บทที่ 221: องค์ชายเหลียงผู้หยิ่งผยอง
เป็นไปไม่ได้ที่จะไปถึงห้องโถงขนาดใหญ่ที่ไม่มีโดมซึ่งมีศาลาต้นเมเปิ้ลสีแดงสดสองสามหลังตั้งตระหง่าน ทำให้ห้องโถงสาวมังกรซึ่งมีโทนสีฟ้าเทาสว่างขึ้นเล็กน้อย
แน่นอนว่าไม่ว่าต้นเมเปิลในร่มเหล่านี้จะงดงามเพียงใด พวกมันก็ไม่ได้ดีเท่ากับผู้หญิงเลี้ยงมังกรและปรมาจารย์มังกรที่ยืนตัวตรงและนั่งอย่างสง่างามในห้องโถงใหญ่ พวกเขาแต่งตัวอย่างสดใสแม้ว่าจะดูเท่เล็กน้อย ฤดูกาลเป็นเพียงเส้นด้ายบางๆ ที่คลุมไหล่สีขาวกลม
จู มิงหลาง เหลือบมองและอารมณ์ของเขาก็สดใสขึ้น ของสวยงามมักเป็นแบบนี้ ซึ่งทำให้คนลืมปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ได้
ดวงตาของ หยุนจงเหอ เหยียดตรง แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นว่ามีความรู้
ไม่ใช่ความจริงที่ว่ามีทีมลูกบอลหญิงในห้องโถงมังกร มากกว่า 20 คนนั่งติดกัน เขาไม่เคยเห็นมันในนิกายดาบเหยาซาน ส่วนใหญ่เป็นเพราะชุดของสาวก ของนิกายดาบเหยาซานนั้นธรรมดามาก
คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นลัทธิเต๋าที่มองโลกในแง่ดี!
“พวกเขาทั้งหมดเป็นสาวกหญิงที่โดดเด่นที่จะแต่งงานใน วังสาวมังกร ในปีนี้ ที่โถงรอข้างๆ มีลูกชายคนโตและเจ้าชายจากประเทศอื่นๆ เข้าคิว และมีวีรบุรุษและพรสวรรค์อื่นๆ อยู่นอกห้องโถง อย่าพูดว่าคนหลายพันคนเห็นแขกผู้มีเกียรติเพียงไม่กี่คนจากระยะไกล ทำให้เจ้าถูกจัดให้อยู่ข้างหลังเจ้าชาย” หญิงสาวมังกรสาวสวย หลัว กล่าวด้วยเสียงกระซิบ
“หากข้าเป็นผู้ชนะ? ข้าสามารถเลือกผู้หญิงเหล่านั้นได้ตามต้องการหรือไม่?” หยุนจงเหอ ถาม
หยุนจงเหอ สวมเสื้อผ้าครึ่งแขนเส้นด้ายสีแดงอ่อน ๆ ด้วยใบหน้าที่บริสุทธิ์ แต่ดวงตาของเขาฉลาดราวกับน้ำในทะเลสาบ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาถามประโยคนี้ แม้แต่สาวมังกรที่นั่งตัวตรงและนั่งเป็นแถวก็หัวเราะ หัวเราะราวกับร้องเพลงสนุกสนาน
ถ้อยคำอันไพเราะของความงามยังยิ้ม นางส่ายหัวและกล่าวว่า “นายน้อยหยุน น่าจะอยู่ในที่ ที่ผู้ชายเป็นที่เคารพนับถือมาเป็นเวลานาน ข้าอาจจะพูดอะไรที่ไม่เหมาะสม ทุกคนมาที่ประเทศของพวกเรา ผู้ชายคนนั้นในสายตาของพี่สาวน้องสาวของพวกเราเป็นสิ่งที่จัดแสดง ด้านหนึ่งเขาแสดงรูปลักษณ์ของเขาและอีกด้านหนึ่งแสดงความสามารถของเขา จากนั้นพี่สาวและน้องสาวจะพิจารณาว่าจะเสนอราคาหรือไม่ ถ้า นายน้อยหยุน ชนะ ไม่ใช่ท่านที่เลือกพวกนาง แต่เป็นพวกนางที่เลือกท่าน ”
“แม่นาง หลัว เหล่านี้เป็นลูกชายและเจ้าชายของประเทศใด?” คนที่ดูบริสุทธิ์และเป็นที่ชื่นชมของ หยุนจงเหอ ถาม
ประเทศ ประเทศ !
คำๆนี้ค่อนข้างอบอุ่นหัวใจ
เมืองหวู พูดตามตรงมันเป็นประเทศจริงๆ ประเทศนี้ไม่เจริญมากเท่าไร และไม่เป็นที่รู้จักจากภายนอก หากนิกายดาบแห่งภูเขาเหยาไม่ได้รับการสนับสนุนที่นั่น ประเทศนี้โดยพื้นฐานแล้วไม่น่าสนใจ
“ พี่สาวซ่ง สามคนนี้เป็นแขกผู้มีเกียรติ หวูเฟิง เจ้าสำนักของนิกายดาบแห่งเหยาซาน และหัวหน้าสาวกหยุนจงเหอ และ
นายน้อยคนนี้พิเศษกว่า พวกเขาเป็นสืบทอดจากหกตระกูลของเมืองหลวง ลูกชายคนเดียวของประตูจูเหมิน พี่น้อง
ทั้งหลาย อย่าพลาดโอกาสนี้” หลัวเหมี่ยวหยู่ พูดด้วยรอยยิ้ม และไม่อายห่างจากหัวข้อการแย่งชิงลูกเขยของนาง
เมื่อสาวมังกรได้ยินว่าเป็นนิกายดาบแห่งขุนเขาและประตูจูเหมิน ดวงตาของพวกนางก็สว่างไสวทันที
อัตลักษณ์นี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าเจ้าชายและโอรสผู้เฒ่า และเมื่อเทียบกับประชาชาติ ในฐานะสมาชิกของวังมังกรฟ้า พวกเขา
มักจะโน้มน้าวให้ได้รับอิทธิพลมากกว่าโดยธรรมชาติ
“เนื่องจากนางเป็นหัวหน้าสาวก นางต้องแข็งแกร่งมาก ทำไมพวกเราไม่แสดงฝีมือดาบให้พวกสาวๆดูบ้างล่ะ?” หญิงสาว
มังกรสวมเครื่องประดับดอกไม้กล่าว
“ข้าหวังว่านายน้อยของข้า จะมาอยู่กับน้องสาวของข้าสักสองสามคืนได้หรือไม่? เจ้าหล่อกว่าสามีผู้น้อยของข้ามาก”
สาวมังกรเซ็กซี่ที่ไม่มีผ้าปิดใบหน้าและเสื้อผ้าครอบคลุมเฉพาะตำแหน่งสำคัญบางตำแหน่งเท่านั้น
“ท่านอาจารย์หวู ท่านมีครอบครัวหรือไม่?”
เมื่อ หวูเฟิง ได้ยินคำถามนี้ ใบหน้าของเขาก็แดงขึ้นทันที
ปรากฎว่าผู้ชายในวัยสามสิบก็เป็นที่นิยมของที่นี่เช่นกัน
เป็นสถานที่ ที่ดี
น่าเสียดายที่ข้ามีครอบครัวแล้ว
และข้าก็ชินกับมันมาก!
“ พวกเต่ามาจากไหน ระเบิดมันซะ!” ในเวลานี้ ขณะรออยู่ในห้องโถง ชายหนุ่มสวมชุดหรูหราเดินเข้ามา และกลุ่มทหาร
ผ้าสีน้ำเงินก็ตามมา
“เจ้าชายเหลียง ชายไม่กี่คนเหล่านี้คือ ” หลัวเหมี่ยวหยู่ กำลังจะแนะนำอีกครั้ง
องค์ชายโบกมืออย่างไม่อดทนและกล่าวว่า “พี่หลัว เจ้ามีกฎเกณฑ์ของเจ้า และข้ามีกฎของข้า เจ้าชายองค์นี้เกิดมาโดย
ไม่ทะเลาะเบาะแว้งกับผู้อื่น บางคนตาไม่ยาว โดยพื้นฐานแล้วข้าจะสับและเลี้ยงสุนัขโดยคนที่อยู่ใต้มือของข้า ข้าระเบิด
พวกเขาออกไป ก็ถือว่าเมตตามากแล้ว”
“เสียงใหญ่อะไรเช่นนี้” หยุนจงเหอ พ่นลมอย่างเย็นชา
เจ้าชายเหลียงเข้ามาอย่างครอบงำและเหลือบมองที่ จู มิงหลาง และเขาชี้ไปที่ จู มิงหลาง ด้วยนิ้วชี้ของเขาและพูดว่า
“เอาตัวผู้ชายคนนี้หักขาของเขาแล้วโยนมันออกไป”
จู หมิงหลาง. ดวงตาสดใสเบิกกว้าง!
เขากำลังทำอะไรอยู่!
ข้าพูดอะไรเหรอ!
ยืนงงอยู่นี่ทำไมต้องหักขา
“ข้าขอถามได้ไหมว่าทำไม” จู มิงหลาง กล่าว
“เจ้าชายคนนี้มีลูกพี่ลูกน้องที่โตมาด้วยกัน เขาขโมยสาวใช้แสนสวยจากเจ้าชายและถูกกษัตริย์จับ พวกเขาจมน้ำตายใน
บ่อน้ำด้วยกัน แต่เจ้าชายก็ยังโกรธทุกครั้งที่เห็นหน้านั้น เจ้าเหมือนกับเขามีใบหน้าที่คล้ายกันและข้าดูแล้วอึดอัดมาก!”
องค์ชายเหลียง กล่าวอย่างเย่อหยิ่ง
หลังจากฟังเหตุผลของอีกฝ่ายแล้ว จู มิงหลาง รู้สึกกังวลเล็กน้อยอยู่พักหนึ่ง
เขามักจะเห็นคนเย่อหยิ่งแบบนี้ จู มิงหลาง ชอบทำความสะอาดมากที่สุด ในช่วงเวลาของการเป็นนักซ่อมแซมดาบ เขาได้
นำดาบไปรับใช้โดยไม่ถามเหตุผลใดๆ ตอนนี้เขาผ่านวัยหุนหันพลันแล่นแล้ว? ทำไมต้องถามเหตุผลก่อน แล้วค่อยผ่าให้
มังกรกิน !
อย่างไรก็ตาม จู มิงหลาง มีปัญหาเล็กน้อย
การแสดงออกในดวงตาของเจ้าชายเหลียงยังคงไม่มีปัญหา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินการประเมินใบหน้าที่ชื่นชอบของ
ผู้หญิง แต่มีประโยชน์มาก!
“ทั้งสามขาถูกขัดจังหวะหรือไม่” ในขณะนี้ องครักษ์ของเจ้าชายสีน้ำเงินถาม
“ไร้สาระ!”
ทหารรักษาพระองค์สีน้ำเงินเดินเข้ามาอย่างเข้มงวด เขาสูงมาก ราวกับลิงยักษ์ในชุดมนุษย์ มีมือและเท้าที่ใหญ่ และรู้สึก
เหมือนกับหากจับคนผอมบางได้ เขาคงจะจับมันแล้วบิดเป็นเกลียว!
“เป็นจอมยุทธ์เหรอ?” หวูเฟิง สังเกตุเห็นการฝึกองครักษ์ของเจ้าชายทันที
“น่าเสียดายที่สมบัติสีดำของข้าไม่กินคน มิฉะนั้น ในโลกนี้มีคนตายมากมาย และอาหารมังกรสามารถประหยัดเงินได้มาก” จู มิงหลาง เหยียดฝ่ามือออก
ภาพที่พิมพ์บนฝ่ามือของ จู มิงหลาง แกว่งไปมาราวกับระลอกคลื่นในทะเลสาบ และประตูสู่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณก็
เปิดออกอย่างช้าๆ
ฟันสีดำขนาดใหญ่ แข็งแกร่งยิ่งขึ้น มันก้าวออกไปด้วยกรงเล็บ และห้องโถงใหญ่ก็สั่นสะเทือน
ผิวของเขี้ยวนักล่าสีดำ โมซาซอรัส ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำและสีม่วงหนา ค่ายสายฟ้า ไทแรนโนซาซอรัส ก็ดุร้ายในทันใด
เปิดปากของมันและคำรามไปที่เจ้าชายและผู้พิทักษ์!
เสียงคำรามมาพร้อมกับน้ำลายเต็มปาก ราวกับกระแสน้ำในแม่น้ำกระทบฝั่งกะทันหันแล้วโฉบลงมาที่ชายร่างใหญ่
“แม่ทัพมังกรก็ร้องออกมาอย่างน่าอายด้วยเหรอ? จางจิ่ว ฆ่าเขาก่อน “มุมปากของ องค์ชายเหลียง คดเคี้ยวกล่าวอย่างดูถูก
“มันมากเกินพอที่จะจัดการกับขยะของเจ้า “ จู มิงหลาง กล่าว
องครักษ์ที่ชื่อ จางจี้ วิ่งไปข้างหน้าอย่างดุเดือด เผชิญหน้ากับเขี้ยวใหญ่ไทแรนโนซอรัสสายฟ้า ด้วยมือทั้งสองข้าง!
