บทที่ 311: มังกรดารามาร
ชาวรุยจิน แห่งกองทัพดาบทองแดง อาจารย์กองทัพ เหยา ที่ปกป้องบ้าน และ เกาหยู แห่ง คางลางฉี พวกเขามองไปที่
จู มิงหลาง ด้วยดวงตาของสัตว์ประหลาด
เหลียนเฟยหลิน เป็นคณบดีของ สถาบันเฉินฟาน ซึ่งมีสถานะสูงมาก
เหลียงจง เป็นผู้มีอํานาจใน ดินแดนสีน้ำตาล มากกว่า ชายสองคนถูก จู มิงหลาง นํากลับมาเพื่อขอโทษ ซึ่งเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริงๆ
ผู้คนอาจไม่รู้ว่าสองคนนี้เป็นตัวแทนของอะไร แต่พวกเขารู้ดี
นี่เทียบเท่ากับที่ สถาบันเฉินฟาน ก้มหัวให้กับเจ้าเมือง จู!
แม้ว่าการตัดสินใจขั้นสุดท้ายจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่เมื่อ สถาบันเฉินฟาน ยอมก้มหัวให้กับกองกําลังใด ๆ !
“น่าเสียดาย ถ้าไม่ใช่เพราะคนมีระเบียบที่จะไปตามทางของตัวเอง ข้า ชาวเมือง รันยู หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะฟื้นตัวภายใต้
การนําของ เจ้าเมือง จู” ชาวรุยจิน แห่งกองทัพดาบทองแดงถอนหายใจ
เป็นเวลาสองวันสองคืน เขาได้กวาดล้างกองกําลังหลายสิบแห่งบนพื้นสีน้ำตาล และลงโทษผู้ที่กระทําผิดทีละคน ไม่ต้อง
พูดถึง ให้ สถาบันพระเจ้าแห่งเทพเจ้า จ่ายราคาให้ ด้วยความกล้าหาญเช่นนี้ เหตุใดจึงฟื้นฟูเมืองนี้ไม่ได้?
“ใช่ น่าสงสารจัง น่าสงสารจัง” เยาจุนชิ ก็ถอนหายใจเช่นกัน
หูเจียจุน ของพวกเขาดูเหมือนจะกอดต้นขา แต่โลกนี้จะไม่ยอมให้เมือง รันยู ฟื้นตัว
ในวันสุดท้าย เมืองรันยู ตกอยู่ในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ
แม้แต่พระภิกษุบางรูปก็เริ่มอพยพทีละคน พวกเขาไม่ต้องการถูกปฏิบัติเหมือนคนร้ายและถูกล้อมและกดขี่โดยกลุ่มชน
ชั้นสูงบางคน
แน่นอนว่ายังมีอีกหลายคนที่ยังไม่จากไป ไม่ใช่ว่าพวกเขารักเมือง รันยู อย่างลึกซึ้ง แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นให้เลือก
เมื่อพวกเขาออกจากเมือง รันยู พวกเขาก็ถูกทรมานในการพลัดถิ่นเช่นกัน ความอัปยศอดสูในสงครามและการดิ้นรน
ตอนเที่ยง พี่น้องตระกูลหู กลับมาในที่สุด
พวกเขารีบไปที่ภูเขาฉิงนิอู แม้ว่าความหวังจะเยือกเย็นเล็กน้อย แต่พวกเขาก็ทําทุกอย่างที่ทําได้เพื่อตามหาภาคี
จะเห็นได้ว่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมาพี่น้องไม่หลับไม่ลง เหนื่อยและเหี่ยวเฉา
หลังจากจิบน้ำแล้ว หูไปหลิง ก็คว้าหน้าที่ชายของนางและพูดว่า “เจ้าเมือง ยังมีโอกาสอยู่!”
ดวงตาของทุกคนเป็นประกาย อันที่จริงพวกเขาเห็นภาคีแล้ว ทุกคนเห็นความหวังริบหรี่ในดวงตาของพี่น้องทั้งสองในชั่ว
ขณะหนึ่ง
นั่นเป็นร่องรอยแห่งความสุขที่ยากจะปกปิดแม้จะเหน็ดเหนื่อยและเสื่อมทรามโดยไม่หลับตาสักสองสามวัน!
“ท่านเจ้าเมือง ดูนี่สิ” หูจงหมิง มอบเกล็ดขนนกสีดําให้ จู มิงหลาง
จู มิงหลาง รับมันและในขณะที่ จู มิงหลาง สัมผัสเกล็ด จู มิงหลาง รู้สึกเย็นชา ความหนาวเย็นนี้แผ่ซ่านจากผิวหนังไปยัง
ทุกตารางนิ้วของผิวหนัง รู้สึกว่าเขาถูกบางสิ่งที่เย็นชาและมืดจับไว้ หลังจากห่อตัวแล้ว การหายใจก็ไม่ค่อยราบรื่นนัก
“นี่คือ?” จู มิงหลาง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
แค่เศษเสี้ยวขนนกก็สามารถนําพลังกดขี่มาสู่ผู้คนได้ เขาสามารถจินตนาการได้ว่าเจ้าของเกล็ดขนนกนี้มีพลังและน่ากลัว
เพียงใด!
“มังกรดารามาร!! เป็นสังขารที่แตกต่างกันออกไป มันเดินทางคนเดียวและจะมีภัยพิบัติร้ายแรงทุกที่ ที่ปรากฏ เป็นมังกร
ที่เลวร้ายและชั่วร้ายที่สุดในตํานาน ว่ากันว่าดินแดนสีน้ำตาลทําสงครามมาเป็นเวลาหลายพันปีแล้ว และพระมหากษัตริย์
ของประเทศต่างๆ ก็โหดเหี้ยมและโลภมาก และเรื่องนี้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับ มังกรดารามาร ผู้ชั่วร้ายอยู่มาก!” หูจงหมิง
กล่าวอย่างตื่นเต้น
มังกรดารามาร ??
ไม่เคยได้ยินจาก
จู มิงหลาง ตบหลังตัวเองและต้องการให้นายก้อยผู้รอบรู้ออกมาอธิบาย แต่เขาไม่รู้ว่า นายก้อย กําลังเร่ร่อนอยู่ที่ไหน
“ผู้สั่งการแห่งภูเขา ฉิงนีอู ได้ไล่ตามมังกรดารามาร มาหลายปีแล้ว เมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว ในที่สุดเขาก็พบมังกรดารามาร
และต่อสู้กับมัน ทําให้มังกรดารามาร บาดเจ็บ แต่น่าเสียดายที่ไม่สามารถฆ่ามันได้ มังกรสีม่วงหางสีเงินของ ผู้สั่งการแห่ง
ภูเขาฉีนีอู ได้รับบาดเจ็บสาหัสและกําลังฝึกอยู่ในภูเขาฉีนีอู ไม่อยากพลาดโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต” หูไปหลิง กล่าวเสริม
อย่างเร่งรีบ
ทั้งพี่ทั้งน้อง ดูตื่นเต้นมาก ในอีกด้านหนึ่ง ตํานานของมังกรดารามาร มีอยู่จริง และพวกเขาก็ตกใจ ในทางกลับกัน พวก
เขาเห็นความหวังของ เมืองรันยู
“ผู้สั่งการกล่าวว่า ถ้าพวกเราสามารถช่วยเขาได้ในการล่ามังกรดารามาร เมืองรันยู เขาสามารถปกป้องมันได้! “หูจงหมิง
กล่าว
หลังจากที่ทุกคนฟังแล้ว ความรู้สึกและจิตวิญญาณก็ต่างกัน!
เขาไม่ได้คาดหวังว่า พี่น้องหู จะนําเสนอข่าวดีในวันสุดท้าย!
หากมีการสนับสนุนจากผู้สั่งการ รายอื่น เมือง รันยู ไม่เพียงถูกแยกออกจากอันดับของ เมืองบาป เท่านั้น แต่ยังสามารถ
เอาชนะกองกําลังรอบข้างได้อีกด้วย แม้จะไม่ได้รับพรจาก สถาบันเทพเจ้า และ กองกําลังเหล่านี้ก็สามารถทํางานร่วมกัน
เพื่อทําหน้าที่เป็นเครื่องยับยั้งได้
“ตลกอะไร! !”
จู่ๆก็มีเสียงเก่าเข้ามา
นายก้อย ลงมาจากต้นปอปลาร์ต้นใหญ่และดูเหมือนเพิ่งจะงีบหลับไปเมื่อกี้
“นายก้อย เจ้ารู้จัก มังกรดารามาร ไหม? “จู มิงหลาง ถาม
“แน่นอน ข้ารู้ว่ามังกรดารามาร เป็นมังกรแห่งความหายนะ และภัยพิบัติมักเกิดขึ้นทุกที่ ที่มันไป และโลกที่มันอาศัยอยู่นั้น
วุ่นวายตลอดเวลา เป็นมังกรที่จะนําภัยพิบัติมาสู่โลกเท่านั้น แต่ไม่ว่าตํานานจะเป็นอย่างไรมังกรดารามาร ก็มีพลังและ
น่ากลัวกว่าที่เจ้าคิดอย่างแน่นอน มันเป็นแค่ความฝันสําหรับเจ้าคนธรรมดาที่จะล่ามัน!” นายก้อย กล่าว
“แต่มันได้รับบาดเจ็บ” ผู้สั่งการภูเขา ฉิงนีอู กล่าวเป็นการส่วนตัว และอาการบาดเจ็บยังคงรุนแรง สันนิษฐานว่าพลังของ
มันลดลงอย่างมาก!” หูจงหมิง กล่าว
“ ข้าถามเจ้าว่า ถ้าราชามังกรบาดเจ็บ เจ้ากล้าล่ามันไหม” นายก้อย ถาม
“ราชามังกร???” หูจงหมิง อดไม่ได้ที่จะพูดตะกุกตะกัก
ราชามังกร!!
ให้ความกล้าหาญแก่เขานับแสน เขาไม่กล้าสร้างปัญหาให้ ราชามังกร!
” นายก้อย มังกรดารามาร ตัวนี้เป็นราชามังกรเหรอ?” จู มิงหลาง ถาม
“ตราบใดที่เขามีชีวิตอยู่พันปี เขาต้องเป็นราชามังกร สําหรับเมืองที่พังทลายแห่งนี้ เพื่อยั่วยุ มังกรดารามาร ในตํานานที่
น่าจะเป็นราชามังกร เจ้าควรไปและสั่ง หยานกวง ข้าคิดว่านี่งายกว่าการล่ามังกรอสูรร้อยเท่า” นายก้อย กล่าว
คําพูดของ นายก้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นหม้อน้ำเย็นสําหรับทุกคน
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปหาพี่น้องตระกูล หู และพี่น้องก็จ้องมองกันและกัน
“ผู้สั่งการภูเขากระทิงเขียว เขาบอกว่าความแข็งแกร่งของ มังกรดารามาร คืออะไร?” จู มิงหลาง ถาม
“ เขาพูดไม่ชัด เขาแค่บอกข้าว่า มังกรดารามาร บาดเจ็บ” หูไป่หลิง กล่าว
“หึม ผู้สั่งการตัวเล็ก ๆ บนผืนดินจะสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงต่อ มังกรดารามาร ด้วยพลังของคน คนเดียวได้
อย่างไร? มังกรดารามาร ส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บด้วยเหตุผลอื่น ตามความเห็นของข้า ผู้สั่งการของภูเขาฉิงนีอู บุคคลนี้ไม่
แน่ใจว่า มังกรดารามาร บาดเจ็บจริงหรือไม่ ปล่อยเจ้าไปและตายเสีย เพื่อเขาจะได้แยกแยะสถานการณ์ที่แท้จริงของ
มังกรดารามาร !” นายก้อย กล่าว
“มันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น” หูไปหลิง กล่าว
“เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ได้บอกเจ้าว่า มังกรดารามาร เป็นสัตว์ระดับราชามังกร และมันกําลังจ้องจับเจ้าอยู่!” นายก้อย พูด
อย่างโกรธเคือง
“แท้จริงแล้ว หากมังกรดารามาร เป็นราชามังกร แม้ว่าจะอยู่ใกล้กับราชามังกร มันไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะรับมือได้” จูมิง
หลาง พยักหน้า
