Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1647 ความกังวลที่ซ่อนอยู่ของวิหารมารโลหิต (5)

ตอนที่ 1647  ความกังวลที่ซ่อนอยู่ของวิหารมารโลหิต (5)
ตั้งแต่ต้นจนจบกู่อิ่งเดินตามอยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ เขามองกู่ซินเยียนที่ได้รับความรักจากกู่อี้ รอยยิ้มไม่เคยจางหายไปจากใบหน้าของเขาเลย
การกลับมาของกู่ซินเยียนทำให้กู่อี้อารมณ์ดีอย่างมากเพื่อศิษย์ทุกคนที่เดินทางมาไกลและฉลองให้กับการกลับมาของกู่ซินเยียน งานเลี้ยงต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่จึงถูกจัดขึ้นในวิหารมารโลหิตโดยเชิญทุกคนให้ร่วมเฉลิมฉลองด้วยกัน
กู่ซินเยียนนั่งอยู่ข้างกู่อี้มีรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าของนาง แต่แค่มองก็รู้สึกได้ว่าเป็นการฝืนยิ้ม
“เยียนเอ๋อร์มีอะไรในใจรึเปล่า? ทำไมกลับมาคราวนี้เจ้าดูไม่มีความสุขเลย?” กู่อี้มองกู่ซินเยียนด้วยแววตากังวล ลูกสาวคนนี้เขาทะนุถนอมเลี้ยงดูมากับมือตั้งแต่เด็ก ไม่เคยปล่อยให้นางต้องทนทุกข์ทรมานใดๆ เมื่อเขาเห็นว่าตอนนี้กู่ซินเยียนดูเหม่อลอย เขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้
กู่ซินเยียนสะดุ้งเล็กน้อยและรีบส่ายหน้าทันที
“ไม่มีอะไรข้าแค่เหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้น” กู่ซินเยียนยิ้มเพื่อจะได้ผ่านเรื่องนี้ไปโดยไม่เปิดเผยว่านางรู้สึกลำบากใจและขัดแย้งในใจมากแค่ไหนในช่วงนี้
ทุกค่ำคืนคนคนเดิมมักจะปรากฏตัวขึ้นในความฝันของนางเสมอ เหมือนจะไม่ใกล้ไม่ไกล ดูราวกับว่านางจะเอื้อมไปสัมผัสได้ แต่ทุกครั้งที่นางยื่นมือออกไป คนผู้นั้นก็จะยิ่งไกลออกไปเรื่อยๆ ไม่ว่านางจะพยายามแค่ไหน……ก็ไม่สามารถเอื้อมถึง
“ลำบากเจ้าแล้วดีแล้วที่กลับมา” กู่อี้กล่าวอย่างอ่อนโยน
กู่ซินเยียนยิ้มและไม่พูดอะไรเมื่อกู่ซินเยียนละสายตากลับมา นางก็เห็นกู่อิ่งที่นั่งอยู่ตรงมุมหนึ่งกำลังจ้องมองนางพร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
รอยยิ้มนั้นทำให้กู่ซินเยียนเย็นวาบไปทั้งตัว
นางกับกู่อิ่งเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันแต่คนละแม่แม่ของกู่อิ่งแต่งงานกับกู่อี้ก่อนแม่ของกู่ซินเยียน ตอนที่กู่ซินเยียนยังเล็ก นางได้เห็นแม่ของกู่อิ่ง แม่ของกู่อิ่งเป็นผู้หญิงที่สวยมาก กู่ซินเยียนยังจำได้จนถึงตอนนี้วันที่นางเดินเข้าไปในสนามเล็กๆและเห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังเล่นกู่ฉินอยู่ใต้ต้นดอกท้อ
นั่นเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่กู่ซินเยียนเคยเห็นมาในชีวิต
แม่ของกู่อิ่ง
ท่านหญิงน้อยแห่งอารามหลิงซวีหนึ่งในเก้าอาราม
และเป็นคนที่สวยที่สุดในเก้าอารามและสิบสองวิหาร
เคยมีข่าวลือว่าท่านหญิงน้อยแห่งอารามหลิงซวีคือคนที่สวยที่สุดในอาณาจักรกลางชายผู้มีพรสวรรค์สูงและหน้าตาดีนับไม่ถ้วนพยายามทุกวิถีทางเพียงเพื่อจะได้รอยยิ้มจากนาง กู่อี้เป็นหนึ่งในคนที่ตามตื้อนางในเวลานั้น ไม่รู้ว่าทำไมท่านหญิงน้อยแห่งอารามหลิงซวีถึงเลือกแต่งงานกับกู่อี้ แต่คู่ที่เคยถูกมองว่าเป็นคู่สวรรค์สร้างและได้รับพรจากผู้คนมากมายก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงในตอนสุดท้าย
ภายในวิหารมารโลหิตไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงบุคคลนั้น กู่ซินเยียนที่ยังเด็กมากเคยเห็นคนผู้นั้นครั้งหนึ่งตอนเดินไปเจอเข้ากับนางโดยไม่รู้ตัว และเห็นว่านางสวยมากจริงๆ
แต่ไม่รู้ทำไมหลังจากกู่อี้แต่งงานกับท่านหญิงน้อยแห่งอารามหลิงซวีแล้ว เขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไม่มีความรักใคร่หลงใหลอย่างตอนที่ตามตื้อนางอีกต่อไป แต่เปลี่ยนเป็นความเย็นชาและห่างเหิน
แม้แต่การเกิดมาของกู่อิ่งก็ไม่สามารถช่วยกอบกู้อะไรได้ในวันที่กู่อิ่งเกิด กู่อี้ก็รับแม่ของกู่ซินเยียนเข้าสู่วิหารมารโลหิตในฐานะเจ้าสาว ทั่วทั้งวิหารมารโลหิตมีแต่ความยินดี แต่ไม่มีสักคนที่นึกถึงท่านหญิงน้อยผู้กำลังคลอดบุตรด้วยความเจ็บปวด
กู่ซินเยียนจำตอนที่ท่านหญิงน้อยเสียชีวิตไม่ได้แล้วจำได้แค่ว่าการตายของนางเงียบมาก กู่ซินเยียนมารู้ข่าวนางก็ตายไปหลายปีแล้ว
ไม่ใช่ว่ากู่ซินเยียนไม่รู้ว่ากู่อี้ปฏิบัติกับนางและกู่อิ่งแตกต่างกันอย่างมาก
ทั้งคู่เป็นลูกของเขาแต่ความใจร้ายของเขาที่มีต่อกู่อิ่งก็ทำให้กู่ซินเยียนรู้สึกหวาดหวั่น