บทที่ 278: มังกรบินยาสูบโบราณ
ที่ปลายหุบเขามีกำแพงหินต่อเนื่องกัน
กำแพงหินนี้มีรอยร้าวมากมาย เหมือนโดนของหนักทับ
และความหนาวเย็นที่ไม่ธรรมดามาก่อนก็มาจากรอยแตกเหล่านี้
สถานที่แห่งนี้ควรเป็นหน้าผา และควรมีหินหนาทึบอยู่ด้านหลัง เป็นเหตุผลที่ไม่ควรมีบรรยากาศหมุนเวียนเช่นนี้
“ดูเหมือนว่าจะอยู่ที่นี่” จู มิงหลาง กล่าวพร้อมชี้ไปที่กำแพงหินที่ปลายหุบเขา
อย่างไรก็ตาม รอยร้าวนั้นไม่ใหญ่นัก และเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนจะผ่านไปได้ จู มิงหลาง มองไปที่ หลี่ซิงหัว ข้างๆเขา
หลี่ซิงหัว เดินไปที่กำแพงหินขนาดใหญ่และยาว แต่เหยียดฝ่ามือออกและกดฝ่ามือเบา ๆ กับกำแพงหิน
ในเวลาเดียวกัน แสงสลัวค่อย ๆ แผ่ออกมาจากรอยแยก ราวกับว่าสระน้ำอันเงียบสงบถูกซ่อนอยู่ในกำแพงหินนี้ และแสง
สว่างที่เบ่งบานอยู่ภายในก็สว่างไสว
ในไม่ช้าพื้นผิวที่ละเอียดและหนาแน่นก็ปรากฏขึ้นบนกำแพงหินที่ต่อเนื่องกันนี้ ตามรอยแสงอันมืดมิดอันยาวนาน จู มิง
หลาง เห็นรอยร้าวสีดำสนิท ราวกับหุบเขาที่หนาแน่น ซ่อนตัวอยู่ในของแข็งภายใต้การก่อตัวของหิน!
มีซากปรักหักพังโบราณจริงๆ! !
เมื่อมองไปที่รอยร้าวสีดำสนิท จู มิงหลาง ก็อดไม่ได้ที่จะเดินไปที่นั่นด้วยความสงสัย
ดวงตาของ หลี่ซิงหัว ก็สว่างไสวสวยงามและมั่นใจ นางเดินตาม จู มิงหลาง และก้าวเข้าไปในช่องว่างอวกาศที่ซ่อนอยู่
ตรงปลายหุบเขา แม้ว่านางจะไม่ทราบว่ารอยแยกภายในถูกละทิ้งไปเมื่อหลายปีก่อน โลกเป็นอย่างไร แต่ความปรารถนาที่
จะสำรวจยังคงครอบงำทุกสิ่ง
“โดยทั่วไป มีทางเข้าซากปรักหักพังโบราณมากกว่าหนึ่งทาง มังกรหลงทาง เหล่านั้นไม่พบรอยร้าวในที่นี้” หลี่ซิงหัว
กล่าวกับ จู มิงหลาง
“รอยแตกนี้ ไม่ควรเป็นทางเดียวเหรอ หลังจากเข้าไปข้างในไม่ได้?” จู มิงหลาง กล่าว
“ไม่หรอก แค่รอยร้าวบางส่วนจะเปลี่ยนไป รอยเหล่านั้นอาจหายไป หรือรอยร้าวใหม่อาจเกิดขึ้น แต่การเปลี่ยนแปลง
เหล่านั้นจะเกิดขึ้นในทศวรรษหรือหลายร้อยปีเท่านั้น” หลี่ชิงหัว กล่าว
เมื่อเข้าไปในรอยแยก จะมีสีดำสนิท และบริเวณโดยรอบก็ค่อนข้างแออัด ราวกับกำลังเดินอยู่ในรอยแยกของหินก้อนใหญ่
ลมหนาวมาก่อนทำให้คนอึดอัดมากขึ้น
จู มิงหลาง เดินไปข้างหน้า หลังจากเดินไปได้ประมาณสิบนาที ก็มีทะเลสาบอันรุ่งโรจน์อยู่ข้างหน้า !
หลังจากผ่านบ่อน้ำอันเงียบสงบ หุบเขาอีกแห่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
สักครู่ จู มิงหลาง เขาและ หลี่ซิงหัว เพิ่งผ่านกำแพงหินและไปถึงปลายอีกด้านของหุบเขา แต่เมื่อพวกเขาก้าวเข้าไปในหุบ
เขา พวกเขาพบว่าทุกอย่างที่นี่ใหญ่เกินไป จู มิงหลาง ตระหนักว่าพวกเขาได้ก้าวเข้าสู่ซากปรักหักพังโบราณ!
สิ่งที่เรียกว่ามหึมาหมายถึงทุกสิ่งที่ จู มิงหลาง มองเห็น
ตามความเป็นจริงแล้ว ต้นไม้ที่นี่บดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ ทำให้พระธาตุทั้งหุบเขาดูสลัวไปบ้าง
มีหญ้าหนาทึบอยู่ข้างหน้าเขา แต่เมื่อผู้คนเดินบนหญ้านี้ พวกเขาจะจมอยู่ในนั้น เมื่อพูดเกินจริง กระต่ายบางตัวที่เดิมไม่ปกติก็จะแข็งแรงเหมือนกับวัวที่โตเต็มวัย เห็นได้ชัดว่าความเป็นจริงคือ มันเป็นสัตว์น้อยที่น่ารัก แต่ที่นี่ค่อนข้างน่ากลัว
“น่าจะมีลำธารอยู่ข้างหน้า” หลี่ชิงหัว กล่าว
หลังจากผ่านป่าหญ้านี้ หุบเขาและลำธารยาวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา
ว่ากันว่าเป็นลำธาร แต่แท้จริงแล้วก็ไม่ต่างจากแม่น้ำ ทุกสิ่งในซากปรักหักพังนี้ดูเหมือนจะขยายขึ้นหลายครั้งโดยผู้สร้าง
แม้แต่ก้อนกรวดในลำธารก็มีขนาดเท่ากำปั้นมนุษย์ นับประสาสิ่งมีชีวิตในลำธารนี้!
จู มิงหลา เห็นมังงกรโบราณคอยาว ไหล่ของมันอยู่ห่างออกไปห้าสิบเมตร ไม่ต้องพูดถึงว่าเมื่อยกคอขึ้น การยืนต่อหน้า
สิ่งมีชีวิตดังกล่าวก็ไม่ต่างจากยุงเลยจริงๆ
มังกรโบราณคอยาวกำลังดื่มน้ำ เห็นได้ชัดว่าเป็นสัตว์กินพืชและไม่สนใจสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กเช่นมนุษย์ แม้จะเดินผ่านก็ไม่โจมตี
จู มิงหลาง หยิบถุงน้ำที่เตรียมไว้และใส่น้ำสะอาดจากที่นี่
มีคาถาจักรวาลของ เสี่ยวไป๋ฉี เขาสามารถเก็บปริมาณน้ำที่ทุกคนและมังกรทั้งหมดดื่มได้เป็นเวลาสามวัน
หลังจากเตรียมน้ำเพียงพอแล้ว จู มิงหลาง เองก็จิบน้ำในลำธารและลิ้มรสความแตกต่างระหว่างลำธาร ว่านเหนียน ใน
สถานที่โบราณนี้ น้ำก็คือน้ำเปล่านั่นเอง!
“อื้อ~~~~~~~~~~~”
เสียงดังปะทุขึ้นในป่าหญ้าที่ จู มิงหลาง และ หลี่ซิงหัว เดินไปมา กลุ่มแมลงวันพิษที่มีแถบสีดำและหัวสีแดงบินออกไป
และพวกมันโจมตีมังกรโบราณคอยาวที่อ่อนโยน!
แมลงวันมีพิษมีขนาดใหญ่มากจนสามารถไล่ตามนกอินทรีข้างนอกได้ แมลงวันมีพิษดังกล่าวรวมตัวกันเป็นฝูงและมีพิษ
ที่แม้แต่มังกรและสัตว์ร้ายก็ทนไม่ได้
แน่นอนว่าใช้เวลาไม่นานในการจับมังกรโบราณคอยาว พิษของมันก็กระจายไปทั่วร่างกาย ทำให้ไม่สามารถหลบหนีได้
“ดูลำธารสิ” หลี่ซิงหัว รีบชี้ออกไป
พิษของแมลงวันบางชนิดถูกพ่นลงไปในลำธาร และในไม่ช้าก็มีสัญญาณของมลพิษ
อย่างไรก็ตาม ลำธารซึ่งไม่เป็นที่รู้จักว่าเป็นโบราณวัตถุ มีความสามารถในการทำให้บริสุทธิ์ได้ วัฏจักรธรรมชาติที่นี่เร็ว
มาก จะเห็นได้ว่ากระแสน้ำที่ปนเปื้อนฟื้นคืนมาอย่างรวดเร็วและไม่มีมลพิษกระจายไปทั่วลำธาร
“โอม!!!”
เสียงดังมาก และมังกรที่น่าสะพรึงกลัวก็บินออกมาจากพุ่มไม้เขียวชอุ่ม นั่นคือมังกรบิน!
มังกรบินมีพิษตัวนี้ขับไล่แมลงวันพิษและเพลิดเพลินกับมังกรโบราณคอยาวด้วยตัวเขาเอง มันมีถุงพิษโปร่งแสงที่หางและ
ท้องของมัน ซึ่งคล้ายกับสังข์กลางคืนที่สกปรกมาก!
แน่นอนว่ามังกรที่น่าสะพรึงกลัวและทรงพลังใน หลี่หวงอู นั้นมาจากสถานที่โบราณวัตถุแห่งนี้
สิ่งมีชีวิตโบราณบางตัวในซากปรักหักพังโบราณที่แปลกประหลาดและทรงพลังเกินไปได้พัฒนามังกรที่น่าจะสูญพันธุ์ไป
แล้ว ทำให้พวกมันมีความสามารถที่น่าสะพรึงกลัวมาก
เนื่องจากความสามารถเหล่านี้มีมาแต่โบราณ จึงเป็นเรื่องยากสำหรับคนทั่วไปที่จะหาวิธีจัดการกับมัน และไม่มีการล้าง
พิษที่สามารถพบได้ในธรรมชาติ
ตอนนี้เขาได้เห็น มังกรบินพิษ แล้ว การหายาแก้พิษไม่ใช่เรื่องยาก ท้ายที่สุด สิ่งมีชีวิตที่มีพิษสูงส่วนใหญ่จะมียาแก้พิษในที่ ที่พวกมันอาศัยอยู่
นี่เป็นสามัญสำนึกในธรรมชาติ ไม่ใช่ทั้งหมดที่สัตว์มีพิษจะกลัวพิษในตัวเอง ดังนั้นพวกมันจะเตรียมยาแก้พิษไว้ใกล้ตัว
แต่สิ่งมีชีวิตที่มีพิษร้ายแรงนั้นมีความเป็นพิษร้ายแรง ซึ่งยืนยันถึงสภาพแวดล้อมโดยรอบ มันยังก่อให้เกิดผลเสียได้อีกด้วย
เนื่องจากพืชและสัตว์บางชนิดอยู่ในความสงบ มันจึงพิสูจน์ได้ว่าพวกมันมีภูมิคุ้มกันต่อความเป็นพิษนี้
ตามลำต้นไม้ที่มีร่างกายสมบูรณ์ จู มิงหลาง และ หลี่ซิงหัว พบรังของพวกเขาบนต้นไม้แปลก ๆ ที่เต็มไปด้วยเนื้องอก
ต้นไม้วิเศษนี้มีขนาดใหญ่อย่างน่าประหลาดใจ มีลำต้นหลักหลายสิบต้นและกิ่งหลายร้อยกิ่ง แต่ขนาดของกิ่งนั้นเทียบเท่ากับลำต้นสนโบราณบางต้น!
“เรซินเหล่านี้สามารถล้างพิษได้” หลี่ซิงหัว กล่าวในเชิงบวกมาก
จู มิงหลาง ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ และขอให้ เสี่ยวไป๋ฉี ใช้เปลือกหนาเพื่อลับกรงเล็บของเขา และใช้ถุงน้ำเปล่า
เพื่อเก็บเรซินให้เพียงพอ
ด้วยเรซินเหล่านี้ น้ำใน หลี่หวงอู สามารถบริสุทธิ์ได้!
อย่างน้อยหนึ่งวิกฤตที่สำคัญได้รับการบรรเทา!
