Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1661 ยืมใช้ (4)

ตอนที่ 1661  ยืมใช้ (4)
“มัดเขาไว้”จวินอู๋เสียออกคำสั่งแล้วปีนขึ้นไปบนรถม้า
เด็กหนุ่มแปลกใจเล็กน้อยและก่อนที่เขาทันได้ตอบสนอง เขาก็ถูกเย่ฉามัดไว้แน่นและถูกแบกขึ้นไปทิ้งไว้ในรถม้าคันที่สองซึ่งเป็นคันที่ใส่ของขวัญวันเกิดเอาไว้
เนื่องจากคนขับรถม้าถูกจวินอู๋เสียโยนไว้ในพุ่มไม้เย่ฉาและเย่กูจึงต้องเป็นคนขับรถม้าทั้งสองคัน
จวินอู๋เสียกับจื่อจินนั่งอยู่ในรถม้าสายตาของจื่อจินกระวนกระวายเล็กน้อย
นางเพิ่งได้เห็นสิ่งที่คล้ายกับ“การปล้น” อย่างมาก และรู้สึกว่ามันน่าจะไม่ถูกต้อง จื่อจินไม่รู้ว่าจวินอู๋เสียตั้งใจจะไปที่วิหารจิงหงอย่างไร และเมื่อดูจากสถานการณ์ตอนนี้นางก็เข้าใจในที่สุด
จวินอู๋ตั้งใจจะใช้ชื่อของวิหารเงาจันทราไปร่วมอวยพรวันเกิดประมุขวิหารจิงหงนี่เอง!
ทั่วทั้งโลกคนที่สามารถปล้นคนของสิบสองวิหารได้อย่างง่ายดาย เห็นทีจะมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น
“เราจะปลอมตัวเป็นคนจากวิหารเงาจันทราไปที่วิหารจิงหงงั้นหรือ?”จื่อจินที่นั่งอยู่บนรถม้ามองจวินอู๋เสียอย่างระมัดระวัง พลางคิดว่าวันนี้จวินอู๋ให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก นางคิดว่าจวินอู๋เป็นเหมือนธารน้ำแข็งที่เย็นยะเยือก ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่ดูเหมือนธารน้ำแข็งนี้จะมีความสามารถที่ทำให้คนจำนวนมากตกใจได้
“อืม”จวินอู๋เสียพยักหน้า จากนั้นนางก็หยิบหน้ากากหนังมนุษย์ออกมาจากกระเป๋ามิติและส่งให้จื่อจิน
“ใส่ซะ”พูดจบจวินอู๋เสียก็หยิบอีกอันออกมาสำหรับตัวนางเองและสวมมันเข้าไป
หน้ากากพวกนี้ได้มาจากโรงประมูลตอนที่นางอยู่ในอาณาจักรล่างเทียบกับการแปลงโฉมด้วยยาแล้ว สิ่งนี้อยู่ได้นานกว่า แต่จะอึดอัดเล็กน้อย การไปที่วิหารจิงหง จวินอู๋เสียไม่อาจมั่นใจได้ว่าจะไม่มีคนจำนางได้ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่คาดคิด การปกปิดรูปลักษณ์ของนางเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
จื่อจินสวมหน้ากากอย่างเชื่อฟังครู่ต่อมาใบหน้างามน่ารักนั้นก็เปลี่ยนเป็นเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ความงามของนางลดลงเล็กน้อยทำให้ไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คนมาที่นางมากนัก
ใบหน้าของจวินอู๋เสียยังคงเป็นเด็กหนุ่มที่ดูธรรมดาคนหนึ่งแต่โครงหน้าเปลี่ยนไป
หลังจากสวมหน้ากากเรียบร้อยแล้วจื่อจินก็มองไปที่จวินอู๋เสียเงียบๆ ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าจวินอู๋เสียคิดอะไรอยู่
“ทำไมเจ้า……ถึงเก็บเด็กหนุ่มคนนั้นไว้?”จื่อจินอดใจไม่ไหวถามออกมา
ตอนที่จวินอู๋เสียนำเย่ฉาและเย่กูไปทำ“การปล้น” เมื่อครู่ นางตกใจจนตัวแข็งทื่อ ไม่สามารถตอบสนองได้เลย แต่คำพูดของเด็กหนุ่มจากวิหารเงาจันทรานั้น นางได้ยินอย่างชัดเจน
เด็กหนุ่มคนนั้นพูดอย่างชัดเจนว่าถ้าจวินอู๋ไม่ฆ่าเขาวันหน้าเขาจะฆ่าจวินอู๋ แล้วทำไมจวินอู๋ถึงยังอยากเก็บคนคนนั้นเอาไว้?
“มีประโยชน์”จวินอู๋เสียพูดอย่างเฉยเมย สิ่งที่จื่อจินไม่รู้ก็คือ ในแววตาของเด็กหนุ่มคนนั้น จวินอู๋เสียได้เห็นความชาชินอย่างที่นางรู้จักดีที่สุด ไม่สำคัญว่าเด็กหนุ่มคนนั้นจะพูดอะไร สิ่งที่จวินอู๋เสียกังวลก็คือแววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของเขา ราวกับว่าความเป็นความตายในโลกนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย
ความรู้สึกเช่นนั้นไม่ใช่ของแปลกสำหรับจวินอู๋เสียในชาติก่อนของนาง ตอนที่นางถูกขังอยู่ในกรง นางเคยมีประสบการณ์เช่นนั้นมาก่อน อยู่หรือตาย มีความสุขหรือเจ็บปวด ไม่มีความหมายอะไรกับนาง ทุกอย่างที่นางเห็นเป็นสีเทาและขาว ไม่มีสีสันเลยแม้แต่น้อย
มันเป็นช่วงเวลาที่คนคนหนึ่งถูกกดขี่จนถึงจุดที่สิ้นหวังอย่างที่สุด
จวินอู๋เสียมั่นใจว่าเด็กหนุ่มคนนี้แตกต่างจากศิษย์คนอื่นของวิหารเงาจันทราการเก็บเขาไว้จะเป็นประโยชน์กับพวกนางอย่างแน่นอน
ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องอื่นแค่สายตาคู่นั้นอย่างเดียวก็เพียงพอจะทำให้จวินอู๋เสียไว้ชีวิตเขาแล้ว