ตอนที่ 81: ผีหญิงและ แมงมุมปีศาจ
แน่นอนว่าเมื่อข้าเป็นครูที่นี่ เรื่องนี้ก็ไม่สามารถมองข้ามได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนชั่วร้ายบางคนดูเหมือนจะสามารถหนีรอดได้
ให้เด็กๆ ของ น่าน และน่านเย่ นำทาง และ จู มิงหลาง ในฐานะครู ไปที่ลานตัดไม้ที่กลุ่มนักเรียนของพวกเขากล่าว
บริเวณชายป่าใหญ่มีสีเขียวไม่มากนัก กิ่งก้านแห้งยืนบนพื้นราบ กิ่งก้านแห้งถูกตัดภายใต้ท้องฟ้าสีเทา คนตัดไม้มักเลือกตัดไม้มากในฤดูกาลนี้ กิ่งและใบ.
ฟาร์มตัดไม้อยู่ในเมืองใหญ่สามเมืองของ เมืองบัวแดง, เมืองภูเขาเตี้ย และ เมืองฉิงหลัว มีคนตกต่ำอย่างมาก หรือนักโทษจากเมืองใหญ่ๆ หลายแห่ง รวมตัวกันที่นี่เพื่อทำงานหนัก!
จึงมีเจ้าหน้าที่และทหารคอยคุ้มกันที่นี่ หากนักโทษแรงงานหลายร้อยคนรวมตัวกัน ก็อาจทำให้เกิดการจลาจลได้มากเช่นกัน
“มีเพียงปีศาจที่มีฐานการเพาะปลูกมากว่าพันปีเท่านั้นที่สามารถทำสิ่งที่พวกเขาต้องการในฟาร์มตัดไม้ขนาดใหญ่เช่นนี้ได้” จูหมิงหลางกล่าว
มีคนงานหลายร้อยคน เจ้าหน้าที่และทหารจำนวนมากพร้อมอาวุธ แม้ว่าจะมีปีศาจบางตัวที่ได้รับการฝึกฝนมาหลายร้อยปี พวกมันควรจะถูกต้านโดยคนเหล่านี้
อสูรนั้นทรงพลัง เหนือกว่าร่างมนุษย์โดยไม่รู้ระดับสักเล็กน้อย มันสามารถอธิบายได้ว่าคงกระพัน ดังนั้นมันจึงไม่กลัวคนงานที่ถือขวานเหล่านี้
“ปีศาจบุกเข้ามาที่นี่และเริ่มฆ่า เจ้าหน้าที่ ทหาร และผู้ที่ทำงานหนักเหล่านี้ ต่างพากันหนีโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่กระทำผิดอย่างมหันต์ แม้ว่าพวกเขาจะถูกล่ามโซ่ไว้ แต่หลายคนกลับฉวยโอกาสหลบหนี ” น่านเย่ ชี้ไปที่คราบเลือดที่กระจายไปตามป่าทีละน้อย
เป็นผลให้มันถูกกินโดยสัตว์ประหลาดตัวเล็กตัวอื่น
เห็นได้ชัดว่าปีศาจไม่ได้ทำตัวเดียว มักจะมีปีศาจตัวน้อยอยู่รอบตัวพวกมัน หากล่าด้วยกัน ปีศาจใหญ่จะกินเนื้อ ส่วนปีศาจน้อยจะกินชิ้นส่วน!!
“เจ้าไม่ได้บอกว่า พวกเขายืนอยู่ตรงไหน?” จู มิงหลาง ถาม
น่านจ้าว พ่นลมอย่างเย็นชาไม่เต็มใจที่จะตอบเลย
จู มิงหลาง เหลือบมองชายหนุ่มที่เขียนดูถูกเหยียดหยามบนใบหน้าของเขา
ทำตัวเย่อหยิ่งอะไรที่นี่? ไม่มีความอดทนที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเองและวิ่งมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือหรือไม่?
หลังจากถูกคนอื่นเขย่าสองครั้ง จู มิงหลาง ก็มีอารมณ์เช่นกัน นอกจากนี้เขายังเป็นครูสอนแทนอีกด้วย นักเรียนแสร้งทำเป็นเชื่อต่อหน้าครูได้อย่างไร?
หยุดความอยากที่จะเหยียบใบหน้าที่มีกลิ่นเหม็นของบุคคลนี้ ดวงตาของ จู มิงหลาง จ้องไปที่ น่านเย่ และเด็กๆ น่าน พวกเขาดูปกติ
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้พูด แต่ผู้หญิงน่านผมยาวกลับพูดขึ้น
“ข้าพบเกล็ดผิวหนัง พวกมันซ่อนตัวอยู่ในป่ายักษ์ และปีศาจกลุ่มนี้ซ่อนไม่เก่ง เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งของปีศาจใหญ่และปีศาจน้อยเหล่านั้นแล้ว พวกเราไม่กล้าไล่ตามเข้าไปลึกกว่านี้ หลังจากเซ็นเครื่องหมาย พวกเราก็ไปที่เมืองบัวแดงเพื่อแจ้งครูในเมือง” หญิงผมยาวกล่าว
“ไปซิ แล้วจะหาเจอมั้ย” จู มิงหลาง พยักหน้าและถาม
เด็กในตระกูลน่านเหล่านี้ควรได้รับการฝึกฝน และพวกเขาระมัดระวังตัวมากกว่าพี่จิน ท้ายที่สุดพวกเขามาจากครอบครัวใหญ่ ต้องมีผู้อาวุโสที่มีประสบการณ์มากกว่านี้ที่นำพวกเขาออกไปและสอนบางสิ่ง
แม้ว่าสถาบันการศึกษาจะมีครูเป็นผู้นำทัวร์ด้วย แต่ก็มีนักเรียนมากเกินไป และเป็นเรื่องยากสำหรับนักเรียนทุกคนที่จะพัฒนาความตระหนักรู้นี้
“ได้..ข้าหาได้” หญิงผมยาวกล่าว
“ตกลง.”
ระหว่างทางไปป่ายักษ์ หญิงผมยาวกำลังหาสะเก็ดผิวหนังที่ปีศาจทิ้งไว้ รวมทั้งมูลด้วย นางใช้ชิ้นไม้ไผ่เขี่ยดู
เมื่อเห็นแบบนี้ จู มิงหลาง ก็ขมวดคิ้ว
ทำไมงานสกปรกแบบนี้ถึงทำโดยผู้หญิง? เด็กน่านแต่งตัวแพงๆ ทำอะไรกัน? ?
“หลู่เหวินเย่ เจ้าไม่ได้ทำเครื่องหมายเหรอ?” น่านจ้าวปิงกล่าวด้วยความรังเกียจ
“มันเป็นฟันคน ดูเหมือนพวกมันจะกินคนอีกแล้ว” หลู่เหวินเย่ ตอบอย่างใจเย็น
นี่คือความแตกต่างระหว่างนามสกุล น่าน กับ ไม่ใช่ นามสกุล น่าน หรือไม่? จู มิงหลาง สังเกตุเห็นว่าผู้หญิงที่ชื่อ หลู่เหวินเย่ เห็นได้ชัดว่าแต่งตัวง่ายกว่า และที่บ้านก็ไม่ได้มั่งคั่งเป็นพิเศษ
ส่วนใหญ่เป็นลูกค้ำประกัน และสถานภาพต่อหน้าลูกชาวน่านกลุ่มนี้ต่ำกว่ามาก อย่างไรก็ตาม มีผู้หญิงน่านอีกสองคนในทีม และพวกเขารู้สึกขยะแขยงกับพฤติกรรมของ หลู่เหวินเย่เป็นพิเศษ
จู มิงหลาง มอบน้ำ ล้างมือให้นักเรียนหญิงที่ไม่ได้รับเชิญ และถามว่า “จากนั้นพวกเราเร่งติดตามทิศทาง และพวกเราต้องจัดการกับพวกมันโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้นจะมีคนจำนวนมากที่ทนทุกข์ทรมานมากขึ้น”
“พวกเขาทั้งหมดเป็นกลุ่มนักโทษ พวกเขาต้องการหลบหนีจากความโกลาหล ไม่ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่”น่านจ้าวปิง กล่าว
ไม่ว่า จู มิงหลาง จะพูดอะไรก็ตาม น่านเจ้าปิง คนนี้ต้องพูดอะไรซักอย่าง
หลู่เหวินเย่ เก่งในการติดตาม นางจะไม่พลาดรายละเอียดใดๆ และเมื่อนางเปิดพลังทางจิตวิญญาณของนาง ดูเหมือนว่านางจะสามารถมองเห็นร่องรอยที่คนอื่นไม่สามารถตรวจพบได้
สิ่งนี้ทำให้ จู มิงหลาง มองผู้หญิงคนนี้ด้วยความชื่นชม ถ้านางอยู่ในทีมของพวกเขาในเวลานั้น น้องหยางควรจะรอดชีวิต
“แปลก ทำไมจึงมีร่องรอยการต่อสู้? มีอะไรอีกไหม?” หลู่เหวินเย่ เห็นเกล็ดที่หักอยู่ใต้เท้าของนางและหยิบมันขึ้นมาแล้วใส่ลงในกล่องเล็กๆ ของนาง
“ต้นไม้ที่นี่หักแล้ว ข้าคิดว่าพวกมันเป็นสัตว์ขนาดใหญ่อยู่จริง” น่านเย่ วิ่งเหยาะๆ แล้วพูด
จู มิงหลาง เดินไปข้างหน้าและพบว่าดินมีหุบเหวที่ถูกเปิดออกและมีร่องรอยการเสียดสีอยู่บ้าง
คราบเลือดไม่แห้ง แสดงว่าการต่อสู้เกิดขึ้นได้ไม่นาน ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาหาเป้าหมายในป่าสนนี้ได้เร็วขึ้น
เป็นเพียงสิ่งที่มีการต่อสู้กับปีศาจเหล่านั้น
“มากับข้า.” หลู่เหวินเย่ กล่าว
ทุกคนติดตาม หลู่เหวินเย่และมีต้นสนมากมาย นกบินได้และมังกรเทียมไม่เหมาะสำหรับการขี่อีกต่อไป และมีเพียงคนเดียวที่จะคอยดูแลพวกมัน
คนอื่นกำลังเคลื่อนไหวเร็วขึ้น และจะเห็นได้ว่าในหมู่ลูกหลานของตระกูลน่าน บางคนได้เรียกมังกรป่าสีเขียวที่โตแล้ว มาหลายตัว ความแข็งแกร่งของมังกรเหล่านี้ยังไม่ถึงระดับของมังกร และมังกรก็ไม่แข็งแกร่ง อย่ากังวลเรื่องการกำจัดหญ้า แต่หญ้ายังสามารถมีบทบาทในการป้องกันได้อีกด้วย
มีต้นสนเก่าแก่มากกว่า ลำต้นสามารถบังแนวสายตาได้ และพุ่มไม้บางต้นก็ค่อยๆ บังด้านหน้า
มังกรแห่งป่าสีเขียวรู้จักความมหัศจรรย์ของป่าสีเขียว และพืชก็ล่าถอยโดยลำพังภายใต้การควบคุมของพวกมัน
“คำราม!!!”
จู่ๆก็มีเสียงคำรามดังขึ้น ตื่นตะลึงไปทั่วทั้งป่าโบราณ ลมก็พัดแรงในทันที และมังกรแห่งป่าเขียวขจีที่โตขึ้นก็กลัวจนถอยหนี และพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะก้าวไปข้างหน้า
“หลู่เหวินเย่ เจ้าไปด้านหน้าเพื่อดูสถานการณ์ ข้าจะอัญเชิญสัตว์มังกร” ผู้หญิงที่แต่งกายอย่างประณีตด้วยเครื่องประดับทองบนหน้าผากของของกล่าว
“ปล่อยให้ข้าไป เจ้ารออยู่นี่” จู มิงหลาง หยุด หลูเหวินเย่
ในฐานะครูผู้สอน ตามธรรมชาติแล้ว นักเรียนไม่ควรได้รับอนุญาตให้ทำในสิ่งที่จะได้รับอันตราย โดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่จินและพี่สาวหยาง ที่คิดถึงการกระทำที่ประมาท เขาหวังว่าจะไม่อยากเห็นผู้หญิงดีๆ ตายอีก
“ปล่อยให้เขาไป.” น่านจ้าวปิง กล่าว
“ให้ข้าไปกับอาจารย์จู ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ข้าสามารถแจ้งทุกคนให้โจมตีปีศาจเหล่านี้ได้” หลู่เหวินเย่ กล่าว
“ข้าไปด้วย ข้าจะใช้ขลุ่ยเพื่อเตือนให้ทุกคนรู้” น่านเย่ ยังกล่าวในเวลานี้
จู มิงหลาง ยังไม่ได้เรียกสัตว์เลี้ยงมังกร ไป่ฉีกำลังหลับ หลังจากการต่อสู้ทุกครั้ง เขาจะเข้าสู่ช่วงการนอนที่ค่อนข้างยาว ท้ายที่สุดมันเป็นเพียงช่วงการเติบโตเท่านั้น มันต้องการการพักผ่อนมาก
ลืมฟันดำขนาดใหญ่ไปได้เลย ขนาดของฟันดำน่าจะติดอยู่ระหว่างต้นไม้ และมันจะสายเกินไปที่จะพูดออกมาเมื่อมีสถานการณ์
มันคือเซินมู่ฉิงเฉิงหลง ความเร็วในการย่อยลูกแก้ววิเศษนั้นน่าทึ่งมาก ในเวลานี้ มีสัญญาณของการตื่นขึ้น และร่างกายได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก และรู้สึกเหมือนได้เข้าสู่ระยะการเจริญเติบโตแล้ว
ใช้คำว่าสวยจะเหมาะสมหรือไม่…
เมื่อฟันดำใหญ่ ย่อย ปีศาจหมูป่า มันต้องใช้เวลาพอสมควร เชินมู่ฉิงเฉิงหลง จะก้าวหน้าโดยตรงภายในเวลาไม่กี่วันได้อย่างแน่นอน!
“คำราม~~~~~~~~~~!!!”
มีเสียงคำรามรุนแรงอีก ในเวลานี้ เชินมู่ฉิงเฉิงหลง ในอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณได้ลืมตาขึ้นอย่างสมบูรณ์ ดูเหมือนว่าจะตื่นขึ้น และค่อยๆ กางปีกออกราวกับพัดไม้เหล็ก
“ไม่ต้องเป็นห่วง มาดูสถานการณ์กันดีกว่า” จู มิงหลาง กล่าวกับ เสี่ยวชิงชาว
เมื่อเดินผ่านต้นสนโบราณราวกับกำแพงป่า จู มิงหลาง,หลู่เหวินเย่ และน่านเย่ ก็เห็นแหล่งที่มาของเลือดในที่สุด
การต่อสู้ที่พวกเขาติดตามก่อนหน้านี้ยังไม่สิ้นสุด ใต้ป่าสนเก่าแก่หนาทึบ มีผีน่ากลัวและแมงมุมชั่วร้าย ซึ่งกำลังเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่
เล็บของนางพญาแมงมุมปีศาจนั้นยาวและแหลม กระโดดลงไปในดินเหมือนหอกสีแดงเลือดและร่างกายของมันเหมือนผู้หญิงตัวใหญ่ที่คลานไปด้วยเกล็ดสีดำสนิทปกคลุมไปทั้งตัว ท้องบวมและดิ้น ราวกับว่ามีทารกในครรภ์ขนาดใหญ่อยู่ภายใน!
“ว้าว!”
ทันใดนั้น แมงมุมปีศาจหญิงก็อาเจียนออกมา และเขาก็พ่นแมงมุมสีแดงออกมาทั้งเป็น แมงมุมแดงถูกห่อด้วยไข่ของเหลวข้นหนืด มันหลุดเป็นอิสระในไม่กี่วินาที ที่น่ากลัวคือหัวของแมงมุมแดงเป็นหัวของบุคคลที่ไม่รู้จัก
ราวกับว่ามันถูกย่อยไปครึ่งหนึ่งแล้วรวมกับตัวอ่อนของแมงมุมในท้องของแมงมุมปีศาจหญิง เนื่องจากแมงมุมสีแดงที่มีหัวมนุษย์กำลังเผชิญหน้ากับ จู มิงหลาง และคนอื่นๆ เมื่อมันปีนออกมา จึงเห็นได้ชัดเจนว่ามันมีฟันหน้าในปากของมัน!
ใบหน้าของ หลู่เหวินเย่ ซีดและนางก็นึกถึงฟันมนุษย์
โชคดีที่แมงมุมสีแดงที่มีหัวมนุษย์นี้ดูเหมือนจะมีจิตใจที่อ่อนแอ มันอยู่ภายใต้การควบคุมของแมงมุมปีศาจหญิงชั่วร้ายและกำลังเปลี่ยนศัตรูที่แท้จริงของพวกเขานั่นคือผมคำรามสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่
มังกร!
มันคือมังกรที่ต่อสู้กับผีสาวและแมงมุมชั่วร้าย
มันไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ มันคือมังกรป่า
ปีศาจกินมังกร ผีผู้หญิง แมงมุมชั่วร้าย กำลังล่ามังกร!
ร่างของมังกรเขียวและ มีเกล็ดเหมือนใบเหล็ก ปีกเป็นครึ่งเนื้อครึ่งไม้ สิ่งที่ทำให้ จู มิงหลาง ประหลาดใจที่สุดคือตาคู่แนวตั้งสีฟ้าของมังกร!
มังกรป่า! ! !
จู มิงหลาง สังเกตุเห็นในเวลานี้ว่าสิ่งที่เขาอยู่คือป่าสนโบราณ มันควรจะเป็นป่าขนาดยักษ์เดียวกันกับที่มาจากหน้าผามังกรที่เขาเคยไป และป่าที่อยู่ข้างหน้าเขาถูกล้อมรอบด้วยสัตว์ประหลาดและ มังกรป่าที่ปิดล้อมไม่ใช่แม่ของ เสี่ยวชิงชาว!
มิงหลางหันกลับมาดูอีกครั้ง!!
แน่นอนว่าเบื้องหลังมังกรป่านั้นมีมังกรป่าตัวเล็กกว่าที่มีแผลเป็นขนาดใหญ่บนหน้าผากของมัน แม้ว่าจะเปลี่ยนแปลงไปจนถึงระยะการเจริญเติบโต แต่รอยแผลเป็นก็ไม่แสดงอาการซีดจาง!
