Dragon tamer – ตอนที่ 299

บทที่ 299: มังกรของผู้สั่งการ

เมือง รันยู อย่างที่คาดไว้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถครอบครองได้

โชคดีที่ว่า มิงหลาง จะไม่รู้สึกเหมือนคนธรรมดา

คําสั่งของผู้สั่งการ ได้รับการออก ซึ่งหมายความว่าความพยายามของผู้คนในเมือง รันยู เป็นเวลามากกว่าหนึ่งเดือนนั้นไร้ประโยชน์

ไม่ต้องพูดถึงการฟื้นฟูความเป็นอยู่ของผู้คน ตอนนี้เป็นการยากมากที่จะป้องกันไม่ให้เมืองรันยู ถูกคนที่มีเจตนาไม่ดี มาปรับระดับโดยตรง

“ไร้ความหวังจริง ๆ หรือไม่ที่จะถูกระบุว่าเป็นเมืองแห่งบาปโดยผู้คนที่มีระเบียบ?” หูไป่หลิงถาม

“กล่าวคือ เมืองรันยู นั้นร่ำรวยมากอยู่แล้ว มีภูเขาอัญมณีมากมายอยู่รอบๆ นอกจากนี้ยังเป็นทางเดียวที่จะไปยังถนน

ธุรกิจ นีไฮ นอกจากนี้ยังมีเส้นเลือดจิตวิญญาณมากมาย ในขณะนี้ สถาบันเฉินฟาน ได้ประกาศละทิ้ง ภาคีกําหนดให้

เมืองนี้เป็นเมืองแห่งบาปอีกครั้ง และหลายกลุ่มที่ไม่เต็มใจที่จะปล้นเมืองรันยู เนื่องจากชื่อเสียงของพวกเขาสามารถ

ดําเนินการได้โดยไม่มีความรอบคอบ อีกไม่นานเมือง รันยู จะถูกแบ่งออกและจะไม่เหลืออะไรเลย!” หูจงหมิง ไม่พอใจ

อย่างยิ่ง กล่าวอย่างไม่มีที่เปรียบ

ในหลายกรณี อาชญากรบางคนที่เดินเตร่อยู่ข้างนอกนั้นไม่น่ากลัวที่น่ากลัวคือทุกคนกลายเป็นโจร นี่คือพลังที่มองผ่านไม่ได้

สถาบันเฉินฟาน ไม่จําเป็นต้องทําเอง ตราบใดที่คําสั่งนี้ออกให้ตัดสินเมืองรันยู ว่าเป็นเมืองแห่งบาป ความโลภของ

แผ่นดินสีชาทั้งหมดจะทําให้เมือง รันยู ตาย!

นี่จึงเท่ากับโทษประหารชีวิต!

“ผู้สั่งการคนนั้นใช้อํานาจในทางที่ผิดไม่ใช่หรือ?” หูไป่หลิง กล่าว

“เขาใช้พลังของเขา แต่เขาได้ใช้พลังของเขาในทางที่ผิด ก่อนที่พวกเราจะเข้ายึดครอง เมืองรันยู มีความเสี่ยงที่จะถูก

พิพากษาให้อยู่ในเมืองแห่งบาป เป็นเพียงการใช้อํานาจในทางที่ผิดของผู้สั่งการในเดือนนี้ กวาดสายตาเมิน” เหยาจุนซี กล่าว

“ที่ดินผืนหนึ่ง มีผู้สั่งการอย่างน้อยสองคน และข้าไม่รู้ว่าใครเป็นผู้สั่งการอีกคนหนึ่ง ถ้าเขาได้รับการอนุมัติ เมือง รันยู จะ

ได้รับการช่วยเหลือ” หูจงหมิง กล่าว

“หลักฐานคือความสัมพันธ์ระหว่างผู้สั่งการทั้งสองนั้นไม่เป็นที่พอใจและความคิดเห็นของพวกเขาไม่เห็นด้วย”

“มิฉะนั้น พวกเราจะต้องจ่ายสองล้านหยวนต่อเดือนตามที่ สถาบันเฉินฟาน เรียกร้อง?” เหยาจุนซี พูดเบา ๆ

“เป็นไปไม่ได้ พวกเรามีรายได้เพียงเดือนละครั้ง และจําเป็นต้องลงทุนในการก่อสร้าง การจัดการและการดําเนินการตาม

นโยบายของเมือง ไม่ต้องพูดถึงเงินที่ใช้ไปในการเกณฑ์ทหาร” หูจงหมิง และหูไป่หลิง ต่างคัดค้าน

นครรัฐที่เจริญรุ่งเรืองอาจไม่สามารถสร้างภาษี 2 ล้านเหรียญทองทุกเดือน นับประสาเมืองรันยู เมืองที่วุ่นวาย เงินที่จะ

ลงทุน ทองหลายสิบล้านยังไม่เพียงพอ สถาบันเฉินฟาน ต้องการให้เมืองรันยู จ่ายค่า ธรรมเนียมการคุ้มครองหรือไม่? ?

สถาบันเฉินฟาน ของพวกเขาไม่ได้ทําอะไรเลย!

แม้แต่ หูจงหมิง ก็ยังสงสัยว่า สถาบันเฉินฟาน จงใจใช้ข้อเท็จจริงที่ว่าเมืองรันยู กําลังจะถูกตัดสินว่าเป็นเมืองแห่งบาปเพื่อ

หยุดยั้งพวกเขาที่วางแผนจะสร้างเมืองรันยู ขึ้นใหม่

ไม่อย่างนั้นทําไมเขาไม่ประกาศเมื่อเดือนที่แล้ว? ถ้าเขาไม่รอการพัฒนาของเมืองรันยู ค่อยกระโดดออกมา

นอกจากนี้ยังสามารถเปลี่ยนกองกําลังที่รับผิดชอบได้

แต่มันต้องเป็นสิ่งกีดขวางอย่างแท้จริงบนดินแดนสีน้ำตาล

หากเปลี่ยนเป็น จูเหมิน จะไม่มีสาขาใด ๆ ในดินแดนสีน้ำตาลและจะไม่มีมัคนายก

มันถูกแทนที่โดย จูเหมิน ซึ่งมีรูปร่างเหมือนหุ่นจําลองโดยไม่มีการป้องกันหรือป้องปราม

เหตุผลที่ หลี่ฉวน สามารถได้รับการปกป้องและอวยพรในขณะนั้นก็คือ ฝ่ายหนึ่ง นิกายดาบแห่งภูเขาเหยา ได้ก้าวเข้า

มาแล้ว และในทางกลับกัน ผู้สั่งการ จูเสี่ยเฮิน จะดูแลมัน

ไม่ต้องพูดถึงการปล่อยตัวและทําให้สิ่งต่าง ๆ ยากสําหรับคนที่มีระเบียบ กองกําลังโดยตรงขัดขวางและกีดกันพวกเขา

และสถานการณ์ก็ซบเซาโดยสิ้นเชิง!

“ ข้าคิดว่าพวกเราสามารถใช้เวลาฤดูใบไม้ผลอย่างเงียบ ๆ แต่ข้าไม่รู้ว่ามันจะเป็นฤดูหนาวที่สิ้นหวัง” ผู้บัญชาการ เหยาถอนหายใจ

ในแง่ของพลัง จุนชิเหยา ไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่ดี

ท้ายที่สุด พลังอันยิ่งใหญ่เหล่านั้นล้วนถือว่าตนเองเป็นผู้ฝึกหัดอมตะในอนาคต จ้าวแห่งโลกและพวกเขาไม่สนใจ

สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเลย!

“ไปหาผู้สั่งการคนอื่นก่อน” จู มิงหลาง กล่าว

หากเมืองรันยู ต้องพินาศจริงๆ ก็ไม่มีทางเลือกอื่น

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ จู มิงหลาง ต้องการในตอนแรกเป็นเพียงตราประทับของเจ้าเมืองเท่านั้น จากนั้นเขาจะไปที่สถาบัน

แห่งเทพเจ้า เพื่อขโมยมัน จากนั้นเขาก็ซ่อมแซม เมืองรันยู และฟื้นฟูการค้า

แน่นอนว่ายังมีที่ว่าง และ จู มิงหลาง จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ อย่างไรก็ตาม ทุกคนทํางานหนักมากว่าเดือน แล้วผู้หญิงของ

เขาก็ลงทุนไปหนึ่งล้านเหรียญทอง เขาจะปล่อยมันไปได้อย่างไร จะไม่ยอมให้ใครมาเหยียบย้ำ!

“แต่พวกเราไม่รู้ว่าใครคือผู้สั่งการคนอื่น เมื่อพูดถึงดินแดนสีน้ำตาลนั้นค่อนข้างแปลก ทุกคนรู้ว่ามีนักวางระเบียบที่เป็น

สมาชิกของ สถาบันเทพเจ้า แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ถึงตัวตนของบุคคลนั้น” เหยาจุนซี พูดอย่างขมขื่น

“พวกเจ้าจาก ตระกูลหู ไม่รู้หรือ” จู มิงหลาง งงงวย

พี่น้อง ตระกูลหู ส่ายหน้า พวกเขาไม่เคยได้ยินผู้สั่งการรายอื่นเลย

“ลึกลับมาก?”

“ ข้าสงสัยว่าแม้แต่ หยานกวง หนึ่งในภาคีก็ยังไม่รู้” เหยาจุนซี กล่าว

“ทํางานร่วมกันแต่ไม่รู้ตัวตนของพวกเขา เป็นไปได้อย่างไร”

ทุกคนพูดคุยและปรึกษากัน ถึงอย่างนั้นก็ยังตกอยู่ในทางตัน

ไม่ทราบตัวตนของผู้สั่งการอื่น ดังนั้นคําตัดสินของเมืองบาป จึงไม่สามารถพลิกคว่ำได้

“บางทีข้าอาจจะรู้” ในเวลานี้ หลานสาว ชิโรว ที่คอยฟังทุกคนพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนว ลราวกับยุง

จู มิงหลาง หันศีรษะและมองไปที่หญิงสาวจากใต้พิภพ

ไม่มีทาง

ผู้สั่งการรายอื่นเสียชีวิต? ?

ทําไมผู้หญิงคนนี้ที่มองเห็นผีถึงรู้จักเขาอีก? ?

“คุณยายของข้า เคยบอกข้าเกี่ยวกับผู้สั่งการ” หญิงสาว ชิโรว อดไม่ได้ที่จะมอง หลี่ซิงหัว ราวกับว่านางกําลังขอความ

คิดเห็นก่อนที่จะกล้าพูด

หลี่ซิงหัว ยังเดาด้วยว่าสิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับบางสิ่งในหมู่บ้านของ ชิหยินหลิง เนื่องจากนางตกลงกับผู้หญิงคนนี้ นางจะ

ไม่พูดถึงเรื่องต่างๆ ในหมู่บ้านของ ชิหยินหลิง หลี่ซิงหัว ยังเข้าใจนาง มีคําบางคําที่ไม่สามารถเปิดเผยในที่สาธารณะได้

ดังนั้น หลี่ซิงหัว จึงพานางไปด้านข้างและค่อยๆ ถามเกี่ยวกับผู้สั่งการ อีกคนหนึ่ง

“คุณยายไม่พอใจมากเมื่อนางกลับมาจากข้างนอกครั้งหนึ่ง และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อป้องกันไม่ให้บางคนในหมู่บ้าน

ของพวกเราเลี้ยงมังกรหลงทาง นางบอกผู้เฒ่าหลายคนว่า สถาบันเทพเจ้าได้สังเกตุเห็นความลับของ หลี่หวงอู แล้วหาก

พวกเราทําเช่นนี้ต่อไป เป็นไปได้มากว่าพวกเราจะถูกกําจัดโดยภาคี” ชิโรว นึกถึงคําพูดบางคําของท่านยาย ชิฮวา ของนาง

“ เจ้ารู้ไหมว่าใครเป็นผู้สั่งการ”

“ท่านยายบอกว่ามันอยู่ในภูเขาฉิงนิอู ท่านบอกว่าแม้ว่าท่านจะไม่เคยเห็นผู้สั่งการ แต่ ท่านก็เคยเห็นมังกรของผู้สั่งการมังกรสีม่วงหางสีเงิน!” ชิโรว กล่าวอย่างจริงจัง

หลี่ซิงหัว พยักหน้า

มีลักษณะที่ชัดเจน ดังนั้นจึงง่ายต่อการค้นหาผู้สั่งการรายนี้

ในขณะนี้ จะต้องรีบหาผู้สั่งการผู้นี้โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ภูเขาฉิงนิอู ในภูเขาแห่งจิตวิญญาณใน ตูกั่ว การเดินทางไม่ได้ห่างไกลเป็นพิเศษ

“มังกรสีม่วงหางเงิน ใช่ ใช่ มังกรตัวใหม่ที่ข้าเลือกให้เจ้า มังกรสีม่วงหางเงินเป็นตัวเลือกแรกรีบจับมันและทําให้เชื่อง!”

ไม่รู้ว่า นายก้อย ปรากฏขึ้นเมื่อใดมันตะโกนใส่ จู มิงหลาง

“นั่นมันมังกรของคนอื่น!” ใบหน้าของ จู มิงหลาง เปลี่ยนเป็นสีดํา

มีเพียงผู้สั่งการ สองคนใน ดินแดนสีน้ำตาล เขาไม่ควรทําให้อีกคนขุ่นเคืองได้

ซีหลง นายก้อย พูดหลายครั้งว่า จู มิงหลาง ต้องทําให้ มังกรสีม่วง เชื่อง

ตอนนี้ นายก้อย จะคุยทันทีที่ได้ยิน มังกรสีม่วง!