DC บทที่ 237: ผู้อาวุโสนิกายที่ระทมทุกข์
“อาาาา อาาาา อาาาา”
ศิษย์หญิงกรีดร้องด้วยความสุขสมขณะที่ซูหยางย่ำยีร่างกายของเธอด้วยดุ้นใหญ่ เปลี่ยนช่องทางรักของเธอให้เป็นรูปเดียวกับดุ้นของเขา
ภายในชั่วไม่กี่นาทีนับตั้งแต่พวกเขาเริ่มร่วมฝึกคู่ ศิษย์หญิงก็หมดแรงจากการปลดปล่อยปราณหยินมากเกินไป
“ถ้าเราร่วมฝึกกันต่อไปอีก ร่างของเจ้าอาจจะเป็นอันตรายจากการที่ปราณหยินแห้งเหือด” ซูหยางกล่าวกับเธอ
“อือ…” แม้ว่าเธอจะลังเลที่จะจากไปหลังจากที่ใช้เวลาที่เหมือนไม่กี่วินาทีในห้องนี้ ศิษย์หญิงก็จากไปหลังจากที่สวมใส่เสื้อผ้าแล้ว
ศิษย์หญิงมากกว่าโหลได้เข้าแถวหน้าบ้านซูหยางนับตั้งแต่เริ่มบริการ แต่เมื่อลูกค้ารายแรกที่เข้าไปในบ้านซูหยางกลับออกมาหลังจากที่ใช้เวลาไม่กี่นาทีภายในนั้น ทุกคนที่รออยู่ด้านนอกต่างก็พากันงงงัน
“ทำไมเจ้าจึงกลับออกมาด้านนอกแล้วล่ะ นั่นยังไม่ถึงสิบนาทีเสียด้วยซ้ำนับตั้งแต่เจ้าเข้าไปข้างใน” คนในแถวถามเธอ คิดว่าเธอช่างโง่เง่าที่เสียโอกาสทั้งที่เป็นคนแรกที่เข้าไป
“พ-พวกเจ้ามิเข้าใจสิ่งใดเลย…” ศิษย์หญิงส่ายหน้าและจากไปด้วยร่างกายที่ยังคงไวต่อการกระตุ้น ทำให้การก้าวย่างของเธอดูแปลกประหลาด
ผู้คนในแถวมองเธอจากไปด้วยท่าทางสงสัยและประหลาดใจ “นั่นเธอหมายความว่าอย่างไร”
“แขกในแถวคนต่อไป โปรดเข้ามาด้านใน” ซูหยางกล่าวจากภายในห้องเขา
คนต่อไปในแถวไม่มัวคิดให้เสียเวลา เธอตรงเข้าไปในบ้าน
ยามเมื่อเธอเข้าไปในห้องของเขาแล้ว ซูหยางก็ถามเธอว่า “เจ้าต้องการนวดหรือว่าต้องการร่วมฝึกคู่”
“เอ๋”
หญิงสาวมองดูซูหยางด้วยตากลมกว้างและท่าทางตื่นตระหนก เช่นเดียวกับหญิงคนก่อนหน้า
“บริการไหนที่เจ้าต้องการ ข้าสามารถนวดให้เจ้าหรือร่วมฝึกคู่กับเจ้าก็ได้” ซูหยางพูดย้ำอีกครั้งเมื่อหญิงสาวยังคงไม่ตอบสนองหลังจากเวลาผ่านไปหลายวินาที
“ข้าต้องการ…ร่วมฝึกคู่ดีไหม” เธอยังคงไม่แน่ใจ ตอบสนองเป็นเชิงคำถาม
“ดีแล้ว กรุณาถอดเสื้อผ้าของเจ้าเพื่อที่พวกเราจะได้เริ่มกัน”
ศิษย์หญิงถอดเสื้อผ้าของเธอออกและนอนลงบนเตียง และซูหยางก็เริ่มบริการสองสามวินาทีหลังจากนั้น
“อาาา อาาา อาาาาาา”
ศิษย์หญิงไม่อยากเชื่อถึงความสุขที่เธอได้รับ มันเหมือนกับว่าเธอได้เปิดโลกใบใหม่
และเช่นเดียวกับลูกค้ารายก่อนหน้า เธอหมดแรงภายในไม่กี่นาที
“ศิษย์พี่ชาย ท่านช่างมหัศจรรย์…” เธอชื่นชมเขาด้วยน้ำเสียงจริงใจ
ซูหยางยิ้มและกล่าวว่า “ข้าจักรออยู่ที่นี่หากเจ้าต้องการกลับมาในเวลาไหนก็ตาม”
หญิงสาวพยักหน้าและออกไปอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น
ยามเมื่อศิษย์หญิงออกจากบ้านไปแล้ว เมื่อถูกถามโดยคนอื่น เธอได้กล่าวว่า “เจ้าสามารถเลือกรับการนวดจากศิษย์พี่ชายหรือเจ้าสามารถร่วมฝึกคู่กับเขาก็ได้”
“ว่ากระไร เราสามารถร่วมฝึกคู่กับศิษย์พี่ชายซู” บรรดาหญิงสาวที่รออยู่ในแถวต่างพากันตระหนกจนพูดไม่ออก ความคาดหวังและความตื่นเต้นของพวกเธอสูงทะลุฟ้า
“เจ้าเลือกแบบไหน” หนึ่งในพวกเธอถาม
“ข้าเลือกร่วมฝึกกับเขา…และนั่น…เหนือโลก…” เธอตอบกลับด้วยท่าทางเอียงอาย
“ดีกว่าการนวดของเขาอีกรึ” อีกคนถาม
“ดียิ่งกว่าทุกวิถีทาง…”
เมื่อเหล่าศิษย์หญิงได้ยินเช่นนั้น ความคาดหวังและความกระตือรือล้นของพวกเธอก็สูงเสียดฟ้าถึงขั้นที่ว่าอาจจะมีพลังมากพอที่จะทำลายเมืองได้ทั้งเมืองถ้าอารมณ์นั้นสามารถเปลี่ยนเป็นวิชาการต่อสู้
ยามเมื่อลูกค้าคนที่สามเข้าไปในห้องซูหยาง เธอพลันกล่าวว่า “ข้าต้องการร่วมฝึกคู่”
ซูหยางเพียงพยักหน้า และไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น เขาก็เริ่มเสือกแทงศิษย์หญิง
หลังจากที่เขาร่วมกับลูกค้าคนที่สามเรียบร้อยแล้ว ซูหยางก็รับศิษย์หญิงเข้าไปในห้องเขาอย่างต่อเนื่อง ลูกค้าแปดในสิบคนพวกเธอล้วนร้องขอกิจกรรมร่วมฝึกคู่กับเขา
และเมื่อกิจกรรมอยู่ได้ไม่นานถึงสิบนาที ซูหยางก็สามารถร่วมฝึกกับหญิงสาวได้ประมาณสี่ถึงแปดคนคนทุกชั่วโมง อย่างไรก็ตาม เพราะว่าทุกกิจกรรมล้วนสั้นและเร็ว ซูหยางจึงปลดปล่อยปราณหยางหลังจากที่ร่วมฝึกกับหญิงสาวสิบกว่าคน
แถวด้านนอกบ้านซูหยางได้เพิ่มขึ้นจนถึงขั้นที่ว่าไม่อาจเห็นบ้านซูหยางได้จากท้ายแถว และนั่นก็มีอย่างน้อยกว่าร้อยคนที่ยืนอยู่ในแถวนั้น
ยังไม่ถึงหนึ่งวันดีสำหรับศิษย์นอกแทบทุกคนก็ได้ยินว่าซูหยางได้เปิดบริการธุรกิจขึ้นมาอีกครั้ง และทุกคนที่เคยไปหาเขาก่อนหน้านี้เพื่อรับการนวดล้วนมุ่งหน้าไปยังที่พักของซูหยางยามเมื่อพวกเธอได้ยินเรื่องนั้น ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อพวกเธอรับรู้ว่าซูหยางมีบริการพิเศษที่ยอมให้พวกเธอเลือกระหว่างการนวดและร่วมฝึกคู่กับเขา พวกเธอเกือบกลายเป็นบ้าไปเพราะความตื่นเต้น ในเมื่อนั่นเป็นบางสิ่งที่พวกเธอได้ต้องการประสบนับตั้งแต่ได้รับการนวดจากเขา
การที่ซูหยางเริ่มเปิดบริการอีกครั้งทำให้เกิดความปั่นป่วนขนานใหญ่ภายในนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย จนเกิดความยากลำบากในการเดินทางภายในเขตศิษย์นอก ทำให้ทุกคนลำบากในการเดินทาง ทั้งหมดก็เพราะว่าบรรดาศิษย์นอกที่เป็นหญิงล้วนพากันมาชุมนุมบริเวณที่พักของซูหยาง
ในเวลานั้นผู้อาวุโสนิกายก็เต็มไปด้วยข้อร้องเรียนจากศิษย์ชาย กล่าวโทษซูหยางที่ทำให้พวกเขาขาดคู่ฝึกและการฝึกวิชานับตั้งแต่เขาเริ่มเปิดอีกครั้ง
“พวกเราควรทำอย่างไรดี หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกเราคงพบว่าการร่วมฝึกคู่ระหว่างศิษย์ลดลงอย่างชัดเจน และศิษย์ชายจักต้องร้องเรียนจนกว่าซูหยางจะหยุดเล่นเกมปริศนาเล็กๆของเขานั่น”
ผู้อาวุโสนิกายต่างพากันปรึกษาหารือกันจนเวลาผ่านไปหลายวัน
“ทำไมเราไม่บอกซูหยางให้หยุดธุรกิจของเขาล่ะ”
“อย่าคิดอย่างนั้น” ผู้อาวุโสนิกายหญิงสองสามคนพลันปฏิเสธคำแนะนำนั้นในทันที เป็นเหตุให้บรรยากาศกลายเป็นความเงียบน่าอึดอัด
“ใช่ ข้ายอมรับว่าข้าได้ไปหาเขาเพื่อรับการนวดก่อนหน้านี้ แต่ตราบเท่าที่เรามิต้องร่วมฝึกคู่ นั่นก็มิได้ผิดกฏนิกาย” หนึ่งในพวกเธอกล่าว
“พวกเราค่อยพูดเรื่องนี้ในคราวหลัง…” หนึ่งในผู้อาวุโสนิกายที่มีอาวุโสมากกว่ากล่าวขึ้น “เรามาที่นี่เพื่อปรึกษาหาทางออกให้กับศิษย์ที่เรียกร้อง ส่วนการบีบบังคับให้ซูหยางหยุดทำธุรกิจ นั่นเป็นเพียงเหตุที่ทำให้เหล่าศิษย์หญิงประท้วงและร้องเรียนต่อจากนั้น ซึ่งนั่นมิได้แก้ปัญหาอะไรทั้งสิ้น”
“เราได้เจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนหน้านี้แล้ว”
ผู้อาวุโสนิกายพากันถอนใจ
ทำไมศิษย์หนึ่งคนจึงสามารถสร้างความปั่นป่วนวุ่นวายและสร้างสถานการณ์อันร้ายแรงต่อบรรดาศิษย์ชายได้มากเช่นนี้ ทั้งที่ใช่ว่าเขาได้กระทำอะไรผิดกฏนิกายแม้แต่น้อย และคำตอบที่สามารถสร้างความพึงพอใจให้กับทั้งสองฝ่ายนั้นมีหรือไม่
