บทที่ 370: มังกรวานรโบราณ
เมื่อจูมงหลางได้ยินคําเหล่านี้ คลื่นในหัวใจของเขาก็พลุ่งพล่าน
เมื่อนึกถึงคําที่ควนหลานบอกเขาเมื่อสองสามวันก่อน จูมิงหลางอดไม่ได้ที่จะชื่นชม ดวนฉางชิงอีกเล็กน้อย
ใช่ สถานศึกษาศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งเพียงใด
แต่ก็ไม่ได้ทําให้คนรู้สึกไร้ความหมายในใจ ไม่ได้ทําให้คนที่มีสถานะทางวิชาการเหนือกว่าก็คือไม่ว่าพวกเขาจะก้าวเข้าสู่ความมั่นใจในตนเองและความภาคภูมิใจที่จะไม่สูญหายไปไหน
พูดไม่กี่คํา นักเรียนเหล่านี้ที่มาทดสอบให้กับสถาบันหลี่ฉวน ก็ได้รับกําลังใจอย่างมาก
ในตอนแรกความตึงเครียดและความนับถือตนเองต่ําที่เกิดจากการต่อสู้ครั้งนี้ก็ลดล งมากเช่นกัน
หงห่าว เดินไปที่เวทีการแข่งขันใหญ่และตรงไปยังศูนย์
ในไม่ช้า นักเรียนจํานวนมากรอบๆ เริ่มเยาะเย้ย หัวเราะ และการเสียดสีที่พวกเขาพูดก็ถูกละเลยโดยหงห่าวโดยอัตโนมัติ
ในท้ายที่สุด เขายังพูดด้วยกําลัง
นี่เป็นความจริงทุกที่
“มังกรและสัตว์ร้ายต่อสู้อย่างอิสระและไม่ได้รับอนุญาตให้โจมตีมนุษย์”
การแข่งขันทั้งหมดในสถาบันการศึกษานั้นห้ามมิให้ละเมิดต่อเจ้าของ
ท้ายที่สุด มันคือสถาบันการศึกษา และส่วนใหญ่เป็นนักเรียน ไม่ใช่สนามรบจริง
เจียงซิยี่ยืนอยู่บนพื้นกรวด แก้มเล็กๆน้อยๆของเขาแสดงการเยาะเย้ยเล็กน้อยที่ชุดของหงห่าว
“ เจ้าได้เรียนรู้วิธีการสวมใส่เสื้อผ้าระหว่างทางจา หลี่ฉวน มาที่หม่านเฉิงหรือไม่? ข้าได้ยินนักเรียนบางคนบอกว่าเจ้า
เปลือยเปล่าจากเสฉวน และผู้หญิงก็เช่นกัน” เจียงซิยี่ยิ้มขึ้น
“กบที่อยู่กันบ่อจะพูดเหมือนเจ้า” หงห่าวปฏิเสธมัน
“เรียกมังกรทั้งหมดที่เจ้ามี มาต่อสู้ได้” เจียงซิยี่เป็นคนหยิ่งผยอง
เจียงซิยี่เรียกวานรมังกรเท่านั้น
มันคือมังกรวานรโบราณที่สวมหมวกเนื้อ มันยืนตระหง่านอยู่ในอารีน่า ออร่าที่รุนแรงและน่ากลัวของมันทําให้นักเรียนบน
อัฒจันทร์หน้าเปลี่ยนสีไปหมดแล้ว!
หงห่าวเปิดดินแดนแห่งจิตวิญญาณและเรียกมังกรสามตัวออกมา
มังกรหมาปาวายุวุ่นวาย
นี่คือมังกรหลักของหงห่าว เมื่อเขาเข้าเรียนในโรงเรียน วิญญาณหมาป่าของเขาแสดงความสามารถในการต่อสู้ที่น่าทึ่ง
หลังจากนั้น หมาป่าก็แปลงร่างเป็นมังกรด้วย และเลเวลของเขาก็ไม่ต่ํา
หลังจากได้รับการหล่อเลี้ยง มังกรหมาป่าวายุวุ่นวาย ก็ถึงระดับของแม่ทัพมังกรบนแล้ว และมันควรจะเป็นแม่ทัพมังกร
ระดับสูงที่เพิ่งได้รับการเลื่อนตําแหน่ง
อีกสองมังกรเป็นมังกรเคียวและมังกรดิน
ฐานการฝึกฝนของ มังกรดิน ควรเป็นมังกรล่างทั่วไป และมังกรเคียวคือลูกมังกร
“อย่าเมินข้า!” หงห่าวตะโกนเสียงดัง สั่งให้มังกรทั้งสามโจมตีมังกรวานรของเจียงซิยี่ ในสามทิศทางที่แตกต่างกัน
มังกรหมาปาวายุนั้นเร็วมาก เมื่อมันวิ่งบนทราย จะมีลมกระโชกแรงรอบ ๆ มัน ซึ่งทําให้มีพลังมากขึ้นเมื่อบิน
อาวุธที่ทรงพลังที่สุดของ มังกรหมาปาวายุ คือกรงเล็บของมัน
มันไม่ได้เข้าใกล้ มังกรวานรโบราณที่น่าเกรงขาม ตอนแรกใช้ลมขุ่นที่พัดมาจากการวิ่งเพื่อบดบังสายตาของมังกรวานรโบราณ จากนั้นจึงโจมตีจากจุดบอดของคู่ต่อสู้
มังกรวานรโบราณมีใบหน้าที่หยาบกระด้างมาก แสดงเขี้ยวของมันอย่างดุเดือด และมีการเยาะเย้ยในดวงตาของมัน
เช่นเดียวกับเจ้าของ เจียงซิยี่ เขาคุ้นเคยกับกลอุบายของมังกรที่ดูถูกเหยียดหยามเป็นพิเศษ
มังกรวานรโบราณ มีประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมมาก แม้ว่าจะมีลมพัดแรงอยู่ข้างหน้า แต่ก็ยังสามารถได้ยินตําแหน่งของมังกรหมาปาวายุ ที่ปั่นป่วน
“คําราม!!”
จู่ๆมังกรวานรโบราณก็คําราม มันหันข้าง และแขนที่สวมเกราะรูปโล่ก็ทุบมือลงอย่างแรง ในสถานที่ที่มังกรหมาปาวายุวิ่งออกไป
การทุบครั้งนี้รุนแรงมากจนเกิดรูขนาดใหญ่ขึ้นโดยตรงในดินกรวด
หากโจมตีโดน มังกรหมาป่าวายุ มันจะกลายเป็นมีทโลฟ!
ร่างกายของมังกรวานรโบราณสั่นสะท้านกระทบกับเป้าหมาย แต่แขนของตัวเองชา และเกือบจะได้รับบาดเจ็บจากการกระแทกที่หลัง
ขณะที่ลมพายุพัดไปในอีกทิศทางหนึ่ง นักเรียนบนอัฒจันทร์สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าร่างในสายลมที่ปั่นปวนนั้นไม่ใช่มังกรหมาปาวายุ ที่ว่องไว แต่ร่างกายปกคลุมไปด้วยหนามหิน !
ด้วยการซ่อนสายตาของมังกรวานรโบราณไว้ มังกรหมาป่าวายุ และมังกรดิน ไม่รู้ว่าเมื่อใดที่พวกเขาเปลี่ยนตําแหน่ง
สิ่งที่ลิงมังกรโบราณได้ยินคือการโจมตีของมังกรดิน และเป็นมังกรดินที่ทุบแขนของเขา
เกราะของหิน มังกรดินนั้นแข็งกว่าหมวกเนื้อของมังกรวานรโบราณ แม้ว่าฐานการฝึกฝนจะต่ํากว่ามังกรวานรโบราณ ก็ยังด้อยกว่ามังกรดินที่หนาและแข็งแกร่งในแง่นี้
ด้วยการทุบครั้งนี้ แขนของมังกรวานรโบราณได้รับบาดเจ็บ และเนื้อของหมวกเกราะที่ข้อศอกก็เน่าเสียทั้งหมด
มังกรหมาปาวายุได้วนเวียนอยู่ข้างหลัง มังกรวานรโบราณแล้ว มันเปิดปากและกัดท้ายทอยของมังกรวานรโบราณโดยตรง!
เขี้ยวนั้นคม และหลังจากกัดหนึ่งครั้ง เลือดก็ถูกพ่นออกมา
มังกรวานรโบราณปิดคอหลังของมันและกระแทกเข้ากับมังกรหมาปาวายุอย่างแรง มังกรหมาปาวายุหลบอย่างว่องไว
และม้วนลมที่ขุ่นขึ้นทันทีและถอยกลับไปยังที่ปลอดภัย ที่ตั้งมังกรวานรโบราณได้รับบาดเจ็บ และใบหน้าของเจียงซิยี่ดูน่าเกลียด
เขาถูกอีกฝ่ายเล่นงานจริงๆ
เจียงซิยี่ไม่ได้คาดหวังว่าหลี่ฉวนซึ่งดูเหมือนคนบ้าบินที่เหลือเชื่อเช่นกัน
“วิธีการเล่นกล ไม่ต้องอายอีกต่อไปแล้ว บอกให้รู้ว่าทักษะการต่อสู้ของเจ้าไร้เดียงสาและไร้สาระแค่ไหนเมื่อต้องเผชิญกับ
ความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง!” เจียงซิยี่ยังคงใช้ท่าทางที่หยิ่งผยอง
เมื่อเขากล่าวคําเหล่านี้ มังกรวานรโบราณก็คํารามอย่างต่อเนื่อง
“โฮะโฮะโฮะโฮะโฮะโฮะ!!”
เสียงคํารามเหมือนกลองยักษ์เขย่าพื้นกรวด
หมวกเนื้อของ มังกรวานรโบราณ ก็ร้อนขึ้นมาทันที และไอร้อนก็ลอยขึ้นมาจากหน้าอก ไหล่ แขน และเท้าของมัน ในไม่ช้า
มังกรวานรโบราณ ก็เดือดพล่านราวกับถูกไฟไหม้ !
เลือดที่อยู่ข้างหลังมันระเหยอย่างรวดเร็ว และแผลที่ถูกกัดก็ไม่เกี่ยวข้อง
มังกรวานรโบราณ พุ่งออกมาด้วยความเร็วที่แย่มาก และเท้าลิงขนาดใหญ่เหยียบบนพื้นกรวด และพื้นกรวดก็จมลง
มันไม่มีกรงเล็บ แต่มีหมัดเหมือนหิน และหมวกเนื้อเหมือนดาบและโล่ที่ข้อศอกของมัน ดาบ ศอก และหมวกเนื้อโล่
กลายเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุด นั่นคือศอกวิ่ง มันสามารถทุบกําแพงให้เป็นชิ้น ๆ ได้!
มังกรวานรโบราณโจมตีมังกรหมาปาวายุและมังกรดิน ก็รีบไปชั่วขณะหนึ่งเพื่อสกัดกั้นการโจมตีด้วยโล่ข้อศอกอันรุนแรงของมังกรวานรโบราณแทบแตก!
“โฮะโฮะโฮะโฮะ!!”
มังกรโบราณวานรเช่นเตาหลอมที่ผ่านพ้นไม่ได้ มันยกมังกรดินขึ้นด้วยแขนอันทรงพลัง แล้วฟาดมันใส่เนินหินน้อย!
การกระแทกแบบนี้จะสร้างความเสียหายอย่างมากต่ออวัยวะภายในของมังกรดิน
เนินเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ และมังกรดินก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดจํานวนมาก ในที่สุดมันก็ลุกขึ้นและทรงตัว มังกรวานรโบราณ เดือดฟาดมันด้วยไหล่ของเขาอีกครั้ง และกระแทกมังกรดินให้กระเด็นไปไกลหลายร้อยเมตร !!
พลังนั้นยิ่งใหญ่มากจนแม้แต่ร่างกายที่แข็งกระด้างอย่างมังกรดินก็ไม่สามารถทนได้
ความกล้าหาญของมังกรวานรโบราณนี้ทําให้นักเรียนที่กําลังดูการต่อสู้ตกตะลึง
เจียงซิยี่นี่เพิ่งเข้ามาหนึ่งปีจริงๆเหรอ? รู้สึกยังไงที่ความแข็งแกร่งไม่ด้อยกว่าผู้ที่อยู่ในสถาบันฝึกมังกรสักสองสามปี!
