บทที่ 84: พี่สะใภ้มีพิษสงร้ายแรง
หมอกสีดำกระจายไปหมดแล้วและมีเสียงรบกวนรอบข้าง
ดูเหมือนว่าลูกหลานของตระกูลน่านจะจัดการกับแมงมุมสีแดงที่มีหัวมนุษย์ พวกเขาหลบเลี่ยงจากหลายทิศทาง แต่พวกเขาฆ่าแมงมุมแดงหัวมนุษย์ที่ไม่มีพิษสงค์ไม่กี่ตัว
พวกเขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับมารโดยตรง และปล่อยให้ จู มิงหลางต่อสู้ และไม่มีปัญหากับเครดิต
“พี่น้องไม่ต้องกังวล อาจารย์จู ได้ฆ่าผีหญิงแมงมุมปีศาจแล้ว” หลู่เหวินเย่ อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็น น่านเจ้าปิง และคนอื่นๆ ดูประหม่า
“แก้ตัว?” น่านจ้าวปิงไม่อยากจะเชื่อ
หญิงผีแมงมุมปีศาจ พวกเขาไม่เคยเห็นสีจริงของพวกมันเลย และเป็นการยากที่จะบอกได้ว่าพวกมันมีอายุกี่ปี
“สิ่งนี้?”น่านจ้าวปิงเดินไปที่ศพของหญิงผีแมงมุมปีศาจ และเหลือบมองไปยังปีศาจที่ไม่รู้จัก
ทันใดนั้น ศพก็ดิ้น และแมงมุมสีแดงตัวเล็กก็โผล่ออกมาจากมัน ทำให้น่านจ้าวปิงหวาดกลัว
“ข้าหวังว่ามังกรของอาจารย์จะมีพลังมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ได้มาแทนที่น้องสาวน่านหลิงซาในเมืองบัวแดง หญิงผีแมงมุมปีศาจเป็นสัตว์ประหลาดอายุ 1,700 ปี พวกเราจะนำลูกตากลับไปและรับเครดิตที่สูงมาก!” หลู่เหวินเย่ กล่าว
หลู่เหวินเย่ ไม่ได้พูดถึงมังกรป่าซึ่งช่วยให้ จู มิงหลาง ไม่ต้องประสบปัญหาในการอธิบาย
สำหรับ น่านเย่ เขาไม่ได้พูดอะไรกับหลู่เหวินเย่ เขาไม่พูดอะไรมากแต่เขายังคงมอง จู มิงหลาง ด้วยสายตาแปลก ๆ
นาานเย่เห็นหญิงผีและแมงมุมปีศาจ ใช่…มันล่ามังกร!
สัตว์ประหลาดที่ทรงพลังเช่นนี้ จู มิงหลาง ฆ่ามันได้ในเวลาอันสั้น
ผู้ชายคนนี้กลายเป็นคนลึกลับและคาดเดาไม่ได้ เป็นไปได้อย่างไร!
“เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง?? ในเวลานี้ ผู้หญิงที่สวมเครื่องประดับทองสังเกตเห็น เสี่ยวชิงจั่ว
โมซาซอเร็กส์แบล็ก เกราะสีเงินของ จู มิงหลาง ได้รับการแสดงในสถาบันการศึกษาและผู้คนเช่นพวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่จะได้เห็นมัน
มันคือเสี่ยวชิงจั่วที่ปกคลุมไปด้วยขนสีฟ้ายืนอยู่ท่ามกลางมังกรในป่าเขียวขจีของคนเหล่านี้ ความโดดเด่นที่แท้จริงในหมู่พวกเขานั้นยากที่จะมองข้าม
คำถามคือ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ในป่าศักดิ์สิทธิ์ของน่าน จู มิงหลาง เขามีมังกรศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร? ?
น่านเย่ ที่ยืนอยู่ข้าง จู มิงหลาง จ้องมองอย่างสุดขั้ว
แค่พูดถึงมังกรตัวนี้ ทำไมมันถึงคุ้นเคยนัก!
แค่บอกว่า จู มิงหลาง ปรากฏบนภูเขาหอคอยโบราณของเมืองบัวแดงที่ น่านหลิงชา คุ้มกันไว้ได้อย่างไร และมันก็บังเอิญว่าเขาจะมานั่งแทนที่บทเรียน
“จู มิงหลาง มังกรศักดิ์สิทธิ์นี้น้องสาว น่านหลิงชา มอบให้เจ้าหรือ?” น่านเย่ อดไม่ได้ที่จะพูดราวกับว่าเขาเข้าใจอะไรบางอย่างในครู่หนึ่ง
“???” จู มิงหลาง ไม่เข้าใจสิ่งที่ น่านเย่ กำลังพูดถึง
“อะไรนะ น่านหลิงชา มอบเฉินมู่ฉิงเฉิงหลงให้กับเจ้า?” น่านจ้าวปิง ตัวสั่นด้วยความโกรธเมื่อได้ยิน
เด็กคนอื่นๆ อีกหลายคนในตระกูลน่านก็มีสีสันที่น่าเหลือเชื่อเช่นกัน
แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับความจริงข้อนี้ แต่เขาก็คิดให้รอบคอบ ต้นกำเนิดของมังกรศักดิ์สิทธิ์มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้น!
ท้ายที่สุด ทั้งตระกูลน่านรู้ดีว่ามีเพียง น่านหลิงชาที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะได้รับเฉินมู่ฉิงเฉิงหลง!
นางมอบสมบัติของครอบครัวให้คนนอก? ?
พฤติกรรมของ น่านหลิงชา นั้นไม่อาจคาดเดาได้ แต่ก็ช่างอุกอาจเกินไป! !
“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว มังกรของข้าคือ..” จู มิงหลาง แค่อยากจะพูดถึงมังกรป่า แต่เขาปล่อยมังกรป่าไป ทันใดนั้นเขาก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
“จริงไหม? ถามพี่สาวข้าสิ” ผู้หญิงที่สวมเครื่องทองกล่าว
“มีอะไรจะถามอีก เจ้าไม่เห็นหรือ” น่านเย่ ยิ้มอย่างขมขื่น
เข้าใจแล้ว น่านเย่เข้าใจทุกอย่างแล้ว
พี่สาวหยุนซีและน่านหลิงซามีความสัมพันธ์ที่อธิบายไม่ได้กับจู มิงหลาง อย่างไรก็ตาม น่านเย่ ได้เห็นกับตาของเขาเอง
“สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับสมบัติของตระกูลพวกเรา จะไม่ถามได้อย่างไร!” ดวงตาของ น่านจ้าวปิง มองไปที่ จู มิงหลาง ด้วยสายตาที่ขุ่นเคืองยิ่งกว่าแมงมุมปีศาจชั่วร้าย!
ลูกหลานโดยตรงของตระกูลน่านเหล่านี้ ตราบใดที่พวกเขาพยายามที่จะก้าวหน้าและทำงานหนักต่อไป พวกเขาก็จะได้รับมังกรหนุ่มป่าเขียว กล่าวได้ว่าด้วยทรัพยากรของครอบครัว พวกเขาจึงถือกำเนิดขึ้น
แต่มังกรป่าเขียวจะเปรียบเทียบกับเฉินมู่ฉิงเฉิงหลงได้อย่างไร? ?
นี่ทำให้พวกเขายิ่งโกรธ!
“น่านเย่ เจ้าไม่รู้อะไรอย่าพูดไร้สาระ”จู มิงหลาง อธิบายและกล่าวสั้นๆ เกี่ยวกับการผจญภัยของเขาใน หลงหยา
สายตาของน่านเย่คงหมายถึงการพูดว่า: แก้ไข เขาจะแก้ไข เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นมังกรป่าเมื่อครู่นี้ ดังนั้นเขาจึงสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาโกหก
“น่านเย่ พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน เจ้าไม่รู้หรือว่าข้าเป็นอย่างไร? หยุนซี พี่สาวของเจ้าและข้ามีความสุขตั้งแต่แรกเห็น และพวกเราแค่พยักหน้าให้คนรู้จักกับ น่านหลิงชา เจ้าเป็นคนตาบอดหรือ เจ้าทำคนอื่น ๆ ต้องคิดว่าข้ามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับ น่านหลิงชา เจ้าจะให้ข้าเผชิญหน้ากับ หลี่หยุนซี ได้อย่างไร ในอนาคต?” จู มิงหลางกล่าว
“แล้วเจ้าบอกมา เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง นี้มาจากไหน” น่านเย่ถามด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“ข้าเพิ่งบอกไป!”
“โอ้ ถ้าเจ้าไม่พูดความจริง และเจ้ากลัวว่าพวกเราจะเผยแพร่ เจ้าจะต้องรับผิดชอบผลทั้งหมด ไม่..ข้าไม่สามารถเห็นความชัดเจนของเจ้า ความสัมพันธ์ของพี่สาวหลี่หยุนซีไม่ชัดเจน และชายขยะที่โลภน้องสาวหลิงซาก็สบายใจมาก!” น่านเย่ไม่ได้ฟังที่ จู มิงหลาง พูดเลย
น้องสาวจอมเพ้อเจ้อจอมมารร้ายนี้!
เจ้าคงต้องการให้คนอื่นรู้ว่าเจ้าทำอะไรได้บ้าง!
“ได้ ไปที่ น่านหลิงซาและเผชิญหน้ากับนาง” จู มิงหลาง ไม่เข้าใจคนเหล่านี้จริงๆ
พวกนั้นสงสัยว่าเขาได้ขโมยสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของตระกูล อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงทั้งหมดที่เขาชื่นชม ถูกเขาขโมยไป มังกรศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้ก็เช่นกัน!!
แต่น่านเย่ บอกว่านี่เป็นของที่ น่านหลิงชา มอบให้เขา เป็นคนที่ยากจะอธิบาย มังกรศักดิ์สิทธิ์ชนิดใดที่มอบให้กันโดยไม่มีเหตุผล ถ้ามีเช่นนั้นเขาเดิมพันว่าจะช่วยเหลือผู้นั้นในอนาคต!
จู มิงหลาง ยังสามารถเพิกเฉยต่อความคิดเห็นของผู้อื่นได้
นางคิดอะไรอยู่!
หลี่หยุนซี และ น่านหลิงชา มีความขัดแย้ง
เขาจำเป็นต้องรู้ว่า มิงหลางเกี่ยวข้องกับพี่สาวฝาแฝดของเขาหรือไม่
จู มิงหลาง ต้องการจะบีบคอ น่านเย่ จริงๆ ในเวลานี้ เขาต้องการให้ น่านจ้าวปิง สงสัยว่ามันไม่ดีสำหรับพวกเขาที่ขโมยมังกรศักดิ์สิทธิ์ และจังหวะทางศีลธรรมแบบไหนที่มันนำมา!
เมื่อกลับมาที่เมืองบัวแดง นักเรียนของตระกูลน่านดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องหน่วยกิตมากนัก
คนเหล่านี้รออยู่ในเมืองบัวแดงก่อนที่ น่านหลิงชาจะกลับมา
และ จู มิงหลาง ในฐานะครูสอนแทนก็ไม่สามารถจากไปได้ ถ้ามีอะไรผิดพลาดกับนักเรียนเขาต้องรับผิดชอบ
เมื่อเผชิญกับรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดและสายตาที่ตั้งคำถามของเด็กๆ น่าน จูหมิงหลางรู้สึกไม่สบายใจ และเขาหวังว่า น่านหลิงซาจะปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
ตอนกลางคืน น่านหลิงชา กลับมา
ในคฤหาสน์ในเมือง นางรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย และดูเหมือนนางจะเหนื่อยกับการไล่ล่าปีศาจ
“น้องสาว.” หญิงที่มีเครื่องประดับทองคำและ น่านหลิงชา ดูเหมือนจะรู้จักกันดี และเข้าหานางทันทีด้วยความใกล้ชิด โดยจับแขนของน่านหลิงชา
น่านหลิง มองไปที่คนเหล่านี้ คิ้วของนางสับสนเล็กน้อย
“น้องสาว เจ้ามอบหัวไม้ศักดิ์สิทธิ์และมังกรศักดิ์สิทธิ์สีน้ำเงินให้ จู มิงหลาง หรือไม่?” หญิงทองรีบถาม
เมื่อ น่านจ้าวปิง,หลู่เหวินเย่ ,น่านเย่ และคนอื่น ๆ เผชิญหน้ากับ น่านหลิงชา พวกเขาให้ความเคารพอย่างมากและไม่กล้าแสดงความเย่อหยิ่งแม้แต่น้อยโดยเฉพาะ น่านจ้าวปิง มีความหลงใหลในสายตาของพวกเขาเล็กน้อย
น่านหลิงซา ยังคงมีผ้าคลุมหน้าไว้เพื่อปกปิดใบหน้าของนาง นางเหลือบไปที่ จู มิงหลาง ตอนแรกนางงงเล็กน้อย แต่นางก็จำบางอย่างได้อย่างรวดเร็ว ภายใต้ม่านบางๆ ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามของนาง พร้อมรอยยิ้ม.
“มันเป็นมังกรหัก ข้าให้มันกับเขา”น่านหลิงซาพูดอย่างใจเย็น ราวกับว่านางกำลังพูดถึงเรื่องสบายๆ
“พัพฟ์~~~~~~~~”
ชาร้อนทั้งหมดที่ จู มิงหลาง เพิ่งมาถึงปากถูกพ่นออกมา และเขาดูเขินอายมาก
“มันร้อน มันร้อน” จู มิงหลาง รีบทำปกโดยจ้องมองที่ น่านหลิงชา อย่างไม่เข้าใจ
เจ้าจิตรกรคนก่อนช่างเย็นชา! ! !
นางเพิ่งแสดงการดูถูกเพื่ออะไร! !
จู่ๆก็เปลี่ยนไปอีก!
อย่าคิดว่ามันเรื่องเล็กไปนะพี่สาว! !
นี่เป็นเรื่องใหญ่! ! !
“กลางดึก พวกเราพบกันในป่าไผ่ และมังกรที่ตายก็ตกอยู่ในอันตราย ข้าเห็นว่าเขาเป็นคนดี และเขาก็ตกหลุมรักน้องสาวของข้า หยุนซี ดังนั้นข้าจึงมอบต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นี้ให้ฉิงเฉิงหลงแก่เขา เขาดูแลน้องสาวของเขาอย่างดี” น้ำเสียงของ น่านหลิงชา ค่อยๆ อ่อนลง
ไม่จริง! !
ลูกชายของข้า ลูกมังกรของข้าไม่เกี่ยวอะไรกับนาง! ! !
พี่สะใภ้นี้มีพิษร้ายแรง! !
