บทที่ 59: เผชิญหน้ากับกลุ่มมังกร
“ นี่คือจดหมายท้าทายที่เตรียมไว้ นักเรียนหลายคนของ สถาบัน ต้องการสอนบทเรียนให้เจ้าหลังจากได้ยินว่ามีคนหน้าด้านอย่างเจ้า มองหาตัวเอง” หยินเหยาซู ส่งจดหมายร่วมถึง จู มิงหลาง
จู มิงหลาง ได้รับมัน
– ว้าวมีประมาณแปดสิบคนจริงๆ! ข้ารู้สึกว่ายากเกินไปและดึงคนที่ไม่เกี่ยวข้องมาด้วยหรือเปล่า? –
“ ความรักที่แท้จริงมักพบกับอุปสรรคที่ยากลำบาก มีไม่ถึงร้อยชื่อ ทำไมจู มิงหลางถึงหดหายไปจากสิ่งนี้” จู มิงหลาง กล่าวว่าการแสดงออกของเขาไม่เปลี่ยนแปลง
พูดจบ จู มิงหลางก็เดินไปที่เวทีริมแม่น้ำภายใต้สายตาที่ชื่นชมของสตรีชั้นสูงหลายคน ชายผู้หยิ่งผยองคนนั้นมีท่าทีเต็มใจที่จะเป็นศัตรูของโลกเพื่อคน ๆ เดียว!
ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุเมื่อเขาเดินต่อไปอีกเล็กน้อยเขาเริ่มรู้สึกเข่าอ่อนเล็กน้อย เขาต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาความสงบและไม่ให้คนอื่นมองผ่านเขาไป
– ภรรยาของข้ามีคนชื่นชมมากมายขนาดนี้เลยเหรอ!?
– มีเพียงความงามเพียงอย่างเดียวในรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร ทั้งหมดหรือไม่? สถาบัน ควรมีสมาชิกเพียงไม่กี่พันคนเป็นอย่างมากโดยหลายคนอยู่ห่างออกไปเกือบตลอดเวลา ทำไมจู่ๆชื่อในจดหมายท้ากลับเพิ่มขึ้นห้าสิบ!?
– ความสวยงามอื่น ๆ ก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน ทำไมนักเรียนทุกคนถึงมีรสนิยมแบบเดียวกับข้า
– ข้าควรวิ่งหนีหลังจากข้ามแม่น้ำหรือไม่ –
—–
หลังจากที่ จู มิงหลาง ข้ามแม่น้ำฝ่ายที่ท้าทายก็ค่อยๆปรากฏตัวขึ้นอีกด้านหนึ่ง
มีนักเรียนทั้งหมดยี่สิบคนส่วนใหญ่ประกอบด้วยผู้สนับสนุนหน้าซื่อใจคดที่ล้อม จู มิงหลาง ที่ห้องบรรยาย
“ สถาบันได้ จำกัด การรบแต่ละครั้งให้มีผู้เข้าร่วมเพียงยี่สิบคนต่อครั้ง แต่เจ้าต้องจัดการกับข้าเท่านั้น คนอื่นเพียงแค่อัญเชิญมังกรของพวกเขาและเฝ้าดูจากด้านข้าง” หยินเหยาซู กล่าว
“ เอาล่ะพวกเรามายุ่งกับใบหน้าของเขาด้วยกันหลังจากที่เจ้ากำจัดเขา!” เฉินเล่ยหลู กล่าว
ความแข็งแกร่งของ เฉินเล่ยหลู นั้นมากกว่า หยินเหยาซู เขามีชื่อเสียงเล็กน้อยใน สถาบัน
อย่างไรก็ตามเนื่องจากพวกเขาต้องการเนรเทศ จู มิงหลาง จึงเป็นการดีกว่าที่จะฝากเรื่องนี้ไว้กับ หยินเหยาซู ซึ่งมีพื้นฐานอยู่บ้าง
ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากคู่ต่อสู้ของพวกเขากล้าที่จะยอมรับความท้าทายในลักษณะนี้เขาอาจจะซ่อนอะไรบางอย่าง เมื่อ เฉินเล่ยหลู อยู่รอบ ๆ เขาสามารถป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุได้
“ เจ้าสามารถอัญเชิญมังกร ของเจ้าได้แล้ว เนื่องจากเจ้ากำลังท้าทายกับคนจำนวนมากพวกเจ้าจึงสามารถเรียกมังกรออกมาได้เพียงตัวเดียวเพื่อต่อสู้ โปรดเลือกอย่างระมัดระวัง” อาจารย์หนุ่มขี้เกียจและหล่อเหลาหาว… เขากำลังขี่นกเทียมมังกร ซึ่งดูไม่เต็มใจที่จะเป็นเจ้าภาพการแข่งขันครั้งนี้
ครูหนุ่มผมยาวคนนี้ดูเหมือนจะเป็นที่รู้จักมากในหมู่นักเรียนหญิง ดวงตาของหญิงชั้นสูงที่มาดูการต่อสู้สว่างขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นเขา
“ ขอบคุณสำหรับปัญหาของอาจารย์ ไป๋อี้ซู”
“ ขอบคุณสำหรับปัญหาของเจ้า”
หยินเหยาซู, เฉนเล่ยหลู และคนอื่น ๆ อาจจะหยิ่งยโส แต่พวกเขาไม่กล้าแสดงความไม่เคารพต่ออาจารย์คนนี้และแสดงความเคารพต่อเขา
“ ทำให้เร็ว อย่ารอช้าข้าจะงีบตอนบ่าย คนของเจ้ามักจะต่อสู้กับเรื่องไร้สาระประเภทนี้ เป็นการดีกว่าที่เจ้าจะไปเยี่ยมชมภูเขาและแม่น้ำที่มีชื่อเสียงเพื่อขยายขอบเขตอันไกลโพ้นของเจ้า!” อาจารย์ไป๋อี้ชู โบกมือให้พวกเขาอย่างไม่สบอารมณ์
“ เจ้าพูดถูก อาจารย์เจ้าพูดถูก หลังจากที่พวกเราจัดการกับคนไร้ยางอายคนนี้แล้ว พวกเราจะไปศึกษาและขยายขอบเขตอันไกลโพ้นของพวกเราอย่างแน่นอน” หยินเหยาซู ตอบด้วยความเคารพ
“ เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ที่พวกเจ้ากำลังต่อสู้เพื่ออะไรในครั้งนี้? ทำไมเขาถึงอยู่คนเดียว” ไป๋อี้ซู ถามอย่างเรียบง่าย
“ โอ้โอ้…คนนี้คือ จู มิงหลาง คนพเนจรที่ทำให้ชื่อของ เจ้าหญิงมงกุฎ แปดเปื้อน ใครจะรู้ว่าเขาขโมยจดหมายสมัครเรียนจากที่ไหนหรืออย่างไร… แต่นับประสาอะไรกับการใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมายในสถาบันเขาถึงกับพูดเรื่องไร้สาระ…” หยินเหยาซูรีบบอกเขาเกี่ยวกับวิธีที่ จู มิงหลางพยายามเรียกร้องความเป็นเจ้าหญิงมงกุฎ
“อย่างนั้นหรือ? มันน่าสนใจขึ้นมาหน่อย…” ริมฝีปากของ ไป๋อี้ซู โค้งงอดูเกียจคร้านและไม่มั่นใจเหมือนที่เคย
แม้ว่าทุกคนจะสามารถอัญเชิญมังกรได้เพียงคนละตัว แต่ก็มีมังกรยี่สิบตัวที่ยึดครองทางตะวันตกของแม่น้ำ ดังที่ หยินเหยาซู ได้กล่าวไว้ในตอนต้นพวกเขาต้องการเพียงแค่ให้กำลังใจเขาที่ด้านข้างในกรณีที่ จู มิงหลาง แก้ตัวทุกรูปแบบหลังจากแพ้
ไม่ว่าในกรณีใดหลังจากที่เขาพ่ายแพ้ทุกคนสามารถขึ้นไปหาเขาและเหยียบเขาและถ่มน้ำลายใส่เขา บอกให้เขารู้ที่อยู่ของเขาแล้วใช้วิธีทำให้เขาหายไปจากโลกนี้โดยสิ้นเชิง!
หยินเหยาซู เปิดอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของเขา มังกรของเขาคือมังกรโรคระบาดเล็บแดง
มังกรโรคระบาดคือมังกรโบราณดั้งเดิมซึ่งเป็นนักล่าที่มีฝีมือและดุร้ายมากในหมู่มังกรโบราณ แม้ว่ามังกรโรคระบาดจะมีขนาดเท่ากับวัวหรือม้าที่โตเต็มวัย และไม่ถือว่าแข็งแกร่งมากในหมู่มังกรจริงๆ พวกมันเร็วมากและกระโดดได้อย่างยอดเยี่ยม พวกเขาเก่งในการซุ่มโจมตี
กรงเล็บของมันสามารถเอื้อมออกและหดกลับได้ตามที่ต้องการและยังสามารถหมุนได้ในมุมกว้างเช่นเดียวกับเครื่องมือมีดที่ออกแบบมาสำหรับการสังหาร หากกำหนดเป้าหมายโดยมังกรโรคระบาดในป่า เหยื่อของพวกมันก็ถึงวาระโดยพื้นฐานแล้ว ท้ายที่สุดแล้วความสามารถในการติดตามของมังกรที่เกิดภัยพิบัติเป็นสิ่งสำคัญอันดับหนึ่ง
เห็นได้ชัดว่ามังกรโรคระบาดเล็บแดง ของ หยินเหยาซู ได้รับการฝึกฝนให้เป็นผู้ประหารชีวิตในเวที กรงเล็บด้านหน้าของมันว่องไวยิ่งกว่าแขนของมนุษย์และสามารถฉีกหนังเนื้อและกระดูกได้อย่างง่ายดายและดึงอวัยวะของเป้าหมายออกมาได้โดยตรง …
สัตว์ที่ดุร้ายเช่นนี้กระหายเลือด หากผู้ฝึกมังกร ของพวกเขาไม่สามารถควบคุมพวกเขาได้ดี มีโอกาสสูงที่จะเกิดอุบัติเหตุขึ้นในเวที
โชคดีที่ในการต่อสู้ที่ดูแลโดย สถาบัน การโจมตี ผู้ฝึกมังกร เป็นสิ่งต้องห้ามและพวกเขาก็ไม่ได้รับอนุญาตให้สังหารมังกรของฝ่ายตรงข้ามด้วยเช่นกัน
กฎคือกฎเกณฑ์ แต่หยินเหยาซู จะปฏิบัติตามหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
เฉินเลี่ยหลู ยังเรียกมังกรของเขา มันคือมังกรหินที่ปกคลุมไปด้วยหินโคลนหนาทึบ มังกรหินนี้ไม่เพียง แต่มีสายเลือดของ ไทรเซราทอบ หุ้มเกราะของสายพันธุ์มังกรโบราณเท่านั้น แต่ยังมีสายเลือดของ เถ้ามังกร ของสายพันธุ์ มังกรใหญ่ อีกด้วย ไม่ใช่รถถังที่รู้วิธีการต่อสู้ในระยะประชิดเท่านั้น!
ผู้ท้าชิงคนอื่น ๆ อีกสิบแปดคนยังเปิดใช้อาณาขจักรแห่งจิตวิญญาณของพวกเขาแสดงมังกรที่แท้จริงของพวกเขา ส่วนใหญ่เป็นสายพันธุ์มังกรที่บันทึกไว้ในคู่มือภาพประกอบ แต่สายเลือดของพวกมันผสมกัน
มีทั้ง สแปโร่ดราก้อน,วินด์ดรีบเตอร์ดราก้อน, ซาเบอร์-ทูดไทเกอร์ดราก้อน, ไวโอเล้นท์วูฟล์ดราก้อน, กรีนฟอเรสดราก้อน …
จู มิงหลาง รู้จักพวกเขามากที่สุด ลักษณะและรูปลักษณ์ของพวกเขาค่อนข้างชัดเจน แต่มีมังกรตัวหนึ่งโดยเฉพาะที่ จู มิงหลาง ให้ความสนใจเป็นอย่างมาก มันคือมังกรฟ้า
ถ้าเขาจำได้ถูกต้องนั่นคือมังกรเทียน!
ร่างกายคล้ายตุ๊กแกขนาดใหญ่ ผิวหนังและเกล็ดของมันสว่างและเรียบเนียนเป็นพิเศษและค่อนข้างมีสีสัน
มีเพียงแขนขาด้านหน้าไม่มีกรงเล็บด้านหลัง เมื่อมันเดินลำตัวที่ยาวและแคบของมันจะแกว่งไปมาอย่างรวดเร็วเหมือนงูพิษ เห็นได้ชัดว่ากรงเล็บด้านหน้าของมันแข็งแกร่งมากและมีความแข็งแกร่งที่จะบดขยี้หินได้อย่างง่ายดาย
พวกเขารวมกลุ่มกันบนฝั่งตรงข้ามดังนั้น จู มิงหลาง จึงไม่สามารถบอกได้ว่าใครคือหัวหน้าของมังกรเทียนนี้ แต่มันก็คุ้มค่าที่จะให้ความสนใจ
“ เจ้าไม่มีตัวช่วยเหรอ” ครูไป๋อี้ซูถามพลางขี่นกเทียมมังกร ของเขาลอยอยู่เหนือ จู มิงหลาง
“ นี่เป็นเรื่องของข้าเอง” จู มิงหลาง ตอบ
“เจ้าสามารถอัญเชิญมังกรทั้งหมดของเจ้าตอนนี้ หรือเจ้าสามารถสงวนสิทธิของเจ้าและอัญเชิญในระหว่างการต่อสู้” อาจารย์ไป๋อี้ซุ กล่าว
จู มิงหลาง พยักหน้าและเปิดอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของเขาเรียก โมซาซอเร็กส์แบล็กค ซึ่งมีอาการคันที่จะต่อสู้มานาน!
ตราประทับของ จู มิงหลาง เป็นสีดำสนิท โมซาซอเร็กส์แบล็ค เดินออกมาจากประตูประทับขนาดใหญ่เหยียบลงบนพื้นเรียบที่เต็มไปด้วยโคลนเล็กน้อยของริมฝั่งแม่น้ำ เขาชูหัวไทแรนโนซอรัสที่ภาคภูมิใจโดยไม่รู้ตัว คำรามขึ้นไปบนท้องฟ้าปล่อยอากาศที่มีอำนาจเหนือออกไปอย่างทั่วถึง!
อย่างไรก็ตามในขณะที่เขาเปิดปากดวงตากลมโตของ โมซาซอเร็กส์แบล็ค ก็กวาดไปทั่วศัตรูของเขาที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
ฝูงมังกรที่ดุร้ายจริงๆ!
