บทที่ 320: เติ้งหยูหุยหยิง ตะเกียงหยกโคมโบราณ
ต่างจากมังกรหลงทาง ที่เคยเห็นมาก่อน มังกรดารามาร ดูไม่น่าเกลียดเป็นพิเศษ นับประสาความอัปลักษณ์ที่น่าขนลุกยัง
หนาวเหน็บเหมือนคืนที่มืดมิด ราชาแห่งมารคลานอยู่บนยอดเขา อย่างเกียจคร้านและมีเกียรติ
มีวิญญาณชั่วร้ายที่น่าเกรงขามอยู่ในนั้น เหมือนกับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลกที่เกี่ยวข้องกับความมืดจะยอมจํานนต่อมัน
ปีกของมันวิจิตรงดงามเกินไป กางออก ราวกับค่ำคืนที่แสงดาวเจิดจ้าอย่างยิ่ง เพชรที่หรูหราและสวยงามที่สุดในโลกนั้น
ด้อยกว่าขนนกเกล็ดเล็กๆ บนปีกของมันมาก!!
เมื่อมองไปที่มังกรดารามาร จู มิงหลาง ไม่กล้าที่จะหายใจ
แม้ว่ามังกรตัวนี้จะไม่ใช่ราชามังกร แต่ก็อยู่ไม่ไกลจากอาณาจักรของราชามังกร
สิ่งมีชีวิตดังกล่าวได้ยืนอยู่ที่ด้านบนสุดของทวีปขั้วโลกแล้ว คนธรรมดาจะสู้กับมันได้อย่างไร?
“ มันบาดเจ็บมั้ย?” จู มิงหลาง ลดเสียงของเขาและถาม
หลี่ซิงหัว และ น่านหลิงชา ส่ายหัวพร้อมกัน
ยากที่จะบอกได้ว่า มังกรดารามาร ได้รับบาดเจ็บ และถึงแม้ว่ามันจะแสดงความเชื่องช้าเล็กน้อย พวกเขาอาจถูกมังกร
ดารามารฆ่า ตายในทันที!
เหล่าผู้สั่งการในภูเขา ฉิงนีอู กําลังจับตามองพวกเขาอยู่จริงๆ
“ซิงหัว ทําไมร่างกายเจ้าถึงมีแสงสว่าง?” น่านหลิงชา สังเกตุว่ามีแสงจาง ๆ อยู่ระหว่างคอและหน้าอกของ หลี่ซิงหัว ซึ่ง
ค่อยๆส่องสว่างและค่อยๆหรี่ลงเรื่อย ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หลี่ซิงหัว ไม่ได้สังเกตุตัวเอง เมื่อนางมองลงมา นางเห็นแสงลอดผ่านเสื้อผ้าของตัวเองจริงๆ
เมื่อมองไปที่ จู มิงหลาง นางรู้สึกว่าจังหวะของแสงและความมืดนี้ดูเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนจะของแสงและคนสักแห่งหางมังกรดารามาร!
ปลายหางที่เรียวและอ่อนนุ่มของ มังกรดารามาร ณ เวลานี้ ก็เปล่งแสงเช่นนี้ออกมา ค่อยๆ สว่างขึ้น และหรี่ลงอย่างช้าๆ
เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่ เฝ้าดู มังกรดารามาร เริ่มต้นขึ้นของมัน หางยังคงรักษาจังหวะของแสงและความมืดไว้
หลี่ซิงหัว เอื้อมมือเข้าไปในแขนเสื้อของนางและหยิบเครื่องประดับหยกที่ผูกด้วยเชือกสีเงินอ่อนออกมา
นี่คือโคมไฟหยกโบราณของเหล่าทวยเทพ ประกอบด้วยชิ้นส่วนจากเจดีย์โบราณของ เหมียนซานเจียนสง และหยกโคม
ไฟสองชิ้นที่ตกแต่งโดยเจ้าหญิงแห่ง ลุยชิ มันมีขนาดประมาณนิ้วก้อยและบางมาก
ในวันธรรมดาของ หลี่ซิงหัว จะสวมใส่ นี่เป็นเครื่องรางที่สามารถหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณได้อย่างช้าๆ หากปราศจาก
ตะเกียงและหยกโบราณนี้ หลี่หยุนซี คงไม่มีวันตื่น
“มันคือหยกตะเกียง แม้ว่าหยกตะเกียงโบราณตัวเดียวกันจะแตกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วน เมื่อเข้าไปใกล้ หยกตะเกียงก็จะ
ปรากฏขึ้น ที่หางของ มังกรดารามาร มีหยกตะเกียงโบราณ! “ใบหน้าของ หลี่หยุนซีเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และมีความยินดีในดวงตาของนาง
ปรากฏว่ามีชิ้นส่วนของหยกตะเกียงโบราณอยู่ในวัตถุโบราณนี้ และมันอยู่ที่หางของ มังกรดารามาร !
จู มิงหลาง ก็ยิ้มเช่นกัน
ด้วยการเพิ่มตราประทับของเจ้าเมืองและมังกรดารามาร พวกเขาจะมีเงื่อนงําที่สมบูรณ์เกี่ยวกับหยกตะเกียงโบราณสี่ชิ้น!
รวบรวมทั้งสี่ชิ้น เขาสามารถปลุก หลี่หยุนซี
อย่างไรก็ตาม มันใช้เวลาไม่นานสําหรับเขาที่จะมีความสุข และหวังว่าความคิดของเขาจะกลับมาสู่ความเป็นจริงอย่าง
ช้าๆ
มังกรดารามาร
สิ่งมีชีวิตที่มีความน่าจะเป็นสูงสุดในการเป็นราชามังกร
ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเอาหยกโคมโบราณชิ้นนั้นออกจากหางของมัน! !
ข้าจะทําอย่างไร!
หยกตะเกียงโบราณของเทพเจ้าอยู่ตรงหน้าเขา แต่เขาไม่สามารถที่จะคว้ามาได้
จู มิงหลาง ถูขมับของเขา
หากวิธีการยากเกินไป เขาทําได้คือต้องเอาชนะมันเท่านั้น
แต่เนื่องจาก มังกรดารามาร เป็นอีกรูปแบบหนึ่งของมังกร สติปัญญาของมันไม่ต่ำเลย หากปราศจากแผนการที่สมบูรณ์
แบบ พื้นฐานก็เท่ากับเอาตัวเองเข้าไปหาความตาย
“เฮ้~~~~~~”
มังกรดารามาร กําลังหวีขนปุยคล้ายหญ้าดาวสีเข้ม เมื่อมันก้มศีรษะลง มันก็บังเอิญเห็นหางของมันพันอยู่กับหินที่ปลาย
มีแสงส่องลงมา
ในเวลานี้ ดวงตาที่กว้างใหญ่ราวกับดวงดาวของ มังกรดารามาร กลายเป็นสิ่งที่น่าเกรงขาม มันสแกนหน้าผาที่ลอยอยู่
เหล่านี้ราวกับกําลังมองหาอะไรบางอย่าง
หัวใจของ จู มิงหลาง สั่นไหว
มังกรดารามาร ก็สังเกตุเห็นแสงนี้เช่นกัน! !
มันรู้ดีว่าคนที่มีหยกโบราณอยู่ใกล้ ๆ !
“ว้าว!!”
ปีกบนท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวของ มังกรดารามาร ก็เปิดออก เมื่อกางออกจนสุดปีกก็จะสวยงามยิ่งขึ้น ดูเหมือนว่า
สามารถแทรกเข้าไปในท้องฟ้าลึกได้
ลําตัวยาวของมันได้หลุดพ้นจากยอดเขาที่ลอยอยู่ มันเรียวและนุ่ม!
มันไม่มีกรงเล็บ ไม่มีกรงเล็บด้านหน้าหรือขาหลัง ลักษณะที่ปรากฏค่อนข้างคล้ายกับ ชิรอน ของ น่านหยูซู ยกเว้นว่า
เกล็ดและขนของมันเป็นผลึกสีเข้ม และปีกของมันก็สว่างไสวและชวนฝันมากกว่า เขามังกรที่ตรงและสง่างามเป็นเหมือน
หอคอยคริสตัลขนาดเล็กที่มีสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบ
มังกรดารามาร กําลังทะยานขึ้นไปในอากาศ เห็นได้ชัดว่ากําลังมองหาคนที่กําลังมองหาตะเกียงหยกโบราณ
จู มิงหลาง , หลี่ซิงหัว และ น่านหลิงชา ไม่กล้าหายใจ พวกเขารอจนกระทั่ง มังกรดารามารบินไปที่หน้าผาสูงอีกแห่งหนึ่ง
พวกเขาทั้งสามก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ พวกเราไปจากที่นี่กันก่อน” จู มิงหลาง กล่าว
ไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป ทั้งสามคนรีบหนีจาก มังกรดารามาร
หากมังกรดารามาร รู้วิธีใช้ ตะเกียงหยกโบราณ เพื่อล็อคระยะ พวกเขาจะค่อนข้างอันตราย
เมื่อพิจารณาถึงปัญหาของ ตะเกียงหยกโบราณ พวกเขาไม่ได้อยู่ในซากปรักหักพังโบราณแห่งนี้ต่อไป
ออกจากซากปรักหักพังแล้ว และ จู มิงหลาง พบว่ามีแสงอยู่บนขอบฟ้า
พวกเขาอยู่ที่นี่สองวันแล้ว?
เขาจําได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เข้าไปในซากปรักหักพัง เวลาภายนอกแทบจะไม่ผ่านเลย
และครั้งนี้เขาสงสัยว่าเวลาผ่านไปนานเกินไปในรอยแตกยาวหรือว่าเวลานี้ผ่านไปเร็วกว่านี้จริง ๆ !
“อ๊ะ กองทัพธงสีน้ำตาลของ ตูกัว กําลังจะมาเร็ว ๆ นี้” จู มิงหลาง กล่าว
“คงทําได้แค่ยอมแพ้” หลี่ซิงหัว กล่าวอย่างเด็ดขาด
“เอาล่ะ มาพิจารณาแผนระยะยาวกัน” จู มิงหลาง พยักหน้า
เมือง รันยู นี้ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดไว้มาก ตอนนี้ที่กองทัพสังหารหมู่ต้องการจะยึดครองโดยบังคับก็ควรจะมอบให้กับพวก
เขาก่อน
หลังจากมาถึงรัฐสภาแล้ว จู มิงหลาง ก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“ดูเหมือนว่าจะมีคนนอกนะ ข้าจะไปดูก่อน” จู มิงหลาง พูดกับหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเขา
“ได้ ” หลี่ซิงหัว พยักหน้า จากนั้นจึงนํา น่านหลิงชา ไปซ่อนก่อน
จู มิงหลาง เดินเข้าไปในศาลา และเมื่อเขาก้าวเข้าไปข้างใน เขาเห็นพี่น้องตระกูล หู , ฟางเนี่ยเหนียน , ชิโรว , จ้าวรุยจิน ,
เหยาจุนซี , หยูกัวเจี้ย และคนอื่นๆ นั่งที่โต๊ะยาว ทุกคนดูเคร่งขรึมเกินไป .
บรรยากาศค่อนข้างตกต่ำและแปลก จู มิงหลาง เหลือบมองออกไปและเห็นว่ามีอีกคนหนึ่งในศาลา คนผู้นี้สวมชุดคลุม
ธรรมดาและนั่งอยู่ในที่นั่งของเจ้าเมือง ขาตั้งคู่หนึ่งมาถึงบนโต๊ะ มีหญ้าหางของสุนัขห้อยอยู่ที่ปากของมัน ดูถูกเหยียด
หยามเล็กน้อย แต่ก็ทําให้ผู้คนรู้สึกถึงการกดขี่อย่างแรงกล้า
บรรยากาศในศาลาหดหูมาก กลัวจะเป็นเพราะคนนี้!
“ ท่านผู้นี้คือ ?” จู มิงหลาง ถาม
“ ชางหง ภูเขาเฉียนนีอู ผู้สั่งการของดินสีน้ำตาลนี้” ชายคนนั้นยิ้ม เผยให้เห็นฟันที่ไม่เป็นระเบียบ
“ยินดี ยินดี” จู มิงหลาง กล่าว
“ เจ้าเคยเห็น มังกรดารามาร ไหม” ชางหง ผู้สั่งการถาม
