บทที่ 345: นางฟ้าหิน
เมื่อก้าวเข้าไปในปาเก่าแก่ ทางคดเคี้ยวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาพร้อมร่องรอยของผู้คนที่เดินอยู่บนนั้น
เมื่อ จูมงหลาง และ ปูชิมมิ่ง เดินไปตามถนนสายนี้พวกเขาพบว่ามีวัดเล็กๆอยู่ในป่า สร้างจากหินสีเทาขาวในท้องถิ่น
และทาสีแดงอ่อน
วัดเล็กไม่ใหญ่ ไม่มีขั้นบันได แค่เดินไปตามถนนก็จะเห็นธงกระดาษและรูปปั้นไม้มา กมายภายในไก่และเป็ดสองสามตัวที่
ถูกเชือดและปรุงง่ายๆ วางตรงกลางจานใบใหญ่
เป็นวัดพื้นบ้านขนาดเล็ก ไม่รู้ว่ามันประดิษฐานเทพเจ้าอมตะองค์ไหน พวกเขาไม่เห็นแม้แต่รูปปั้น
ทันทีที่ทั้งสองก้าวเข้าไปในวิหารเล็กๆ แสงเทียนในวิหารเล็กๆ ก็สว่างขึ้นอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าวิหารยังมีชีวิตอยู่ และพวก
เขาสังเกตุเห็นว่ามีคนภายนอกบุกเข้ามา แสงเทียนคู่หนึ่งก็เบิกตากว้างด้วยความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง
“อย่าปิดบัง ข้ารู้ว่าเจ้ากําลังซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ในขณะที่เพลิดเพลินกับการถวายอาหารจากชาวบ้านในขณะที่กลายเป็นผีและ
เทพเจ้าเพื่อทําความชั่ว วิญญาณน้อยๆ ค่อนข้างสบาย!” จู มิงหลาง เยาะเย้ยและพูดกับสาว น้อยคนนี้ กล่าวถวายเครื่อง
บูชาของทางวัด
ปูชิมมิ่ง จ้องไปที่แสงเทียน สิงโตสีทองและมังกรสีม่วง ด้านนอกก็จ้องมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ราวกับว่าเขาพบบาง
สิ่งที่คุกคาม
เสียงร้องแปลก ๆ ราวกับลําไส้ที่หิวโหยของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่ดิ้นไปมา
ทันใดนั้น วิหารเล็กๆ ก็สั่นสะเทือนและขยับขึ้นจากพื้นดินอย่างรวดเร็ว จากนั้นประตูวิหารก็ปิดลงอย่างกะทันหัน ดังนั้น
จู มิงหลาง และ ปูชิมมิ่ง จึงรีบกระโดดออกไป
เมื่อทั้งสองกระโดดลง พวกเขาก็อยู่กลางอากาศแล้ว และฐานของวิหารเล็กๆ นั้นลึกอย่างน่าประหลาดใจ และไม่เห็นกัน
แม้จะสูงขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อ จู มิงหลาง และ ปูชิมมิ่ง ไปเยี่ยมชมวัดบูชายัญนี้อีกครั้ง พวกเขาตระหนักว่านี้ไม่ใช่วัดเลยแต่เป็นเรื่องแปลกที่มี
หัววัด!
ร่างของมันดิ่งลงไปในดินเหมือนหัวไชเท้า และหัวของมันคือวิหารที่สร้างด้วยหิน ประตูที่เรียก กันว่าแค่อ้าปากค้าง!
ร่างโคลน กระโหลกหิน ทั่วร่างเต็มไปด้วยเห็ดหลากสี และมีสิ่งที่คล้ายกับรากมากมายนับไม่ถ้วน
“นี่คืออะไร!” ปูชิมมิ่ง กล่าวด้วยความประหลาดใจ
“หนึ่งในนางฟ้าภูติผี ฐานการเพาะปลูก 13,000 ปี นั่นเอง” จูมงหลาง กล่าวยืนยัน
มีผี ภูติผี กี่สายพันธุ์และกองกําลังหลักยังไม่ทราบแน่ชัด นี่คือวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังที่ไม่เคยเห็นมาก่อนและเหตุผล
ที่พวกเขากลายเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวมากก็บอกว่าเกี่ยวข้องกับดินแดนนี้ มีความสัมพันธ์บางอย่างกับการบูชาพื้นบ้าน
การบูชาควรจะเป็นเทพยดา เพราะเหตุใดความชั่วร้ายจึงกลายเป็น นางฟ้าภูติผี ที่ฆ่าผู้ฝึกหัดอย่างปาเถื่อน
ภูติผี ไม่โจมตีคนธรรมดาโดยเฉพาะพลเรือน โดยพื้นฐานแล้ว พวกเขามีเพียงผู้ฝึกหัดในสายตาของพวกเขาเท่านั้น
สิ่งนี้ทําให้ผู้คนในพื้นที่นี้เชื่อมั่นมากขึ้นว่าอมตะและผีเป็นสิ่งที่เรียกว่าจุติของโลก และลงโทษผู้ที่ปฏิบัติต่อสวรรค์และมนุษย์
มังกรม่วง สิงโตศักดิ์สิทธิ์ ได้กระโจนใส่มัน มันมีกรงเล็บเหมือนสิงโตและเขี้ยวอันทรงพลังตัวของมันถูกปกคลุมด้วยเกล็ด
แข็งเหมือนอเมทิสต์ ทําให้ มังกรมวงศักดิ์สิทธิ์ มีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดที่แข็ง แกร่งมาก
ภูติผี แห่งวิหารหินเก่งเรื่องปิศาจบางวิธี มันเหยียบพื้นและเขย่าหินทุกแห่งในอากาศ จากนั้นภูติผีแห่งหิน ก็กางแขนออก
ราวกับแม่เหล็กเพื่อกําจัดสิ่งที่อยู่ใกล้ๆ กัน หินทั้งหมดติดอยู่กับตัวของมัน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!”
หินทุกก้อนได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ไม่ว่า มังกรสีม่วงศักดิ์สิทธิ์ ของสิงโตศักดิ์สิทธิ์จะทําลายชิ้นส่วนของมัน
อย่างไร ในไม่ช้าหิน จะบินจากระยะไกลเพื่อเติมเต็มส่วนที่เสียหาย
ยิ่งกว่านั้น เมื่อหินและกรวดในปาดูดซับมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างของ นางฟ้าหิน ก็ใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้น
ไม่นานนัก ภูติหินนางฟ้า ก็เป็นเหมือนศาลาหนักที่สร้างด้วยหิน สูงตระหง่านและแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว! !
สิงโตผู้ศักดิ์สิทธิ์ ซีสงหลิน ไม่ใช่คู่ต่อสู้อีกต่อไป และถูก ภูติผีหินนางฟ้า ทุบตีซึ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี ปูชิมมิ่ง จึงเรียก มังกรแดง ทันที ขี่หลังมังกรแดง แล้วบินไปที่ปา
“ มิงหลาง เจ้าต้านทานไว้สักครู่ ข้าจะเรียกพี่น้องเด็กฝึกงานมา” ปูชิมมิ่ง พูดจบและรีบไปทันที
ด้วยฐานการเพาะปลูก 13,000 ปีและความสามารถในการดูดซับหินดิน ความแข็งแกร่งของภูติหินนี้น่าจะถึงระดับสูงสุด
แล้ว แข็งแกร่งกว่า ภูตินางฟ้าแม่น้ํา ลึกลับก่อนหน้านี้มาก
มันคือ ปูชิมมิ่ง , จู มิงหลาง รู้สึกกึ่งกับความเร็วในการขายเพื่อนร่วมทีมของเขา
แม้แต่ ภูตินางฟ้า ที่มีระดับสูงสุด ความแข็งแกร่งของ ปูชิมมิ่ง ไม่สามารถต้านทานมันได้?
ผู้ชายคนนี้จงใจมองหาความร่วมมือกับตัวเอง เขาไม่สบายใจจริงๆ
เขาต้องการฆ่าตัวตายเป็นส่วนใหญ่
แต่ มิงหลาง ไม่มีความคับข้องใจกับเขา
มิงหลาง จะไม่รับผิดชอบงานเช่นกัน
ก่อนหน้านี้ จู มิงหลาง ไม่มีความแน่นอนเลยจริงๆ ที่จะกําจัด นางฟ้าหิน แต่กับ ราชามังกรสวรรค์นางฟ้าหินที่น่าเกรง
ขามกลายเป็นตัวละครตัวเล็ก!
“ราชามังกรปีศาจสวรรค์ ปันส่วนของเจ้า ” จู มิงหลาง กําลังจะเรียก ราชามังกรสวรรค์ ให้จัดการนางฟ้าหินขั้นรุนแรง
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหวีดแหลมดังไปทั่วปา
ทันทีที่ จู มิงหลาง เงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นร่างเพรียวบางตกลงมาอย่างรวดเร็วเหนือกิ่งก้านของท้องฟ้าที่แห้งแล้งดาบไร้เงา
ในมือของเขาตกลงมาจากที่สูง และสามารถมองเห็นใบมีดผีนับร้อยใบซ้อนกันได้ เผยเงาดาบสุดทึ่ง!
“ฮะ!!!”
เงาดาบตกลงมาจากหัวของภูติหิน แล้วตัดร่างของมันออก มุมของการเลือกก็พอดี ทําให้มันแยกออกเป็นสองส่วนได้อย่าง
สมบูรณ์แบบ!
นางฟ้าหิน ถูกผ่าออกและทรุดตัวลงกับพื้นราวกับอาคาร แต่เมื่อสัมผัสพื้นดิน ทันใดน นดินก็นิ่มนวลราวกับทรายและกลืน
ร่างที่หักของ นางฟ้าหิน อย่างรวดเร็ว
ร่างเพรียวบางโชว์ดาบอีกครั้ง และลวดลายดาบสีทองประทับอยู่บนดิน ราวกับสัญลักษณ์แห่งความมีชัยที่กวาดล้างสัตว์
ประหลาด ผี และงูเหล่านั้น พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของนางแตกเป็นเสี่ยง ๆ และเขาเห็นเลือดสีแดงสดจากมันไหลออกมาและใช้
เวลาไม่นานก็ไหลเข้าสู่กระแสเลือดเป็นกากบาด
“ยิ่ง!!!”
เสียงกรีดร้องมาจากใต้พื้นดิน จู่ ๆ ดาบจู่ ๆ เจาะตรงใต้พื้นดิน แล้วเลือดก็ปรากฏออกมาพุ่งออกมาจากเบื้องล่างอย่าง
ป่าเถื่อนราวกับมีสัตว์ประหลาดซ่อนอยู่ใต้ดินซึ่งถูกผ่าเปิดออก
ดินแดนที่ไหนจะมีเลือดออก? ? ?
จู มิงหลาง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เลือดพุ่งกระฉูดอย่างดุเดือดเป็นเวลานาน และในที่สุด แผ่นดินก็สงบลงเล็กน้อย
ด้วยมือของ จูเสวี่ยเฮิน ดาบเงาก็บินออกมาจากรอยแยกในโคลน กลับไปที่ฝ่ามือของนางแล้วดึงกลับเข้าไปในฝักอย่าง
เรียบร้อย
