บทที่ 368: ไก่ฟ้า
บนสะพานปะการังยาวอันงดงาม จู มิงหลาง วนรอบถนนไวท์สกาย แล้วหันกลับมาที่ สถาบันฝึกมังกร
เหตุผลหลักคือ ราชามังกรอสูรสวรรค์ นั้นสะดุดตาเกินไป เดินในแม่น้ําและทะเลสาบที่เลวร้ายเช่นนี้ไม่มีปัญหากับการเก็บไพ่ยิปซีที่คนอื่นไม่รู้
เมื่อกลับมาถึงที่พัก จูมงหลาง ก็ไม่มีอะไรทํา ดังนั้นตามบริเวณน้ําตื้นที่มีน้ําทะเล เขาไปเยี่ยมชมทิวทัศน์ของลานที่สูงที่สุดในเมือง
ใหญ่แค่ไหนก็แค่เกาะเล็กๆ ที่จมอยู่ในน้ําตื้น ทิวทัศน์และสภาพอากาศที่สมบูรณ์แบบ เนินเขาที่กระจัดกระจายและ
อาคารอันวิจิตรบรรจงมารวมกัน มันสวยงามและเต็มไปด้วยบรรยากาศศิลปะ
ตั้งแต่เย็นจรดค่ํา ดวงดาวถูกปกคลุมไปด้วยท้องฟ้าสีครามและจมอยู่ใต้ทะเลอันสงบนิ่งแสงไฟที่มีเสน่ห์ที่สุดของเมืองไม่
เต็มใจที่จะให้สีของดวงดาวและท้องทะเล ผืนดินและชายฝั่งที่ทอดยาวเผยให้เห็นแสงและเงาที่เจิดจ้าที่สุด
จู มิงหลาง ก้าวเข้าไปในปาที่มีน้ําและไม้ ซึ่งถูกตัดแต่งอย่างประณีตมาก โดยไม่มีกิ่งใดกิ่งหนีงยื่นออกมา
ดูเหมือนว่าบ้านของ ดวนฉางชิง จะอยู่ไม่ไกลออกไป หันหน้าเข้าหาอ่าวเล็กๆ ชมทัศนียภาพอันงดงามและหรูหราของเมือง
หลังจากเดินไปอีกไม่กี่ก้าว จูมงหลาง ก็เห็นร่างโค้งนั่งเงียบๆ ใต้ต้นไม้ มองดูเมืองด้วยความงุนงงฝีเท้าของจูมิงหลาง
ไม่เบา แต่นางก็ยังไม่รู้สึก
จู มิงหลาง เข้ามาใกล้และมองไปที่แก้มด้านข้างที่สวยงามของนางซึ่งสะท้อนด้วยแสงไฟยามค่ําคืนต่างๆ เขาลังเลอยู่ครู่
หนึ่ง จู มิงหลาง รู้สึกว่าเขายังคงไม่ควรรบกวนความคิดของผู้หญิงที่เงียบคนนี้ ทุกคนมีของแต่ละคนเป็นการกระทันหัน
เล็กน้อยที่จะบุกเข้าไปในพื้นที่เล็ก ๆ ที่บุคคลอยู่คนเดียว
จู มิงหลาง กําลังจะออกจากถนนสายอื่น แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ร้องเรียก
“ มิงหลาง?”
“อาจารย์ดวนหลาน” จู มิงหลาง หันไปด้านข้าง สุภาพเหมือนตอนที่เขาอยู่ที่ วิทยาลัยหลี่ฉวน อ่านนิยายได้ที่ wwwcat2auto.com
ดวนหลาน อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็หยุด ราวกับว่านางอยากจะพูดอะไร แต่นางไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน
“มันกะทันหันเกินไป ทั้งหมดนี้” จู มิงหลาง ยังเข้าใจสิ่งที่ความเศร้าโศกควบแน่นในใจของดวนหลาน และกล่าวอย่างอ่อนโยน
“ใช่.” ดวนหลาน พยักหน้า
ทันใดนั้น โลกขนาดมหึมาก็บุกเข้ามา ทําลายความสงบสุขดั้งเดิมของ หลี่ฉวน และกระทั่งทําลายล้างสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้มากที่สุดโดย สถาบันฝึกมังกร หลี่ฉวน
นางคุ้นเคยกับความสงบสุข และนางก็คุ้นเคยกับการทําสิ่งต่าง ๆ ในความสามารถของนางเพื่อคนที่ทุกข์ทรมานในความสงบ แต่นางไม่เคยคิดว่าจะถูกลากเข้าสู่ความทุกข์ทรมานและการพิจารณาคดี
วิ่งกลับไปกลับมา แม้ว่าพ่อของนาง ดวนฉางชิง จะต้องเผชิญกับมันบ่อยครั้ง แต่มันก็ยากจริงๆ ที่จะยอมรับในตอนแรกที่
เห็นว่าพ่อผู้ชื่นชมของนางต้องคุกเข่าลงต่อหน้าผู้คนในลานสูงแห่งนี้
“สถาบันการศึกษาคือความรักของพ่อข้า เขาทํางานหนักเพื่อสิ่งนี้ แต่ข้าไม่รู้ว่าจะทําอะไรให้เขาได้บ้าง” ดวนหลานพูดอย่างแผ่วเบา
“อาจารย์ ดวนหลาน ไม่ต้องกังวลมาก” จูมงหลาง กล่าว
“มิงหลาง ข้าได้ยินมาว่าเจ้ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับสุภาพบุรุษหญิง?” ดวนหลาน ถาม
“สิ่งนี้” จู มิงหลาง พบว่าปัญหานี้แปลกอย่างไร
ทําไมนางจึงถามถึงความสัมพันธ์ของเขากับ หลี่หยุนซี?
เป็นไปได้ไหมที่นางคิดอะไรกับข้า..??
เมื่อคนเป็นกังวล มักจะง่ายที่จะพูดสิ่งที่อยู่ในใจ
หลังจากคิดไตร่ตรองให้ดีแล้ว ข้ากับครู ดวนหลาน ก็ถือว่าอยู่ในความทุกข์ยากซึ่งกันและกัน พวกเราสามารถไว้วางใจซึ่ง
กันและกัน แม้ว่าพวกเราจะแยกกันหลังจากได้รับบาดเจ็บ แต่พวกเราได้สร้างความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนในเวลานั้น? ?
มันควรจะเป็นยังไง?
ครูดวนหลาน เก่งมากจริงๆ นางมีรูปร่างที่ดี มีนิสัยสงบเสงี่ยมและสง่างาม นางพูดอย่า งนุ่มนวลและอดทนนางได้ให้
ความช่วยเหลือเขาอย่างมาก เมื่อนางคิดว่าจะต้องถูกปฏิเสธอย่างโหดร้ายชั่วขณะหนึ่งนางคงจะรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย
“เจ้าช่วยบอกข้าเกี่ยวกับนางได้ไหม” ดวนหลาน ถามเบาๆ
“ฮะ?” จู มิงหลาง ไม่ตอบสนองเล็กน้อย
“วิทยาลัยเล็กๆ ข้ายังรู้สึกหมดหนทางและช่วยไม่ได้ ข้าไม่รู้ว่าจะยึดมันอย่างไร มีเมืองมากมายและดินแดนที่ห่างไกลจาก
เสฉวนมากมาย แต่นางสามารถพึ่งพาความแข็งแกร่งของนางเอง ในการปกป้องมันได้ตรงกันข้ามข้าคิดว่าข้าไว้
ประโยชน์จริงๆ ข้าอยากได้ยินเรื่องราวของนาง ว่านางจัดการกับกองทัพของประเทศอย่างไร โดยไม่เปลี่ยนหน้า”
ดวนหลานเริ่มจริงจัง
ดวนหลาน เกิดมาพร้อมกับออร่าที่อ่อนแอ อ่อนโยน เป็นมิตร และใจดี แต่ดูเหมือนว่าอารมณ์เหล่านี้ไม่ได้ช่วยสถานการณ์ในปัจจุบันเลย
นางต้องการที่จะเข้มแข็งและแข็งแกร่ง อย่างน้อยเพื่อให้สามารถเผชิญกับการทดลองทั้งหมดเหล่านี้อย่างกล้าหาญ แทนที่
จะกังวลกับมัน และปล่อยให้พ่อของนางดูแลทุกอย่าง
“ปรากฏว่าเป็นเช่นนั้น” จู มิงหลาง ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขาคิดว่านาง..เอ่อ..
อนิจจาเขายังคงใช้สมองและคิดว่าจะปฏิเสธอย่างอ่อนโยนเพื่อไม่ให้ทําร้ายหัวใจที่อ่อนแอของนาง
โชคดีที่มันไม่ใช่อย่างที่เขาคิด
แต่ทําไมเขารู้สึก ผิดหวังเล็กน้อย?
จู มิงหลาง ไม่มีอะไรจะทําอีกแล้ว จะเห็นได้ว่า สถาบันฝึกมังกร หลี่ฉวน เป็นความรักของดวนหลานและนางเต็มใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างสมบูรณ์เพื่อปกป้องมัน
พูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ อย่างช้าๆ จากนั้น ดวนหลาน ก็ถามเกี่ยวกับ จูมิงหลางที่จะไปที่เมืองหลวงของจักรพรรดิเพื่อรับสิทธิ์นั่งในเมือง
คําอธิบายของ จู มิงหลาง เกี่ยวกับตัวเองค่อนข้างง่าย และเครดิตทั้งหมดมอบให้กับ น่านหลิงชา
เขาต้องทิ้งหนทางให้ตัวเอง เขาคุยกับ ตวนหลาน ว่าเขาอยู่ในเมืองหลวงของจักรพรรดิอย่างไร และคงจะน่าอายเกินกว่าที่
เขาจะต้องเผชิญกับความยากลําบากของสถาบันเล็กๆ ในอีกไม่กี่วัน
เจ็ดวันสําหรับการทดสอบ
ดวนฉางชิง, ไปยซู และ ควนหลาน ได้ทําการฝึกอบรมอย่างเข้มข้นสําหรับนักเรียนที่มา
มังกรหลักของพวกมันได้รับการอัปเกรดอย่างน้อยหนึ่งขั้น ซึ่งจะทําให้มีความมั่นใจเล็กน้อย
จู มิงหลาง เดินเข้าไปในสนามรบขนาดใหญ่พร้อมกับทุกคน ที่นี่เป็นที่ ที่กว้างขวางและสว่างไสวมากสําหรับการต่อสู้ มี
ระบบในสถาบันฝึกมังกรขั้นสูง ที่ไม่มีใน หลี่ฉวน นั่นคือ จีโดว
ในแต่ละฤดูกาล สถาบันการศึกษาจะออกรางวัลเพิ่มเติมให้กับนักเรียนที่ชนะหลายครั้งในสนามรบนี้
ส่งเสริมให้นักเรียนต่อสู้ในโอกาสที่เป็นทางการและยุติธรรม ยิ่งอันดับสูง ยิ่งได้รางวัลมากการชําระบัญชีจะทําทุกไตรมาส
ในเวลานี้ นักศึกษาจาก วิทยาลัย หลี่ฉวน และ วิทยาลัย หม่านเฉิง เข้าแข่งขันในอารีน่าของฤดูกาลนี้แท่นหินโดยรอบ
สามารถรองรับผู้ชมได้หลายหมื่นคน และแท่นตรงกลางเป็นมากกว่าสนามรบ จัดเป็นสภาพ แวดล้อมแบบภูเขา มีโขดหิน
ทราย ต้นไม้ ยอดเล็กๆ และรอยแตกของพื้นดิน
สภาพแวดล้อมจะต้องเหนือกว่ามากที่สุด
สิ่งนี้เป็นจริงในเมืองหลวงด้วย
ผู้คนชื่นชมผู้แข็งแกร่งและเคารพผู้แข็งแกร่ง
ดูเหมือนว่าคนส่วนใหญ่ใน สถาบันฝึกมังกร มีความรู้สึกเหนือกว่าโดยธรรมชาติ เมื่อเขาได้ยินว่ามีโรงเรียนไก่ฟ้าที่ต้องการ
ให้ศาลสูงรับรอง พวกเขาก็มาเฝ้าชมและนั่งคุยกันทีละคน รอดูว่านักเรียนจากโรงเรียนไก่ฟ้าพวกนี้จะหลอกตัวเองได้อย่างไร
“ไม่ใช่การทดสอบเหรอ ทําไมคนถึงมากันเยอะจัง” ลี่จ้าวยิง ตื่นตระหนกทันทีที่เขา เห็นสนามต่อสู้
