บทที่ 210 มังกรปีศาจไร้ดวงตา
ที่ด้านสูงของกำแพงอนุสาวรีย์ ชายในชุดดำชักดาบออกมา
เขาชี้ดาบไปที่อีกฝ่ายและตะโกน: “ปกป้องอาจารย์จู!”
ผู้ถือดาบคือหวูเฟิง เขาสวมเสื้อคลุมสีดำชุดเดียวกันและคู่หูลับของ จูเหมิน ดูเหมือนว่าเขาใช้ดาบที่หยาบกับ ห่าวฟู
ผู้บัญชาการห่าวหลบเลี่ยงทันทีและเรียกแอนคิโลซอรัสควอตซ์ที่ปกคลุมไปด้วยหนาม เขาคลานและซ่อนอยู่หลังคนรับใช้
ที่ตายแล้วและพูดว่า: “เขาอยู่ข้างใน ฆ่ามัน เข้าไปกำจัดผู้คนให้หมด ให้ตายเถอะ!”
เมื่อเห็นว่านักดาบคนนี้ใช้วิชาดาบของนิกายดาบแห่งเทือกเขาระยะไกล ห่าวซิงเฉิงจึงมั่นใจมากที่สุด!
เขาหวังว่า มิงหลาง จะต้องอยู่ในนั้น
เป็นเรื่องปกติที่เขามียามลับอยู่รอบตัวเขา อย่างไรก็ตาม เขาเป็นลูกชายคนเดียวของ จูเหมิน จะไม่มีกลุ่มยามลับที่จะปกป้องเขาได้อย่างไร
ด้วยเหตุนี้ กษัตริย์อัน และ จ้าวยิง จึงส่ง บ่อแห่งความตาย ที่ทรงพลังซึ่งไม่มีใครเห็นในวัง ในหมู่พวกเขามีปรมาจารย์มากมายในระดับราชา และมีพลังปรมาจารย์มากมายนับไม่ถ้วน แน่นอนว่าครั้งนี้ต้องจัดการอย่างปลอดภัย!
“ฆ่า!”
ห่าวซิงเฉิง ออกคำสั่ง และร่างจำนวนนับไม่ถ้วนที่เปล่งแสงราวกับนกนางแอ่น บินไปที่กำแพงอนุสาวรีย์
บนกำแพงอนุสาวรีย์ มีชาววูเปาหลายคนที่เป็นสมาชิกสำนักหวู่มู
ข้างหนึ่งนุ่งห่มสีดำ อีกข้างนุ่งชุดนอน. คนทั้งสองฝ่ายพบกันที่กำแพงอนุสาวรีย์และต่อสู้ในทันที
ความแข็งแกร่งของคนรับใช้ที่ตายไปแล้วนั้นสูงกว่านิกายเหล่านี้อย่างเห็นได้ชัด ฝูงชนที่พลุกพล่านไม่นานหลังจากนั้น ผู้ติดตามของนิกายไร้ตาถูกฆ่าเป็นชิ้นๆ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นมนุษย์หรือผู้เลี้ยงมังกรที่สามารถเรียกมังกรและสัตว์ร้ายได้ พวกเขาไม่สามารถต้านทานคนรับใช้ที่มีอำนาจเหล่านี้ในวังของ กษัตริย์อัน!
ผู้คนหลายร้อยคน พวกเขาปีนขึ้นไปบนกำแพงแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็เห็นบ่อเตาหลอมที่น่ากลัว แต่สำหรับบริกรที่เสียชีวิตกลุ่มนี้ซึ่งเพิ่งทำภารกิจเสร็จ พวกเขาไม่สนใจเลย โดยเพียงแค่มองหา จู มิงหลาง ทุกที่
“ที่แท่นประหาร กลุ่มผู้คุมชุดดำกำลังปกป้องเขาอยู่!”
“ฮี่ฮี่ เจ้าตัวเล็กตัวนี้ทำให้ตัวเองเขินอายมาก พยายามจะหนีด้วยความโกลาหล อย่ามีชีวิตอยู่เลย!”
“ฆ่า!”
เดดพูล ของพระราชวังรีบวิ่งออกมาจากทุกด้านของกำแพงอนุสาวรีย์ พวกเขาเบาบางเหมือนนกกระเต็นล่าสัตว์ เลือดจากบ่อเตาหลอม ผ่านแอ่ง อาวุธที่ซ่อนอยู่ในมือของเขาต่อยเหมือนผึ้งมีพิษ
แต่ที่นี่ เลือดในสระของเตาหลอมกลิ้งราวกับถูกต้ม เต็มไปด้วยอากาศชั่วร้ายของเลือดจำนวนมาก มองเห็นร่างปลิงม้วนขึ้นจากบ่อเลือดราวกับสัมผัสคืบคลาน มันอ้าปากจะกลืน สกัดกั้น บ่อแห่งความตาย เล็กน้อยและกลืนมันโดยตรง!
บ่อแห่งความตาย ที่มีอาวุธซ่อนอยู่นั้นเป็นขุมพลังระดับมาสเตอร์ แต่เหมือนกับยุงที่ไม่รู้เรื่องการเอาชีวิตรอดในป่า เขาถูกฆ่าอย่างง่ายดาย!
เลือดเริ่มกระจาย และรีบไปที่กำแพงอนุสาวรีย์โดยรอบ และเห็นปลิงออกจากเลือดมากขึ้น เมื่อชำเลืองมองแล้วนับไม่ได้ว่าเหมือนรังหนอนยักษ์! !
อย่างไรก็ตาม ปลิงที่บิดเบี้ยวเหล่านี้ เช่น หนอนยักษ์ ในที่สุดก็จะปะปนกันไป บางชนิดพันกันจนหมด บางตัวก็เหนียวกว่า และถึงกับกลืนกันเข้าไป มันไม่ชัดเจนอย่างสมบูรณ์ มีปลิงมังกรเกิดในที่เดียวหรือปลิงเลือดมังกรตัวเดียวที่มีร่างกายมากมาย!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เพียงเพราะว่าพวกเจ้าคนธรรมดาต้องการทำลายนิกายไร้ดวงตาของพวกเรา ให้เจ้าได้เห็นว่าเทพมังกรไร้ดวงตาที่แท้จริงคืออะไร!!” กู่ฉาง หัวเราะและเขาก็อยู่ในที่เดียว สถานะของความคลั่งไคล้
มังกรร้ายสายเลือดน่ากลัวกว่าที่คิด
ปลิงของมันมีจำนวนนับไม่ถ้วน และรากของมันก็เหมือนกับสาหร่ายแปลกๆ ในมหาสมุทร สระน้ำเตาขนาดใหญ่ด้านหลังอนุสาวรีย์ค่อนข้างใหญ่ มองเห็นร่างของมันล้นไปที่พื้นอย่างรวดเร็ว แพร่กระจายไปยังกำแพงอนุสาวรีย์นี้ เกือบจะทำลายกำแพงอนุสาวรีย์โดยตรง
และเดดพูล ที่ล้อมรอบจากทุกทิศทุกทางเป็นเหมือนเครื่องบรรณาการที่ถูกโยนลงไปในตาข่ายทีละตัวถูกดักจับและกินทีละตัวโดยมังกรปลิงเลือดชั่วร้ายสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของเดดพูล บรรดาหัวหน้าเดดพูล ด้วยพละกำลังของกษัตริย์อัน!
หัวหน้าของ เดดพูล ก็ตกใจเช่นกัน มังกรร้ายปลิงเลือดนี้ดูไม่เหมือนสัตว์ร้ายมังกร
จู มิงหลาง แข็งแกร่งมาก หวางอันมีความชัดเจนในเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงส่ง เดดพูล ระดับสูงไปเพื่อให้แน่ใจว่าจะกำจัด จู มิงหลาง ได้
ใครจะคิดว่าที่ซ่อนของ จู มิงหลาง นั้นเป็นมังกรปลิงที่ชั่วร้าย ซึ่งฆ่าคนของเขาไปมากกว่าครึ่งในทันที!
“นำมังกรร้ายมา หวังว่าประตูจะละเมิดวิถีแห่งสวรรค์!” หัวหน้าเดดพูล กล่าวอย่างโกรธเคือง
“สิ่งที่ จูเหมิน เจ้าเป็นคนขี้ขลาดของราชวงศ์ก็ต้องการต่อสู้กับศาสนาที่ไร้ดวงตาอมตะของพวกเราเช่นกัน เมื่อมันอยู่ที่นี่ ให้พวกเราได้ร่วมไว้อาลัยให้กับมังกรไร้ดวงตาของพวกเรา!!” กู่ฉางยิน ยิ้มอย่างเย็นชา
ท้ายที่สุดมันเป็นพวงของความโง่เขลา
โดยไม่เข้าใจความแข็งแกร่งที่แท้จริงของ มังกรไร้ตา พวกเขามาที่นี่เพื่อตาย
มังกรเทพผู้ไร้ดวงตาตัวนี้ดูดเลือดที่เติมพลังอย่างไม่รู้จักจำนวนในเมืองอนุสาวรีย์นี้ ถ้าศพไม่ละลาย มันอาจจะเต็มเมืองทั้งเมืองของเมืองอนุสาวรีย์นี้!
พึ่งพาคนเหล่านี้? ?
เขาต้องการที่จะต่อสู้กับมังกรไร้ตา ของพวกเราหรือไม่? ?
แล้วราชวงศ์ล่ะ ที่ฆ่าเจ้านายของราชวงศ์กลุ่มนี้ พวกเขาหนีรอด เปลี่ยนไปเป็นเมืองบาปและเลี้ยงมังกรร้ายต่อไป และหลังจากนั้นอีก 10 ปี ผู้มีอำนาจในโลกนี้จะสู้ได้สักกี่คน! !
ในโลกนี้ไม่มีคนขาดแคลน
สำหรับมังกรที่ไม่มีตา มันต้องการแค่กินและกินคนที่ยังมีชีวิตอยู่อย่างต่อเนื่อง และมันก็สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้! !
แน่นอน
มังกรไร้ตา ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เช่นเดียวกับที่หลายคนไม่ชอบกินเนื้อสัตว์ปีก มังกรไร้ดวงตาไม่ชอบลูกตามนุษย์ ดังนั้นจึงควักตาก่อนจะเป็นอาหาร
“คนที่มีทักษะการฝึกฝนเหล่านี้สามารถกินได้มากถึงหนึ่งพัน หนึ่งแสน และข้าอยากจะขอบคุณ ชีสิ ที่ส่งอาหารมังกรแสนอร่อยมามากมาย!” กู่ฉาง ผู้ไม่มีดวงตายิ้มอย่างน่ากลัว
เขาก้าวถอยหลังทีละน้อย หนวดปลิงเลือดตัวหนึ่งจับเขาไว้ ทำให้เห็นว่าเขาสวมเสื้อคลุมสีดำที่รายล้อมไปด้วยมังกรร้ายกลุ่มใหญ่ เผยให้เห็นถึงระดับสูงสุด!
“เจ้าออกไปก่อน” จู มิงหลาง พูดกับทาสที่ถูกวางยาพิษ
พวกทาสกลัวมากจนเป็นอัมพาตและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย
จู มิงหลาง ต้องเรียกฟันดำใหญ่ ให้ฟันดำใหญ่กัดโซ่ที่มัดพวกเขาไว้ทั้งหมด และลากทั้งหมดออกจากกำแพงอนุสาวรีย์ในลมหายใจเดียว!
มันคือชีวิตมนุษย์ทั้งหมด จู มิงหลาง ไม่ต้องการให้พวกเขามีส่วนเกี่ยวข้อง มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถช่วยชีวิตพวกเขาได้
เลือดกำลังกระเด็น และเขาไม่รู้ว่ากระดูกถูกล้างด้วยเลือดไปกี่ชิ้น ภาพมันน่ากลัวจริงๆ
จู มิงหลาง ไม่รีบร้อนที่จะเคลื่อนไหว
ตอนนี้ผู้คนที่ไม่มีตา ยังคงคิดว่าเดดพูล เหล่านั้นเป็นคนของเขา พวกเขากำลังต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง
ให้พวกมันกัดสุนัขก่อน
มังกรชั่วร้ายปลิงเลือดนั้นเย่อหยิ่งและทรงพลัง และเดดพูลได้รับความสูญเสียอย่างหนัก มีเดดพูลระดับหลักเพียงไม่กี่ตัวที่สามารถเอาตัวรอดได้ รวมถึงตัวที่อัญเชิญออกมาด้วย สัตว์ร้ายมังกรถูกกลืนทั้งเป็น !
มังกรปลิงเลือดกลืนสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจริงๆ จู มิงหลาง เห็นไทแรนโนซอรัสที่เหมือนภูเขาซึ่งทั้งหมดถูกบิดเข้าไปในร่างที่ติดกันโดยปลิงเลือดมังกรและจากนั้นปากหนอนนับไม่ถ้วนกัดกิน!
จู มิงหลาง มีความกลัว
โชคดีที่เขาได้ขว้างก้อนหินเพื่อถามทาง ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะทำโดยประมาท แม้ว่าจะมีผู้เฒ่า หวูเฟิงและไป่ฉิน สองคน เขาก็กลัวว่าจะมีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บ
