ตอนที่ 58: ทำหน้าที่กับเจ้า..
“เจ้าต้องการอะไร น่าน หลิงซา” จู มิงหลาง ถามไม่แน่ใจว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้
เขาลืมไปว่า น่านหลิงชา อยู่ใน สถาบันด้วย ไม่ว่าเรื่องนี้จะไปถึงหูของ หลี่หยุนซีนั้นเป็นเรื่องยากที่จะพูด แต่น่านหลิงชาจะได้ยินเรื่องนี้อย่างแน่นอน!
-ข้าควรทำอย่างไรดี?!-
“ เจ้าคิดว่าข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าคิดเหรอ? เจ้าเพียงต้องการหยุดข่าวลือสกปรกเหล่านั้นและช่วยหลี่หยุนซีล้างความอัปยศอดสูในอดีตของนาง…” ผู้หญิงคนนั้นกล่าว
“ เจ้าเข้าใจว่าข้าคิดถึงความรักระหว่างชายหญิงเปรียบกับนครรัฐที่ยิ่งใหญ่ได้อย่างไร? ข้าเป็นเพียงการเสียสละเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น” จู มิงหลาง กล่าว
“ แต่ด้วยตัวของเจ้าเอง เจ้าจะทำให้เรื่องโกหกให้หมดไปได้อย่างไร? เจ้าคาดหวังให้ หลี่หยุนซี ผู้ภาคภูมิใจที่จะจบการแสดงร่วมกับเจ้าหรือไม่? ไม่น่าเป็นไปได้มากนัก” หญิงสาวกล่าวเสริม
“ เจ้าพลาด มันก็ดีถ้าข้ากำกับการแสดงด้วยตัวเอง เจ้าไม่จำเป็นต้องลดตัวลงเพื่อช่วยข้า” จู มิงหลางรีบปฏิเสธ
“ นั่นเป็นความคิดที่ดีทีเดียวที่เจ้ามี ทำให้ข้าไม่ต้องแบกรับความอับอายแบบเดิมอีกต่อไป เป็นการดีที่จะคืนความบริสุทธิ์ให้ข้าไม่ใช่เหรอ” ดวงตาของผู้หญิงนั้นเหมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วงที่ขุ่นมัวพยายามอย่างเต็มที่ที่จะแสดงความรู้สึกของนางขณะที่นางกำลังมองไปที่ จู มิงหลาง
หลังจากเช็คอากาศสบาย ๆ เล็กน้อยทุกการเคลื่อนไหวและการแสดงออกของนางดูเหมือนจะถูกไตร่ตรองอย่างรอบคอบ ผู้หญิงคนนั้นเดินไปไม่กี่ก้าวต่อหน้า จู มิงหลาง เลียนแบบเสน่ห์ที่เยือกเย็นและภาคภูมิใจและรูปลักษณ์ที่คมชัดของ หลี่หยุนซี ราวกับว่านางเป็น หลี่หยุนซี จริงๆ ราวกับว่านางเป็นตัวละครที่ไม่มีใครเทียบได้!
“ จู มิงหลาง เจ้าคิดว่าข้าชื่อหยุนซี หรือ หลิงชา?” น้ำเสียงของนางอ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความเย็นชา มันเหมือนกับวิธีที่ หลี่หยุนซี พูด
“นี่… คุณหนู
” จู มิงหลาง กลืนน้ำลาย
เขาคิดว่าทักษะการแสดงของเขาอยู่ในขอบเขตของความสมบูรณ์แบบและจะไม่มีใครในโลกนี้สามารถเทียบเคียงเขาได้ เมื่อเขาเห็นทัศนคติและนิสัยใจคอของ น่านหลิงชา ความคิดของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง …
“ ข้าจะเล่นบทนี้เพื่อแสดงถึงความรู้สึกคุ้นเคยตั้งแต่แรกพบและรักกัน” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มจาง ๆ พร้อมกับลักยิ้มของนาง หลังจากซ่อนด้านเจ้าเลห์ของนางแล้ว นางก็ผสมผสานเข้ากับบทบาทของ หลี่หยุนซี ได้อย่างสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น
หากนางเริ่มปฏิสัมพันธ์ในลักษณะนี้ตั้งแต่แรก จู มิงหลาง จะแยกพวกเขาออกจากกันเป็นไปไม่ได้!
คงแย่แน่ ๆ !
พี่สาวคนนี้กำลังเลียนแบบน้องสาวของนางอย่างสมบูรณ์แบบ!
“ ไอแค้ก..แค้ก…น่านหลิงชา…” จู มิงหลางกำลังเสียสูญ
“ ใครบอกเจ้าว่าข้าชื่อ น่านหลิงชา” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับระบายความเย่อหยิ่ง
จู มิงหลาง รู้สึกปวดหัว
– จะจบยังไง!?
– นางเข้าสู่บทบาทของนางโดยตรง!
– ข้าจะเล่าให้ภรรยาของข้าฟังได้อย่างไร…ข้าจะบอกบัญชีกับหลี่หยุนซีได้อย่างไร? –
ในขณะนี้เสียงมาจากปลายสุดของทางเดินในป่าวิลโลว์ “จู มิงหลาง ทำไมเจ้าถึงยังอยู่ที่นี่”
จู มิงหลาง รู้สึกกระวนกระวายใจ ในขณะที่เขาต้องการซ่อนตัวที่ไหนสักแห่ง“ หลี่หยุนซี” ใช้ร่มของนางกั้นเขาแสดงท่าทางดุร้าย
“ ถ้าเจ้ากล้าเปิดเผยข้า ข้าจะเปิดเผยเจ้า! ข้าจะเปิดเผยเจ้าในฐานะ หลี่หยุนซี!” ผู้หญิงคนนั้นเตือนเขาอย่างเย็นชา
ในที่สุด จู มิงหลาง ก็เข้าใจว่าทำไม หลี่หยุนซี ต้องการให้เขาระวัง น่านหลิงชา ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่เล่นไพ่ของนางอย่างมีเหตุผล และนางก็ไม่คิดจะทำเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เป็นเรื่องใหญ่!
คนที่เรียกหาเขาคือคนสองคนที่เขารู้จัก
น่านเย่ และ หลี่เสียวหยิง พวกเขาเห็น จู มิงหลาง ยืนอยู่ใต้ต้นวิลโลว์
ใกล้เข้ามาอีกไม่กี่ก้าว น่านเย่ และ หลี่เสี่ยวหยิง ก็เห็นผู้หญิงที่มีรูปร่างสง่างามซ่อนอยู่ข้างต้นวิลโลว์
“ น้องสาว หลิงชา?” น่านเย่ ประหลาดใจเมื่อมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ จู มิงหลาง อย่างใกล้ชิด
เห็นได้ชัดว่าสถานะของ น่านหลิงชา ในตระกูลน่าน นั้นสูงมาก เมื่อ น่านเย่ เห็นนางความเย่อหยิ่งในวัยเยาว์ตามปกติของเขาก็ไม่มีที่ไหนให้เห็น เขาทักทาย น่านหลิงชา อย่างระมัดระวัง
ในขณะเดียวกัน หลี่เสี่ยวหยิง ก็จ้องมองด้วยความตกใจ
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ จู มิงหลาง ดูเหมือนกับภาพวาดของ หลี่หยุนซี ซึ่งเป็นความงามที่ไม่เท่าเทียมกัน
หลี่เสี่ยวหยิง คิดว่า จู มิงหลาง กำลังสร้างเรื่องขึ้น โดยไม่คาดคิดว่าเขาและหลี่หยุนซี …
“ น่านเย่ ข้าชื่อ หยุนซี” ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเท่าเทียมกัน
“ โอ๊ะโอยกโทษให้ข้าด้วย เหตุใดน้องสาวหยุนซีจึงอยู่ที่สถาบัน ฝีกมังกร…” น่านเย่ มองไปที่ จู มิงหลางดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ
การประหลาดใจเป็นเรื่องหนึ่ง หลังจากเรียนรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือ หลี่หยุนซี น่านเย่ไม่กล้าละเลยนางและทักทายอีกครั้ง
การจ้องมองของ จู มิงหลาง ที่ น่านเย่ ก็แปลกมากเช่นกัน
-น่านเย่ น่านเย่ เจ้าเป็นหมูหรือเปล่า!?
– จำน้องสาวตัวเองไม่ได้เหรอ!? –
“ เจ้าล่วงหน้าไปก่อน ข้ามีสองสามคำที่จะพูดกับ จู มิงหลาง” ผู้หญิงคนนี้มีท่าทางเยือกเย็นและภาคภูมิใจ
“ตกลง..ตกลง” หนานเย่แสดงความเคารพอีกครั้ง
เมื่อดึง หลี่เสี่ยวหยิง ที่ตกตะลึงออกไป น่านเย่ ก็รีบเดินไปข้างหน้า
พวกเขามาที่นี่เพื่อชมการประกวดมังกรเท่านั้น ใครจะคิดว่าพวกเขาจะเดินเข้าไปในที่การพูดคุยของ จู มิงหลาง และ หลี่หยุนซี!?
– สิ่งที่ จู มิงหลางพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด !!
-จู มิงหลาง เพื่อนคนนั้นเขามีความสามารถอะไรบ้าง …
– ทำไมน้องสาวหลี่หยุนซี ถึงชอบเขา ??? –
แม้หลังจากมาถึงเวทีแม่น้ำแล้ว น่านเย่ ก็ไม่หายจากอาการช็อก
เขาไม่สามารถยอมรับได้ เขารู้สึกเหมือนว่าเวอร์ชั่นก่อนหน้านี้น่าเชื่อกว่า
“ จู มิงหลาง พูดจริง…เขาและเจ้าหญิงมงกุฎมีบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ! สวรรค์ของข้าดังนั้น จู มิงหลาง จึงเป็นคนเร่ร่อนคนนั้นความอับอายขายหน้าของ เจ้าหญิงมงกุฎ โอ้ไม่ถูกต้องพวกเขากำลังมีความรัก แต่มีข่าวลืออย่างผิด ๆ แต่ทำไมถึงเป็น จู มิงหลาง? แม้ว่าเขาจะกลายเป็น คนเลี้ยงมังกร และมีมังกรที่ทรงพลังมาก แต่ก็ไม่ควรมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างสถานะของพวกเขา!?” หลี่เสี่ยวหยิง เดินเตร่ไปมาอย่างไร้สติ
ปรากฎว่าบุคคลที่มีข่าวลือนั้นอยู่ตรงหน้าพวกเขา
น่านเย่ รู้สึกเหมือนว่าเรื่องนี้สับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ
เขาเป็นลูกหลานของตระกูลน่าน เกี่ยวกับความอัปยศอดสูของ หลี่หยุนซี โดยธรรมชาติแล้วสิ่งที่เขารู้นั้นแตกต่างจากคนทั่วไป
ในความเห็นของ น่านเย่ เหตุการณ์ในคุกใต้ดินน่าจะเป็นความจริงมากที่สุด อย่างไรก็ตาม จู มิงหลาง เป็นคนเร่ร่อนคนนั้นค่อนข้างแปลก
“ใช่ เราสามคนลงทะเบียนตั้งแต่เมื่อไหร่” ทันใดนั้น น่านเย่ก็ถามขึ้น
“ ในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วง” หลี่เสี่ยวหยิง ตอบ
นับวันที่เขาพบ จู มิงหลาง ครั้งแรกระหว่างการลงทะเบียน ช่วงเวลานั้นใกล้เคียงกับเวลาที่ หลี่หยุนซี กลับมาที่ หลี่ฉวน จาก หวู่ตู
มีบางอย่างอยู่ที่นั่นจริงๆ!
– ทำไมข้าถึงคิดไม่ออก
– ไม่ข้าคิดได้ยังไง? –
จู่ๆหลี่เสี่ยวหยิงก็นึกบางอย่างขึ้นและถามอย่างสงสัยว่า“ น่านเย่ ทำไมเจ้าถึงพูดกับนางฟ้าน้องสาวคนนั้นว่า หลิงชา”
“ถามมากทำไม!?” น่านเย่ ยิงกลับอย่างหงุดหงิด
“หลิงซา นั้นเป็นศิลปินจากสถาบันของเรา น่านหลิงชาหรือเปล่า? ข้าได้ยินบางคนพูดคุยกันใน สถาบัน ว่านางเป็นคนสวยด้วย!” หลี่เสี่ยวหยิง ถาม
หลายคนในสถาบันรู้จักศิลปิน น่านหลิงชา แต่ไม่ค่อยมีใครเห็นนางเพราะโดยปกติแล้วนางจะมีผ้าคลุมหน้า
“ ข้าบอกแล้วว่าอย่าถาม!” น่านเย่ กล่าว
“ เจ้าหญิงมงกุฎก็เป็นน้องสาวของเจ้าเช่นกัน ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าทะเลาะกันในครั้งอื่น ๆ เมื่อคน ๆ นั้นพูดในสิ่งที่น่ารังเกียจเหล่านั้น… แต่ทำไมเจ้าถึงจำผิด” หลี่เสี่ยวหยิง ถอนหายใจ
น่านเย่ ไม่สนใจเสียงคำรามของหลี่เสี่ยวหยิง ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบสาเหตุ เขายังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ในกลุ่มเรื่องเกี่ยวกับ หลี่หยุนซี และ น่านหลิงชา เป็นหัวข้อที่ละเอียดอ่อนมากที่จะพูดถึง แม้ว่า น่านเย่ จะเคยเห็นน้องสาวทั้งสองคน แต่คนนั้นที่เขาเห็นใต้ต้นวิลโลว์ …
นอกจากนี้เรื่องประหลาดที่เคยมีข่าวลือในตระกูล…เขาไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่!
—–
จู มิงหลาง เดินขึ้นไปตามลำธาร เมื่อเขาเข้ามาใกล้เวทีแม่น้ำเขาก็เห็นว่ามีคนจำนวนมากมารวมตัวกันในบริเวณใกล้เคียง
เรื่องแพร่กระจายเร็วมาก คำพูดของ จู มิงหลาง ยังแพร่กระจายไปทุกที่หลังเที่ยงวัน ผู้คนจำนวนมากมาชมการแสดงและกำลังรออยู่ใกล้เวทีแม่น้ำอยู่พักหนึ่ง
จู มิงหลาง เดินไปข้างหน้าถือร่มไว้ในมือ เกล็ดหิมะค่อยๆตกลงมาจากเมฆสีเทาเงินละลายก่อนที่จะแตะพื้น ในความคิดของเขาการถือร่มเพื่อป้องกันตัวเองจากหิมะนั้นไร้จุดหมาย
อนิจจามีใครบางคนกำลังคุกคามเขา จู มิงหลาง ไม่กล้าไม่ถือร่มให้นาง
“ ข้าส่งเจ้ามาถึงที่นี่เท่านั้น เจ้าดูแลตัวเองด้วยนะ” หญิงสาวยิ้มหวานพร้อมกับบอกใบ้ถึงความเขินอายเหมือนกล้วยไม้หิมะผลิบานครั้งแรกแสดงให้เห็นทัศนคติของคนที่เหมาะสมและสง่างาม แต่กลับแสดงออกแตกต่างไปจากการที่คนรักของพวกเขาอยู่อย่างเต็มที่ .
ในแง่ของทักษะการแสดง จู มิงหลาง ยอมรับว่าเขาพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง
น่านหลิงชา ฉลาดมาก นางไม่ได้เคลื่อนไหวโดยเจตนา แต่ปรากฏตัวต่อหน้านักเรียนของ สถาบัน จากระยะไกลบอกลา จู มิงหลาง เบา ๆ และนำร่มกลับมาก่อนที่จะเดินออกไปตามลำพัง
การหยุดชั่วขณะและอำลาทิ้งไว้เพียงความหลังที่สวยงามในสายตาของคนอื่นปล่อยให้ครูและนักเรียนของ สถาบัน ที่สร้างสรรค์จินตนาการถึงสิ่งที่ต้องการ!
“ นั่นคือมกุฎราชกุมาร!”
“ นาง…ทำไมนางถึงมาที่สถาบันฝึกมังกร?”
“ นั่น หลี่หยุนซีเหรอ? ผู้หญิงคนนั้นคือ หลี่หยุนซีจริงๆหรือ”
“ สิ่งที่ จู มิงหลาง พูดเป็นความจริงได้ไหม!?”
ทันใดนั้นนักเรียนทุกคนที่รอการแข่งขันเริ่มก็เดือดเพราะร่างที่จากไป!
ปรากฎว่าข่าวลือทั้งหมดในอดีตนั้นเป็นเท็จ!
วัลคิรีและคนพเนจรช่างเป็นคู่สามีภรรยาที่สวยงามและมีพรสวรรค์ที่โดดเด่น! บางคนที่มีแรงจูงใจแอบแฝงคิดว่าข่าวลือที่เลวร้ายเช่นนี้เพื่อทำลายภาพลักษณ์ของมกุฎราชกุมาร!
“มีใครเคยเห็นเจ้าหญิงมกุฎราชกุมารมาก่อนหรือไม่? ใครเห็นนางมาก่อน? ผู้หญิงคนนั้นคือองค์หญิงมกุฎราชกุมาร!?”
“ มันเป็นเรื่องจริงอย่างยิ่ง ข้าเคยเห็นนางมาก่อนในระหว่างการเฉลิมฉลองและผู้หญิงคนนั้นก็ดูเหมือนกับภาพวาด มันไม่ผิด!”
“ มกุฎราชกุมารเสด็จมาที่สถาบันเพื่อแสดงความกังวลต่อ จู มิงหลาง แม้ว่านางจะมีงานยุ่งก็ตาม ในทางกลับกันบางคนอ้างว่าเป็นผู้สนับสนุนมกุฎราชกุมารหรืออะไรก็ตาม คนนั้นควรละอายใจ!” สตรีชั้นสูงจากก่อนหน้านี้เริ่มเยาะเย้ย หยินเหยาซูผู้หยิ่งผยองและดูหมิ่น
ใบหน้าของ หยินเหยาซู กลายเป็นสีเขียวด้วยความอับอาย
แม้ว่าจะเป็นเพียงแวบเดียว แต่มีเพียงไม่กี่แห่งในเมืองบรรพบุรุษมังกรทั้งหมดที่สามารถจับคู่ร่างที่สวยงามนั้นได้
– จริงๆแล้ว หลี่หยุนซี? ดังนั้นสิ่งที่ จู มิงหลาง พูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด!
– ช่างน่าเกลียดเสียนี่กระไร! เขาไม่เพียง แต่ครอบครองร่างของวัลคิรีเท่านั้น แต่ยังขโมยหัวใจของนางไปด้วย!
– จู มิงหลางคนนี้น่าจะตาย! –
“ จากระยะไกลขนาดนี้ใครจะแน่ใจได้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือ เจ้าหญิงมงกุฎหลี่หยุนซี? ใครจะรู้บางที จู มิงหลาง พบผู้หญิงที่ไหนสักแห่งเพื่อแกล้งนาง ตราบใดที่มกุฎราชกุมารไม่เคยประกาศเป็นการส่วนตัวข้าจะไม่มีวันเชื่อ!” หยินเหยาซู กล่าวกับฝูงชนอย่างท้าทาย
“ ใช่แล้ว หยินเหยาซู พูดถูก! หากเป็นเช่นนั้นขอให้นางบอกพวกเรา เป็นการส่วนตัวมิฉะนั้นพวกเราจะไม่มีวันยอมแพ้!”
“ พวกเจ้าไม่มีเหตุผลจริงๆ เจ้าไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ!?”
“ จดหมายท้าทายถูกส่งไปแล้ว เขาต้องยอมรับมัน แม้ว่าสิ่งที่เขาพูดจะเป็นความจริง แต่เขามีคุณสมบัติอะไรในการปกป้องชื่อของเจ้าหญิงมงกุฎ? เขามีจุดเด่นหรือไม่? สามีของ มกุฎราชกุมาร ควรเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีใครเทียบได้ของโลก!” หยินเหยาซู พูดต่อ
ในขณะนี้ จู มิงหลาง มาแล้ว เขาพูดเบา ๆ กับหญิงสาวรุ่นพี่“ พี่สาวทำไมต้องเถียงกับพวกเขา? พวกเขาแค่ขอให้ได้เต้นจากก้นบึ้งของหัวใจ”
