บทที่ 374: หมอนปัก
ฮันวาน ขมวดคิ้วแน่น และนางมองไปที่นักเรียน เพิ่งเหลียง ด้วยท่าทางที่เย็นชา
ในเวลาเดียวกัน ฮันวาน ก็สังเกตเห็นความสุขที่แทบไม่ปิดบังของ ซุนหลี่
“ผู้การ ซัน มันเป็นแค่การทดสอบสาธารณะ ต้องเป็นฆาตกรแบบนี้น่ะเหรอ?” ฮันวาน พูดอย่างไม่พอใจ
“เจ้ายังได้เห็นมัน นี่เป็นเพียงสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในระหว่างการต่อสู้ อย่างไรก็ตาม หาก มังกรฉลามเลือดผู้ดุร้ายไม่กัด
มังกรยิงเฉินหลง อาจไม่สูญเสียประสิทธิภาพการต่อสู้ของมัน มันอาจตอบโต้กับ มังกรฉลามเลือดผู้ โหดร้ายได้ด้วยซ้ำ
ทำให้บาดเจ็บสาหัส” ซุนหลี่ ได้เตรียมข้อแก้ตัวของเขาไว้แล้ว
“ข้าจะแจ้งให้ทูตผู้ยิ่งใหญ่ทราบเรื่องนี้ ข้าหวังว่า ผู้กำกับการซัน จะใช้น้ำเสียงและความซับซ้อนนี้เพื่อเกลี้ยกล่อมทูตผู้
ยิ่งใหญ่เมื่อเผชิญหน้ากับทูตผู้ยิ่งใหญ่” ฮันวาน พ่นลมอย่างเย็นชาและพูดกับซุนหลี่ รู้สึกสะอิดสะเอียนเล็กน้อยซุนหลี่ หันหนีทำเป็นหูหนวก
อันที่จริง การฆ่ามังกรเพียงตัวเดียวถือเป็นการปฏิบัติที่ดีอยู่แล้ว
ซุนหลี่ ต้องการทำให้ ดวนฉางชิง สิ้นหวังอย่างสมบูรณ์
ดวนฉางชิง ช่วย เฟยซ่ง ออกจากสนาม
การตายของสัตว์เลี้ยงมังกรตัวหลักทำให้ เฟยซ่ง หมดสติไปด้วยความเจ็บปวด และบาดแผลที่เกิดจากจิตวิญญาณนั้นเจ็บปวดกว่าความเสียหายทางกายภาพมาก
หลังจากออกจากสนามและพักผ่อนเป็นเวลานาน เฟยซ่ง ก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
เมื่อเทียบกับจุดเริ่มต้น ความเย่อหยิ่งของเขาได้หายไป และดวงตาของเขาดูเหมือนจะถูกพรากไป และเขาก็ดูหม่นหมอง
ลงเล็กน้อย
ดวนฉางชิง ต้องการที่จะปลอบโยนเขา แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรอยู่พักหนึ่ง
เขายังโกรธอยู่ในขณะนี้
หาก ซุนหลี่ แสดงความเกลียดชังต่อเขา ดวนฉางชิง จะไม่มีวันโกรธแม้แต่น้อย แต่เป้าหมายของ ซุนหลี่คือนักเรียนผู้บริสุทธิ์เหล่านี้!
สิ่งนี้ไม่สามารถทนได้ !
“ข้าจะไม่ปล่อยให้ ซุนหลี่ เดรัจฉานลอยนวล แต่นักเรียนคนนี้ เพิ่งเหลียง ข้าขอร้องเจ้า มิงหลาง” ดวนฉางชิง ผู้ซึ่งใจดีและ
อ่อนโยนมาโดยตลอด สูดหายใจเข้าลึกๆ แสดงความเร่งรีบด้วย!
พระพุทธเจ้ามีพระพิโรธอยู่ ๓ ประการ ไม่นับว่าเป็นผู้มีเนื้อหนังและโลหิต
ดวนฉางชิง อธิบายกับ ซุนหลี่ มากกว่าหนึ่งครั้งว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะแย่งชิงตำแหน่งและเขาไม่ได้เพิกเฉยเพียงเพราะเขาตก
ลงไปในวังวนแห่งความว่างเปล่าและไปที่ ที่ห่างจากแม่น้ำ แต่เขาหาทางกลับไม่พบ
แต่ในหัวใจของ ซุนหลี่ เมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังนี้ได้ถูกปลูกเอาไว้แล้ว และแม้กระทั่งเติบโตเป็นต้นไม่สูงตระหง่านในทศวรรษต่อมา
เดิมที ดวนฉางชิง ยังคงรู้สึกว่าจากมุมมองของอีกฝ่ายหนึ่งเขาจะสะสมความคับข้องใจและเขาก็เข้าใจ
แต่ตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับวังวนหรือไม่ก็ตาม ซุนหลี่ แต่เดิม ความริษยาและความขุ่นเคืองต่อตัวเองจะไม่ลดลง!
หัวใจของเขาบิดเบี้ยว
คนแบบนี้ไม่สมควรที่จะสุภาพกับเขา!
“เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่น ขนจมูก, พายุอาฆาต, พวกขยะแขยงป่วยด้วยคนขี้ขลาด ข้า มิงหลาง จะไม่มีวันเมตตาคนพวกนี้”
จู มิงหลาง กล่าว
เมื่อก้าวเข้าสู่สนามรบ จู มิงหลาง มองไปที่ เซินเหลียง
เกี่ยวกับความไม่พอใจระหว่าง ซุนหลี่ และ ดวนฉางชิง จู มิงหลาง ได้ยิน ควนหลาน พูดถึงรายละเอียดในวันนั้นแล้วไม่มีอะไรมากไปกว่าความอิจฉาริษยา
เฮ้อ..เพิ่งเหลียง.!!
สิ่งที่คนอื่นมองข้าม แต่สิ่งที่เขาฝันถึง
เมื่อครองตำแหน่งสูงในชีวิตชั่วขณะหนึ่ง จะมีการแก้แค้นและความอัปยศอย่างไม่รู้จบ!
เมื่อเห็นใบหน้าที่ซุกซนและมีชัยของ เซิงเหลียง จู มิงหลาง ก็พบว่าคุณธรรมของ ซุนหลี่ และ เพิ่งเหลียงนั้นเปรียบเสมือนพ่อและลูกจริงๆ
เขาจำได้ว่าเมื่อฝึกบนชายหาด เพียงเพราะ ลู่ฟาง เริ่มคุยกับตัวเขา เพิ่งเหลียงจึงเขินอายและโกรธมาก
จิตใจของเขาแคบลงจนเขาป่วย!
“ข้าคิดว่าตัวละครตัวเล็กอย่างเจ้าจะทำให้ขาเขาอ่อนแอและไม่กล้าเล่น” เพิ่งเหลียง ยังคงมีการแสดงออกที่เย่อหยิ่ง แต่ดวงตาของเขาแสดงความรังเกียจเล็กน้อยซึ่งยากที่จะซ่อน
เขาเกลียด จู มิงหลาง มาก
เขาไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าทำไม หลู่ฟาง ต้องการริเริ่มเพื่อแสดงความโปรดปราน เป็นเพราะเขาโดดเด่นและหล่อเหลาจริงๆ
หรือเพราะว่าทารกมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่มีเลือดไม่บริสุทธิ์
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เขาไม่ชอบคนพวกนี้อย่างที่สุด
หมอนปัก.
รอให้เขาเหยียบมันลงไปในบ่อเลือดที่สกปรก ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาหรือมีมังกรลูกครึ่ง มันจะกลายเป็นเรื่องน่าขำและน่าเศร้า!
“มังกรฉลามเลือด นี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเจ้าเหรอ?” จู มิงหลาง ถาม
“ถ้าเจ้ากลัว ข้าสามารถมีเมตตาต่อลูกน้องของเจ้า ท้ายที่สุดเจ๋าจะได้เห็นจุดจบของเพื่อนเจ้า” เพิ่งเหลียงหัวเราะและเสนอบางอย่างที่เขาคิดว่ามีเหตุผล
“ด้วยคุณธรรมของเจ้า การกลับชาติมาเกิดและเรียนรู้วิธีการปฏิบัติตนอีกครั้งจึงเหมาะสมกว่า น่าเสียดายที่ข้าแตกต่าง
จากเจ้าที่โหดร้ายกับคนอื่นมากเพราะเรื่องเล็กน้อย ข้าเรียนรู้คุณธรรมและความเมตตา ข้าแตกต่างจากเจ้าดังนั้นข้าจึง
สามารถฟันต่อฟันได้ จู มิงหลาง กล่าวคือ เจ้ากำลังเทศน์กับข้าเหรอ! หลังจากนั้นไม่นานข้าก็ฆ่ามังกรของ เจ้าให้ข้าดูว่าเจ้าเทศน์ให้ข้าฟังอีกได้ไหม! “เซิงเหลียง กล่าวอย่างเย็นชา”ยังไงก็ตาม เจ้าชอบมังกรตัวไหนมากกว่า มังกรฉลามเลือด หรือมังกรปีศาจทรายเหลือง? “จู มิงหลาง ถาม
เพิ่งเหลียง ขมวดคิ้ว
เขาคุยกับผู้ชายคนนี้ได้ยังไง เขารู้สึกอยากเล่นดนตรี เขารู้ตัวหรือเปล่าว่าเขาเป็นอะไร?
อย่างไรก็ตาม เซิงเหลียง ยังคงเหลือบมอง มังกรปีศาจทรายเหลือง โดยไม่รู้ตัว
แน่นอนว่า มังกรปีศาจทรายเหลือง นั้นตรงกับสถานะอันสูงส่งของเขา” มังกรปีศาจทรายเหลือง ข้าเข้าใจ “จู มิงหลาง จับข้อความนี้จากการแสดงออกทางจุลภาคของ เซิงเหลียง
หลังจากพูดเช่นนี้ จู มิงหลาง ก็ค่อยๆ ยกมือขวาขึ้นพร้อมกับแสงสีฟ้าสว่างจ้าที่ฝ่ามือของเขาเป็นประกายปกคลุมไปด้วยแสงแดดสีพิเศษ
ความเฉลียวฉลาดเกี่ยวพันกัน และมังกรสีน้ำเงินก็โผล่ออกมาจากแสงที่ลุกโชติช่วงนี้ มีปีกกว้างและสง่างามคู่หนึ่งและมีหางสีสันสดใสสี่หาง
ที่ภูมิใจกว่าคือตั้งแต่มงกุฎมังกรถึงคอ มีเคราฟินิกซ์เหมือนคาสซ็อค เคราฟีนิกซ์เหล่านี้โบยบินและกระพือปีก และเป็นสิ่ง
ศักดิ์สิทธิ์อย่างยิ่ง มังกรสีน้ำเงิน พ่นลมหายใจที่ไม่ธรรมดา! !
ทันทีที่มังกรออกมา ผู้ชมทุกคนในเวทีใหญ่ก็อุทานออกมา
ศักดิ์สิทธิ์สีน้ำเงิน มังกรตัวดังกล่าวแม้ว่าจะอยู่ในระยะการเจริญเติบโตเท่านั้น แต่ก็ไม่โกรธและตระหง่าน เป็นพลังกดขี่
ผู้คนที่ทรงพลัง!”มันคือมังกรศักดิ์สิทธิ์สีน้ำเงินที่โตขึ้น!“หลู่ฟาง กล่าวด้วยความประหลาดใจ
ในตอนแรก หลู่ฟาง ยังรู้สึกว่ามังกรหนุ่มที่ปรารถนาให้ มิงหลาง มีเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์แห่งเลือดที่ไม่บริสุทธิ์
ท้ายที่สุด มังกรศักดิ์สิทธิ์สายพันธุ์นี้ค่อนข้างหายาก และมีเพียงขุนนางที่มีชื่อเสียงสูงเท่านั้นที่มีทุนในการเลี้ยงมังกรศักดิ์สิทธิ์รุ่นเยาว์
ไม่ว่าสายเลือดจะบริสุทธิ์หรือไม่ก็ตาม ยิ่งเห็นชัดขึ้นในแต่ละขั้นตอนของการพัฒนา
เมื่อมังกรศักดิ์สิทธิ์ทารกของฝ่ายตรงข้ามถึงขั้นเติบโต ไม่เพียงแต่รักษาคุณลักษณะเฉพาะของมังกรศักดิ์สิทธิ์พันธุ์แท้
เท่านั้น แต่ยังรู้สึกว่ามีสายเลือดอันสูงส่ง ทำให้รัศมีของมันแข็งแกร่งกว่ามังกรศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป! !”มังกรเบ็ดเตล็ดเป็นมังกรเบ็ดเตล็ด มังกรศักดิ์สิทธิ์ตัวจริง จะมีเคราได้อย่างไร? ปรากฏว่าไม่ใช่แค่เจ้าที่ดูเหมือนหมอนปัก
แต่ยังเป็นมังกรด้วย!” เพิ่งเหลียง ดูถูกเหยียดหยามอย่างสมบูรณ์
