บทที่ 259: นักธนู
“โฮ้~”
ริมฝีปากสีชมพูพองขึ้น และเขาก็สูดหายใจเข้าเบา ๆ ในตอนนี้
ทันใดนั้นลูกศรที่ลุกโชติช่วงทั้งหมดก็ปลิวไปตามสายลมยามค่ำคืนที่พัดเข้ามาราวกับแท่งเทียน และเปลวเพลิงก็หายไป
ในทันที หลังจากลูกศรเหล่านั้น พวกมันสูญเสียพลังที่ตกลงมาโดยสิ้นเชิง พวกมันตกลงมาเหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นปกคลุม
ลานบ้าน แต่พวกมันไม่สามารถก่อให้เกิดพลังทำลายล้างได้เลย
เมื่อมองไปที่ หลี่หยุนซี จู มิงหลาง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ส่วนใหญ่มีลักษณะเช่นนี้ซึ่งค่อนข้างน่ารัก
แม้ว่าจะมีข้อสงสัยมากมายในใจของเขา แต่ จู มิงหลาง ไม่สามารถนั่งเฉยๆ เมื่อทหารเข้าใกล้บ้านของพวกเขา เขาเรียก
มังกรวิญญาณดาบ ออกมา และกระโดดไปที่ถนนที่ห้อมล้อมไปด้วยทหาร!
“ดาบบินและดาบประกายไฟ!”
ด้วยนิ้ว จู มิงหลาง มังกรวิญญาณดาบบินผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าที่แหลมคมวิ่งจากถนนไปจนสุดทางซึ่ง
งดงามมาก
ทหารของค่าย หลงเมอิง ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มีรูในร่างกายของพวกเขา และเลือดก็กระจัดกระจายเป็นหย่อมๆ ทหารบน
เส้นทางนี้ล้มลงและคร่ำครวญในแอ่งเลือด บางคนถึงกับเสียชีวิตทันที!
“ย้อนกลับ!”
จู มิงหลาง ได้รับมือของเขา และมังกรวิญญาณดาบ ที่มาถึงสุดถนนก็เปิดส่วนโค้งดาบที่เกินจริงออกไป ซึ่งดูเหมือนดวง
จันทร์ที่สว่างไสวบนท้องฟ้า ทหารบนถนนที่แออัดนี้ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ และที่นั่น มีคนนับไม่ถ้วนล้มหัวฟาดแขนขา และ
เอวหัก!
เพื่อปฏิบัติต่อกองพันสังหารหมู่นี้ มิงหลาง จะชั่วร้ายมากกว่านี้ และจะไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาลุกขึ้นได้อีก!
บาดแผลหลังอันน่าทึ่งและน่าสะพรึงกลัวนี้ทำให้ท้องถนนกลายเป็นสีแดงสด แต่มังกรวิญญาณดาบ ไม่ได้แตะต้องเลือด
หยดหนึ่ง และกลับมาที่ด้านข้างของ จู มิงหลาง ตัวดาบเป็นสีแดงและดาบเรียวยาว ลอยมาอย่างช้า ๆ แต่อันตรายอย่าง
ยิ่ง รอคำสั่งต่อไปของ จู มิงหลาง
“มันนักดาบ ยิงมัน!” หัวหน้าของ หลงเมอิง มีใบหน้าที่เย็นชาและเขาไม่เมตตาต่อความตายอันน่าสลดใจของลูกน้องของเขา
เป็นแค่ตัวเบี้ยเองใช้สำหรับการเสียสละ
เจ้านายยกมือขึ้นและโบกมืออย่างหนัก
นักธนูที่ขี่ม้ามังกรเห็นได้ชัดว่าเป็นแกนหลักของค่ายม้ามังกรของพวกเขา สามารถเห็นแถวของม้ามังกรสูง นักธนูที่ได้รับ
การฝึกฝนเหล่านี้จะดึงคันธนูเหล็กในมือของพวกเขา ทันใดนั้นกระแสลมรอบๆ ดูเหมือนจะตกลงไปในเหวลึก ทวนกระแส
พลิกกลับ และโกลาหล!
“หวด หวด!!!”
เจาะลูกศรลม!
กลุ่มนักธนูใช้ลูกศรเจาะลมพร้อมกัน ลูกธนูที่ทำจากวัสดุพิเศษสามารถดูดซับธาตุลมในโลก และทำให้ลูกธนูบินควบคู่กัน
ไปและมีพลังทะลุทะลวงมากขึ้น
ลูกธนูแบบนี้ เขาเกรงว่าเกล็ดเนื้อของมังกรและสัตว์ร้ายบางตัวจะถูกยิงทะลุโดยตรง เกราะ และร่องลึกนั้นยากต่อการ
ต้านทาน เขาเห็นลูกศรเหล่านั้นส่งเสียงแหลมและเจาะบ้านที่อยู่ใกล้เคียงโดยตรง รั้วบ้านและกระทั่งเจาะบ้านหลายหลัง
ติดต่อกัน
มังกรวิญญาณดาบเปลี่ยนวิญญาณของดาบ ราวกับอนุสาวรีย์ดาบสีดำขนาดใหญ่ที่ยืนอยู่หน้า จู มิงหลาง ทำให้เขา
ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่บ้านทุกหลังที่ครอบครัว หู ประจำการอยู่ข้างหลังเขาทรุดโทรม พังถล่มลงมาทีละหลังและแตกเป็น
เสี่ยงๆ
นักธนูเหล่านี้ไม่มีระดับการฝึกฝนสูง แต่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีเหมือนกองทัพและจัดตั้งทีม หากพวกเขาแสดง
ความสามารถร่วมกัน พลังทำลายล้างนั้นช่างน่ากลัวยิ่งนัก!
“ไป๋ฉี”
จู มิงหลาง กำลังที่จะเรียกหา ไป๋ฉี ชื่อของเขาอยู่บนริมฝีปากเขาแล้ว จากนั้นเขาก็จำได้ว่า เสี่ยวไป๋ฉี กำลังสร้างเลือดของ
เขาและเขากำลังหลับลึกในเวลานี้ในอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ
ในฐานะที่เป็น มังกรน้ำแข็งขาว การจัดการกับทหารและนักธนูเหล่านี้ง่ายกว่ามาก ไม่ว่าดาบของ มังกรวิญญาณดาบ จะ
คมแค่ไหน ความเร็วในการฆ่าก็ไม่ตรงเท่าฝุ่นน้ำแข็งที่ มังกรน้ำแข็งขาว พัดพาไป!
“ปิดกั้นดาบของเขา” ผู้นำของ หลงเมอิง ได้ออกคำสั่งทันทีเพื่อให้ทหารปิดกั้นมังกรวิญญาณดาบด้วยร่างกายของพวกเขา
นักธนูอยู่ภายใต้การคุ้มครองของกำแพงเนื้อของทหาร เว้นแต่ จู มิงหลาง จะฆ่าตัวตายเอง ก็คงเป็นเรื่องยากสำหรับพวก
เขาที่จะถูกตัดขาดจากผู้คนจำนวนมาก
“ดาบหิ่งห้อย!”
ถ้าขวางทางก็ต้องฆ่า
จู มิงหลาง ไม่ต้องการให้บ้านหลังเล็ก ๆ ที่เขาเพิ่งจัดการทำความสะอาด ถูกทำลายโดยกลุ่มคนพาลในเมืองรันยู
ดาบร่ายรำอยู่กลางอากาศ และปลายดาบก็กวาดหิ่งห้อยออกจากอากาศ เมื่อความเร็วของการร่ายรำเพิ่มขึ้น หิ่งห้อย
และแสงดาบจำนวนนับไม่ถ้วนก็จุดไฟในอากาศบนถนนสายนี้ หนาแน่นเหมือนป่าในตอนกลางคืน สายตางดงาม!
“ห๊ะ!!!!!!”
ดาบหิ่งห้อยตกลงมา และไฟเพียงดวงเดียวคือชีวิต ไม่ว่าในค่าย หลงเมอิง จะมีทหารกี่นาย ก็ต้องเผชิญหน้ากับมัน วิชา
ดาบบินเป็นฝูงก็จะสูญเสียไปเกือบครึ่งเช่นกัน!
ผู้คนหลายพันคนแออัดบนถนนสายนี้ แต่พวกเขาล้มลงนับไม่ถ้วนด้วยดาบของ จู มิงหลาง ไม่ต้องพูดถึงว่ากองกำลัง
เบ็ดเตล็ดเหล่านี้ต้านทานได้ยาก แม้แต่กองทัพออร์โธดอกซ์ที่มีอุปกรณ์ครบครันและได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ไม่
สามารถต้านทานพลังดาบของราชาระดับกลางได้ ทหารนั้นสั้นและเปราะบางเหมือนแมลงเม่า แข็งแกร่งพอที่จะทำให้
ทหารในค่ายหลงเมอิง สั่นเล็กน้อย!
“จะตกใจอะไรนักหนา เขาเป็นเพียงแค่ดาบที่สามารถฟันพวกเราได้ทุกคนและไม่มีอะไรเกิดขึ้น นักธนู ตอกเขาไปที่กำแพง
หิน!” หัวหน้าของหลงเมอิง คำราม
เมื่อเห็นว่าทหารของเขาไม่สามารถต้านทาน จู มิงหลาง ผู้นำก็หยิบธนูเหล็กสีดำหนักจากม้ามังกรของเขา คันธนูนี้ใหญ่
จนน่าตกใจ และเขาเป็นนักศิลปะการต่อสู้
ผู้นำคนนี้ถือธนูไว้ในมือข้างหนึ่ง และลูกศรเหล็กหนักสีดำวางอยู่บนสายเอ็นของมังกร เชือกที่ส่องประกายด้วยแสงที่ไม่
ธรรมดา ขณะที่ผู้นำแยกตัว โมเมนตัมของเขาก็เหมือนมังกรดำนอนนิ่ง ภูเขาและป่าไม้จะถูกทำลาย! !
“มังกรดำคำราม!”
ลูกธนูพุ่งออกไปเหมือนมังกรดำคำราม!
พลังลูกศรอันยิ่งใหญ่กวาดบ้านที่ทรุดโทรมโดยรอบ บดขยี้ให้เป็นผง
ลูกศรคำรามของมังกรดำพุ่งเข้าหา จู มิงหลาง และ จู มิงหลาง ก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน ผู้นำของ หลงเมอิง ไม่ได้
ฝึกฝนต่ำ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงกล้าตรงไปหาเจ้าเมืองคนใหม่อย่างอาละวาดและไม่หวั่นเกรง จรวดสังหาร!
จู มิงหลาง ดึงเพลงดาบบทที่ แปด ออกมาเพื่อต้านทานลูกศรพลุ่งพล่านนี้ แม้ว่าเขาจะนิ่งเฉย แต่คฤหาสน์ที่พร้อมจะ
ซ่อมแซมกลับถูกทำลายโดยคู่ต่อสู้
ทำให้ มิงหลาง อารมณ์เสีย
ในเมืองรันยู ไม่มีการทำมาหากินโดยการเป็นช่างของประชาชน มันไม่ง่ายเลยที่จะหาช่างไม้ ช่างก่ออิฐ และช่างฝีมือสัก
สองสามคน หลายอย่างต้องทำด้วยตัวเอง
ส่งผลให้บ้านหลังเล็ก ๆ ที่พวกเขาทำงานหนักในช่วงสองวันที่ผ่านมาถูกทำลายโดยกลุ่มคนบ้าบิ่นกลุ่มนี้
“ดาบวิญญาณมังกร เจ้าไม่จำเป็นต้องปกป้องสนาม ฆ่าพวกมัน” จู มิงหลาง ยืนอยู่บนที่สูงและพูดอย่างเย็นชา
ตอนแรกคิดว่าจะปิดกั้นกลุ่มคนโดยไม่ทำลายลานบ้าน
สิ่งนี้ส่งผลต่อประสิทธิภาพของดาบและมังกรวิญญาณจริงๆ และเขาต้องการฆ่าศัตรู เขาต้องกลับมาโดยเร็วเพื่อยึดม่าน
ลูกศรของคู่ต่อสู้ สนามหญ้าเกือบจะถูกทำลาย แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องกังวล!
ขอเวลาอีกสักนิด เมืองรันยู จะนองเลือดในค่ำคืนอันยาวนาน!
