▯ดาบอันเป็นที่รักของราชา มนุษย์ ลอร่า เดอ ฟาร์นาเซ่
ปฏิทินเอ็มไพร์: ปี 1506 เดือนที่ 4 วันที่ 7
ที่ราบ บรูโน ศูนย์กลางกองทัพพันธมิตรจันทร์เสี้ยว
อำนาจเพื่อเลือด
เลือดเพื่ออำนาจ
“·······”
หญิงสาวคนนี้จ้องไปที่ธงเป็นเวลานาน
ธงประจำตัวของท่านจอมมาร ตัวเเทนของเขาถูกถักทอด้วยด้ายเงินโดยใช้เทคนิคการปักแบบเส้นพุ่งผูกมัดเราและความเป็นนายท่านไว้ด้วยกัน เราไม่ชอบคำพูดของเขานั้นที่เปล่งออกมาจากกลิ่นกายและกลิ่นหอมของเขาในตอนนั้นเลยเลย
เราไม่เพียงแต่ฝึกทหารชั้นยอด 7,000 นายในฤดูหนาวที่หนาวเหน็บ เเต่ฝาบาทได้มอบเครื่องแบบแก่ข้าราชบริพารและสร้างกฏเกณใหม่ขึ้นมาด้วย ในขณะที่หญิงสาวคนนี้ฝึกทหาร 7,000 นาย ที่ไม่สามัคคีรวมกัน เเต่ตำแหน่งฝ่าบาทของเราได้รวบทหาร 7,000 คนให้เป็นเนื้อเดียวกัน การฝึกฝนของหญิงสาวคนนี้และการรวมทหารเป็นปึกเเผ่นของฝ่าบาทได้ประสานเข้าด้วยกัน และเมื่อถึงตอนนี้ตอนต้นฤดูใบไม้ผลิ เราก็ได้สร้างกองทัพที่แข็งแกร่งและเเตกต่างเป็นหนึ่งเดียวมาครอง
ฮัมบาบา หัวหน้าองครักษ์พูดออกมา
“นี่ ดูเหมือนว่าเราจะไปสู้ในวันนี้โดยไม่มีมาสเตอร์อีกแล้วอ่า”
“ก็ไม่เห็นเป็นปัญหาอะไรนี่”
หญิงสาวคนนี้พูดอย่างใจเย็น
“พูดตามตรง ตำแหน่งเจ้านายของพวกเรามันไม่ได้มีประโยชน์เป็นพิเศษในระหว่างการต่อสู้เลย อย่างมากที่สุด เขาก็เป็นคนธรรมดาและถือว่าฉลาดเมื่อเป็นวาทะทางการเมืองเท่านั้น เเต่จากที่ฝ่าบาทไม่ได่อยู่ที่นี่ มันควรจะรู้สึกราวกับว่าศีรษะของกองกำลังของเราถูกตัดออก เเต่มันทำให้ร่างกายเราเบาลงเพราะเรารู้สึกเหมือนกับว่าหางของเราถูกตัดออกไปมากกว่า”
“อ่าฮะฮะ เเค่อยากจะพูดว่ามาสเตอร์ไม่อยู่ที่นี่เท่านั้นเอง แต่เราก็อยากจะบอกว่าเราก็คิดเหมือนท่านเช่นกัน!”
หัวหน้าราชองครักษ์หัวเราะคิกคัก
เสียงหัวเราะของเธอ ถ้าให้หญิงสาวคนนี้ออกความเห็น ก็สามารถอธิบายได้เพียงว่าเหมือนคนบ้า พูดตรงๆ แม้แต่การแสดงออกก็เเสดงให้เห็นออกมาอย่างประหลาดจริงๆ เเต่ไม่ใช่เพราะว่าเธอเป็นตัวประหลาด แต่เธอเป็นพวกสติไม่สมประกอบน่ะสิ หากหญิงสาวผู้นี้สารภาพพูดตามความจริง EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq เราคนนี้คงเป็นข้าราชบริพารเพียงคนเดียวที่อย่างน้อยก็มีสติครบถ้วนสมบูรณ์ที่สุดเเล้ว
ส่วนลาพิสนั้นกลับมีความฉลาดคล้ายคลึงกับสัตว์ป่าอย่างน่าใจหายมากกว่าของมนุษย์ เริ่มจาก ฮัมบาบาผู้นำขององครักแม่มดทุกตัวล้วนเป็นสัตว์หัวขันเต็มไปด้วยราคะ ตำแหน่งเจ้านายของเราซึ่งต้องมาคอยดูแลข้าราชบริพารประเภทนี้ทั้งสองแบบคล้ายกับต้องมาดูเเลเหล่าสัตว์ร้ายท่ามกลางสัตว์ป่าและเป็นราชาท่ามกลางหมู่มวลสิงสาราสัตว์ การที่บุคคลที่มีการศึกษาเช่นหญิงสาวคนนี้ถูกจับเข้าไปอยู่ร่วมกันในสวนสัตว์ที่อันตรายอย่างยิ่งนี้ จึงค่อนข้างน่ากลัวทีเดียว
โอ้ เเม้ช่วงเวลาที่หนาวเหน็บ แม้ว่าฤดูหนาวจะผ่านพ้นไป แต่ความหนาวเย็น สำหรับผู้หญิงที่ฉลาดเช่นหญิงสาวคนนี้ที่จะมีชีวิตอยู่ ก็ยังคงหนาวเย็นโลกทั้งใบยังคงปกคลุมด้วยเหมันต์·······
หัวหน้าของราชองครักษ์ยิ้มและหันมาทางนี้
“แล้วตอนนี้. เรียนท่าน เเม่ทัพรักษาการ? พวกเราจะไปก่อหฤโหดตรงไหนก่อนดี?”
“อืม”
หญิงสาวคนนี้มองออกไปที่สนามรบ
ปัจจุบัน กองทหารของเราได้รับชัยชนะมาอย่างต่อเนื่อง
กองทัพพันธมิตรจันทร์เสี้นว และ กองทัพครูเซด เป็นที่น่าประหลาลใจที่การรบรากันตอนนี้มีทหารด้วยกันจำนวนกว่า 200,000 นาย ซึ่งเยอะพอที่จะทำการต่อสู้จนเกิดวังวนคลื่นเสียงได้ อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงค่อนข้างแตกต่างออกไป ในฝ่ายพันธมิตรจันทร์เสี้นว กองกำลังกลับถูกแยกออกเป็นสามส่วน ฝ่ายที่ราบ, ฝ่ายเป็นกลาง และ ฝ่ายขุนเขา แต่ละกลุ่มกลับเเยกไปต่อสู้กันเอง พวกกองทัพครูเซดก็เหมือนกัน แต่ละประเทศกลับใช้กองทัพของตัวเองแยกออกจากกันขณะต่อสู้กับพวกเรา
ผลก็คือ ราวกับว่าหน่วยทหารรับจ้างจำนวน 7,000 นายซึ่งหญิงสาวคนนี้นำกลายเป็นกองกำลังอิสระ เราผ่านการต่อสู้ตีฝ่าสนามรบยุ่งเเหย่ย่างตราศัตรูทุกที่ที่เราก้าวไป
เมื่อวานก่อนเราก็ได้กวาดล้างอัศวินแห่งอาณาจักรบริตตานีไปแล้ว เมื่อวันก่อนหน้านั้นอีก เราก็ได้สังหารเอิร์ลสามคนจากจักรวรรดิฟรังเซีย วันก่อนนั้นอีกก็เป็นกองทหารจากสาธารณรัฐบาตาเวีย มันเป็นสนามรบที่น่ายินดีที่ใครๆก็สามารถเลือกเหยื่อไปฆ่าได้อย่างสนุกสนาน อ่า น่าชื่นใจจัง หญิงสาวคนนี้มีความสุข หญิงสาวคนนี้มั่นใจว่าเธอเกิดมาในโลกที่น่าเศร้านี้เพื่อสร้างความวุ่นวายที่นี่
เจ้าพวกกองทัพครูเซดตอนนี้น่าจะเริ่มจงเกลียดจงชังหญิงสาวคนนี้เป็นเเน่เเท้
เเละมันก็ถึงเวลาแล้วที่จะเลิกเล่นและเก็บเกี่ยวความเกลียดชัง
“ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา กองทัพมนุษย์ยังคงบุกเข้ามาหาหญิงสาวคนนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ว่าพวกมันเลือกจะแยกเป็นกลุ่มออกจากกันตามประเทศของพวกมันเองไหมก็ตาม ถ้าสิ่งที่ติดอยู่ที่คอของพวกมันคือหัวและไม่ใช่เปลือกหอย พวกมันควรเริ่มแผนร่วมมือกันเเล้วสินะ”
“อ่าฮะ แล้วกองทัพที่ร่วมมือกันวางแผนเพื่อกวาดล้างพวกเราจริงไหมอะ? นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราชอบนักหรอกนะกับการที่จะต้องตกชั้นจากตำแหน่งนักล่าและกลายเป็นเหยื่อน่ะ”
หญิงสาวคนนี้พยักหน้า หญิงสาวคนนี้ก็เช่นเดียวกัน เห็นด้วยเลยในเรื่องที่ไม่มีงานอดิเรกเป็นผู้ถูกล่า
“ฝ่าบาทได้ออกคำสั่งให้หญิงสาวคนนี้ว่า EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq กล่าวอีกนัยหนึ่ง ฝ่าบาทไม่ต้องการให้เราได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด และเขาก็ไม่ประสงค์ให้เราแสร้งทำเป็นว่าเราได้พบกับความพ่ายแพ้อย่างเด็ดขาดด้วยเช่นกัน”
“ถ้างั้นแล้วำทยังไงต่อล่ะ?”
“มีเพียงความโกลาหลเท่านั้น”
หญิงสาวคนนี้ประกาศ
“ฝ่าบาทต้องการเพียงความโกลาหลแผ่กระจายไปทั่วที่ราบนี้ นั่นคือพระบัญชาที่ท่านประทานแก่เรา”
หญิงสาวคนนี้ไตร่ตรองมันอย่างสุดซึ้ง
นี่มันเป็นเรื่องไร้สาระเลยว่าไหม? EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq 17 ปีคนนี้ชนะการต่อสู้อย่างล้นพ้น และไม่ได้บอกให้หญิงสาวคนนี้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq สนามรบเป็นส่วนผสมของความไม่ลงรอยกัน หญิงสาวคนนี้ควรจะทำอย่างไรกับคำสั่งอันแม่นยำที่มอบให้นายท่านกันเนี่ย? แม้ว่าหญิงสาวคนนี้เคยไตร่ตรองถึงสิ่งที่เธอควรทำ แต่การตัดสินใจของหญิงสาวคนนี้ก็ถูกกำหนดไว้แล้วด้วยสิ
“อาฮะฮะ—”
ฮัมบาบา หัวหน้าองครักหัวเราะ
“นั่นก็ดี ความโกลาหล นั่นเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ นั่นเป็นหนึ่งในสิ่งที่เราชอบมากที่สุด คล้ายกับที่หมูต้องถูกผลักลงไปในโคลนเพื่อให้เข้าใจว่ามันเป็นลูกของหมู มนุษย์ต้องกลิ้งไปมาในแอ่งเลือดสักพักเพื่อให้พวกมันรู้ว่าพวกมันเป็นไอ้พวกระยำ เรายินดีอย่างยิ่งที่จะเปลี่ยนผู้คนให้กลายเป็นหมูเคียงข้างท่านเลย!”
ทันใดนั้น แม่มดก็ดึงเขาออกมา เสียงแตรหลายอันดังขึ้นในท้องฟ้าดั่งควัน
เนื่องจากฝนที่ตกลงมาในยามเช้า เมฆในอากาศจึงหนักเพดานเมฆจึงค่อนข่างจะต่ำ เสียงลอยไปถึงเมฆดำที่เกิดจากการควบรวมความชื้นได้อย่างง่ายดาย โลกเข้าสู่ความมืดมิดเหล่าทหารที่หยุดพักต่างยกร่างของตนขึ้นมาราวกับเงา หญิงสาวคนนี้ขี่ม้าสีดำของเธอและมองออกไปที่แนวหน้า
มีลมเริ่มพัดเข้ามา. มันเป็นเเห่งวสันตฤดู
เนื่องจากฝนตกเป็นระยะในช่วงหลายวันที่ผ่านมา แนวหน้าจึงชื้นและอิ่มน้ำ กลิ่นของต้นฤดูใบไม้ผลิขจรกลิ่นเเรงออกมา ทำให้ดูเหมือนว่าในไม่ช้าทุ่งหญ้าจะถูกทาด้วยสีเขียวชะอมเหลือง เเต่หญิงสาวคนนี้รู้สึกราวกับว่ามีกลิ่นเลือดที่แม้แต่สีธรรมชาตินี้ก็ยังไม่สามารถเเต่งเเต้มหรือปกปิดมันได้หมด EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq เเต่การดูแลให้โลกกลายเป็นสีแดงเป็นหน้าที่ของหญิงสาวคนนี้
“คนถือธงไปอยู่ข้างหน้า”
“รับทราบครับ. คนถือธง หน้าเดิน!”
แม่มดกระโดดขึ้นไปบนไม้กวาดและค่อยๆลุกขึ้นบนมัน พวกเธอกลายเป็นนักร้องใต้เมฆดำและเริ่มร้องเพลงสงครามของพวกเรา ทหารภาคพื้นดินจึงร่ำร้องทำนองออกมาพร้อมกัน เราแสดงให้เห็นแล้วว่าการต่อสู้อันแสนเจ็บปวดและคร่ำครวญในอีกด้านหนึ่ง ไม่มีอะไรมากไปกว่าท่วงทำนองเดียวสำหรับพวกเรา
“กองกำลังทั้งหมด หน้าเดิน.”
และด้วยเหตุนี้ ทัพของเราจึงยาตรา
สนามรบเป็นระเบียบ กองทัพเรือนแสนและกองทัพเรือนแสน ต่างก็ยืนอยู่ในแนวเดียวกันและหันหน้าประจันเข้าหากัน เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าหากมีสักหน่วยทหารหน่วยเดียวพุ่งไปข้างหน้าอย่างประวิง พวกเขาจะถูกกลืนกินโดยทันที ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังศัตรูหรือกองกำลังพันธมิตร พวกเขาทั้งหมดมีการต่อสู้ด้วยปัญญา ขณะที่เราออกมาจากใจกลางทัพ หญิงสาวคนนี้สั่ง
“กองกำลังทั้งหมด เดินหน้าต่อไป”
แม่มดหัวเราะและย้ำคำสั่งของเรา
“ลุยต่อเลย!”
ในช่วงเวลาเดียว กองทหารของเราล้ำหน้ายื่นออกมาจากกองทัพเรือนแสนของ พัธมิตรจันทร์เสี้ยว และเดินหน้าต่อไป เห็นได้ชัดว่าหน่วยของจอมมารคนอื่นๆ ในระยะไกลแสดงอาการสับสน มีคนส่งสารมาถามเราว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ หลังจากบอกผู้ส่งสารกลับไปว่า ‘เข้าใจแล้ว เราจะปรับความเร็วของเราให้ช้าลง’ และส่งพวกเขาคนส่งสารบอกกลับไป หญิงสาวคนนี้ก็ออกคำสั่งอีกครั้งอย่างไร้อารมณ์
“เดินหน้าด้วยความเร็วสูงสุด”
“ไปด้วยด้วยความเร็วสูงสุดดดดดดดดดดดดดด!”
ตอนนี้แล้ว
แม้ว่าความเป็นเจ้านายของเขาจะเป็นผู้ชายที่เหมือนคนขายเนื้อในหมู่ไอ้พวกสารเลว แต่ชายคนนั้นก็คือฝ่าบาทคนเดียวของหญิงสาวคนนี้ ชายผู้พบหญิงสาวเพียงคนเดียวในทวีปอันกว้างใหญ่นี้และพาเธอเข้ามาเป็นคนในครอบครัวใหม่ของหญิงสาวคนนี้ หญิงสาวคนนี้ไม่หมางเมินลืมว่าไอ้พวกจอมมารกล้าที่จะกักขังเจ้านาย ผู้ชาย และครอบครัวของหญิงสาวคนนี้ไว้ในกรงหมูเเน่ๆ
ไม่สำคัญว่าพวกมันจะเป็น พันธมิตรจันทร์เสี้ยง หรือ กองทัพครูเซดเดอร์ เข้ามาหาที่หญิงสาวคนนี้ทั้งหมดได้เลย พวกเเกมันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าผู้ชมเท่านั้นหรอก จริงไหม?
………………………………………………………………………….
น้องโกดเเล้ว
