บทที่ 47: ทักษะการต่อสู้ของมังกรโบราณ
“ การกินตัวนี้จะทำให้เขาอิ่มได้ดีกว่าทั้งเจ็ดตัวนั้น!” จู มิงหลาง มีความสุข หงห่าวไม่ได้โกหกเขา การล่าสัตว์ที่นี่คุ้มค่า!
จู มิงหลาง ยืนยันเหยื่อของเขา ในขณะที่เขากำลังจะเรียก โมซาซอเร็กส์แบล็ค ที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อยทันใดนั้นลมที่รุนแรงก็พัดมา ต้นสนแกว่งไปมาและผลไม้จำนวนมากก็ร่วงหล่นลงสู่พื้นดินเหมือนลูกเห็บ
หมูป่าสีดำตัวใหญ่เริ่มระแวดระวังทันทีมองไปรอบ ๆ เพื่อค้นหาต้นตอของลมประหลาด
ทันใดนั้นภาพเงาสีขาวขนฟูขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาหมูป่าดำด้วยความเร็วสูงมาก จู มิงหลาง รู้สึกเหมือนว่าป่าข้างหน้ากำลังสั่นไหว
“ อู๋อวี่ !!” หมูป่าตัวใหญ่ส่งเสียงร้องอย่างน่าสังเวชครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างพร่ามัวขนสีขาวที่ดุร้ายยกมันขึ้นและกัดลงที่คอของหมูป่าดำ!
หลอดเลือดแดงใหญ่ของหมูป่าสีดำฉีกขาด เลือดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุร่างที่มีขนสีขาวนั้นอ้าปากกว้างดื่มเลือดของหมูป่าอย่างดุร้าย
ใต้ต้นสนปีศาจขนสีขาวยกหมูป่าสีดำขึ้นสูงปล่อยให้มันต่อสู้อย่างเมามัน ยิ่งดิ้นเลือดก็ยิ่งพุ่งออกมาและปีศาจขนสีขาวก็ดื่มอย่างมีความสุขมากขึ้น!
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเลือดของหมูป่าดำก็แห้งมาก ปีศาจขนสีขาวโยนหมูป่าสีดำตัวใหญ่ลงบนพื้นโดยไม่สนใจเนื้อของมันเลย
หมูป่าดำยังไม่ตาย แขนขาของมันกระตุกและแกว่งไปมาพยายามอย่างเต็มที่ หวังจะหลบหนี อนิจจาชีวิตของมันใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว
“ สัตว์ขนสัตว์ ที่ดื่มเลือด!” จู มิงหลาง จำสิ่งมีชีวิตได้ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นความตกใจ
เขาจะถูกมองว่าไม่มีกระดูกสันหลังหรือไม่ ถ้าเขารอให้ สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดจากไปก่อนที่จะเรียกเฮยยะไปกินหมูป่า?
เมื่อ จู มิงหลางครุ่นคิดถึงวิธีการที่เขาควรทำยังไงกับ สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดที่ปกคลุมไปด้วยเลือดก็เปลี่ยนไป ทันใดนั้นใบหน้าที่เหมือนหมูป่าที่ดุร้ายของมันกำลังมองไปยังทิศทางของต้นสน จู มิงหลาง อยู่ข้างหลัง
จู มิงหลาง ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้และไม่ได้พบกับสัตว์ร้ายที่จ้องมองมา อย่างไรก็ตามความรู้สึกของเขา บอกเขาอย่างชัดเจนว่าสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดกำลังจ้องมองมาที่เขา
มันได้รับกลิ่นของเขา มันรู้ว่าเขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้!
มีความรู้สึกไวต่อกลิ่นมาก สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดเป็นวิญญาณที่แท้จริง แม้แต่มังกรย่อยบางตัวก็ยังกลายเป็นอาหารของมัน!
“ โฮ่ !!!” สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดดูเหมือนจะไม่สนุกกับการถูกมองและพุ่งเข้าใส่ จู มิงหลางโดยตรง
ไม่คิดว่าจำเป็นต้องหลีกเลี่ยงต้นสน เพื่อนที่หยิ่งผยองเข้ามาหาเขาต้นสนทุกต้นที่ขวางทางล้มลง ถึงกระนั้นร่างกายของมันก็แข็งแกร่งราวกับหินและไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
จู มิงหลาง ถอยกลับอย่างรวดเร็ว เดิมทีเขาวิ่งไปรอบ ๆ ต้นสน แต่หลังจากพบว่าสัตว์ร้ายดุร้ายตัวนี้ดุร้ายเขาจึงตัดสินใจวิ่งเป็นเส้นตรงแทน
“ เฮยยะ ข้าทำให้เจ้ายิ่งใหญ่กว่านี้!” จู มิงหลางร้องเสียงดัง
เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา โมซาซอเร็กส์แบล็ค ก็ลงมือทันที ทันใดนั้นร่างที่กำลังคลานของเขาก็ลุกขึ้นยืนสูงผิวสีดำและร่างกายของมังกรที่แข็งแกร่งถึงความสูงของต้นสนที่โตเต็มที่!
แบมแบมแบม!
ออร่าของ โมซาซอเร็กส์แบล็ค น่ากลัวยิ่งขึ้นเมื่อเขาลงมือทำ สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดไม่ได้คาดหวังว่าไทแรนโนซอร์ที่ดุร้ายเช่นนี้จะรอคอยหลังจากไล่ล่าเหยื่อในป่า มันไล่ตาม จู มิงหลาง โดยไม่สนใจอะไร ซึ่งเทียบเท่ากับการวิ่งตรงเข้าไปหา โมซาซอเร็กส์แบล็ค!
อย่างไรก็ตามสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดเห็นได้ชัดว่า มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตทั่วไปเช่นกัน มันโบกแขนหนาของมันหมัดของมันเปรียบได้กับค้อนในโรงตีเหล็กและเหวี่ยงพวกมันไปที่หัวของ โมซาซอเร็กส์แบล็ค
“ เขากระแทก!”
จู มิงหลาง สังเกตเห็นการตอบโต้ของสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดและสั่งให้ โมซาซอเร็กแบล็ค เปลี่ยนวิธีการโจมตีของเขาทันที
เดิมที โมซาซอเร็กแบล็ค ต้องการที่จะตะครุบและกัดมัน อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินเสียงของ จู มิงหลาง เขาก็ซุกหัวลงทันทีโดยชี้ เขามังกรดำที่โอ้อวดของเขาตรงไปที่มัน!
เป๊ง !!!
การชาร์จฮอร์นอันหนักหน่วงของเขาไม่สามารถหยุดได้!
โมซาซอเร็กแบล็ค ส่งสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดตัวใหญ่กระเด็นออกไปและแทบจะไม่หยุดหลังจากล้มต้นสนขนาดใหญ่ห้าต้น
กระดูกในแขนของสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดเกือบหักด้วยเขาของ โมซาซอเร็กแบล็ค มันจะต้องมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการพยายามยกแขนขึ้นอีกครั้ง!
“ อย่าปล่อยให้มันตื่น!” จู มิงหลาง สั่ง
เขาได้เห็นความเร็วของสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดด้วยตัวเขาเอง มันเหมือนพายุหมุนสีขาวเมื่อมันกำลังวิ่ง ในที่สุดเขาก็ได้พบหมูป่าตัวใหญ่หลังจากความยากลำบากมากมายและสุดท้ายมันก็ถูกปีศาจตัวนี้ขโมยไป จู มิงหลาง ไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยให้มันหายไป
โมซาซอเร็กส์แบล็ค เป็นมังกรโบราณดั้งเดิมที่มีทักษะการต่อสู้ของมังกรโบราณ สิ่งนี้สร้างความแตกต่างในเชิงคุณภาพระหว่างเขากับปีศาจ
โมซาซอเร็กส์แบล็ค ยืนอยู่ในตำแหน่งที่เขาอยู่โดยรักษาท่ายืนครึ่งตัว เขาค่อยๆอ้าปากที่เต็มไปด้วยฟันจระเข้สีดำจนสามารถกลืนหมูป่าตัวใหญ่ได้ทั้งตัว …
“ โอววววว !!”
คลื่นกระแทกอันทรงพลังพุ่งออกมาจากปากของ โมซาซอเร็กส์แบล็ค พื้นซึ่งเต็มไปด้วยกรวยเฟอร์ที่ร่วงหล่นถูกฉีกออกจากกันอย่างรุนแรง รอยแยกที่น่าตกใจมากมายปรากฏขึ้นน่ากลัวและน่าสะพรึงกลัวและแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในทิศทางของสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดที่น่าเวียนหัว!
แตกคำราม!
เห็นได้ชัดว่าเป็นเพียงเสียงคำราม แต่มันเหมือนกับกรงเล็บมังกรที่น่ากลัวที่กวาดไปทั่วอากาศและพื้นดิน สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดไม่สามารถตอบสนองได้ก่อนที่คลื่นกระแทกจะจู่โจมมันและฉีกร่างของมันอย่างแข็งกร้าว!
บาดแผลนับไม่ถ้วนที่คล้ายกับรอยแยกบนพื้นปรากฏบนสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด เห็นได้ชัดว่ามันยังคงห่างจาก โมซาซอเร็กส์แบล็ค อยู่บ้าง แต่มันดูราวกับว่ามันถูกกรงเล็บจากหลัง ร่างกายของมันแหลกเหลวอย่างรุนแรงกระดูกบนหน้าอกเผยให้เห็น …
ไม่ใช่แค่สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด ต้นสนที่อยู่ใกล้ ๆ ก็แหลกสลายไปหมด
พื้นดินต้นไม้สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด ไม่มีใครอยู่ในสภาพดี พลังของแตกคำราม ทำให้ จู มิงหลาง มองตากว้างอย่างควบคุมไม่ได้!
– เจ้าดุร้ายเฮยยะ! –
สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดได้รับผลกระทบอย่างหนักอีกครั้ง แม้ว่าตอนนี้มันต้องการที่จะหนีด้วยกำลังทั้งหมด แต่มันก็ยากเกินไปแล้ว ผิวหนังและกล้ามเนื้อของมันฉีกขาดอย่างมาก หลังจากปีนขึ้นไปด้วยความยากลำบากจริง ๆ แล้วมันก็ไม่สามารถรักษาสมดุลได้เมื่อพยายามเดิน
“ ไปฆ่ามันและรับมุกวิญญาณของมันกันเถอะ” จู มิงหลางบอกเฮยยะ
เฮยยะไม่ต้องใจร้อนอีกต่อไป เขาก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับก้าวเดินไปหาสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด
แรงกัดของโมซาซอร์ นั้นเหนือกว่าจระเข้ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ เฮยยะอ้าปากกว้างและกัดคอของสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด!
สัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดไม่สามารถต่อสู้ได้เลย เมื่อฟันดำทะลุคอของมันสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดก็ไม่ต่างจากกระต่ายที่กำลังจะตาย
หลังจากเตะขาของมันสองสามครั้งสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือดก็ตายอย่างสมบูรณ์
สำหรับเนื้อสัตว์ขนสัตว์ที่ดื่มเลือด เฮยยะ ไม่ได้สนใจ แต่อย่างใด เขาถือศพด้วยปากของเขาและหันไปมองที่ จู มิงหลาง ดูเหมือนจะขอให้เขาดูก่อน
จู มิงหลาง ส่ายหัวและบอก เฮยยะ ว่า“ มีหมูป่าสีดำที่ไม่มีเลือดอยู่ข้างหน้า เจ้าไปลากมาที่นี่ ข้าจะย่างให้เจ้า การกินดิบมันจะไม่ดีต่อกระเพาะอาหารของเจ้า”
ไม่ว่าจะเป็นการกินเนื้อดิบเพื่อรักษาความกระหายเลือดและความดุร้ายของมังกร จู มิงหลาง ก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเลย อาหารจะต้องอร่อย!
