Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1635 การจากที่เจ็บปวดที่สุด (3)

ตอนที่ 1635  การจากที่เจ็บปวดที่สุด (3)
“เจ้ายังจำที่ข้าถามเจ้าตอนแรกที่มาที่นี่และเอากระเป๋ามิติออกมาได้รึเปล่า?”ซูหย่ามองไกลออกไปและเอ่ยปากถาม
“จำได้”จวินอู๋เสียตอบ นางไม่ลืมว่าซูหย่าตกใจและร้อนรนมากแค่ไหนตอนที่เห็นกระเป๋ามิติของนางเป็นครั้งแรก
“กระเป๋ามิติของเจ้ากับข้าเดิมทีเป็นของคู่กันดอกไห่ถังบนกระเป๋าศิษย์ของข้าปักขึ้นเองกับมือ ก่อนที่เจ้าจะเข้ามา ข้าเคยสอนลูกศิษย์มาหลายคนแล้ว แต่คนที่เข้าตาข้าและกลายมาเป็นศิษย์ของข้ามีแค่สองคนเท่านั้น คนหนึ่งคือเจ้า อีกคนคือศิษย์พี่ของเจ้าที่เป็นคนปักกระเป๋ามิตินี้” ซูหย่าดูเหมือนจะใจลอยกลับไปในอดีตอันเนิ่นนาน
“ศิษย์พี่ของเจ้าเป็นศิษย์คนแรกของข้าตอนนั้นข้าโกรธอาจารย์ปู่ของเจ้า ก็เลยสุ่มเลือกศิษย์จากพวกเด็กใหม่มาคนหนึ่ง และรับเขาเข้ามา คิดจะสั่งสอนเขาให้กลายเป็นคนที่มีพลังเหนือใครเพื่อทำให้ข้าภูมิใจ แต่ข้าไม่เคยคิดเลยว่าก่อนที่จะถึงเวลานั้น ข้าก็หมดโอกาสไปแล้ว” ซูหย่ายิ้มอย่างขมขื่น นางกระดกเหล้าลงคออึกใหญ่ราวกับต้องการให้เหล้าขับไล่ความหดหู่ในใจนางออกไป
“ศิษย์พี่ของเจ้าไม่ได้ฉลาดเหมือนเจ้าและไม่ได้เป็นคนยังไงก็ได้เหมือนเจ้า เขาสร้างปัญหาให้ข้าทุกๆสองสามวัน และทำให้คนจำนวนมากไม่พอใจเขาในตอนที่เขาอยู่ในสำนักธาราเมฆ เขาใช้ทุกโอกาสที่มีไปต่อสู้กับพวกอันธพาลในสำนัก ทำให้ข้าโกรธมากจนอยากกระทืบเขาให้จมดิน แต่……”
“เขาก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นแม้ว่าจะไม่คอยใส่ใจเหมือนเจ้า แต่เขาก็รู้จักเคารพและกตัญญูต่ออาจารย์” ซูหย่าเอามือเท้าคางพลางจิบเหล้าขณะเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้จวินอู๋เสียฟัง ความทรงจำที่ไม่มีใครรู้
ตอนนั้นอารมณ์ของซูหย่ารุนแรงกว่าตอนนี้นางคุยกับศิษย์ของนางผ่านหมัดอยู่เสมอ จวินอู๋เสียรู้ถึงพลังของซูหย่า แค่หมัดเดียวของนางก็ทำให้ผู้ชายร่างกำยำแข็งแรงกระอักเลือดได้
ในตอนแรกศิษย์พี่ของจวินอู๋เสียมักจะไปเป็นแขกประจำของสาขาผู้เชี่ยวชาญยาของสำนักธาราเมฆ เขาจะถูกส่งไปรักษาตัวที่นั่นทุกๆสองสามวันตอนที่เขาถูกทำร้ายจนกระอักเลือด
ถ้านั่นเป็นคนอื่นก็คงไม่สามารถทนต่อความโหดร้ายเช่นนี้ได้และหลบหนีไปแล้ว
แต่ทุกครั้งหลังจากที่คนผู้นั้นรักษาหายแล้วเขาก็จะวิ่งกลับไปอยู่ข้างกายของซูหย่าพร้อมเสียงหัวเราะ และไม่ว่าซูหย่าจะกดขี่ข่มเหงเขาแค่ไหน เขาก็ยังคงยิ้มอยู่เสมอ ไม่เคยบ่นเลยสักครั้ง คอยติดตามซูหย่าไปในทุกที่ไม่ว่านางจะไปที่ไหนก็ตาม
แต่ซูหย่าก็ยังเป็นเหมือนเดิมไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ และความแข็งแกร่งที่นางมีก็ทำให้ชีวิตของคนคนนั้นน่าสงสารมาก
มีคนเคยพูดกับซูหย่าเกี่ยวกับเรื่องนั้นว่ามันไม่ดีแต่ซูหย่าก็ไม่ได้คิดอะไรเลย
คนหนึ่งมีความสุขที่ได้เฆี่ยนตีส่วนอีกคนก็มีความสุขที่ถูกเฆี่ยนตี แล้วมันผิดตรงไหน? ยิ่งกว่านั้น นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเขาที่เป็นศิษย์อาจารย์ ศิษย์ของนางยังไม่พูดอะไรสักคำ แล้วทำไมพวกนี้ต้องสาระแนด้วย?
สิ่งต่างๆยังคงดำเนินไปเช่นนี้แม้ว่าซูหย่าจะไม่ได้แสดงความเมตตา แต่นางก็ทำทุกอย่างที่ทำได้ในการสั่งสอนศิษย์ของตน พลังของศิษย์คนนั้นเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ จนกระทั่งถึงปีที่สามที่คนนั้นยอมรับซูหย่าเป็นอาจารย์ของเขา เขาได้นำกระเป๋ามิติปักดอกไห่ถังที่ทำขึ้นเองคู่หนึ่งมาในวันเกิดของซูหย่า ให้เป็นของขวัญซูหย่าหนึ่งอัน และเก็บไว้เองหนึ่งอัน
หลังจากนั้น……
บางอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป
การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นทีละเล็กทีละน้อยและบรรยากาศระหว่างศิษย์อาจารย์ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ซูหย่าเคยคิดว่านางอาจจะยอมพ่ายแพ้ให้กับเจ้าเด็กนั่นและไม่เคยคิดเลยว่าสุดท้ายแล้วมันจะกลายเป็นแบบนี้