Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1645 ความกังวลที่ซ่อนอยู่ของวิหารมารโลหิต (3)

ใบหน้าของกู่อิ่งถูกตบอย่างแรงเลือดไหลออกมาทางมุมปากของเขา แต่แววตาของกู่อี้ไม่มีร่องรอยของความปวดร้าวแม้แต่น้อย สายตาของเขายังคงเย็นชาไม่เหมือนสายตาที่พ่อมองลูกเลยแม้แต่น้อย
“เจ้ารู้ความผิดของตัวเองรึยัง?”กู่อี้ถามเสียงเย็น
กู่อิ่งเอียงหน้ากลับมามองตรงเข้าไปในดวงตาของกู่อี้อย่างใจเย็นใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มสดใส แต่เลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากของเขาทำให้ดูสยองมาก แววตาของเขายังคงรื่นเริงราวกับว่าคนที่ถูกตบไม่ใช่เขา
“รู้แล้ว”กู่อิ่งตอบอย่างเชื่อฟัง
“ไอ้คนไร้ประโยชน์ในเมื่อรู้ความผิดตัวเองแล้ว ทำไมยังไม่ไปรับโทษอีก?” น้ำเสียงของกู่อี้ไม่มีความสงสารเห็นใจอยู่เลยสักนิด เขาทำราวกับกู่อิ่งเป็นศัตรู
“ขอรับ”กู่อิ่งพยักหน้าแล้วหันหลังเดินจากไปอย่างเงียบๆ
กู่อี้จ้องมองด้านหลังของกู่อิ่งแววตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ
ใครจะคิดว่าประมุขวิหารมารโลหิตจะไม่ลงรอยกันกับลูกชายของตัวเอง?
กู่อิ่งเดินออกไปจากสายตาของกู่อี้อย่างช้าๆรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อยขณะเดินผ่านศิษย์ของวิหารมารโลหิต เมื่อเหล่าศิษย์เห็นกู่อิ่ง ทุกคนก็พากันก้มหัวโดยอัตโนมัติ ไม่กล้าจ้องมองสภาพใบหน้าของกู่อิ่ง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นไม่มีใครรู้ว่าทำไมประมุขวิหารที่เป็นกันเองอยู่เสมอถึงได้ใจแข็งกับนายน้อยนัก มันเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่กู่อิ่งเป็นเด็กเล็กแล้ว กู่อี้โหดร้ายและเข้มงวดกับเขาอย่างที่สุด โหดมากซะจนคนอื่นๆที่เห็นก็ยังรู้สึกปวดใจ ตอนแรกผู้คนต่างคิดว่าประมุขหวังให้ลูกเป็นมังกร เขาถึงได้เข้มงวดขนาดนั้น แต่กู่อี้ไม่ได้โหดร้ายกับกู่ซินเยียนลูกสาวของเขาขนาดนั้น เขาทำอย่างที่พ่อแท้ๆทำกัน แม้ว่าจะมีบ้างที่เข้มงวด แต่ส่วนใหญ่เขาก็เอาใจใส่และรักใคร่เอ็นดูกู่ซินเยียนเป็นอย่างดี
กู่อิ่งเดินผ่านวิหารมารโลหิตไปเหมือนไม่มีใครอยู่รอบๆรอยฝ่ามือห้านิ้วสีแดงและคราบเลือดตรงมุมปากทำให้ไม่มีใครกล้ามองเขา เขาเดินตามลำพังไปยังคุกใต้ดินของวิหารมารโลหิตซึ่งเป็นสถานที่ลงโทษศิษย์ของวิหารมารโลหิต
ภายในคุกใต้ดินที่มืดสลัวมีเครื่องมือทรมานของหลากหลายชนิด เมื่อศิษย์ในคุกใต้ดินเห็นกู่อิ่งปรากฏตัว พวกเขาก็เดินเข้าไปทำความเคารพทันที
กู่อิ่งไม่สนใจพวกเขาแต่กลับเดินไปที่ราวทรมานด้วยตัวเอง
“ข้ามารับการลงโทษ”กู่อิ่งพูดอย่างเฉยเมย
คนที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ในคุกใต้ดินมองหน้ากันจากนั้นก็ก้าวเข้าไปโดยไม่พูดอะไร เขาช่วยกู่อิ่งถอดชุดตัวนอกออกให้เหลือเพียงชุดบางๆข้างใน ก่อนจะมัดเขาไว้บนราวทรมาน
เสียงแส้ฟาดดังก้องอยู่ในคุกใต้ดินที่มืดสลัวมันฟังแสบแก้วหูเป็นพิเศษในความเงียบเช่นนี้
เสียงนั้นดำเนินไปครึ่งวันและหยุดลงในตอนกลางคืน
ศิษย์ที่ดำเนินการลงโทษได้ล่าถอยออกไปจากคุกใต้ดินแล้วในคุกใต้ดินที่มืดสลัวแห่งนั้น มีเพียงกู่อิ่งที่เลือดออกเต็มตัวอยู่ตามลำพัง เขาถูกมัดไว้บนราวทรมาน หัวห้อยตกลง ชุดตัวในบางๆนั่นฉีกขาดเป็นริ้วๆด้วยแส้ที่ฟาดลงมานับไม่ถ้วน บาดแผลฉีกขาดเนื้อแตกพาดสลับไปมา เลือดจับตัวแข็งอยู่บนบาดแผล มีเพียงใบหน้าหล่อเหลานั่นเท่านั้นที่ไม่มีบาดแผลใดๆ แต่มันซีดขาวปราศจากสีเลือด
ดวงตาของกู่อิ่งปิดอยู่ทั้งสองข้างผมของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย เขาดูเหมือนคนเป็นลมแต่มือยังถูกเชือกมัดไว้บนราวทรมาน
ทันใดนั้นร่างเงาสีดำก็เดินออกมาท่ามกลางแสงไฟสลัว เขามองกู่อิ่งที่ถูกมัดอยู่บนราวพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย
“นายน้อย”
กู่อิ่งลืมตาขึ้นช้าๆเขาเงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นรอยแส้เป็นแนวยาวที่คอของเขา ตั้งแต่หูยาวลงมาจนถึงไหปลาร้า