บทที่ 26: นางบำเรอ
ไป่ฉีใช้เวลาส่วนใหญ่ในการนอนหลับ
ในบางครั้งเขาจะบินออกจากอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของ จู มิงหลาง เมื่อหลังเป็นอิสระเปลี่ยนอ้อมกอดของเขาให้กลายเป็นรังเล็ก ๆ ที่อบอุ่นและนอนหลับต่อไป
ในทางกลับกัน จระเข้น้อย ประสบกับการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ เขาเติบโตจากสองเมตรไปเกือบสี่เมตร เกือบเท่าตัวเทียบได้กับจระเข้โตเต็มวัย ตอนนี้เขาเป็นวิญญาณจระเข้ตัวใหญ่!
แน่นอนจระเข้มีเลือดมังกรอยู่ในตัว ถ้าเขาเจอจระเข้ป่าเขาจะไม่มีปัญหาใด ๆ ที่จะจัดการกับพวกมันด้วยตัวเอง
ผลของการกินไข่มุกปีศาจอายุสองร้อยปีนั้นชัดเจน!
“ มาสวมปลอกคอนี้ เนื่องจากคอของเจ้าหนามากข้าจะใส่มันไว้รอบหางของเจ้าแทน ด้วยวิธีนี้คนอื่นจะไม่เข้าใจผิดว่าเจ้าเป็นจระเข้สีดำดุร้าย” จู มิงหลาง ช่วยจระเข้ตัวใหญ่สวมปลอกคอวิญญาณที่สถาบันมอบให้
เนื่องจาก จู มิงหลาง กำลังจะเดินทาง ไป๋ฉี ก็คงสบายดีเพราะเขาสามารถถูกเก็บไว้ในอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของเขาได้
อย่างไรก็ตามจระเข้ดำไม่สะดวกที่จะพาไปไหนมาไหน ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่จะปล่อยให้เขานอนอยู่ในสระน้ำหลังบ้านด้วยเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ จู มิงหลางจึงตัดสินใจทิ้งผู้ชายตัวใหญ่ตัวนี้ไว้ในป่าสักสองสามวัน!
“ ไปที่หน้าสะพานทุกเช้า จะมีสาวผิวสีอย่างเจ้า ที่จะคอยเลี้ยงหนอนไหมให้เจ้า ข้าต้องออกไปศึกษานอกสถานที่และจะหายไปสองสามวัน” จู มิงหลางสั่งอย่างจริงจังพลางลูบไล้ศีรษะของจระเข้ดำ
ด้วยความผูกพันทางจิตวิญญาณของพวกเขา จระเข้ดำ จะไม่ถูกขโมยไปจาก จู มิงหลาง ไม่ต้องพูดถึงเขาจะฉลาดกว่าสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ
ไม่มีใครพยายามทำร้าย จระเข้ดำตัวน้อยตราบเท่าที่เขาไม่ได้ออกจากอาณาเขตของสถาบัน สถาบันมีความเข้มงวดมากในการจัดการกับวิญญาณที่ได้รับการยอมรับ แม้แต่ คนเลี้ยงที่มีมังกรจริงก็จะถูกลงโทษอย่างรุนแรงจากสถาบัน หากพวกเขาทำร้ายวิญญาณ โดยไม่มีเหตุผลที่ดี
“ อูวววววววว …” วิญญาณจระเข้ตัวใหญ่เข้าใจว่าเขาต้องทำหน้าที่เป็นเด็กที่ถูกทิ้งไว้ไม่กี่วัน
——-
ที่ลานพระราชาของตระกูลหลี่…
ต้นสนสีเขียวล้อมรอบห้องโถงสูงตระหง่านผนังด้านนอกสีเงินให้ความรู้สึกเคร่งขรึม
กองทหารหลวงของนครรัฐสวมชุดเกราะสีดำสีเงินเรียงรายไปตามกำแพงอย่างสง่างามเหมือนรูปปั้นที่ยืนอยู่ในศาล
สถานที่แห่งนี้เป็นสำนักงานกิจการของนครรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร ทุกเรื่องภายในพรมแดนไม่ว่าจะเล็กและใหญ่ได้รับการตัดสินจากคนข้างใน
วันนี้ หลี่หยุนซีซึ่งถูกกักบริเวณเป็นเวลานานปรากฏตัวที่สำนักงานกิจการ นางแต่งตัวเรียบง่ายการแต่งหน้าของนางไม่สวยหรูเหมือนปกติ ถึงกระนั้นความงามตามธรรมชาติของนางก็ยังคงเปล่งประกายออกมาทำให้เพื่อนร่วมตระกูลของนางในห้องโถงรู้สึกอับอาย …
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเหตุการณ์ที่น่าอับอายซึ่งจะไม่มีวันลืมเหล่าหญิงสาวจึงไม่รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเหมือนในอดีตที่ความงามของ หลี่หยุนซีอยู่เหนือพวกเขาอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้พวกเขาสามารถนั่งด้วยกันและยิ้มให้นางอย่างเยาะเย้ย
“ พวกเราเป็นผู้หญิงทุกคน พวกเราไม่สามารถก้าวข้ามอุปสรรคที่ผู้ชายทำได้” หลี่คงซี เริ่มการสนทนาห้วนๆโดยเห็นว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบตัวเธอไม่กล้าพูด
“ ข้ามู่ชิง ชอบที่จะทำหน้าที่ของตัวเองอยู่บ้านและดูแลตัวเองให้สะอาด เมื่อข้าอายุมากขึ้นผู้อาวุโสจะดูแลเรื่องการแต่งงานของข้าและนั่นจะถือว่าข้ามีส่วนร่วมกับตระกูล” ผู้หญิงชื่อ มู่ชิงเห็นด้วย
หลี่หยุนซีไม่สนใจฟังการเยาะเย้ยของผู้คนเหล่านั้นและนางก็ไม่ได้เอาใจใส่พวกเขา นางเพียงสังเกตเพื่อนร่วมเผ่าของนางอย่างเงียบ ๆ
เหตุผลที่ทำให้นางปรากฏตัวที่นี่ในวันนี้ไม่ใช่เพื่อต้องการความอัปยศอดสู แต่เพราะนางรู้ว่าศัตรูของนางจะออกมาที่นี่ในกลุ่มในห้องโถงนี้
อย่างไรก็ตามศัตรูของนางเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เด็กสาวตระกูลหลี่เหล่านี้ที่รู้วิธีซุบซิบและพูดคุยอย่างไร้มารยาท
“ น้องสาวกงซี ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะแต่งงานที่วังซง ข้าสงสัยว่าพรสวรรค์ของเด็กหนุ่มจากวังชง คือใคร? เจ้าช่วยบอกเราล่วงหน้าได้ไหม”
มุมมองดั้งเดิมของผู้ชายที่เหนือกว่าผู้หญิงไม่ได้รับความนิยมเท่าใน รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร โดยพื้นฐานแล้วผู้หญิงทุกคนที่มีสถานะบางอย่างจะต้องมีส่วนร่วมในกิจการของตระกูล ถึงกระนั้นก็ตามการแต่งงานของผู้หญิงส่วนใหญ่จะถูกตัดสินโดยผู้อาวุโสของตระกูล ในความเป็นจริงผู้ชายที่ประสบความสำเร็จเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยก็อยู่ในตำแหน่งที่ใกล้เคียงกัน
ก่อนหน้านี้พวกเขากำลังคุยเรื่องการทหาร หัวข้อส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับความวุ่นวายใน เมืองหลิงเซียว เช่นเดียวกับกลุ่มกบฏ หวู่ตู ที่ต้องการบังคับให้พวกเขาเข้าไปในพรมแดนของ รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร
ปัจจุบันผู้อาวุโสกำลังปรึกษาเรื่องการแต่งงานของรุ่นน้อง
เรื่องการแต่งงานของตระกูลหลี่และตระกูลน่านมีการพูดคุยกันเสมอในระหว่างการประชุมอย่างเป็นทางการ ท้ายที่สุดแล้ว รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร ก็ถูกศัตรูล้อมรอบ ความสัมพันธ์ของพวกเขากับนครรัฐเมืองและฐานที่มั่นที่อยู่ใกล้เคียงจำเป็นต้องได้รับการดูแลผ่านการแต่งงานที่สำคัญ
ชนเผ่าที่มีชื่อเสียงมองว่าการแต่งงานมีความสัมพันธ์กันอย่างมีความสำคัญ สิ่งต่างๆเช่นคำสัญญาและพันธมิตรไม่มีอะไรมากไปกว่าเศษกระดาษสำหรับผู้ที่มีอำนาจ เมื่อมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องสิ่งเหล่านั้นอาจถูกทำลายหรือทิ้งได้อย่างตั้งใจ การเชื่อมต่อทางสายเลือดเป็นสิ่งเดียวที่ยากจะตัดขาด
ต่อเมื่อสองครอบครัวให้กำเนิดลูกหลานร่วมสายเลือดเดียวกันพวกเขาสามารถก้าวไปข้างหน้าและถอยกลับเป็นหนึ่งเดียวกันได้อย่างแท้จริง
ในขณะนั้นนายหญิงแห่งบ้านกงตงกล่าวว่า“ วันนี้ข้าประกาศการแต่งงานสองครั้ง ตั้งใจฟัง; ข้าพูดว่า “ประกาศ” “
นายท่านของตระกูลหลี่พูดคุยเกี่ยวกับกิจการทหารและกิจการของรัฐในขณะที่การแต่งงานจะมีการหารือโดยนายหญิงของบ้าน
“ เมื่อปีที่แล้วหลี่กงซีพาท่านผู้หญิงเก่าไปงานเลี้ยงประจำปีของพระราชวังซงและนายน้อยคนที่สี่ของพวกเขาก็ไปเยี่ยมหลี่คงซีตั้งแต่แรกเห็น หลังจากการพูดคุยกันแล้วก็มีการตัดสินใจว่าข้ากับท่านผู้หญิงเก่าจะพาหลี่กงซีไปที่พระราชวังซงในเดือนหน้าเพื่ออำนวยความสะดวกในการแต่งงานครั้งนี้” กงตงประกาศ
“ นั่นเป็นการแต่งงานที่ยอดเยี่ยม! ถ้าเราเชื่อมต่อกับ ราชวังชง รัฐหลิงเซียว จะไม่กล้าระดมกำลังทหารเข้ามาต่อต้านพวกเราไม่ว่าพวกเขาจะบ้าคลั่งแค่ไหนก็ตาม!”
“ ตามคาดมาดามคอง ในที่สุดท่านก็เปิดประตูสู่ ราชวังชง ให้พวกเราแล้ว จากนี้ไปพวกเราจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับทางตอนใต้ของลี่ฉวน บางทีพวกเราอาจเปิดเส้นทางการค้าได้มากมาย”
ทุกคนในห้องโถงยิ้มทีละคนจ้องมองไปที่ หลี่คงซี…
หลี่คงซี ยิ้มอย่างแผ่วเบาและกล่าวว่า“ แม้ว่า คงซีเต็มใจที่จะไปพร้อมกับการเตรียมการของผู้อาวุโส แต่ข้าก็ยังต้องไปพบนายน้อยคนที่สี่ด้วยตัวเองเมื่อพวกเราไปที่วังซงในเดือนหน้าและได้สนทนากับเขา หากเขามีนิสัยชั่วร้ายไม่มีความทะเยอทะยานที่จะพูดถึงและไม่เคารพต่อรัฐมังกรบรรพบุรุษของพวกเรา ข้าขอวิงวอนให้พระราชาและสุภาพสตรีพิจารณาเรื่องนี้อีกครั้ง”
“ น้องสาว คงซี เจ้าไม่รู้จักต้าเฉิง เหรอ? นั่นหมายความว่าเขาล้มหัวฟาดส้นเท้าเพื่อเจ้า เพียงแค่เห็นเจ้าจากระยะไกล!”
“ น้องสาวเป็นคนที่มีความงามที่โดดเด่น เมื่อพูดถึง ต้าเฉิง เขาเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยม ชื่อเสียงของเขาแพร่กระจายไปยังนครรัฐใหญ่ต่างๆเมื่อนานมาแล้ว ข้าได้ยินมาด้วยซ้ำว่าคุณหนูคนโตของครอบครัวหลิงเซียวแห่งเมืองหลิงเซียว เดินทางไปที่วังซงเพื่อพบเขา แต่เขาไม่ได้ให้โอกาสนางด้วยซ้ำ…นั่นคือหนูน้อยคนโตของตระกูลหลิงที่เรากำลังพูดอยู่!” มู่ชิงอุทาน
หลี่คงซี ส่ายหัวบ่งบอกว่านางไม่เคยพบกับต้าเฉิง
“ ขอแสดงความยินดีกับน้องสาว คงซี ที่ได้พบสามีที่ดี”
หญิงสาวคนอื่น ๆ ขึ้นไปหา หลี่คงซีทีละคนเพื่อแสดงความยินดี อย่างไรก็ตาม หลี่คงซีดูสงบมาก
“ การแต่งงานอีกครั้ง” หญิงสาวแห่งบ้านกงตงพูดขึ้นอีกครั้งและไม่นานห้องโถงก็เงียบลง
สายตาของฝูงชนเปลี่ยนไปที่ หลี่หยุนซี อย่างไม่สามารถควบคุมได้
ในอดีตในฐานะมกุฎราชกุมารแห่งนครรัฐเดิมที หลี่หยุนซี มีสถานะเท่าเทียมกับผู้พิทักษ์ตระกูลทั้งสองนาย สี่คนของบ้านเจ้าเมืองและผู้บัญชาการเพียงไม่กี่คน อย่างไรก็ตามนางไม่ได้ถือศักดิ์ศรีนั้นอีกต่อไป
เช่นเดียวกับกลุ่มสตรีธรรมดาคนอื่น ๆ นางกำลังฟังการประกาศอยู่ข้างๆโดยไม่พูดอะไรสักคำและแสดงท่าทางเย็นชา
หลี่หยุนซีไม่เคยอยู่ในสำนักงานกิจการเลยแม้แต่ครั้งเดียวนับตั้งแต่ที่นางตกจากตำแหน่ง
การปรากฏตัวของนางในวันนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะกลุ่มได้เตรียมการบางอย่างให้กับนาง
“ หลี่หยุนซี…” กงตงสตรีแห่งบ้านเริ่มขึ้น
ตามที่คาดไว้เพื่อที่จะหยุดเรื่องความอัปยศอดสูของเจ้าหญิงมงกุฎของพวกเขาไม่ให้แพร่กระจายต่อไปและบรรพบุรุษของเมืองมังกรแห่งบรรพบุรุษยังคงเสียหน้าตระกูลจึงตัดสินใจที่จะแต่งงานกับนาง
การแต่งงานของหลี่หยุนซีเท่านั้นเหตุการณ์ที่ไม่อาจบรรยายได้นั้นจะหมดลง
ที่โต๊ะสำหรับทหาร หลัวเสี่ยว ไม่สามารถปรับตัวได้โดยนั่งตัวตรง
วันนี้เขาได้สร้างความดีความชอบในฐานที่มั่นทางตะวันออก หลัวเสี่ยวผู้ใช้มังกรไฟอันยิ่งใหญ่ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมือง!
“ ข้าได้ตัดสินใจให้ หลี่หยุนซีแต่งงานกับครอบครัวหลิงของเมืองหลิงเซียว” กงตงผู้เป็นสตรีแห่งบ้านประกาศ
ไม่ว่าเสียงของกงตงจะคมชัดแค่ไหนมันก็ไม่เคยไปถึงระดับเสียงสูง แต่ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุมันยังคงก้องอยู่ในใจของหลัวเสี่ยวเหมือนฟ้าร้องจนร่างกายของเขาสั่นสะท้าน!
– เป็นไปได้ยังไง! … –
เขาเป็นคนที่เคยแนะนำให้กงตงคุยเรื่องจะแต่งงานกับหลี่หยุนซี!
ทุกคนรู้ดีเกี่ยวกับความหลงใหลของเขากับ หลี่หยุนซี
“ ท่านหญิง!” หลัวเสี่ยวไม่สามารถยอมรับการตัดสินใจนี้ได้และลุกขึ้นจากที่นั่งด้วยการคัดค้าน
“ นั่งลงหลัวเสี่ยว”ราชาของตระกูลหลี่ หลี่ยิงสั่ง
“ เรื่องนี้…”
“นั่งลง!” หลี่ยิง เรียกร้องด้วยน้ำเสียงที่รุนแรงขึ้น ดวงตาของเขาดุร้ายอารมณ์ของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงราวกับว่าเขาจะกลายเป็นมังกรที่บ้าคลั่งได้ตลอดเวลาและฉีก หลัวเสี่ยวเป็นชิ้น ๆ !
หลัวเสี่ยว นั่งลงเศร้าใจใบหน้าที่ซีดเผือดของเขาซีดจางยิ่งดูน่ากลัวราวกับคนตาย
“ ท่านหญิงเรากำลังพูดคุยเกี่ยวกับการรุกรานของรัฐหลิงเซียวก่อนหน้านี้และราชาไม่เคยให้มาตรการที่เหมาะสมกับพวกเรา นี่อาจเป็นมาตรการตอบโต้ของกองทัพต่อรัฐเมืองหลิงเซียวหรือไม่? แต่ข้ามีข้อสงสัยบางอย่าง” ผู้บัญชาการทหารสูงสุดพูดขึ้น
“ ช่วยพูดถึงพวกเขาด้วย” กงตงกล่าว
“ ในฐานะมกุฎราชกุมารหลี่หยุนซีสังหารกองทัพที่รุกรานเมืองหลิงเซียวมากกว่าหนึ่งครั้ง ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังหรือประชาชนของพวกเขาทุกคนจากรัฐหลิงเซียว ต่างก็เกลียดชัง หลี่หยุนซี ทำไมครอบครัวหลิง ถึงเต็มใจที่จะเชื่อมสัมพันธ์กับพวกเราด้วยการแต่งงาน?” ผู้บัญชาการทหารสูงสุดถาม
“ ชาวเมืองหลิงเซียวมักจะต่อต้านการแต่งงานแบบปกติ พวกเขาเกลียด หลี่หยุนซีอย่างสุดซึ้ง…” นางกงตงหยุดพักชั่วคราวก่อนจะพูดต่อ“ ดังนั้นหลี่หยุนซีจะแต่งงานกับตระกูลหลิงในฐานะนางบำเรอ”
“ นี่ยังถือเป็นการเชื่อมต่อโดยการแต่งงานหรือไม่” ผู้บัญชาการทหารสูงสุดถาม
นี่ไม่ใช่การพักรบโดยการแต่งงาน แต่อย่างใดเห็นได้ชัดว่าเป็นกรณีของการผลัก หลี่หยุนซีออกไปและปล่อยให้เมืองหลิงเซียวทำตามที่พวกเขาพอใจ!
“ ผู้บัญชาการทหารสูงสุดคิดว่าเรื่องนี้ควรจัดการอย่างไร .. ? มีกบฏหวู่ตู จำนวนมากเกินไปที่จะถูกสังหารและขวัญกำลังใจของกองทัพตะวันตกของเราลดลงเนื่องจากเรื่องของ หลี่หยุนซีไม่สามารถป้องกันการรุกรานของเมืองหลิงเซียวได้ นี่เป็นวิธีเดียวที่จะเรียกร้องให้สงบศึก” กงตงกล่าว
“ ถ้าเจ้าหญิงมงกุฏของพวกเรากลายเป็นนางบำเรอของเจ้าเมืองของศัตรู พวกเรานครรัฐมังกรบรรพบุรุษ ต้องพูดถึงอะไรในอนาคต” ผู้บัญชาการทหารสูงสุดโต้แย้ง
“ เรื่องนี้ถูกห้ามไม่ให้พูดอย่างเป็นทางการ รัฐเมืองหลิงเซียวจะส่งงานเลี้ยงเพื่อรับเจ้าสาวในปลายฤดูใบไม้ร่วง พวกเราจะต้องมีปัญหากับผู้บัญชาการทหารสูงสุดเฉิงในเวลานั้น” หลี่ยิง กล่าว
เขาเด็ดเดี่ยวไม่ยอมให้ใครมาขัดขวางการตัดสินใจนี้
หลี่หยุนซี เหลือบมองไปที่ หลี่ยิง การแสดงออกของนางค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างเย็นชาและไม่แยแส
หลังจากนั้น หลี่หยุนซีก็เปลี่ยนสายตาไปที่สตรีแห่งบ้านกงตงความคิดของนางก็ชัดเจนขึ้น
– พวกเขาเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังการกระทำต่อข้าแบบนี้… –
