บทที่ 25: งานฝีมือ
ผู้ชายชอบคุยเรื่องสงคราม การก่อจลาจลของ หวู่ตู เมื่อไม่นานมานี้จะเกิดขึ้นเมื่อใดก็ตามที่เกิดสงครามขึ้น
เมื่อใดก็ตามที่ หวู่ตู ถูกกล่าวถึงเมืองที่ไม่มี จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนและมงกุฎเจ้าหญิง หลี่หยุนซี ก็จะทำตามวิธีของนางและการพูดคุยจะไม่สามารถควบคุมได้
การผสมผสานอันน่าตื่นตาของความเฉลียวฉลาดความกล้าหาญและความงามครั้งหนึ่งเคยส่องประกายไปทั่วดินแดนของ บรรพบุรุษเมืองมังกร แต่เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นในช่วงที่หวู่ตู สงบลง
“ เป็นการยากที่จะสร้างชื่อเสียงด้วยชื่อเสียงที่มัวหมอง ด้วยความไม่มีเกียรติจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะสั่งการกองทัพ วัลคีรี ของบรรพบุรุษเมืองมังกร ถูกเหวี่ยงออกจากแท่นบูชาของนางโดยคนเล่นหูเล่นตาแบบนั้น””แค้ก”ชายร่างบอบบางที่ถือม้วนหนังสือถอนหายใจส่ายหัวและมองไปที่กลุ่มชายหนุ่มที่พ่นคำหยาบคายออกมา
เมื่อเห็นว่ามีผู้คนเข้ามาในห้องสมุดมากขึ้นเรื่อย ๆ น่านหลิงชาก็จ้องมองไปที่จู มิงหลางอย่างดุดันและดูเหมือนจะพูดว่า “วันนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน!’
ด้วยการปกปิดใบหน้าของนางผู้คนจะคิดว่านางเป็นเพียงความงามธรรมดา ๆ
มีไม่กี่คนในบริเวณนี้ที่เคยเห็น หลี่หยุนซีมาก่อนหรือผ้าคลุมบาง ๆ คงไม่เพียงพอที่จะปัดป้องการจ้องมองจากคนอื่น ๆ หากเป็นเช่นนั้น น่านหลิงชา ที่มีรูปร่างหน้าตาแบบเดียวกับนางจะต้องอยู่ในที่พักอาศัยของนาง!
เมื่อเห็น น่านหลิงชา ออกไป จู มิงหลาง ก็เริ่มคิด
นางกำลังศึกษาอยู่ที่ สถาบันฝึกมังกร เช่นกัน เขาจะเข้ากับพี่สะใภ้คนนี้ได้อย่างไร?
บอกความจริงหัวใจของ จู มิงหลาง เต้นเร็วขึ้นเล็กน้อยเมื่อพูดคุยใกล้ชิดกับนางเช่นนี้ พวกเขาคล้ายกันมากเกินไป แม้กระทั่งตอนนี้ จู มิงหลาง สงสัยว่า หลี่หยุนซี กำลังทดสอบเขาในชื่อพี่สาวของนาง
อย่างไรก็ตามเจ้าหญิงมงกุฎอาจจะไม่ทำอะไรแบบเด็ก ๆ
การได้เห็นพี่สาวฝาแฝดของนางดีพอ ๆ กับการได้เห็นหลี่หยุนซีที่งดงามยืนอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง เขาคงจะนึกถึงนางไม่มากก็น้อย
“หลี่หยุนซี เป็นคนแบบไหนกันแน่? เป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงไม่ฆ่าเขาเพื่อระบายความโกรธของนางอย่างที่ น่านหลิงชา พูดไว้จริงหรือ”
จู มิงหลาง ไม่สามารถมองผ่าน หลี่หยุนซี ได้ นางซ่อนทุกอย่างไว้ลึกเกินไป
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากโชคชะตาตัดสินใจที่จะยุ่งกับพวกเขา นางไม่ควรเป็นคนเดียวที่รับชะตากรรม ไม่ว่าชื่อเสียงของนางจะน่ากลัวเพียงใด นางก็มีด้านที่อ่อนโยน
– ข้าควรเป็นอาจารย์ฝึกมังกร ที่ทรงพลังโดยเร็วที่สุด การที่หลี่หยุนซีต้องการให้ข้ารับผิดชอบนั้นเป็นเรื่องที่แตกต่างกันหรือไม่
– ถ้าเขาเป็นมนุษย์ที่เหมาะสม เขาไม่ต้องซ่อนตัวอยู่ข้างหลังนางเสมอไป
– ข้าต้องมีแรงที่จะรับผิดชอบ! –
—–
ผู้ฝึกมังกร ไม่ได้มีความสามารถมากนัก ผู้ฝึกมังกรที่ไม่มีมังกรนั้นไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าทหารทั่วไปมากนัก
ท้ายที่สุดแล้วมังกรก็เป็นกุญแจสำคัญของ ผู้ฝึกมังกร!
อัตราการเติบโตของ ไป๋ฉี อยู่ในระดับสูง เขาอาจจะก้าวไปสู่ช่วงการเติบโตของเขาในตอนท้ายของฤดูใบไม้ร่วงกลายเป็นมังกรที่แท้จริงด้วยความแข็งแกร่งในระดับ มังกรวัยเจริญเติบโต อย่างน้อยที่สุด
แต่นั่นยังไม่เพียงพอ
หลัวเสี่ยวผู้มีมังกรไฟทอง อยู่ในตำแหน่ง มังกร ทั่วไปและขาของเขาก็สั่นเทาต่อหน้าผู้ปกครองของ ตระกูลหลี่!
ณ จุดนี้มันยากที่จะยืนยันว่ามีราชามังกรคนใดที่ติดอันดับมังกรในบรรพบุรุษเมืองมังกร แต่มี มังกรผู้ปกครองอยู่บ้าง!
“ ข้าจะตั้งเป้าหมายเล็ก ๆ สำหรับตัวเองก่อน ก้าวเข้าสู่ตำแหน่งมังกรผู้ปกครอง!” จู มิงหลาง พูดกับตัวเองขณะที่เขาเดินออกจากห้องสมุด
ปัจจุบันมีคนเข้าออกห้องสมุดค่อนข้างมาก พวกนั้นส่งสายตาแปลก ๆ มาที่เขาทีละคน
“ อีกคนคลั่งไคล้จากการเลี้ยงมังกร”
“ การเลือกมังกรก็เหมือนกับการพนัน ผู้คนมากมายต้องสูญเสียโชคลาภจากการทำเช่นนั้น ข้าหวังว่านักเรียนจะไม่คิดเรื่องชีวิตบนหลังคา…”
สำหรับการพิจารณาในระยะยาวเขาไม่ได้ยากจนขนาดนี้
ความจริงแล้วนอกเหนือจากการปลูกต้นหม่อนและเลี้ยงหนอนไหม จู มิงหลาง ยังมีงานฝีมืออื่นที่ส่งต่อมาจากครอบครัวของเขานั่นคือการหล่อเกราะ!
สำหรับคนธรรมดาชุดเกราะก็คือชุดเกราะ สำหรับผู้ที่มีอำนาจพวกเขาเป็นยุทธปัจจัยในการทำสงครามและสำหรับมังกรพวกเขาเป็นเครื่องมือป้องกันที่ยอดเยี่ยมในการต่อสู้
หากสิ่งมีชีวิตเช่นวิญญาณจระเข้ตัวน้อยที่มีร่างกายที่เหนือกว่าสามารถสวมใส่ชุดเกราะมังกรหนาได้ การโจมตีด้วยเขา ที่ใช้จะแข็งแกร่งขึ้นมาก มันจะสามารถเจาะช่องท้องของ ปลาดุกรุนแรง ได้อย่างง่ายดายและฆ่ามันด้วยตัวเอง
ชุดเกราะมังกรมีราคาแพงมาก ผู้ฝึกมังกร ส่วนใหญ่จะใช้โชคในการเลี้ยงมังกร มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถติดตั้งชุดเกราะมังกรของพวกเขาได้
อย่างไรก็ตามหากใครอยากเป็น ผู้ฝึกมังกรที่โดดเด่นชุดเกราะมังกรก็เป็นสิ่งจำเป็น!
ไม่เพียงแค่เพิ่มความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังสามารถช่วยชีวิตมังกรในช่วงเวลาสำคัญได้อีกด้วย!
การหล่อชุดเกราะเป็นงานฝีมือของครอบครัว จู มิงหลาง แม้กระทั่งตอนนี้ความลับและกลเม็ดในงานฝีมือก็ยังคงอยู่ในความคิดของเขา ในฐานะลูกชายของตระกูล จู เขาจะปล่อยให้บรรพบุรุษของเขาถูกลดเกียรติหากต้องซื้อชุดเกราะมังกรสำหรับสัตว์เลี้ยงของเขา!
เขาต้องสร้างชุดเกราะด้วยตัวเอง!
ไม่เพียงแค่นั้นเขาสามารถหารายได้จากการค้านี้
ไม่มีโรงตีเหล็กใด ๆ ใน สถาบันฝึกมังกร และดูเหมือนว่าจะไม่มีการโจมตีใดๆในเมืองน้ำตกฟีนิกซ์ ด้วย เขาจำเป็นต้องกลับไปยัง รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร เพื่อทำสิ่งนั้น
เขาจะไปตอนเช้าตรู่และกลับมาตอนกลางคืน ครั้งแรกที่เขาจะหล่อชุดเกราะสำหรับคนรวยและผู้สูงศักดิ์ เขาจะสร้างชุดเกราะหนักมังกรจระเข้ให้กับจระเข้น้อย ในอนาคตเมื่อรวบรวมวัตถุดิบได้และเขาได้ทำความคุ้นเคยกับงานฝีมืออีกครั้ง!
——-
ตามแผน จู มิงหลาง มุ่งหน้าไปยัง รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร ในตอนเช้าและคลานกลับไปที่บ้านของเขาในตอนกลางคืนอย่างหมดแรง
หลังจากวันแรกของการตีเหล็กจู มิงหลางรู้สึกเหมือนแขนขาและเอวของเขากำลังจะหัก หลังจากใช้ชีวิตอยู่สองสามปีเหมือนเขาเกษียณแล้วความแข็งแกร่งของเขาก็ยังห่างไกลจากสิ่งที่เป็นอยู่ การรับการค้าของครอบครัวอีกครั้งทำให้เกือบจะคร่าชีวิตเขา
แม้กระทั่งช่วงเวลาที่ จู มิงหลางกำลังพิจารณาข้อเสนอแนะของสาวพีช เนี่ยเหนียน …
นางแอบบอกรหัสเขากับเรือสำราญลำนั้นด้วยความยินดี: ท่านผู้หญิงข้าไม่อยากไปทำงานนั้น
ในวันที่สองจู้หมิงหลางเลือกระหว่างเรือสำราญกับการตีเหล็ก ในท้ายที่สุดเขาก็ลากร่างที่เจ็บของเขาไปที่โรงตีเหล็กเพื่อฝึกงานที่นั่น
แม้ว่า จู มิงหลาง จะเกิดในครอบครัวช่างตีเหล็ก แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจเมื่อตอนที่เขายังเด็ก เหมือนกับว่าครอบครัวของเขารู้ว่าเขาน่าเป็นห่วงและได้บังคับเอาความรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับงานฝีมือของครอบครัวเข้าสู่สมองของเขา เมื่อนึกย้อนกลับไปเขาต้องขอบคุณผู้อาวุโสที่ชาญฉลาดของเขาจริงๆ
อย่างไรก็ตามศิลปะการตีเหล็กก็เหมือนกับงานฝีมืออื่น ๆ นอกเหนือจากความรู้และเทคนิคที่เหนือกว่าแล้วยังต้องมีทักษะและประสบการณ์รวมถึงความแข็งแกร่งทางร่างกายที่เหมาะสมอีกด้วย!
จู มิงหลาง จำเป็นต้องเริ่มต้นในฐานะเด็กฝึกงานและค่อยๆปรับความรู้สึกในการสร้างงานฝีมือกลับคืนมา
นอกจากนี้เขาจำเป็นต้องเรียนรู้วิธีการสร้างเกราะมังกรอย่างสมบูรณ์ตั้งแต่เริ่มต้นโดยเร็วที่สุด เขาไม่มีเวลาฝึกช้าๆ เขาจำเป็นต้องฝึกฝนอย่างหนักกว่าตอนที่เขาสัมผัสกับงานฝีมือครั้งแรก
วันที่สามเป็นเพียงความพยายามของเขาต่อไป!
ดาบปลายแหลมผลิตจากหินเจียรและกลิ่นหอมของดอกบ๊วยเกิดจากฤดูหนาวอันโหดร้าย เขาต้องรักษาความซื่อสัตย์ของเขาไว้!
ถ้าเขาไม่สามารถฝึกฝนทักษะของเขาในการค้านี้ได้จริง ๆ จากสถานการณ์ปัจจุบันของเขา เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขายรูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์ของเขา!
—–
เวลาผ่านไปเร็วมาก หลังจากครึ่งเดือนของการฝึกงานที่โรงตีเหล็ก จู มิงหลางค่อยๆฟื้นฟูทักษะของเขาในงานฝีมือ
ตอนนี้เขาสามารถสร้างชุดเกราะของทหารได้ตั้งแต่เริ่มต้น นั่นหมายความว่า จู มิงหลาง สามารถทำงานในการค้านี้เพื่อหารายได้
แน่นอนว่ากำไรจากการขายชุดเกราะสำหรับทหารนั้นต่ำเกินไป เขาจำเป็นต้องสร้างชุดเกราะคุณภาพเยี่ยมและขายให้กับผู้บังคับบัญชาและขุนนางเพื่อให้สามารถรักษาค่าใช้จ่ายของเขาได้
สำหรับการตีเกราะมังกรนั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นบนเส้นทางสู่โชคลาภ!
—–
ปลายฤดูใบไม้ร่วงกำลังใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ จู มิงหลา ไม่ได้ไปที่โรงตีเหล็กในนครรัฐ
เขาไม่ได้ลดละ เขาสัญญากับครูเดือนหลานว่าจะพลิกฟ้ากลับหัว…เพื่อเรียกฝน!
นี่คือชั้นเรียนสำรวจ เนื่องจากการไปเมืองทางตะวันออกเป็นการเดินทางที่ยาวนานเขาจึงต้องเตรียมการบางอย่าง
ผู้ที่มีส่วนร่วมในการเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่นักเรียนที่ยังคงหลงอยู่หน้าประตูมังกร แต่เป็นนักเรียนผู้ฝึกมังกร ตัวจริง คนที่มีมังกรตัวจริงอยู่แล้ว!
