บทที่ 56: ภรรยาของข้า..
“ทุกคน ข้ารู้ว่าเจ้าชื่นชม หลี่หยุนซี ของข้าเสมอ และได้ยินข่าวลือที่ไม่จริงมากมาย หากเจ้าชื่นชมนางและเคารพนางจริงๆโปรดอย่าฟังความสกปรกที่แพร่กระจายออกไปข้างนอก” จู มิงหลาง กล่าวต่อ
น้ำเสียงของเขาเป็นน้ำเสียงทัศนคติของความจริงใจ ทันใดนั้นนักเรียนที่มาวิพากษ์วิจารณ์เขาก็สูญเสีย
“ ข้าไม่เชื่อเจ้า ทำไมมงกุฏเจ้าหญิงดูหรูหราถึงมาเกี่ยวข้องกับคนอย่างเจ้า!?” นายหนุ่มที่หล่อเหลาและยุติธรรมไม่สามารถใช้มันได้อีกต่อไป เขาชี้ไปที่ จู มิงหลาง และพูดด้วยความโกรธว่า“เจ้าทำให้ชื่อของนางแปดเปื้อน พวกเราไม่สามารถให้อภัยเจ้าได้!”
เมื่อเห็นนายหนุ่มรูปงามกำลังถลาเข้ามาด้วยความโกรธแค้น จู มิงหลางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขัน
“ เป็นเรื่องแปลกเมื่อคิดย้อนกลับไป ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา หลี่หยุนซี ถูกใส่ร้ายโดยมีเจตนาร้ายทั้งในและนอกเมือง รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร ทำไมข้าไม่เห็นเจ้า กลุ่มคนที่เต็มไปด้วยความแค้นมารวมตัวกันและสนับสนุนคดีของนางวิพากษ์วิจารณ์คนที่ทำให้นางอับอายด้วยคำพูด” จู มิงหลาง ตำหนิเขา
บางคนก็หน้าซื่อใจคดและน่าเกลียดอยู่ภายใน
จู มิงหลาง อาศัยอยู่ใน รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร เป็นเวลาหลายเดือนแล้วและเคยได้ยินคนจริง ๆ ทำให้ชื่อเสียงของนางเสื่อมเสียในหลาย ๆ โอกาสมากกว่าที่เขาจะจำได้ไม่ว่าจะเป็นบนถนนตรอกซอกซอยภายในและภายนอกสถาบัน เขาไม่เคยเห็นใครออกมาเพื่อหยุดพวกเขาและกลุ่มคนที่เรียกว่าผู้ชื่นชมของเจ้าหญิงมงกุฎก็ไม่มีที่ไหนให้เห็น!
เมื่อหลี่หยุนซี ฟื้นสถานะเป็นมกุฎราชกุมารและสร้างชื่อของนางจากการก่อกบฏทางตะวันออกและการรุกรานของตะวันตกคนเหล่านี้ต่างก็กระโดดออกมาจากที่ใด
หลังจากรู้ว่าคนเร่ร่อนคือ จู มิงหลางลูกศรของพวกเขาก็ชี้มาที่เขาทันที
พวกเขาสนับสนุนนางจริง ๆ หรือพวกเขามีแรงจูงใจอื่น ๆ ?
“ เราอาจไม่ได้หยุดยั้งพวกมัน แต่ตราบใดที่ยังมีเนื้องอกเช่นเจ้า นางจะไม่มีวันเดินออกไปจากความเจ็บปวดที่เลวร้ายนี้! ถ้าข้าเป็นเจ้า รู้สถานะที่ต่ำต้อยของตัวเองข้าคงบีบคอตัวเองไปนานแล้ว!” นายหนุ่มผู้มีความยุติธรรมและหล่อเหลาโต้กลับใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ
“ถูกตัอง! คนอย่างเจ้าไม่สมควรอยู่ในโลกนี้!”
“ เจ้าเป็นคนน่าขายหน้า!”
“ เจ้าถูก!”
ในไม่ช้าฝูงชนก็พบจุดร่วมเพื่อระบายความคับข้องใจ ทำให้เกิดคำพูดที่น่าอับอายทุกประเภทที่พวกเขาคิดว่าจะตำหนิ จู มิงหลาง
“ความหึงหวงทำให้คนดูน่าเกลียด ข้ายังเข้าใจว่าเจ้ารู้สึกอย่างไร เมื่อเจ้าพูดดีๆกับข้าก่อนหน้านี้ ท้ายที่สุด หยุนซี ของข้าเป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความฉลาดและความงาม เป็นเรื่องปกติที่เจ้าจะยอมรับไม่ได้ว่าหัวใจของนาง เป็นของคนอื่น แต่ข้าได้บอกความจริงกับเจ้าไปแล้วและเจ้าก็ยังมีหน้ามาว่าข้า เหมือนหมาบ้าในฐานะคนเที่ยงธรรม ข้าไม่สามารถอดทนได้” จู มิงหลาง กล่าวอย่างใจเย็นและรักษาความสง่างามของเขา
ไม่ใช่ว่าทุกคนในห้องบรรยายจะเป็นคนของนายหนุ่ม มีบางคนที่เฝ้าดูสิ่งนี้จากด้านข้างอย่างเป็นกลาง พวกเขายังรู้สึกว่ากลุ่มนายหนุ่มที่เรียกว่าผู้ที่ชื่นชอบเจ้าหญิงมงกุฎกำลังจะสละเรือ
จู มิงหลาง ได้ทำให้มันชัดเจนแล้ว พวกเขากำลังมีความรัก เจ้าหญิงมงกุฏ มีคนรักที่เหมาะสมไม่ได้หรือ?
ในขณะนี้นักเรียนระดับสูงหญิงคนหนึ่งออกมาและพูดกับนายน้อยว่า“ หยินเหยาซู.. จู มิงหลางได้พูดให้กระจ่างแล้ว ทำไมเจ้าต้องยึดมั่นกับมัน? ข้าคิดว่านี่เป็นเรื่องที่ดี อย่างน้อยที่สุด เจ้าหญิงมงกุฎ ของพวกเราก็ไม่ต้องถูกทรมานด้วยคำพูดที่รุนแรงเหล่านั้นอีกต่อไป”
จู มิงหลาง จำได้ว่าเป็นสาวรุ่นใหญ่คนนี้ นางอยู่กับเขาในการเดินทางไปเมืองหุบเขารุ่งโรจน์ นางได้เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของ เคเบ่ย และ ดวนหลาน และลุกขึ้นยืนเพื่อเขาและเสนอคำพูดที่ยุติธรรมเมื่อนางเห็น จู มิงหลาง ถูกรายล้อมไปด้วยผู้ชื่นชมจอมปลอมของ เจ้าหญิงมงกุฎ
หยินเหยาซู มองไปที่ผู้หญิงคนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการให้นางกระโดดออกมาและยื่นจมูกของนางในเรื่องนี้
หลังจากที่ จู มิงหลางทำความเคารพผู้อาวุโสของเขาด้วยหมัดที่สวม แล้วแสดงความขอบคุณเขาก็ขึ้นเสียงและกล่าวว่า “เนื่องจากทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ในวันนี้คนที่มีนามสกุลจู คนนี้ก็มีคำพูดไม่กี่คำ ข้าหวังว่าทุกคนที่นี่และคนที่ไม่ได้อยู่จะช่วยกันเผยแพร่ “
“เจ้าจะเชือดคอตัวเองเพื่อชดใช้บาปของเจ้าหรือ” หยินเหยาซู เรียกร้องอย่างเอาแต่ใจ
“ข้าไม่รังเกียจที่พวกเจ้าจะชื่นชมนาง ท้ายที่สุดแล้วนางเป็นคนที่น่าจับตามองมาก แต่โปรดปฏิบัติตนอย่างมีศักดิ์ศรีในอนาคต”
“ เดิมที หยุนซีของข้าเตือนข้าครั้งแล้วครั้งเล่าว่าจะพยายามไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้ นางกังวลว่าข้าจะถูกกลั่นแกล้งโดยคนที่เรียกว่าแฟน ๆ อันที่จริงข้าคนนี้นามสกุลจู สามารถกล่าวได้ว่าข้าได้รับพรจากสวรรค์ที่ให้ผู้หญิงที่เหมือนเทพธิดาตกหลุมรักข้า ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไรว่ามีภูเขาแห่งอุปสรรคระหว่างเรา? แต่ความรักที่จริงใจที่สุดในโลกนี้จะหยุดยั้งโดยคนทั่วไปเหล่านี้ได้อย่างไร?”
“ จากนี้ไปข้าคนเดียวจะปกป้องชื่อของนาง”
“ หยินเหยาซูและคนที่เรียกว่าผู้ที่ชื่นชอบเจ้าหญิงมงกุฎ โปรดหยุดเก็บงำความหลงผิดที่ไม่เป็นจริงสำหรับภรรยาของข้า!”
คำพูดของ จู มิงหลาง ได้เปลี่ยนภาพลักษณ์นักวิชาการที่อ่อนแอของเขาก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าฝูงชนการแสดงออกของเขาดูแน่วแน่น้ำเสียงของเขาหนักแน่นและยังบ่งบอกถึงความโดดเด่นเล็กน้อย!
เขากำลังประกาศจับเจ้าหญิงมงกุฎ!
ฝูงชนตกตะลึง เดิมทีพวกเขาเคยคิดว่าจะไม่มีใครไร้ยางอายเท่า จู มิงหลาง ในโลกนี้ แต่เขากลับเหนือกว่าตัวเองอย่างไม่คาดคิด!
“ ผู้ช่วยสอนตัวน้อยพี่สาวคนนี้สนับสนุนเจ้า สุนทรพจน์ของเจ้ายอดเยี่ยมมาก ข้าแน่ใจว่ามกุฎราชกุมารจะสัมผัสได้ถ้านางได้ยิน!” ผู้หญิงรุ่นใหญ่เป็นคนแรกที่ตอบสนอง
จู มิงหลางพยักหน้าและรักษาท่าทางที่ไม่พอใจของเขา แต่อธิษฐานอย่างเงียบ ๆ – โปรดอย่าให้คำพูดเหล่านี้ไปถึงหูของ หลี่หยุนซี! –
“ เพื่อความรักเจ้าไม่กลัวคำนินทาและอย่ากลัวอุปสรรค พวกเราก็สนับสนุนเจ้าเช่นกัน จูเนียร์ จู!” สตรีชั้นสูงคนอื่น ๆ หลายคนรู้สึกประทับใจอย่างมากหลังจากได้ยินคำพูดของเขาและแสดงการสนับสนุน จู มิงหลาง
คนที่เข้ามาส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงในขณะที่คนส่วนใหญ่ที่ไม่เชื่อเขาและปฏิเสธเขาด้วยการดูถูกเหยียดหยามเป็นผู้ชาย
จู มิงหลาง เข้าใจว่าเมื่อพูดและทำทุกอย่างความหึงหวงทำให้คนน่าเกลียด
หลี่หยุนซี เป็นเหมือนดวงจันทร์ที่สว่างไสวบนท้องฟ้า แสงจันทร์สีขาวส่องสว่างหัวใจของชายหนุ่มที่โง่เขลาและเลือดร้อนมากเกินไป ในท้ายที่สุดพวกเขาไม่สามารถยอมรับอย่างผู้แพ้ ที่มีหวังจากก้นบึ้งของหัวใจว่าพวกเขาจะเป็นหนึ่งในล้านที่ชนะใจนาง
มีคู่ต่อสู้มากมายที่แย่งชิงหัวใจที่ไม่อาจไขว่คว้าของนางได้!
จู มิงหลาง ไม่ต้องการตกเป็นเป้าของการดูถูก แทนที่จะถูกผู้คนกดขี่ข่มเหงอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเขาจะกระทืบพวกนั้นอย่างราบคาบ!
“เจ้าเป็นเพียงเกษตรกรเลี้ยงไหมขี้เกียจ เจ้ายังคงทำตัวไร้ยางอายหลังจากที่ทำให้ชื่อของเจ้าหญิงมงกุฎเสียไปและยังพยายามเผยแพร่คำพูดที่สกปรกและหลอกลวงเช่นการร่วมรักกับเจ้าหญิงมงกุฏ ช่างน่ารังเกียจและต่ำต้อยเพียงใด มกุฎราชกุมารคงไม่สนใจที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับถังขยะเช่นเจ้า! หากเจ้ายังไม่ยอมแพ้ก็อย่ามาโทษข้า!” หยินเหยาซู ข่มขู่เขา
“ นี่คือสถาบัน ทำไมเจ้าถึงทำตัวหยาบคายและไม่มีเหตุผลเหมือนโจรล่ะ หยินเหยาซู?!” หญิงสาวตะโกนใส่เขา
“ เขาเป็นคนที่ท้าทายพวกเราทุกคน ถ้าเขาไม่กล้ายอมรับก็ไม่มีอะไรที่เขาจะเชื่อ! เกิดอะไรขึ้นกับพวกเราที่เนรเทศพลเมืองที่เน่าเฟะของ หวู่ตู เช่นเขาออกจาก รัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร?” หยินเหยาซู โต้แย้ง
“ แล้วเจ้าต้องทำยังไงล่ะ หยินเหยาซู” คนอื่นในห้องบรรยายพูดขึ้น
“ขอโทษ ข้าหยินเหยาซูมีความสามารถในการทำเช่นนั้นจริงๆ! พ่อของข้าจัดการการไหลเวียนของผู้คนในนครรัฐ เขามีอำนาจที่จะเนรเทศใครบางคนที่เต็มไปด้วยคำโกหกอย่างเขา ไม่ต้องพูดถึงใครบางคนที่พยายามทำให้ชื่อเสียงของเจ้าหญิงมงกุฏเสื่อมเสีย!” หยินเหยาซู หัวเราะ
ผู้ที่มีอำนาจก็ทำตามที่พวกเขาต้องการเช่นนี้! พวกเขาคิดว่า เขาหยินเหยาซู ไม่สามารถทำอะไรกับคนจรจัดที่น่ารังเกียจนี้ได้หรือ?
ถ้าบรรพบุรุษเมืองมังกรออกคำสั่งเนรเทศแม้แต่สถาบันฝึกมังกร ก็ไม่สามารถรักษาเขาไว้ได้!
“เจ้ามีคนมากเกินไป ถ้าพวกเจ้าทุกคนท้าทายข้าทีละคน…” จู มิงหลาง เริ่มพูด
“ ฮึ่มเจ้าสู้ ข้าคนเดียวก็พอแล้ว! เจ้าคิดว่าพวกเราน่ารังเกียจเหมือนเจ้าจริงๆเหรอ?” นายหนุ่มรูปงามผู้นี้เป็นตัวแทนของกลุ่มผู้สนับสนุน หลี่หยุนซี
ถ้าพวกเขาจะสู้กัน เขาจะต้องเป็นฝ่ายสู้!
ไม่เพียงแค่นั้น หยินเหยาซู ก็ไม่แสดงความเมตตา จะทำให้เขาพิการแม้ว่าจะฆ่าเขาไม่ได้และเนรเทศเขาหลังจากทำให้เขาพิการปล่อยให้เขาตายในถิ่นทุรกันดาร!
เพียงการทำเช่นนั้นหนามในใจของเขาจะถูกดึงออกมาเล็กน้อย การรู้ว่าสุนัขตัวนี้ที่หลับใหลอยู่กับวัลคิรีในคุกใต้ดินเดียวกันนั้นยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นการทรมาน!
“ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น ข้าบอกว่าเจ้ามีคนมากเกินไป จะเสียเวลาถ้าพวกเจ้ามาทีละคน โปรดเขียนจดหมายร่วมท้าทายและให้ทุกคนที่นี่ลงนามในวันนี้ แล้วมาพบกันกับข้า!” จู มิงหลาง พูดอย่างเท่าเทียมกัน แต่ทุกคำที่เขาพูดเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง!
