บทที่ 82: เจ้ายังมีชีวิตอยู่…ยังไม่ตาย!
แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แต่รูปร่างของรอยแผลเป็นที่หน้าผากก็ไม่เปลี่ยนแปลง จู มิงหลาง สามารถมั่นใจได้ว่าเป็นพี่ชายของ เสี่ยวชิงจั่ว!
ไม่น่าแปลกใจที่ เสี่ยวชิงจั่ว ตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียงคำราม และดูกังวลมาก มันได้ยินเสียงคำรามของแม่มังกร!
ต้นสนโบราณนั้นแข็งแกร่งและใหญ่โต มีกิ่งก้านที่ยื่นขึ้นไปบนท้องฟ้า และบนลำต้นกิ่งสีเทา มีรูปสีแดง ราวกับใยแมงมุมพันกันด้วยกิ่งก้านของท้องฟ้า เชื่อมต่อมังกรป่าและเสี่ยวหลินหลงถูกปกคลุม และกริด เต็มไปด้วยแมงมุมสีแดงที่มีหัวมนุษย์ที่ถ่มน้ำลายออกมาและแมงมุมชั่วร้าย!
แมงมุมสีแดงที่มีหัวเป็นมนุษย์ บางหัวเป็นโครงกระดูก บางตัวก็เน่า และบางหัวก็สมบูรณ์กว่า ถ้าเจ้าหน้าที่และทหารคนตัดไม้อยู่ที่นี่ พวกเขาจะบอกว่าหัวเหล่านี้เป็นหัวของคนตัดไม้ นักโทษใช้แรงงานหนัก! !
พวกเขาถูกกลืนทั้งเป็นและกลายเป็นสัตว์ประหลาดโดยหญิงผีและแมงมุมชั่วร้าย! !
ฉากนี้น่ากลัวและน่าขยะแขยงจริงๆ เมื่อ น่านเย่ เห็นหญิงผีและแมงมุมชั่วร้ายก็อยากอาเจียน เขาวิ่งไปข้างหลังเพื่ออาเจียน
สภาพของ หลู่เหวินเย่ ในตอนนี้ก็ไม่ค่อยดีนัก ใบหน้าของมันดูน่าเกลียด แต่นางก็ยังอดทน
จู มิงหลาง ตกใจมากโดยแม่มังกรและ เสี่ยวหลินหลง ที่ถูกปิดล้อม
“เป็นไปได้ไหมว่าผีสาวและแมงมุมชั่วร้ายกินคน ไม่ใช่เพื่อเพิ่มความอิ่ม แต่เพื่อขยายพันธุ์แมงมุมสีแดงให้มากขึ้น เพื่อที่มังกรป่าตัวนี้จะถูกกลืนกิน!” จู มิงหลาง แอบประหลาดใจ
มารคือมาร หยิ่งผยองถึงขีดสุด
และในทางจิตใจ มันไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับวิญญาณอสูรที่โง่เขลา
หากต่อสู้เพียงลำพัง หญิงผีและแมงมุมชั่วร้ายนี้น่าจะผูกมัดกับมังกรป่าได้เท่านั้น
มีแมงมุมสีแดงจำนวนมากที่มีหัวมนุษย์ พวกเขาขังมังกรป่าไว้ที่นี่ เมื่อพิจารณาจากร่องรอยของการต่อสู้ครั้งก่อน การต่อสู้ก็กินเวลานานขึ้น
มังกรป่าหมดแรงและมีบาดแผลพิษมากมายบนตัวของมัน แต่แมงมุมตัวร้ายหญิงผีดูเต็มไปด้วยพลัง เมื่อดูจากรูปแบบนี้แล้ว เรารู้ว่ามังกรป่าจะถูกกินไม่ช้าก็เร็ว…
“อาจารย์จู นี่เป็นการต่อสู้ในป่า พวกเราอยู่ที่นี่เพื่อรอดู เมื่อพวกเขาต่อสู้และพ่ายแพ้ มันจะไม่สายเกินไปที่พวกเราจะเริ่มต้น” หลู่เหวินเย่กล่าว
“ข้า…ข้าจะบอกคนอื่น ๆ ให้พวกเขาล้อมรอบจากทิศทางที่แตกต่างกัน แมงมุมสีแดงที่น่าขยะแขยงจำนวนมาก ปล่อยให้พวกมันวิ่งออกไปไม่ได้!” น่านเย่ทนไม่ไหวแล้วและพูดกับ จู มิงหลาง
หลังจากพูดจบ น่านเย่ก็หันหลังเดินออกไป
จู มิงหลาง ยังเห็นด้วยกับมุมมองของ หลู่เหวินเย่ ที่ทั้งสองต่อสู้กันเอง ตราบใดที่พวกเขารออย่างเงียบ ๆ เพื่อรอผล
แม้ว่าจะเป็นแม่และพี่ชายของ เสี่ยวชิงจั่ว ตราบใดที่เขาเห็น เสี่ยวชิงจั่ว ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด มันคงยากที่จะแสดงความเมตตาต่อพวกเขา
พวกเขาต้องรับผิดชอบ
“ฮึก~~~~~~~~”
เสี่ยวชิงจั่ว กรีดร้อง มันดูกังวลมาก
ดูเหมือนว่าจะรู้ว่าแม่และพี่ชายของเขาอยู่ข้างหน้า
“เจ้าไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขาแล้ว” จู มิงหลาง ถอนหายใจ
“เฮ้~~~~~~~”
“ในเมื่อเจ้าจำความเจ็บปวดในครั้งนั้นได้ ทำไมเจ้าไม่โหดร้ายตอนนี้ล่ะ” จู มิงหลาง ถาม
“เฮ้~~~”
“เจ้าคือเจ้า มันเป็นอย่างนั้น ข้าเข้าใจอารมณ์ของเจ้า”
เลือดเย็นและเห็นแก่ตัว นั่นคือพี่ชายของมัน
แม้แต่ลูกมังกรในครอกเดียวกันก็มีคุณสมบัติต่างกันโดยสิ้นเชิง
เสี่ยวชิงจั่ว ไม่ใช่น้องชายของเขา ทุกสิ่งที่พี่ชายทำก็หมายความว่ามันเป็นมังกรที่เห็นแก่ตัวและเลือดเย็น ไม่มีสิ่งนั้นอยู่ในกระดูกของ เฉิงมู่ฉิงเฉิงหลง มันรักษาตัวเองอย่างไร? มันคือคนอื่น ทำในสิ่งที่ควรทำ!
“ไปซะ เจ้าควรบอกให้พวกเขารู้ว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่และมีความแข็งแกร่ง!!” จู มิงหลางกล่าว
คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนจะให้พลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดของ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง มันกระพือปีกออกจากแดนวิญญาณ ขนของใบนั้นแข็งแกร่งและไม่ธรรมดา ต่างจากใบเหล็กของแม่มังกรที่เบ่งบาน เป็นไฟเขียวที่ไม่เหมือนใคร!
มันผ่านกิ่งไม้ และต้นสนยักษ์แห้งทั้งหมดในช่วงเวลาหนึ่งดูเหมือนจะชุ่มชื่นด้วยน้ำค้างและใบอ่อนก็เติบโตอย่างสวยงาม
ด้วยการบินผ่านของ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง ป่าโบราณทั้งหมดดูเหมือนจะผ่านพ้นฤดูกาลไปแล้วและเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาและความเขียวขจี!
รากและเถาวัลย์เติบโตอย่างดุเดือดและดุร้าย จะเห็นได้ว่าพวกมันดูเหมือนจะมีชีวิตของตัวเองจริงๆ แล้วโจมตีแมงมุมสีแดงเหล่านั้นด้วยหัวที่ปกคลุมไปด้วยมงกุฎสน
กิ่งก้านก็ดูเหมือนมนุษย์เช่นกัน ถือมันไว้ในมือทั้งสอง มันแทงแมงมุมสีแดงที่หัวเหมือนหอกที่แหลมคม
รูม่านตาแนวตั้งสีน้ำเงินคู่หนึ่งพร่างพรายราวกับเจ้าป่าใหญ่แห่งนี้ ที่ขับเคลื่อนทุกสิ่ง และแมงมุมสีแดงที่มีหัวมนุษย์อยู่รอบๆ ถูกฆ่าตายทีละตัว
ถูกรัดคอด้วยรากเถาวัลย์
หัวใจถูกแทงด้วยกิ่งก้าน
ตัดเป็นชิ้น ๆ ด้วยใบไม้ที่ปลิวไสว
ถูกต้นไม้ยักษ์ทุบเป็นชิ้นๆ
ละอองเลือดขนาดใหญ่ค่อยๆ กระจายออกจากกิ่งก้านของท้องฟ้า เปลี่ยนจากสว่างเป็นหนา
รอยเลือดไหลลงมาตามลำต้นของต้นไม้ ย้อมต้นสนสีเทาอมเขียวให้เป็นต้นไม้เลือด
ซากแมงมุมสีแดงเหมือนผลสุกในสายฝน
เฉิมู่ฉิงเฉิงหลง ยืนอยู่ต่อหน้าหญิงผีและแมงมุมชั่วร้ายตั้งแต่ต้นจนจบเพียงลูกศิษย์ศักดิ์สิทธิ์คู่หนึ่งเปลี่ยนป่าทั้งหมดนี้ให้กลายเป็นผู้พิทักษ์
สร้างความมีชีวิตชีวาและขับเคลื่อนทุกสิ่ง!
ถ้าป่าคืออาณาจักร มันคือราชาแห่งวิญญาณของต้นไม้ทั้งหมด!
“แสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส !!!!”
แสดงความโลภยิ่งกว่าเดิม!
มังกรศักดิ์สิทธิ์ที่ยังไม่โตเต็มที่
สิ่งนี้มีค่ามากกว่าสำหรับผีและแมงมุมชั่วร้าย หากมันกินมังกรศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้ จะไม่มีอสูรที่จะแข่งขันกับมันอีกต่อไป นับประสามังกรป่า!
แมงมุมสาวผีเปิดการโจมตี กรงเล็บของมันคมกว่าหอกบางตัว มันใช้ขาหลังเพื่อรองรับร่างกายของมัน อีกสี่กรงเล็บมีพิษร้ายแรงและแทงไปทางเฉินมู่ฉิงเฉิงหลง
ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ มังกรศักดิ์สิทธิ์สีน้ำเงิน บินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที หมุนและกางปีกท่ามกลางมงกุฎของต้นไม้ และต้นไม้โบราณก็สั่นสะเทือนทันที จะเห็นว่ากิ่งก้านยาวสามสิบหรือสี่สิบเมตรเหล่านั้นงออย่างบ้าคลั่งและหลายร้อยกิ่ง ราวกับกรงเล็บปีศาจ จากที่สูงตรงสู่พื้นดิน!
กรงเล็บของนางผีและแมงมุมชั่วร้ายดูอ่อนแอเมื่อเปรียบเทียบกับหนามไม้นับร้อย ๆ แห่งต้นไม้โบราณ สามารถเห็นหญิงผีและแมงมุมที่ชั่วร้ายหลีกเลี่ยงได้หลายครั้งเกือบจะถูกกิ่งไม้ที่แข็งและแหลมคมแทง
แมงมุมผีเป็นปีศาจที่มีความว่องไว
แต่แมงมุมแดงที่มีหัวมนุษย์นั้นไม่โชคดีนัก มองเห็นแมงมุมสีแดงที่มีหัวมนุษย์วิ่งไปรอบๆ ถูกลำต้นของต้นไม้ที่ตกลงมาจากฟากฟ้าตอกลงไปที่พื้น ฆ่าพวกมันทันที!
เดิมทียังถูกล้อมอยู่ แต่เฉินมู่ฉิงเฉิงหลงก็สลายไปได้อย่างรวดเร็ว
มังกรป่าที่ได้รับบาดเจ็บและเสี่ยวหลินหลงอยู่ข้างหลังเฉินมู่ฉิงเฉิงหลง พวกเขาจำลูกมังกรตัวน้อยเดิมไม่ได้ด้วยซ้ำ จนกระทั่งแม่มังกรเห็นดวงตาแนวตั้งสีน้ำเงินคู่นั้น
รูปร่างเปลี่ยนไปอย่างมากแต่ดวงตาคู่นั้น
แม่มังกรจะลืมตาของลูกไปได้อย่างไร แต่พลังและความยิ่งใหญ่ที่แสดงโดยเฉินมูฉิงเฉิงหลงนั้นช่างเหลือเชื่อ
“อืม!!!” ข้างหลังเขา เสี่ยวหลินหลง มีความสุขมากเพราะเห็นมังกรที่แข็งแกร่งกว่าช่วยพวกเขาให้พ้นจากสถานการณ์
“คำราม!!!” แม่มังกรส่งเสียงคำรามต่ำ
แม่มังกรบอกเป็นน้องที่ถูกโยนลงหน้าผา!
สีสันแห่งความสุขของเสี่ยวหลินหลงหายไปในทันที และใบหน้าของเขาไม่เพียงแต่ตกใจ แต่ยังตื่นตระหนกอีกด้วย
ความตื่นตระหนกนี้ ดีกว่าเผชิญหน้าผีสาวแมงมุมมารร้าย และรุนแรงกว่านั้น! !
————
