บทที่ 185: ความลับของบรรพบุรุษมังกร
มังกรวิญญาณดาบช้าลง
ความเร็วนั้นช้ามากจนไม่ต่างจากเรือแคนูที่ล่องไปตามแม่น้ำสายยาว
โชคดีที่พวกเขาได้เห็นร่างของมังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวผู้แล้ว เพื่อความประหลาดใจของ จู มิงหลาง มังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวผู้ดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ และเกล็ดลำแสงสีม่วงที่สง่างามของมันหักไปมาก แม้แต่ฟันมังกรก็ดูเหมือนจะหัก เมื่อมันอ้าปาก จะเห็นเลือดในปาก
มังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวผู้เหลือบมองที่ จู มิงหลาง และเห็นมังกรวิญญาณดาบ
และมังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวน้อยอยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนว่าจะแจ้งว่าผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ของมังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวผู้ของต้นแม่หยุนไถถูกขโมยโดยมนุษย์ที่มีไหวพริบ
มังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวผู้จ้องมองกันและกัน แต่มองลึกเข้าไปที่ส่วนลึกของเมฆมืด และในที่สุดก็เลือกกลับบ้าน
บาดแผลไม่รุนแรงแต่ดูเจ็บปวด เห็นได้ชัดว่ามังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวผู้ไม่เต็มใจที่จะจากไป
จู มิงหลาง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อมองไปที่ เมฆมืดที่พร่ามัว
ในไม่ช้า น่านหลิงชา ก็เดินออกมาและมี ชีหลง อยู่ข้างๆนาง
ชีหลลง นี้เรียวและสง่างามไม่มีเกล็ดและเรียบเนียนเหมือนหยก
ชีหลง ไม่มีเขาหรือกรงเล็บ หางเรียวยาวและนุ่ม หุ้มด้วยกำมะหยี่สีเทาเงินชั้นดี
แก้มของมันเล็กกระทัดรัดราวกับสาวสวย รูม่านตาที่ยาวก็แคบและยาวเหมือนตาจิ้งจอก แม้ว่าจะติดตาม น่านหลิงชา อย่างเงียบ ๆ แต่ก็ยังทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความงามและเสน่ห์ในเวลาเดียวกัน
มังกรก็มีอารมณ์ของตัวเองเช่นกัน
สูงส่ง เยือกเย็นและหยิ่งผยอง อิสระและง่าย มีชีวิตชีวา ทรงพลัง ดุร้าย ประหลาด
แต่ จู มิงหลาง มองเห็นความแตกต่าง เขามองเห็นเสน่ห์ของมังกร
“มังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวผู้แข็งแกร่งกว่ามังกรเทียนศักดิ์สิทธิ์ตัวเมียเล็กน้อย” จู มิงหลาง มองไปที่ น่านหลิงชา และมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ข้างๆนาง
“เจ้ามีผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ไหม” น่านหลิงซาถาม
“แน่นอน สี่สองสำหรับแต่ละคน” จู มิงหลาง ยิ้มและเริ่มแบ่งของที่ขโมยมาได้
“ข้าต้องการเพียงอันเดียว ให้ ไป๋ฉี ส่วนที่เหลือเป็นอาหารว่าง” น่านหลิงซา หยิบผลไม้ศักดิ์สิทธิ์เพียงผลเดียวแล้วยื่นให้ ชีหลง ที่อยู่ข้างๆนาง
ชีหลง อ้าปากอย่างสง่างาม เคี้ยวช้าๆ และไม่ใช่สายพันธุ์เลย
เมื่อเดินกลับมา มังกรตัวอื่นๆ ก็ทักทายพวกมันเช่นกัน
มังกรเทียนสามตัวต้องรู้ว่าเป็นกลุ่มคน หากพวกเขาปกป้องต้นแม่หยุนไถ พวกเขาก็ยังสามารถดูแลกันและเก็บผลได้
แต่หลังจากถูกแยกออก ผลไม้ก็ตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น หากต้องต่อสู้เพื่อปลาตายและแหกตาข่าย จะสูญเสียผลไม้ศักดิ์สิทธิ์สามผลที่เหลือและต้นแม่หยุนไถ
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะไม่ถูกไล่ล่าอีก
“ชีกิ?” นายก้อยจำ ชีหลง สีเทาเงินข้าง น่านหลิงชา ได้อย่างรวดเร็ว
จู มิงหลาง ตะแคงหูของเขาทันทีโดยตั้งใจจะได้ยินที่มาของ ชีกิ นี้
“นายก้อย ข้าแค่อยากจะถามคำถามเจ้าสองสามข้อ” เมื่อ จู มิงหลาง เห็น น่านหลิงชากำลังเดินอยู่ข้างหน้า เขาก็ชะลอตัวลงเล็กน้อย
“ชิกิเป็นลูกสาวของบรรพบุรุษมังกร และชิกิที่มีสายเลือดดั้งเดิมที่สุดเรียกว่าชิกิ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา” นายก้อยกระซิบกับ จู มิงหลาง
“ทายาทของบรรพบุรุษมังกร?” จู มิงหลาง ถาม
“สัตว์เดรัจฉานยังต้องตามทายาทของบรรพบุรุษมังกร เจ้าบอกว่าก่อนหน้านี้เจ้าเคยไปดินแดน หลี่ฉวน แล้ว ในนครรัฐบรรพบุรุษนั้น กำแพงเมืองนั้นถูกเปลี่ยนโดยกระดูกของมังกรบรรพบุรุษ เป็นเพียงกลไกในการตั้งชื่อ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเมืองมังกรบรรพบุรุษจะมีโบราณวัตถุของบรรพบุรุษมังกรจริงๆ” นายก้อย กล่าว
“พ่อของข้ายังบอกด้วยว่ามีโบราณวัตถุอยู่ที่นั่น และครูที่มีอำนาจยิ่งใหญ่บางคนดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงหมดหวังที่จะนั่งในเมืองซูหลง” จู มิงหลางกล่าว
“นางไม่เคยเปิดเผยมาก่อน แต่นางกำลังปกป้องผู้คนจากทวีปจีติง” นายก้อย กล่าว
“เจ้ารู้รึเปล่าว่าชีกิพูดอะไร” จู มิงหลาง จำสิ่งนี้ได้ในทันใดและถามเมื่อเขามองไปที่ด้านหลังของ น่านหลิงชา
“ในยุคป่าเถื่อน เผ่ามนุษย์อ่อนแอและยากต่อการอยู่รอด ดังนั้นพวกเขาจึงบูชามังกรบรรพบุรุษ มีสตรีผู้หนึ่งบูชาบรรพบุรุษมังกร นางเป็นคนแรกที่ค้นพบว่าบรรพบุรุษของมังกรสามารถกลมกลืนกับจิตวิญญาณมนุษย์ได้ เป็นเพราะการค้นพบของนางด้วย บรรพบุรุษของการเลี้ยงสัตว์ก็เกิดมาเป็นคู่กัน และผู้หญิงคนนั้นก็ถูกเรียกว่าเซินจี้” นายก้อย กล่าว
“นั่น” จู มิงหลาง รู้สึกประหลาดใจ
“นางเป็นทายาทของ เซินจี้ หรือไม่? ลูกหลานของบรรพบุรุษมังกรเรียกว่าบรรพบุรุษมังกร บรรพบุรุษมังกรเชื่องยากมาก โดยเฉพาะบรรพบุรุษมังกร โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่สามารถควบคุมได้ ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเซินจี้ จูบของนางมีเลือดของบรรพบุรุษมังกรอย่างแน่นอน” นายก้อย กล่าว
จู มิงหลาง ตกอยู่ในความคิด
เขานึกถึงสถานการณ์ที่ยายชราของตระกูลหลี่แทบรอไม่ไหวที่จะขอให้ น่านหลิงซา แต่งงานกับเขาเมื่อทวีปจีติง จะเข้ามายึดครอง
เป็นไปไม่ได้ที่ยายเฒ่าจะไม่รู้เกี่ยวกับตัวเองและหลี่หยุนซี
แม้แต่สำหรับพี่สาวของหลี่หยุนซี การขอให้พี่สาวแต่งงานกับตัวเองก่อน แทนที่จะขอน้องสาว ช่างเป็นเรื่องที่น่าหัวเราะ
น่านหลิงชา ไม่สามารถทำตามได้ ยายชราก็ปล่อยให้นางเข้าร่วมทีมของนาง ราวกับว่าไม่ต้องการให้ น่านหลิงชา อยู่ในเมืองซูหลง
“หนานหลิงซา” จู มิงหลาง เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและหยุดนาง
น่านหลิงชา หยุดเดินและหันศีรษะมา ดวงตาที่ชัดเจนและมีเสน่ห์ของนาง เต็มไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูกหันมองดู จู มิงหลาง
จู มิงหลาง เกาหัวของเขา
เขาทำให้นางขุ่นเคือง?
สิ่งที่เกี่ยวกับการแสดงออกนี้
“เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่า ทำไมยายเฒ่าขอให้เจ้าตามข้ามา ” จู มิงหลาง กล่าว
“ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าพูด หมายถึงอะไร?” น่านหลิงซา กล่าว
“เจ้าคือสิ่งที่เรียกว่าซากปรักหักพังโบราณ เพราะเจ้ามีบรรพบุรุษมังกรอยู่บนร่างกายของเจ้า” จู มิงหลาง กล่าวอย่างจริงจัง
น่านหลิงชา เหลือบมองที่ ชีกิ แล้วมองที่ จู มิงหลาง
หากทวีป ผืนดิน และแผ่นดินรกร้างในโลกนี้แตก ลอย และติดพรมแดนในเวลาที่ไม่รู้จัก
ดังนั้นดินแดน หลี่ฉวน ติดกับทวีปใดก่อนที่จะถูกล้อมรอบด้วยทะเลแห่งความว่างเปล่า?
ดินแดนหลี่ฉวน เหมือน หวูตู ตกลงมาจากโลกที่ใหญ่กว่าและล่องลอยไปทั่วจักรวาลอันกว้างใหญ่เหมือนเกาะลอยน้ำหรือไม่?
ดังนั้นโลก หลี่ฉวน อาจมีอายุมากกว่าทวีปขั้วโลก
นอกจากนี้ยังสามารถอธิบายได้ว่าทำไมถึงมีโบราณวัตถุใน หลี่ฉวน
เมืองซูหลง
มันไม่ใช่แค่ชื่อ
อาจเป็นเมืองบรรพบุรุษที่เจริญรุ่งเรืองและเจริญรุ่งเรืองมากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
เป็นเพียงเพราะโลกถูกแยกออกหรือแตกออก หรือเพราะทะเลแห่งความว่างเปล่าถูกปิด โลก หลี่ฉวน ทั้งหมดก็ค่อยๆ ลดลง และทำให้มันด้อยกว่าทวีปขั้วโลกมาก
“ยายผู้เฒ่าบอกข้าเท่านั้น อย่าเรียกมังกรเบา ๆ เลย” น่านหลิงซา กล่าว
“ข้าไม่เคยเห็นทวีปอื่น ดังนั้นข้าจะรู้ได้อย่างไรว่า ซูหลง มีอะไรเป็นพิเศษ? ดูเหมือนว่า ยายเฒ่ายังมีหลายสิ่งหลายอย่างจะบอกพวกเรา” จู มิงหลาง กล่าว
“เจ้าคิดว่า ยายเฒ่ามาจากศาลใหญ่แผ่นดินใหญ่เหมือน คณบดีดวน ด้วยหรือเปล่า” น่านหลิงซา ถาม
“มันอาจจะไม่ใช่ทวีปศาลใหญ่” จู มิงหลาง กล่าว
