บทที่ 279: ผลปีศาจ
ออกจากอาณาเขตของมังกรบินพิษ จู มิงหลาง ไม่ต้องการยั่วยุสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี้ อย่างไรก็ตาม เขาได้รับ สิ่งที่แก้พิษ
แล้ว และ มังกรบินพิษ ก็ไม่ใช่ภัยคุกคามที่ร้ายแรงอีกต่อไป
ไม่นานหลังจากที่เขาเดินออกไป เหนือหุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ทันใดนั้น ฝูงมังกรหลงทาง ก็ปรากฏตัวขึ้น บาง
ตัวมีปีกค้างคาวและสามารถบินได้โดยตรงในอากาศ ขณะที่บางตัวบินไปตามต้นไม้สูงตระหง่าน เร็วมาก!
มันคือ มังกรเงา และ มังกรปีกค้างคาว!
ในซากปรักหักพังโบราณ มังกรหลงทาง เหล่านี้ก็ดูเหมือนจะมีอาณาเขตของตัวเองเช่นกัน ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าพวกมันกำลัง
ล่าสัตว์หรือกำลังจะกลับไปที่ถ้ำของพวกมัน
จู มิงหลาง และ หลี่ซิงหัว ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในการหาทางรับมือกับมังกรหลงทาง อันทรงพลังเหล่านี้ เขาต้อง
ค้นหาที่มาของพลังของพวกมัน
พิษของมังกรกลางคืน จะแพร่กระจายและธรรมชาติไม่สามารถกรองมันได้แบบเป็นวงกลม เป็นเพราะพิษนี้มาจากเมอร์มิ
ดอนโบราณ ความเป็นพิษของมันนั้นโบราณเกินไป
ตอนนี้ มังกรเงา เป็นกำลังหลักของ ชางหลง ที่โจมตี หลี่หวงอู ทั้งหมด
พวกมันเก่งในการพรางตัว เก่งในการล่าและร่วมมือกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเห็นได้ชัดว่าพวกเขามีเพียงฐานการฝึกฝนใน
ระดับทั่วไป แต่เนื่องจากเงาเวทย์มนตร์ปรากฏบนร่างกายของพวกมัน พวกมันจึงสามารถระเบิดพลังของระดับหลัก
ออกมาได้!
เงาวิเศษนั้นคืออะไร?
อาจเป็นพรสวรรค์ที่ มังกรปีศาจเงา วิวัฒนาการมาจากซากปรักหักพังโบราณนี้หรือไม่?
หากไม่มีการตอบสนองจริงๆ เขาเกรงว่าจะต้องหาวิธีที่จะย้ายผู้คนใน หลี่หวงอู เท่านั้น
การย้ายถิ่นไม่ได้แตกต่างจากการสูญพันธุ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนใหญ่มากนัก หลังจากออกจากดินแดนที่พวกเขาพึ่งพา
และสูญเสียทักษะชีวิต เป็นการยากสำหรับพวกเขาที่จะตั้งหลักและตกอยู่ในสภาพจิตใจทรุดโทรมได้ง่าย สำหรับผู้ลี้ภัย.
หลังจากมังกรหลงทาง เหล่านั้น จู มิงหลาง ก็สังเกตุเห็นว่า มังกรหลงทาง เหล่านี้ไม่มีพลังงานปีศาจแบบนั้น
มังกรผีที่ดุร้ายที่เขาเคยเจอมา วิญญาณร้ายของพวกมันถูกโอบล้อมอย่างแน่นหนา ราวกับเทพปีศาจค้างคาว ให้พลัง
ระเบิดที่ทรงพลังยิ่งกว่า ต่อให้พวกมันวิ่งเร็ว ไล่ตาม บล็อก พลังแห่งมารนั้นก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน .
แต่กลุ่มของมังกรหลงทาง ที่กำลังรีบไปที่ไหนสักแห่ง ดูเหมือนจะขาดเวทย์มนตร์แบบนี้
จู มิงหลาง และ หลี่ซิงหัว ไล่ตามพวกมันไปตลอดทาง พวกเขาทั้งสองรู้สึกว่าพลังเวทย์มนตร์นี้แปลก มันไม่ใช่โดยกำเนิด
และแม้แต่มังกรหลงทางบางตัวก็มี มังกรหลงทางบางตัวก็ไม่มี
วิ่งตามกลุ่มมังกร จู มิงหลาง และ หลี่หยุนซี มาถึงหน้าผาที่ยื่นออกมาในหุบเขาซากปรักหักพัง!
หน้าผานี้มีความแปลกมาก หน้าผาสูงจากพื้นดินประมาณห้าสิบเมตร ดูเผินๆ เหมือนลอยอยู่เต็มหน้าผา แต่ถ้าเข้าไป
ใกล้ๆ จะพบว่าใต้หน้าผามีการเติบโตจริงๆ เถาวัลย์ชนิดหนึ่ง เถาวัลย์เหล่านี้เป็นเหมือนคานใต้หน้าผา หน้าผาบางจุดมี
เถาวัลย์นี้รองรับอย่างเต็มที่
“มันผิดไหม? เจ้าคิดว่าหน้าผามันคงสูงขึ้นหรือไม่?” จู มิงหลาง ถามอย่างชัดเจน
“มันลอยสูงจริงๆ เถาวัลย์เหล่านั้นยังคงเติบโต และเป็นกระบวนการเติบโตทำให้หน้าผาสูงขึ้น” หลี่ชิงหัว กล่าว
สมกับเป็นวัตถุโบราณ แม้แต่เถาวัลย์ ก็ดุร้ายและแข็งแกร่งมาก!
ในโลกภายนอก เถาวัลย์เติบโตตามธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานที่ ที่มีหินหนาขวางกั้น ยืดหยุ่นและเหนียวแน่น
โดยมองหาช่องว่างที่จะเจาะ
เถาวัลย์โบราณที่นี่เติบโตตราบเท่าที่ความรักเติบโตขึ้น หน้าผาถูกกดทับและหน้าผาทั้งหมดถูกพัดพาไป!
“พวกมังกรหลงทาง กำลังกินผลองุ่น” หลี่ซิงหัว ชี้ไปที่เถาวัลย์
“พวกมันกระตือรือร้นที่จะมาที่นี่เพื่ออิ่มท้อง? ไม่ มังกรเป็นสัตว์กินเนื้อ และสัตว์ที่ไม่มีชีวิตพวกมันก็ไม่กิน พวกมันจะมา
ที่นี่เพื่อกินผลไม้มังสวิรัติได้อย่างไร” จู มิงหลาง กล่าว
มังกรทุกตัวมีความรุนแรงต่ออาหารมาก
เช่นเดียวกับที่เป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จะกินทรายจนเต็มท้อง มังกรก็ไม่น่าจะรับสารอาหารจากอาหารที่ไม่สอดคล้องกับสภาพร่างกายของพวกมัน
“ เจ้าสังเกตุเห็นการเปลี่ยนแปลงของพวกมันหรือไม่ ” หลี่ซิงหัว ดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง และชี้ไปที่ มังกรหลงทาง ที่
บางตัวมีพลังงานปีศาจออกมาอย่างต่อเนื่อง
พลังงานปีศาจค่อยๆปรากฏขึ้นบนร่างของมังกรหลงทางเหล่านี้ มังกรหลงทางจำนวนมากไม่เคยมีออร่านี้มาก่อน แต่
หลังจากกินผลของเถาวัลย์เหล่านี้ พวกมันก็ค่อยๆ ได้รับพลังนี้
“ผลปีศาจเถาวัลย์ ปรากฎว่าสิ่งนี้ยังไม่หายไปอย่างสมบูรณ์!” ในเวลานี้ เสียงที่ล้าสมัยมาจากด้านหลัง จู มิงหลาง
จู มิงหลาง เริ่มชินกับมันแล้วคงเป็น นายก้อย
นายก้อย ค่อย ๆ แกว่งตัว ตาปลาโตของเขาจ้องไปที่เถาวัลย์ใต้หน้าผา แล้วพูดว่า “ผลของมารสามารถปลุกพลังของเทพ
ปีศาจ ทำให้ความแข็งแกร่งของพวกมันดีขึ้นอย่างมาก โดยทั่วไปแล้วการเสด็จขึ้นสู่สวรรค์จะได้ผลก็ต่อเมื่อกินมังกรที่มี
คุณสมบัติพิเศษเท่านั้น และผลของการตรัสรู้ก็ใช้ได้เพียงครั้งเดียวเช่นกัน”
“มังกรที่หลงทางเหล่านี้ก็แค่กินผลแห่งการตรัสรู้ ดังนั้นพวกมันจะมีเงาเวทย์มนตร์ที่ทรงพลัง พวกมันกลายเป็น มังกรเงา
ปีศาจ ระดับหลัก” จู มิงหลาง ขมวดคิ้ว
พลังของเงาเวทย์มนตร์มาจากผลแห่งการตรัสรู้เหล่านี้
กล่าวคือ มังกรหลงทาง ที่ใช้เงาเวทมนตร์และสูญเสียวิญญาณชั่วร้ายที่ทรงพลังจะเข้าสู่ซากปรักหักพังโบราณจากรอย
แตกอื่น ๆ แล้วกินผลของเงาเวทย์มนตร์ที่นี่
ปัญหาคือผลของอสูรที่รู้แจ้งมีมากมาย ซึ่งทำให้กองทหารรักษามังกรมาที่นี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ในความงุนงง จู มิงหลาง เจ้ากำลังรอให้ปีศาจเหล่านี้ทำลายสิ่งดี ๆ ทั้งหมดหรือไม่” นายก้อย พูด
อย่างหงุดหงิด
“ไม่ดูต่อแล้วเหรอ” จู มิงหลาง กล่าว
“ผลของ เถาวัลย์ เติบโตได้ดีเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่หลังจากคลื่นแห่งการเติบโต ข้าไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใดในการ
สืบพันธุ์ ไม่ได้ดูแค่ ชางหลงกินผลเถาวัลย์เหรอ? ผลไม้ของ เถาวัลย์ บรรจุในครั้งเดียว เป็นการยากที่จะบอกว่ามังกรตัว
อื่นกินมันได้หรือไม่ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง สามารถรับพลังของ ผลเถาวัลย์ ได้อย่างแน่นอนโดยการกินมัน” นายก้อย กล่าว
“นายก้อย พูดมีเหตุผล ท้ายที่สุดพวกมันได้รับเงาวิเศษ และเป็นผู้คนจาก หลี่หวงอู ที่ทนทุกข์ในที่สุด” หลี่ซิงหัว ก็พยัก
หน้าเช่นกัน
“เอาล่ะ ข้าจะทิ้ง มังกรวิญญาณดาบ ไว้ที่นี่เพื่อปกป้องเจ้า ” จู มิงหลาง กล่าว
หลี่ซิงหัว ส่ายหัวและพูดว่า “ ข้าดูแลตัวเองได้ ”
“เร็วเข้า เจ้ายังรออะไรอยู่? นางเป็นผู้เผยคำทำนาย นางต้องการ มิงหลาง ในการกลับชาติมาเกิดของโชคชะตา” นาง
เสียชีวิตเป็นพันครั้งและนางจะต้องไม่สูญเสียอีก” นายก้อย พูดอย่างหมดความอดทน
ในท้ายที่สุด จู มิงหลาง ยังคงทิ้งผู้พิทักษ์ทั้งสอง ฟันดำใหญ่ และ ชิงจั่ว เพื่อปกป้องความปลอดภัยของ หลี่ซิงหัว เขานำ
มังกรวิญญาณดาบและมังกรน้ำแข็งขาวไปฆ่า เถาวัลย์ใต้หน้าผาที่ใต้หน้าผานั้น!
อันที่จริง จัดการตอนนี้ค่อนข้างถูกต้องแล้ว
มังกรหลงทาง จำนวนมากยังคงปีนเถาวัลย์เหล่านั้น และไม่มีเงาวิญญาณชั่วร้ายอยู่บนพวกมัน ซึ่งหมายความว่าความ
แข็งแกร่งของมังกรหลงทาง กลุ่มใหญ่นี้ในเวลานี้อยู่ในระดับทั่วไปเท่านั้น!
การหยุดพวกมันและฆ่าพวกมันก่อนที่จะได้รับพลังแห่งปีศาจนั้นง่ายกว่าการจัดการในภายหลังหลายเท่า
ยิ่งกว่านั้น นายก้อย ยังคิดแต่เรื่องดีๆ
ไม่ได้ถูกพาไปแบบดั้นด้นทั้งหมดซึ่งไม่สอดคล้องกับรูปแบบการเดินแม่น้ำและทะเลสาบตามปกติ!
