บทที่ 215: ธรรมชาติมังกรชั่วร้าย
นักดาบขมวดคิ้ว สงสัยว่าความพยายามของ หวูเฟิง คือการโยนฝักขึ้น
ฝักของเขาซ่อนความลับอื่นหรือไม่?
ข้าต้องใส่ใจกับฝักของเขาหรือไม่?
หวูเฟิง ได้เคลื่อนไหว เขาเป็นฝ่ายต่อสู้ด้วยดาบ ร่างกายและดาบของเขาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เขาให้ความสนใจกับพลังของดาบราวกับสายรุ้ง เขาให้ความสำคัญกับการผสมผสานที่ลงตัวระหว่างความแข็งแกร่งและความเร็ว ลุยให้เต็มที่! !
เมื่อดาบแทง นักดาบเห็นดอกดาบนับไม่ถ้วน ราวกับกุหลาบดำปีนกำแพงและบานสะพรั่ง ทิ้งให้หัวหน้า เดดพูลในราชสำนักผู้นี้ไม่มีที่หลบซ่อน
ยกดาบขึ้นเพื่อโจมตี ถ้าหลบไม่ได้ ก็ต้านรับด้วยกำลัง!
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น ดอกไม้ดาบสีดำก็หายไปในขณะที่เขาต้านรับ และเขาเห็นดาบยาวซึ่งดูเหมือนแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวเมื่อถูกแทง และดาบคู่บารมีนั้นเหนือความคาดหมายของนักดาบ
หัวหน้าเดดพูล ในวังประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ในการเผชิญหน้ารอบแรกกับหวูเฟิง และในที่สุดก็ยกดาบขึ้นมา และอวัยวะภายในของเขาก็เคลื่อนย้ายผิดที่ทาง!
หวูเฟิง เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและรุนแรงมาก
โดยทั่วไปแล้ว พลังของดาบเร็วนั้นอ่อนแอ แต่ดาบทุกเล่มของ หวูเฟิง นั้นว่องไวและดุร้าย ไม่ว่าในกรณีใดหัวหน้าเดดพูลคือนักดาบที่เน้นความแข็งแกร่งในการฝึกฝนของเขา พลังที่จะตัดด้วยมีดควรจะแข็งแกร่งกว่าดาบยาวมือเดียวนี้มาก
แต่หัวหน้าเดดพูลในราชวัง ไม่เหมาะกับคู่ต่อสู้ที่มีอำนาจ นับประสาจำนวนการโจมตี!
ผิวหนังบนร่างกายไม่ได้ถูกทำลายด้วยดาบ และไม่มีเลือดไหลแม้แต่หยดเดียว แต่อวัยวะในร่างกายของหัวหน้าเดดพูล ถูกทำลายด้วยดาบ!
เลือดไหลออกจากปาก จมูก และเบ้าตา หัวหน้าเดดพูล ของราชวังยืนอยู่บนกำแพงอนุสาวรีย์ มองดูหัวหน้าห้องโถงของนิกายดาบในภูเขาที่ห่างไกล ลง.
นักดาบเท่านั้นที่รู้ว่าเขาลืมฝักแปลก ๆ ที่ถูกโยนขึ้นไปตั้งแต่แรก
แต่ฝักก็หล่นลงมา และหวูเฟิง ก็ยกดาบขึ้น และจะเห็นว่าฝักนั้นตกลงมาหุ้มดาบยาวไว้ แล้วจึงกลับสู่ท่าเดิมในการสะพายไว้ที่ไหล่ของเขา
หัวหน้า เดดพูลของราชวัง นั้นเบิกตากว้างเท่าระฆังทองแดง!
ไม่มีความลึกลับที่ซ่อนอยู่
เป็นเพียงการที่คู่ต่อสู้คำนวณเวลาที่จะแกะฝักดาบและเวลาที่ปลอกดาบจะตกลงมาได้อย่างแม่นยำ ช่วงเวลาสั้น ๆ นี้เพียงพอที่จะเอาชนะได้!
“พัฟพัฟ!!!”
จู่ๆ เลือดก็ไหลล้นช้าๆไปเป็นละออง
หัวหน้าเดดพูลของราชวัง คิดว่าเขาจะสามารถต่อสู้ได้อีกสองสามรอบ แต่โดยไม่คาดคิด อวัยวะภายในของเขาก็พังทลาย และชีวิตของเขาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว!
ไม่มีความเจ็บปวด แต่เขาไม่อยากเชื่อ
นักดาบเช่นเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับนิกายดาบของภูเขาหรือเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับ หวูเฟิง ได้เลยในขณะที่หัวหน้าเดดพูลของราชวัง รู้สึกงุนงงมากก่อนที่จะตาย ความอัปยศ!
ดู เดดพูล ของราชวังนี้ตาย
ความเคารพเพียงอย่างเดียวของ หวูเฟิง ต่อนักดาบที่ครั้งหนึ่งเคยโด่งดังพอๆ กับนิกายดาบของ เหยาซาน คือการละทิ้งทั้งร่าง
ดูเหมือนว่าราชวังได้กลืนกินกำลังไปมากเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าประตูนักดาบทั้งหมดกลายเป็นข้าราชบริพารของ กษัตริย์อันหรือเป็นเพียงชายผู้นี้ที่ลี้ภัยในวัง เขาต้องเตือน จูติงกวน หวูเฟิง ถอนหายใจเบา ๆ
อูฐผอมบางตัวใหญ่กว่าม้า
ประตูนักดาบ กลับทรุดโทรมลง และยังมีขุมพลังระดับสูงอยู่ข้างใน ดังนั้นเขาต้องระวัง!
เหตุผลที่มังกรร้ายเป็นมังกรร้ายก็เพราะว่าถึงแม้จะลงนามในข้อตกลงทางจิตวิญญาณกับมันแล้ว เมื่อผู้เลี้ยงมังกรสูญเสีย
คุณค่าของการใช้ประโยชน์ เขาจะกลืนมันไปในคำเดียว
ในสายตาของมังกรปีศาจไร้ดวงตา กู่เฉิง ไม่ใช่เจ้านายของเขา แต่เป็นผู้บูชาที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ เขาตายแล้ว และยังมีคนอื่นๆ ที่จะบูชาต่อ
มังกรร้ายเป็นเช่นนี้ และมีความเป็นไปได้สูงที่จะกินเจ้านาย
บ่อน้ำในเตาหลอมกลายเป็นน้ำแข็งอย่างสมบูรณ์ และมีเทือกเขาธารน้ำแข็งสูงทอดตัวอยู่ทั่วเมืองอนุสาวรีย์นี้ แยกมังกรร้ายที่น่าสะพรึงกลัวออกจากถนนปกติของเมืองอนุสาวรีย์
“อย่าให้มันเข้าไปในเมือง” จู มิงหลาง รู้ถึงเจตนาของมังกรร้าย
มังกรร้ายที่ไร้ดวงตาสามารถดึงเลือดจากผู้คนที่มีชีวิตเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิต และแม้แต่กรงเล็บที่คืบคลาน ที่ถูกตัดออกก็จะเติบโตในเวลาอันสั้น
เห็นได้ชัดว่ามังกรชั่วร้ายนี้ปรารถนาผู้อยู่อาศัยในเมืองอนุสาวรีย์ แห่งนี้ กลิ่นอันมหึมาของสิ่งมีชีวิตและกลิ่นหอมของเลือดที่เติมพลังได้สัมผัสมันนับครั้งไม่ถ้วน แม้ว่าจะไม่มีแผนที่จะสอนถุงฟางเหล่านี้โดยไม่มีตา แต่ก็จะเลือก ในเวลาที่เหมาะสม เมืองนี้ถูกสังหาร และเลือดของบ่อเตาหลอมก็ชุ่มไปทั่วทั้งเมืองอนุสาวรีย์!
ตอนนี้มันได้รับบาดเจ็บสาหัส ต้องการคนที่ยังมีชีวิตอยู่ และต้องการเลือด
มันพุ่งชนภูเขาน้ำแข็งอย่างบ้าคลั่ง พยายามพุ่งเข้าไปยังเมือง
เหวินเหมิงรู และ น่านเหยาซู ได้ปกป้องระหว่างกำแพงอนุสาวรีย์และถนนในเมือง ท้ายที่สุดพวกเขากำลังต่อสู้กับมังกรร้ายในเมือง พวกนางต้องเตรียมการอย่างเพียงพอ หวังว่า มิงหลาง จะอวยพรผู้หญิงสองคนเป็นพิเศษ หยุดมังกรร้ายที่นี่
ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา แม้ว่ามังกรปลิงเลือดสองสามตัวจะวิ่งเข้าไปในบ้าน แต่ก็จะทำให้เกิดฉากนองเลือด
จู มิงหลาง และ ไป่ฉิน อยู่ด้านหลังมังกรชั่วร้ายที่ไร้ดวงตาและการรุกรานไม่หยุดนิ่ง
มังกรร้ายที่ไร้ดวงตาเกือบจะยอมแพ้การป้องกัน มีกรงเล็บ คืบคลาน และลำตัวมากเกินไป การละทิ้งบางส่วนจะไม่มีผลกระทบต่อชีวิตมากนัก ตอนนี้ต้องการเลือดมากที่สุด!
หลังจากปีนข้ามภูเขาน้ำแข็ง ส่วนล่างของมังกรชั่วร้ายไร้ดวงตาก็แข็งกระด้าง มันใช้การสัมผัสที่คืบคลานเหล่านั้นเพื่อดูดพื้นดินและสิ่งปลูกสร้างเหมือนตัวดูด และบังคับปีนเข้าไปในเมือง!
ผู้คนมากมายในเมืองนี้ได้เห็นการเคลื่อนไหวและได้ยินการต่อสู้
ตอนแรกพวกเขากำลังดูความตื่นเต้น ทันใดนั้นพวกเขาก็พบมังกรปลิงที่เหมือนป้อมปราการกำลังคลานมาทางนี้ พวกเขาพากันหวาดกลัว!
ความน่าขนลุกถูกกวาดไปอย่างไม่ตั้งใจ อาคารที่เป็นของแข็งเป็นเหมือนเด็ก ๆ ที่ซ้อนบ้านด้วยโคลนและทราย เมื่อปีนป่ายไปที่ถนน ถนนก็พังทลายและแตกเป็นเสี่ยงๆ ที่น่ากลัวกว่านั้นคือหัวของมังกรชั่วร้ายที่ไร้ดวงตา มันถูกผสมโดยมังกรปลิงเลือดหลายสิบตัว ไม่มีลักษณะใบหน้าอื่นใด มีเพียงปากที่ใช้ดูด!
“ไป๋ฉี!”
จู มิงหลาง ตะโกน เขาเหยียบธารน้ำแข็งสูงและกระโดดขึ้นไปบนหลัง มังกรน้ำแข็งขาว
ขี่มังกรน้ำแข็งขาว จู มิงหลาง จ้องไปที่หัวของมังกรชั่วร้ายที่ไร้ดวงตาซึ่งประกอบด้วยมังกรปลิงเลือดดำหลายสิบตัว เขาสั่งให้มังกรน้ำแข็งขาว บินตรงไปยังตำแหน่งหัวมังกรที่น่ากลัวที่สุด!
เขาต้องฆ่าสัตว์ร้ายนี้อย่างรวดเร็ว เมื่อมันเข้าไปในเมือง มันสามารถสังหารชาวบ้านต่อไปเพื่อเติมเต็มชีวิตได้ ถึงเวลานั้นจะยิ่งยากที่จะฆ่ามัน! !
มังกรร้ายยังเกลียด จู มิงหลาง อย่างมากอีกด้วย เมื่อเห็นเขาขี่มังกรขาวและพาตัวเองเข้าไปในกับดัก มังกรปลิงเลือดดำหลายสิบตัวก็ดุร้ายราวกับดอกบัวโลหิต มันเปิดปากออกและกลายเป็นขุมนรกที่พอจะกลืนหอคอยได้!
ขนด้านหน้าศักดิ์สิทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นรอบๆ มังกรน้ำแข็งขาว ขนเหล่านี้ขดอยู่ในลมพายุ และพวกมันต้องการตัดมังกรร้ายที่เปิดปากออกจากกัน!
ผ่ามังกรปลิงเลือดดำตัวหนึ่งออกเป็นชิ้น ๆ ไป๋ฉี ก็ฉลาดพอๆ กับปลาในน้ำ และหลบหนีจากช่องว่างนี้
