคมที่สามารถฉีกสัตว์ป่าออกจากกันได้
มังกรป่าเขียว!
หงห่าวตกตะลึงเมื่อเขาเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของมังกรป่าเขียว
โชคดีที่เขาได้จัดให้ จู มิงหลาง ไปทดสอบความแข็งแกร่งแทนเขาไม่เช่นนั้น วิญญาณหมาป่าใหญ่ ของเขาอาจจะถูกมันกัดขาดเป็นสองท่อน!
เมื่อเทียบกับมังกรป่าเขียวตัวนี้แล้ววิญญาณหมาป่าตัวใหญ่ของเขาเป็นเพียงสัตว์ป่าที่ไม่มีลักษณะของมังกร!
นักเรียนห้าสิบคนในกลุ่มเดียวกันในห้องโถง ไม่มีใครคาดว่ามังกรของหนานเย่จะมีพลังมหาศาล
ในมุมมองมันยังอยู่ในวัยเด็ก! มันมีร่างกายเช่นนี้ในขณะที่ยังอยู่ในวัยเด็กและพลังของมังกรที่ปราบปรามสิ่งมีชีวิตทั้งหมด!
เมื่อมังกรป่าเขียวตัวนี้เข้าสู่วัยผู้ใหญ่มันจะเป็นอะไรที่น่ากลัว?!
“ มังกรกับไก่ป่ามีความแตกต่างกันอย่างชัดเจน” หนานเย่อพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม
เมื่อเทียบกับมังกรป่าเขียวแล้วมังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าก็เล็กเกินไป อย่างไรก็ตามการแข่งขันระหว่างมังกรไม่ได้พิจารณาจากขนาดของพวกมันเพียงอย่างเดียว
มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า กระพือปีกของเขาและค่อยๆลอยขึ้นไปในอากาศหางยาวของมันห้อยลงอย่างสง่างามตามปกติ
เช่นเดียวกับผีเสื้อที่หยุดอยู่หน้าช่อดอกไม้ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้าตีปีกของเขาลอยอยู่ในอากาศ
ปีกขนนกของเขาดูอ่อนโยน แต่มีกระแสลมแรงขึ้นรอบ ๆ ตัวเขาค่อยๆรวมตัวกันเป็นอุโมงค์อากาศ
“ ยูโอว…!”
ไป๋ฉีก็ถอยปีกออกทันที ร่างเล็กของเขาทั้งหมดจมดิ่งลงไปในอุโมงค์ลม ความเร็วในการดำดิ่งของเขาพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วและอุโมงค์ลมก็แรงขึ้นหลายเท่าในช่วงเวลานั้นซึ่งรองรับการพุ่งของ มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า ไปยัง มังกรป่าเขียว!
เป๊ง !!!
ร่างของมังกรป่าเขียวเป็นเหมือนก้อนหิน ลมที่ขับเคลื่อนโดย มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้า กระทบหน้าอกของ มังกรป่าเขียว ซึ่งเป็นส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของร่างกายราวกับสว่าน
มังกรป่าเขียวไถลไปข้างหลังและกระแทกเข้ากับกำแพงหินอย่างแรงทำให้ห้องโถงทั้งห้องสั่นสะเทือน!
“ ฮิ้ววว! …” มังกรป่าเขียวล้มลงกับพื้นร้องอย่างเจ็บปวดไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้
มังกรน้ำแข็งขาวยามเช้ากระจายกระแสอากาศที่เขาควบคุมได้ จากนั้นเขาก็วางร่างเล็กของเขาลงบนหัวของ มังกรป่าเขียว และใช้หางยาวของเขาตบจมูกของ มังกรป่าเขียว เหมือนรุ่นพี่สมัยเก่าที่ฝึกเด็กซน
ทุกคนในห้องโถงต่างไม่มีคำพูดในสิ่งที่เห็น!
มังกรป่าเขียวที่ดุร้ายอ่อนแอเช่นนี้ได้อย่างไร?
แล้วสิ่งมีชีวิตตัวเล็กที่ดูไร้พิษภัยนั้นจะปะทุออกมาด้วยพลังที่น่ากลัวเช่นนี้ได้อย่างไร!?
