Dragon tamer – ตอนที่ 233

บทที่ 233: หัวหน้าหมวกคลุมผ้าสีดำ

หลังจากนั่งลง เจ้าหญิง มาร์ควิสหญิง และเจ้าของเมืองหญิงต่างก็มีสายตาที่เฉียบแหลมในขณะนั้น ราวกับว่าพวกเขาเห็นความตะลึงงันที่ไม่มีใครเทียบได้

พวกเขาจ้องมองที่ จู มิงหลาง ทีละคน จากนั้นพวกเขาก็คุยกัน เมื่อ จู มิงหลาง บังเอิญเหลือบมองพวกเขา และมีความรู้สึกว่าพวกนั้นกำลังจะลักพาตัวตัวเขา!

โชคดีที่มีตัวป้องกันเส้นด้าย น่านหลิงชา

บรรดาสตรีผู้สูงศักดิ์เหล่านั้นย่อมรู้ดีว่าผู้หญิงคนแรกที่ปีนขึ้นไปบนภูเขานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
ผู้ชายที่แข็งแกร่งเป็นผู้ทำลายสถานะของผู้หญิงได้ดีที่สุด แม้ว่านางจะไม่ทำอะไรเลยและไม่มีเครื่องประดับทองหรือเงินอยู่
บนร่างกายของนาง

“ถ้าอย่างนั้นการแลกเปลี่ยนฝีมือดาบ จะเริ่มได้ไหม” หวูเฟิง กล่าวในเวลานี้

เขายังต้องทำธุรกิจ แม้ว่า หวูเฟิง ,ห่าวเย่ และ หยุนจงเหอ ยังคงหมอบอยู่บนฟูก แต่ นิกายดาบ ในภูเขาเหยาซาน ยังคงฝึกฝนในลักษณะนี้ในวันธรรมดา พวกเขาไม่สนใจที่จะคิดเรื่องนี้และ จู มิงหลาง ช่วยพวกเขาให้พ้นจากความโกรธแค้น

“ตามธรรมชาติ ต่อไป ปรมาจารย์หวูเฟิง สามารถแสดงประเภทดาบต่อสู้ในโรงเรียนของท่านให้พวกเราดูได้” หัวหน้าหมวกดำกล่าว

นางไม่สนใจความล้มเหลวของ หลินมินเจียง

นางแค่คิดว่ารู้อยู่แล้วว่า หลินมินเจียง ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ฉลาด

“รอสักครู่ ” จู มิงหลาง ขัดจังหวะอย่างกะทันหัน

“ข้าขอชี้แนะ อย่าได้ถือตัวเกินไป เพราะความแข็งแกร่งของ หลินมินเจียง นั้นไม่ได้ดีที่สุดใน เหมียนซานเจียนสง ของพวก
เรา” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าว

“นางสนมเหวินหลิงอยู่ที่ไหน คราวนี้ข้าไม่ได้มาเพื่อท้าทายคนที่ไม่รู้จักที่อยู่เคียงข้างเจ้า” จู มิงหลาง กล่าว

หลินมินเจียง ซึ่งยังไม่ได้ปรับลมหายใจของนางที่ด้านข้าง เกือบจะอาเจียนออกมาเต็มปาก!

การฆ่าคนต้องถูกประณาม! !
หลอกลวงมากเกินไป!

ผู้เฒ่ากำลังจะพูด แต่หัวของหมวกผ้าคลุมสีดำยกมือขึ้น

ผ้าคลุมหมวกสีดำตรงหน้าผู้รักษาประตูค่อยๆ เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงาม นัยน์ตาของนางดูมีความมั่นใจเล็กน้อย พูด
เล่นเล็กน้อย และหยิ่งเล็กน้อย
จู มิงหลาง เปิดปากกว้าง
นี่คือนาง! !

นางกลายเป็นเจ้านายได้อย่างไร! !

นางสนมเหวินหลิง เป็นหัวหน้าของนิกายดาบเหมียนซาน? ? ?

หัวหน้าหอและผู้อาวุโสเหล่านั้นกินอะไร? ผู้หญิงที่อายุต่ำกว่า 30 ปีกลายเป็นหัวหน้าของนิกายดาบเหมียนซาน ได้
อย่างไร! !

หวูเฟิง ,หยุนจงเหอ ,ห่าวเย่และเจ้ายิง แห่งนิกายดาบเหยาซาน ก็ตกตะลึงเช่นกัน

พวกเขาคิดว่าศีรษะที่สวมผ้าคลุมสีดำเป็นหญิงวัยกลางคนหรือหญิงชรา ไม่คาดคิดว่าหัวหน้านิกายยังเด็กมาก ถ้าไม่ใช่เพราะท่าทางที่สง่างามและใจกว้างสักนิด ก็ไม่กะทันหันที่จะบอกว่านางเป็นสาวกหญิง!
นี่เป็นนักดาบหญิงคนแรกของนิกายดาบเหมียนซานหรือไม่? นางเป็นหัวหน้าตั้งแต่อายุยังน้อย!

แล้วตอนนี้นางเป็นผู้ฝึกตนประเภทไหน อาณาจักรอะไร? ? ?

“เนื่องจากการซ่อมแซมดาบของเจ้าถูกยกเลิกและทุกอย่างเสร็จสิ้นจากศูนย์ ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับข้า ยิ่งไปกว่านั้น ในหัวใจของข้า คนเดียวที่สามารถแข่งขันกับข้าได้คือปรมาจารย์เสี่ยเฮินไห่ชา “ หัวหน้า เหวินหลิงเฟย กล่าว

สถานการณ์นี้เป็นทั้งที่คาดและคาดไม่ถึง

ในเวลานั้น เขาบุกเข้าไปในประตูภูเขา และคนเดียวที่ จู มิงหลาง ต่อสู้คือนางสนมเหวินหลิง ฐานการเพาะปลูกและ
ขอบเขตดาบของนางก็อยู่เหนือเขา

แม้ว่าเขาจะไปถึงระดับนี้ภายในสองปีหลังจากนั้น คนอื่นก็จะดีขึ้นด้วย และความเร็วของการปรับปรุงอาจไม่ช้าไปกว่าตัว
เขาเอง

ท้าทายเหวินหลิงเฟย?
แน่นอนว่าไม่ใช่จุดประสงค์ของ จู มิงหลาง ที่ถามประโยคนี้
นางสนมเหวินหลิง มีอาณาเขตสูงและฐานการฝึกฝนที่แข็งแกร่ง ดังนั้นนางจึงไม่ต่างจากระดับปรมาจารย์ดาบ

นักดาบเจียนซัน ของ เหมียนซาน เจียนสง ส่วนใหญ่มีการซ่อมแซมที่สะอาดหมดจด และพวกนางแทบไม่ได้นั่งตรงใน เหมียนซานเจียนเกอ และ เจียนฉวง หอคอยหยกตะเกียงโบราณอยู่ด้านหลัง เจียนเกอ แห่งนี้ อันดับแรก จู มิงหลาง ต้องค้นหาว่าเจ้านายของ เหมียนซานเจียนสง อยู่ที่ไหน เพื่อให้สะดวกในการขโมยหยก!
ปรากฎว่าหัวหน้าส่าหรีสีดำคือ เหวินหลิงเฟย

ง่ายกว่า

เหมิงบิงซิ อยู่ในบ้านน้ำตกที่อยู่ไกลออกไป

มีอาจารย์เหมียนซาน อีกคนที่ควรไปตรวจตรา จู มิงหลาง ได้ยินสิ่งที่ ไป่ฉิน กล่าว

จากนั้นเจดีย์หยกโบราณของ เหมียนซานเจียนสง ก็ไม่ได้รับการปกป้องจากคนที่เข้มแข็งเกินไป

“ข้าจะหาโอกาสที่เหมาะสมที่จะทำมันในภายหลัง” จู มิงหลาง ขยิบตาให้ น่านหลิงชา

น่านหลิงซา พยักหน้า

การแลกเปลี่ยนเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ หวูเฟิง ขอให้ ห่าวเย่ แสดงทักษะการใช้ดาบของนิกายดาบแก่ นิายดาบเหมียน
ซาน

“ตัวแทนที่สุดของการต่อสู้ด้วยดาบของพวกเราในภูเขาคือดาบดาวตกสิบเจ็ดดาบ” ด้วยคำพูดเหล่านี้ ห่าวเย่ได้แสดงฝีมือ
ดาบดาบดาวตกแล้ว
ในดาบดาวตก ดาบทุกเล่มเป็นดาบหายากของนักดาบ ในนิกายดาบเหยาซาน พวกมันถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นวงกว้างโดย
ทายาทของนิกายดาบของนิกายเหยาซาน

“ห่าวเย่ ไม่มีพรสวรรค์ ส่วนใหญ่ข้าสามารถแสดงดาบได้เพียงแปดเล่มเท่านั้น” ด้วยคำพูดเหล่านี้ ห่าวเย่ ได้สร้างดาวตก
ดาบที่แปด
ในเวลานี้ที่ราบสูงบนภูเขาเจียนเกอ เต็มไปด้วยหลุมดาบที่น่าตกใจ และสามารถเห็นเงาของดาบที่ยังไม่ได้หายไปจนหมด
ใกล้กับขั้นบันไดบนภูเขา ตระหง่านและทรงพลังยิ่งใหญ่.

“ พวกเราต่อสู้ด้วยดาบบนภูเขา พวกเราใส่ใจกับการเปิดและปิด พลังของดาบแต่ละเล่มถูกไล่ล่าจนถึงขีดสุด” ในเวลานี้
หวูเฟิง อธิบาย

“ดาบทั้งแปดนั้นช่างงดงามเหลือเกิน ข้าไม่รู้ว่าดาบที่เก้า ที่อยู่ข้างหลังพวกเขาน่าตื่นเต้นแค่ไหน?” เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโส
นิกายดาบเหมียนซาน มีความสนใจอย่างมากในเทคนิคดาบที่ตกลงมาของดาบนี้

“มีเพียงไม่กี่คนที่ข้าได้ส่งไปเพื่อทำความเข้าใจมากกว่าสิบดาบ ไม่มีใครสามารถแสดง สิบเจ็ดดาบดาวตก ที่สมบูรณ์ได้
ในขณะนี้” หวูเฟิง กล่าว

“ท่านอาจารย์หอ หวูเฟิง พวกเรากำลังตั้งตารอดาบเก้าและดาบสิบ ทำไมท่านไม่แสดงให้พวกเราดูล่ะ?” หัวหน้า เหวินเหมิงรู กล่าว

จากรูปลักษณ์ของสมาชิก นิกายดาบเหมียนซาน จะเห็นได้ว่าเทคนิคดาบที่ตกลงมาของดาบนี้เป็นวิชาดาบที่ดีที่สุดในโลกอย่างแน่นอน พลังของดาบแต่ละเล่มทำให้ผู้คนรู้สึกท่วมท้นแม้ว่าจะได้รับการซ่อมแซมก็ตาม ถ้าคนระดับต่ำสามารถเข้าใจดาบที่ตกอยู่ข้างหลัง เขาสามารถเอาชนะคนที่มีระดับการบ่มเพาะที่สูงขึ้นได้

“นี่” หวูเฟิง ลังเล

“เป็นไปได้ไหมว่าดาบที่ร่วงหล่นนั้นเป็นทักษะลับของสำนักขุนนาง และเจ้าไม่ต้องการที่จะแสดงมันให้กับคนนอก?” ผู้อาวุโสของนิกายดาบ กล่าว
“นี่ไม่เป็นความจริง. เนื่องจากพวกเราอยู่ที่นี่เพื่อสื่อสาร ข้าจะไม่ปิดบังมันโดยธรรมชาติ แม้ว่าข้าจะเป็นโรงเรียนสอนดาบต่อสู้ด้วย แต่ท่าเดินของข้าไม่ใช่วิชาดาบและดาบล้ม ดังนั้นข้าไม่เคยฝึกฝนวิชาดาบนี้มาก่อน ให้น้องชายของข้าแสดงให้ทุกคนดูได้ไหม” หวูเฟิง กล่าวอย่างเขินอาย

ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญดาบของนิกายดาบแห่งภูเขาระยะไกลทุกคนจะได้เรียนรู้เทคนิคดาบตกดาบ

ท้ายที่สุดแล้ว วิชาดาบและโรงเรียนสอนดาบมีหลายสาขา เช่นเดียวกับผู้เพาะพันธุ์สัตว์มังกรที่เลี้ยงมังกรโดยทั่วไปจะมีคุณลักษณะและความสามารถที่แตกต่างกัน

“ข้าไม่มีฐานการเพาะปลูก ข้าไม่สามารถแสดงได้” จู มิงหลาง ส่ายหัว

“แค่ใช้รูปแบบดาบ มีเอฟเฟกต์พิเศษหรือไม่” หวูเฟิง กล่าว

“มิงหลาง เจ้าใช้ดาบได้กี่เล่ม” เหวินหลิงเฟย ถาม

“เขาน่าจะใช้ดาบสิบสองเล่มได้” หวูเฟิง ตอบกลับ จู มิงหลาง

เหวินเหมิงรู และ ไป่ฉิน ไม่สามารถช่วยได้ แต่มองไปที่ จู มิงหลาง

จำได้ว่าตอนที่เขาอยู่บนหลุมฝังศพของกองทัพที่เก้า จู มิงหลาง เขาใช้เพลงดาบเดียวกับ ห่าวเย่ เท่านั้น เป็นไปได้ไหมที่
เขายังมีกำลังอยู่บ้างในขณะนั้น?