บทที่ 6: สายพันธุ์แฟนตาซีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส
หลินหยวนเป็นคนที่สอดรู้สอดเห็นโดยธรรมชาติและมองไปที่กระต่ายสยองขวัญของป้าจางซึ่งเขามีปฏิสัมพันธ์บ่อยครั้ง เนื่องจากมีความสามารถใหม่
หลังจากอ่านข้อมูลที่ ข้อมูลจริง รวบรวมแล้วดูเหมือนว่ากระต่ายตัวนี้ไม่ใช่กระต่ายสยองขวัญ รูปลักษณ์ปัจจุบันของมันเป็นเพียงความสามารถในการพรางตัวของเฟย์ที่ทรงพลัง
โดยไม่คาดคิดข้อมูลจริง ยังเปิดเผยว่าเฟย์ที่ทรงพลังนี้อยู่ในสภาพบาดเจ็บสาหัส ความสามารถและทักษะที่ทรงพลังของเฟย์นี้อยู่ในสภาพที่ถูกล็อค
ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บจะไม่ยอมให้เฟย์นี้ปลดปล่อยความสามารถใด ๆ …
แม้ว่าข้อมูลใหม่จะน่าประหลาดใจพอสมควร แต่หลินหยวนก็รู้สึกตกใจเพราะมีอย่างอื่นที่เขาสังเกตเห็น – ทักษะสองอย่างถูกล็อคจริงๆ!
นี่อาจเป็นสายพันธุ์แฟนตาซีในตำนานหรือไม่ ?
จู่ๆหลินหยวนก็นึกถึงส่วนที่สองของ ข้อมูลจริง -“ …ข้อมูลที่กลายเป็นข้อมูลอาจมีความจริงที่ไม่สามารถแยกแยะได้ผิวเผิน ”
ดูเหมือนว่าข้อมูลที่กลายเป็นข้อมูลนั้นน่าเชื่อถือมากกว่าการเห็นด้วยตา …
การค้นพบครั้งนี้ทำให้หลินหยวนค่อนข้างสั่นคลอนเพราะดูเหมือนป้าจางก็เป็นคนที่มีเรื่องราวเช่นกัน
แต่ใครไม่มีเรื่อง ?
อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านี้มีความสำคัญเล็กน้อยเนื่องจากป้าจางจะเป็นป้าจางให้กับหลินหยวนเสมอ หากเขามีความสามารถเพียงพอในอนาคตเขาจะสามารถรักษากระต่ายสยองขวัญของป้าจางได้อย่างแน่นอน …
เมื่อป้าจางสังเกตเห็นว่าผิวของหลินหยวนไม่ซีดลงอีกต่อไปและแก้มของเขาก็ดูมีเลือดฝาดกว่าเมื่อเช้านี้เธอก็รู้สึกสบายใจ จากนั้นเธอก็ถอดห่อผ้าสีน้ำเงินออกจากหูของกระต่ายสยองขวัญและวางไว้บนเคาน์เตอร์ต้อนรับของหลินหยวน
“ หยวนน้อยนี่คืออาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการที่ลุงหลี่ของเธอเตรียมไว้เป็นพิเศษสำหรับเธอหลังจากพบว่าเธอเป็นลม ขาของลุงหลี่ไม่ดีนักและเขาไม่สะดวกที่จะส่งมอบเป็นการส่วนตัว ดังนั้นเขาจึงส่งเจ้าตัวยุ่งรายนี้มาส่งมอบให้เธอแทน”
หลังจากพูดจบป้าจางก็ถูหูของกระต่ายสยองขวัญและมองไปที่ดวงตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของมัน จากนั้นเธอก็ส่งกล่องอาหารให้หลินหยวนก่อนที่เขาจะพูดได้ป้าจางก็โบกมือโดยไม่หันหลังกลับและจากไปพร้อมกับจัสมินลิลลี่ที่เหี่ยวเฉา
หลินหยวนไม่ได้พูดอะไรและเฝ้าดูป้าจางจากไปอย่างเงียบ ๆ เขากำหมัดแน่นราวกับกำลังให้กำลังใจตัวเองและราวกับว่าเขาตั้งสติกับบางสิ่ง
คนต้องมีเป้าหมาย ! ถ้าไม่มีภาระใครจะก้าวหน้าอย่างไม่ยอมใครได้อย่างไร ?
ท้องฟ้าค่อยๆมืด…
ปัจจุบันหลินหยวน, ฉีมี่และ จีเนียส เป็นคนเดียวในร้าน อาจไม่มีผู้มาเยี่ยมชม แต่ก็ไม่ได้ร่าเริงหรือเย็นชา ตรงกันข้ามกลับมีชีวิตชีวาและอบอุ่นมาก
เห็นได้ชัดว่าจีเนียสและฉีมี่ยังคงมีความกลัวอยู่ พวกเขาพูดคุยกันรอบ ๆ หลินหยวนและกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา
หลินหยวนรู้ว่าฉีมี่และจีเนียสกังวลว่าเขาจะไม่สบาย เขาจึงเอื้อมมือไปลูบคางของจีเนียส ในไม่ช้า จีเนียสก็ส่งเสียงดังออกมาขณะที่เพลิดเพลินกับการลูบ
กรงเล็บเล็ก ๆ ของฉีมี่จับที่หูของหลินหยวนในขณะที่ศีรษะเล็กๆของมันพุ่งเข้าใส่ผมราวกับว่ามันกำลังเล่นซ่อนหา
หลินหยวนแกะห่อกล่องอาหารกล่องไม้ไผ่ก็ปรากฏขึ้น เขาเปิดกล่องอาหารขึ้นและกลิ่นหอมของอาหารก็ลอยฟุ้งไปในอากาศทันที ด้านบนของกล่องมีข้าวเต็มชั้น เมื่อเขาถอดกล่องด้านบนสุดหลินหยวนก็พบว่ากล่องด้านล่างเต็มไปด้วยเนื้อตุ๋นสีแดงถั่วฝักยาวผัดและปลาทอด
หลินหยวนหมดสติมาตลอดทั้งวันและเขายังไม่ได้กินหรือดื่มอะไรเลย ตามธรรมชาติท้องของเขาเริ่มดังก้องอย่างไม่สามารถควบคุมได้
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลินหยวนได้ลิ้มรสการทำอาหารของลุงหลี่ ทุกวัน ๆ ลุงหลี่จะหาข้อแก้อ้างทุกอย่างเพื่อให้กระต่ายสยองขวัญหรือป้าจางส่งอาหารมาให้เขา
หลินหยวนเคยไปเยี่ยมลุงหลี่เมื่อปีที่แล้วและอาการบาดเจ็บที่ขาของเขาก็แย่ลงแล้ว ปัจจุบันเขาไม่สามารถเดินออกไปข้างนอกได้อีกต่อไป
หลินหยวนครุ่นคิดถึงการดำรงอยู่ของกระต่ายสยองขวัญและคาดเดาว่าลุงหลี่ และป้าจาง ต่างก็เป็นบุคคลที่น่ากลัว มิฉะนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะมีสายพันธุ์แฟนตาซีซึ่งเป็นสัตว์ประหลาดที่มีทักษะพิเศษแบบคู่
หลินหยวนไม่รู้เรื่องอดีตของป้าจางและลุงหลี่และไม่สามารถเข้าไปเกี่ยวข้องได้ เขาหวังเพียงว่าเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะรักษาขาของกระต่ายสยองขวัญ และลุงหลี่ได้สักวันหนึ่ง
เมื่อหลินหยวนเปิดกล่องอาหาร จีเนียส และ ฉีมี่ก็โน้มตัวมา ฉีมี่ สูดกลิ่นหอมและกระพือปีกบินไปยังกระถางเล็ก ๆ ของอัสเนีย หลินหยวนได้เลี้ยงดูอัสเนียกระถางเล็ก ๆ นี้เพื่อฉีมี่
ฉีมี่เป็นซาวนด์เบิร์ดและถือว่าเป็นสัตว์กินพืชทุกชนิด แต่เมื่อเทียบกับอาหารปรุงสุกแล้วฉีมี่ชอบกินใบไม้ของอัสเนียมากกว่า
ฉีมี่จิกใบอัสเนียอย่างมีความสุขขณะที่ จีเนียสกำลังมองอาหารในกล่องอย่างตั้งใจ มันนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเชื่อฟัง
เมื่อสังเกตเห็นว่าจีเนียสจ้องมองไปที่เนื้อตุ๋นสีแดงอย่างไรหลินหยวนก็ยิ้มและหยิบเนื้อตุ๋นสีแดงชิ้นใหญ่ที่สุดให้กับจีเนียส
“ เอาไปกินเลยเจ้าแมวน้อยจอมตะกละ ”
จีเนียสมองไปที่เนื้อตุ๋นสีแดงชิ้นใหญ่และไม่สามารถหยุดกลืนน้ำลายของมันได้ อย่างไรก็ตามมันใช้อุ้งเท้าเล็ก ๆ ของมันดันเนื้อกลับไปที่หลินหยวนจากนั้นก็หยิบเนื้อตุ๋นสีแดงชิ้นเล็กที่สุดในกล่องอาหารก่อนที่จะปล่อยมือจากมัน มันขอให้หลินหยวนกินเนื้อชิ้นใหญ่ในขณะที่มันจะกินเนื้อชิ้นเล็ก ๆ
การกระทำของสัตว์อสูรร้อยคำถามทำให้ดวงตาของหลินหยวนอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย เขานำชามใบเล็กก่อนจะหยิบเนื้อตุ๋นน้ำแดงและปลาทอดชิ้นใหญ่สองสามชิ้น จากนั้นเขาก็ผสมกับข้าวหนึ่งตักและวางไว้ตรงหน้าสัตว์อสูรร้อยคำถาม
“ จีเนียส ฉีมี่ ในอนาคตเราจะกินดีขึ้นกว่านี้ ”
ในช่วงสองวันที่ผ่านมาสัตว์ร้อยคำถามและนกเสียงได้รับความเดือดร้อนไปพร้อมกับเขา คำพูดดังกล่าวเป็นสิ่งที่หลินหยวนไม่สามารถพูดได้ตามปกติเนื่องจากเขาไม่มีความมั่นใจ
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขามีเฟย์ของตัวเองและร่างกายของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนเพราะเขาสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณ เขาเชื่ออย่างสนิทใจว่าตอนนี้ชีวิตของพวกเขาจะดีขึ้นอย่างแน่นอน
โลกเป็นสถานที่ที่ยากลำบาก แต่มีผู้คนมากมายสามารถอยู่รอดและเจริญรุ่งเรืองได้ คนหนุ่มสาวควรมีความใฝ่ฝันและมุ่งมั่นเพื่อความยิ่งใหญ่ หลินหยวนต้องวางแผนสำหรับอนาคตของเขามิฉะนั้นเขาจะยังคงเป็นคนธรรมดาไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี
หลังจากรับประทานอาหารเย็นหลินหยวนได้ตรวจสอบกระถางจัสมินลิลลี่สี่กระถางที่เหลืออยู่ในร้านของเขาเป็นประจำ ดอกมะลิทั้งสี่กระถางเจริญเติบโตได้ดี
เนื่องจากเขาได้ตรวจสอบการเติบโตของดอกจัสมินลิลลี่หลินหยวนจึงหันไปคุยกับจีเนียสซึ่งยืนอยู่บนไหล่ของเขา “ จีเนียสตอนนี้อุณหภูมิอยู่ที่เท่าไหร่ ? ”
จีเนียสตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ หลินหยวนตอนนี้อุณหภูมิอยู่ที่ 31 ° C อย่างไรก็ตามมันชื้นเกินไป ไม่แนะนำให้เปิดดอกจัสมินในตอนกลางคืน ”
หลินหยวนตอบสนองด้วยการลดแสงจากหลอดนีออนและผ้าสีดำ จากนั้นเขาก็หันไปตัดแต่งอัสเนีย
เขาไม่สามารถขายอัสเนียได้ดังนั้นเถาวัลย์จึงมีความยาวมากกว่าสามเมตร เถาวัลย์ที่มีอายุสองวันจะมีเนื้อสัมผัสแข็งและเฟย์ที่กินพืชเป็นอาหารส่วนใหญ่ไม่ชอบกินเถาวัลย์ที่แข็ง
หลินหยวนเคร่งในเรื่องคุณภาพของสิ่งที่เขาขายและสำหรับเถาวัลย์ที่แข็งเช่นนี้เขาจะโยนมันออกไปและจะไม่ขายมัน
หลังจากตัดเล็มอัสเนียกระถางสุดท้ายเสร็จแล้ว หลินหยวนก็ถอนหายใจโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาจำได้ว่าเขายังไม่สามารถเก็บวิญญาณฉีไว้ในร่างกายได้แม้ว่าเขาจะรู้สึกได้ก็ตาม ร่างกายของเขาดูดซับจิตวิญญาณอย่างรวดเร็ว แต่มือของหลินหยวนยังคงจับใบของอัสเนีย
เขาหมุนเวียนจิตวิญญาณฉีอยู่ครู่หนึ่ง แต่หยุดดูดซับเมื่อเขารู้สึกอ่อนเพลีย
น่าเสียดายที่หลินหยวนสังเกตเห็นว่าร่างกายของเขายังไม่มีจิตวิญญาณใด ๆ
จีเนียสรู้สึกถึงความผิดหวังของหลินหยวนและเริ่มลูบแก้มของหลินหยวน มันอ้าปากค้าง แต่ไม่พูดอะไรและเดินตามไปข้างๆอย่างเงียบๆ
หลินหยวนอุ้มจีเนียสก่อนที่เขาจะอุ้มฉีมี่อย่างระมัดระวังซึ่งนอนลงบนกระถางขนาดเล็กของอัสเนีย เขาปิดไฟและขึ้นไปชั้นบนในความมืด เขาทรุดตัวลงบนเตียงทันทีและหลับไป
คืนนี้เงียบสงบและเงียบสงบ เด็กหนุ่ม สัตว์ร้ายร้อยคำถามและซาวนด์เบิร์ดต่างก็นอนหลับสนิทบนเตียงเล็กๆ
เด็กหนุ่มกำลังหลับสนิท แต่สัตว์อสูรร้อยคำถามและซาวนด์เบิร์ดสามารถรับรู้อะไรบางอย่างได้อย่างคลุมเครือ พวกเขาใกล้ชิดกับเด็กหนุ่มมากขึ้นและพบกับความสบายใจก่อนที่จะตกสู่ห้วงนิทราพร้อมกับความฝันอันน่ารื่นรมย์
